Όσοι δεν προβληματίστηκαν από τα
τελευταία γεγονότα στην Ουκρανία έχουν κάνει τραγικό λάθος.
Μπροστά στις
επερχόμενες εκλογές, ας το καλοεξε-τάσουν το θέμα, γιατί ίσως να κρύβονται
τραγικές, για τον τόπο μας, εξελίξεις πίσω από γεγονότα που μοιάζουν συνηθισμένα
και διεθνούς καθημερινής ρουτίνας.
Τα γεγονότα και οι εξελίξεις στη χώρα αυτή
έχουν ιδιαίτερη σημασία για τη χώρα μας και κρούουν την ΚΑΜΠΑΝΑ του κινδύνου,
για το μέλλον που προδιαγράφουν για την τύχη του λαού μας.
Οι εξελίξεις στην Ουκρανία σηματοδοτούν καθαρά τους στόχους,
τις στρατηγικές επιλογές και την πορεία του μορφώματος, που το αποκαλούν
Ε.Ε.
Πίσω από το vitro του πολιτισμού, της προόδου, της ειρήνης και της
ευημερίας, με το οποίο παραμύθιαζαν τους λαούς της Ευρώπης, δεκαετίες τώρα,
άρχισε να σχηματίζεται καθαρά...
το αποκρουστικό πρόσωπο του αυταρχισμού, της
νεοφεουδαρχίας και της εξουσίας του χρηματοπιστωτικού κυκλώματος, που ανέκαθεν
ονειρεύονταν τη μετατροπή των κρατών σε επαρχίες μιας ομοσπονδιοποιημένης
Ευρώπης, κάτω από τη δική του ηγεμονία.
Με μοχλό το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τα
κατά τόπους τραπεζικά παραρτήματά τους μεθόδευσαν και οργάνωσαν τη συστηματική
λεηλασία του πλούτου των χωρών της Ευρώπης.
Το πρώτο πειραματικό υποκείμενο,
το πλήρως ενταγμένο στην «αγία οικογένεια» της Ε.Ε. ήταν η Ελλάδα.
Μέσα από
την υπερχρέωση και με τη βοήθεια των ντόπιων πειθήνιων οργάνων τους, οδήγησαν
αυτή τη χώρα στα σαγόνια του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και, τελικά, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού
Σταθερότητας.
Στο όνομα της ''δημοσιονομικής μεταρρύθμισης'' εξανέμισαν κάθε
κατάκτηση των εργαζομένων και οδήγησαν στη εξαθλίωση και την απελπισία τη
συντριπτική πλειοψηφία πολιτών. Στο όνομα των ''διαρθρωτικών αλλαγών'' αποδομούν
συστηματικά τον κρατικό μηχανισμό και αποδιοργανώνουν τις ένοπλες δυνάμεις.
Μετέτρεψαν τη χώρα σε αποικία χρέους και στοχεύουν στον εδαφικό διαμελισμό της
και, τελικά, στην ολοκληρωτική αρπαγή της.
Ο στόχος τους αυτός θα τους
ήταν ακόμα πιο εύκολος αν είχαν κατορθώσει να επιτύχουν τη μετατροπή της χώρας
σε failed state (αποτυχημένο ή κατεστραμμένο κράτος), ώστε να είναι πιο εύκολη η
άμεση στρατιωτική παρουσία τους και έτσι να ξεμπερδέψουν μια και καλή μαζί μας.
Θα ήταν ευχής έργο γι` αυτούς να είχε αρχίσει το αιματοκύλισμα στη χώρα μας,
ώστε να δικαιολογήσουν την επέμβασή τους, στο όνομα της προάσπισης της
''δημοκρατίας'', της ''νομιμότητας'' και της ''ανθρωπιστικής
βοήθειας''.
Εξακολουθεί όμως να τους χαλάει τη σούπα η εμμονή αυτού του
λαού στην άρνηση του διαχωρισμού του και της εμφυλιακής αντιπαλότητας και
σύγκρουσης.
Βλέπεις εδώ δεν είναι Ουκρανία με τις διαφορετικές εθνότητες και
τις οργανωμένες ναζιστικές δυνάμεις των παλιών ουκρανικών Βάφεν Ες Ες να
οργώνουν τον τόπο. Εδώ είναι Βαλκάνια. Εδώ είναι Ελλάδα με ένδοξη παράδοση στον
αντιφασιστικό και αντιναζιστικό αγώνα. Δεν μπορούν εύκολα να στήσουν τα
αγαπημένα τους παιγνίδια, που τους άφησε παρακαταθήκη ο Αδόλφος.
Για το λόγο
αυτό έστησαν ύπουλα και προπαγάνδισαν ακόμα πιο ύπουλα και μέχρι σημείου
χυδαιότητας τη ναζιστική οργάνωση της ΧΑ. Δεν τους προέκυψε όμως το σχέδιο που
ετοίμαζαν. Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειές τους η κοινωνία δεν έπεσε στη λούμπα
του διχασμού.
Έβαλαν λοιπόν στην
..άκρη το ναζιστικό μόρφωμα και το ..«χτυπάνε» για να δικαιολογήσουν την
ολομέτωπη επίθεση που σχεδιάζουν εναντίον όλων αυτών που αντιδρούν στα σχέδιά
τους. Κι όλα αυτά στο όνομα δήθεν της δημοκρατίας, της υπεράσπισης της
δημοκρατικής νομιμότητας και της .. ''ευρωπαϊκής ιδέας''. Μιας ιδέας που όσο
πάει και αποκαλύπτεται ότι είναι ταυτόσημη με τις ιδέες, τις επιδιώξεις και τα
όνειρα του Γ΄ Ράιχ για την ολοκλήρωση της Ευρώπης.
Η ιστορία και η παράδοση
της ελληνικής κοινωνίας, τούς είναι εμπόδιο στα σχέδιά τους για ολοκληρωτική
επέμβαση. Θέλουν κοινωνία διχασμένη και σπαρασσόμενη. Τους είναι απαραίτητα τα
«άκρα» που επικαλούνται συνεχώς. Αν δεν υπάρχουν πρέπει να στηθούν.
Εδώ
είναι το λεπτό σημείο και οι τεράστιες ευθύνες που επωμίζονται κάποιοι, που
ονειρεύονται πρωθυπουργική καρέκλα με οποιοδήποτε κόστος. Εδώ είναι το κουμπί
που θα λύσει τα δεσμά της χώρας μας, ή που, αντίθετα, θα πυροδοτήσει εκείνες τις
ανεξέλεγκτες καταστάσεις που ονειρεύονται τα κοράκια του ευρωπαϊκού και διεθνούς
τραπεζικού καρτέλ και των περίφημων «αγορών».
Επωμίζονται τεράστιες ιστορικές
ευθύνες αυτοί που με την πρακτική και τη ρητορία τους προαλείφονται - εκούσια ή
ακούσια - το ρόλο του άλλου «άκρου» που λείπει από το παζλ των
κατακτητών.
Παίζουν το επικίνδυνο παιγνίδι της «αριστεράς» που, στο όνομά
της, δε διστάζουν να δώσουν, από τώρα, ''γη και ύδωρ'' στο λόμπι τού ΕΥΡΩ και
της Ε.Ε., ορκιζόμενοι πως το ... «εθνικό (τους) νόμισμα είναι το ΕΥΡΩ» και
όνειρό τους η Ε.Ε. Ένα νέο δόγμα που τείνει να υποκαταστήσει το παλιό και
ξεφτισμένο .. «ανήκομεν εις την δύσην» του πάλαι ποτέ «εθνάρχη» Κ.
Καραμανλή.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, στην Ουκρανία έχουν
αρχίσει τα όργανα του διαμελισμού της χώρας αυτής. Το αν αυτό θα πυροδοτήσει
έναν νέο ενδοευρωπαϊκό πόλεμο, αφήνει αδιάφορους τους τυχοδιώκτες της Ευρώπης,
αφού τα σχέδιά τους προσιδιάζουν με αυτά του προκατόχου τους. Του
Αδόλφου!
Μπορεί όμως να αφήνει αδιάφορους τους οπαδούς και φίλους του
ΣΥΡΙΖΑ;
Δε βλέπουν ότι οι επιλογές της ηγεσίας τους όχι μόνο δε λύνουν το
πρόβλημα της χώρας μας, αλλά ότι, αντιθέτως, το πρόβλημα του χρέους - και κατά
συνέπεια της εξάρτησης - θα ενταθεί χωρίς την αποδέσμευσή μας από τα νύχια της
Ε.Ε. και του ΕΥΡΩ;
Δεν υποψιάζονται ότι για να κυβερνήσουν κάποιοι με τις
ευλογίες της COMMISSION, θα πρέπει να εφαρμόσουν αντιλαϊκά μέτρα;
Δεν
αντιλαμβάνονται οι φίλοι και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτό θα οδηγήσει την
ηγεσία του σε πρωτοφανή μέτρα καταστολής της λαϊκής αντίδρασης;
Θα αποδεχθούν
μια τέτοια μεθόδευση στο όνομα του δόγματος ... «τώρα κυβερνά η αριστερά και άρα
η οποιαδήποτε αμφισβήτηση της πολιτικής της είναι ... αντιδραστική»;
Θα
υποστηρίξουν την οποιαδήποτε επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα της ...
αγίας «Αριστεράς»;
Θα δεχτούν να γίνουν το υπόβαθρο του «άλλου άκρου» για
να αναχαιτίσουν τις δικαιολογημένες αντιδράσεις της κοινωνίας στις επιλογές του
κάθε Τσίπρα, Σταθάκη, Τσακαλώτου και Δραγασάκη ; Γιατί οι κύριοι αυτοί, στο
όνομα της νομής της εξουσίας, εξακολουθούν να ποντάρουν στην ίδια λογική. Στην
υποβάθμιση των δυνατοτήτων του ίδιου του λαού, της αυτοοργάνωσής του και της
αυτοδιοίκησής του.
Να γιατί δε βγάζουν ούτε κιχ για Συντακτική
Εθνοσυνέλευση. Τους αρκεί και τους βολεύει το υπάρχον Σύνταγμα, αρκεί να το
αναθεωρήσουν λίγο και στα μέτρα τους (αυτοί, όχι ο λαός).
Να γιατί δε βγάζουν
κιχ για μονομερή διαγραφή του χρέους.
Να γιατί προσκυνούν το ΕΥΡΩ και την
Ε.Ε.
Να γιατί δεν ψιθυρίζουν καν για εθνικοποίηση των τραπεζών και, φυσικά,
της ΤτΕ.
Να γιατί κάνουν το Γιάγκο όταν τους μιλάς για διαγραφή των χρεών των
νοικοκυριών και των μικρών επιχειρήσεων, που είναι ο μοχλός για την επανεκκίνηση
της οικονομίας.
Να γιατί σφυρίζουν μεξικάνικα όταν τους μιλάς για λογοδοσία
των αιρετών αντιπροσώπων και ανακλητότητά τους.
Ξαναρωτώ, λοιπόν, τους
φίλους και οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ. Θα υποκύψουν στον «κομματικό πατριωτισμό» και θα
προσφερθούν σαν καρέκλα στην ηγεσία τους, που τους εκτιμά τόσο ώστε να τους
επιβάλλει τους κάθε λογής Βουδούρηδες;
Θα αντέξουν να δουν τη χώρα μας να
διαμελίζεται σε περισσότερα κομμάτια από όσα η Ουκρανία, στο όνομα της
πρωθυπουργοποίησης του Αλέξη;
Έχει μήπως περάσει από το μυαλό τους η σκέψη
ότι βλέποντας ίσως το κατάντημα της νέας κυβέρνησης της ...«αριστεράς» μπορεί να
αντιδράσουν και οι ίδιοι; Μήπως τότε βρεθούν στο στρατόπεδο των διωκόμενων
πολιτών;
Μήπως τότε θα είναι αργά;
Γιατί δεν συνειδητοποιούν από τώρα
ότι αυτός ο λαός αρκετά ανέχτηκε μέχρι σήμερα κάποιους πεφωτισμένους, που τον
έμαθαν να μην εμπιστεύεται τις δικές του δυνατότητες και ικανότητες; Γιατί
αποδέχονται ακόμα να εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε άλλους και να αναθέτουν τις
τύχες τους και τις τύχες των παιδιών τους στους «επαΐοντες», στους «γνωρίζοντες»
και - προσφάτως - «αριστερούς»;
Ξέρω πως δίπλα σ` αυτές τις σκέψεις
σιγοκαίει η σπίθα της ψευδαίσθησης και της αυταπάτης που λέει: Ναι ! Αλλά αν ο
ΣΥΡΙΖΑ τα καταφέρει;
Η μόνη σπίθα που μένει σβηστή, είναι η σπίθα της
κατανόησης της ανάγκης να αναλάβει στα χέρια του, την ευθύνη αυτού του τόπου ο
ίδιος ο λαός. Φτάνει πια με την αναιδή υποτίμηση αυτού του λαού. Φτάνει πια με
τη λογική της ανάθεσης.
Γιατί όταν αποδειχθεί ότι η λύση της περίφημης
Αριστεράς ήταν απάτη και μυγοπαγίδα, οι ορδές των γαλάζιων και των πράσινων
μαγαζιών, συνεπικουρούμενες από ορδές «αγανακτισμένων» ( βλ. ΧΑ), θα στραφούν
εναντίον κάθε ανθρωπάκου που θα ..μοιάζει «αριστερός» και θα παραδώσουν τη χώρα
στους επίδοξους Αδόλφους.
Τι θα κάνετε είπατε, φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ; Θα
αντιδράσετε και σεις; Νά `την η Ουκρανία!
Να και ο ευρωστρατός για να σας ...
«σώσει»!
Τότε φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, τότε φίλοι «Αριστεροί», ψάξτε και σεις
και τα παιδιά σας να βρείτε τόπο και χώρα για ένα κομμάτι ψωμί. Τότε θα είναι,
ίσως, αργά για όλους μας.
Θα μας μείνει ίσως να θυμόμαστε την Ελλάδα όπως
είναι σήμερα - και που ακόμα αντέχει - γιατί τότε τα σύνορα ίσως, λέω ίσως, να
ορίζονται από το τρίγωνο Άρτα - Βόλος - Καλαμάτα, όπως μετά τον πόλεμο του
1897.
του Κώστα Γιαννιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου