Πασχαλινές ευχές από τον Ιατρικό Σύλλογο Πρέβεζας

Ξεπερνώντας φτώχεια και πόλεμο, μια ιστορία που θα σας αγγίξει...

Μια ιστορία που θα σας αγγίξει την ψυχή: 90 και 85 ετών, μοιράζονται την ζωή τους

Στα γραφικά βουνά της Αιτωλοακαρνανίας, στο χωριό Εμπεσός, ζει ένα ζευγάρι που αποτελεί ζωντανή ιστορία. Ο κύριος Ανδρέας, 90 ετών, και η κυρία Πανωραία, 85 ετών, μοιράστηκαν μαζί μας τις μνήμες τους από μια ζωή γεμάτη αγάπη, θυσία και ανθεκτικότητα.

Παντρεύτηκαν το 1968, σε μια εποχή δύσκολη, σημαδεμένη από φτώχεια και στερήσεις. Ο κύριος Ανδρέας θυμάται με νοσταλγία την οικογένειά του, που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, εκτρέφοντας γίδια και πρόβατα. Η σκληρή δουλειά τους απέφερε έστω και τα ελάχιστα απαραίτητα για την επιβίωση, επιτρέποντάς τους μάλιστα να στηρίξουν και άλλους στο χωριό που πεινούσαν.

Η ζωή τους ήταν απλή, γεμάτη με λιγοστά υλικά αγαθά. Τα ρούχα τους ήταν λιγοστά και φτωχά, ενώ τα παπούτσια τους τα έφτιαχναν οι ίδιοι από δέρμα γουρουνιού. Η κυρία Πανωραία, προερχόμενη από ακόμα πιο φτωχή οικογένεια, εργαζόταν σκληρά φυλάσσοντας ξένα πρόβατα για να κερδίσει το μεροκάματό της. Παράλληλα, ασχολούνταν με τον αργαλειό, υφαίνοντας την προίκα της για τον γάμο της.

Ο γάμος τους, θυμάται η κυρία Πανωραία, ήταν μια χαρούμενη γιορτή που κράτησε τρεις ολόκληρες μέρες. Τότε, δεν υπήρχε ρεύμα στο χωριό, και η ορχήστρα έπαιζε με παραδοσιακά όργανα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα αυθεντικής χαράς.

Σήμερα, ο κύριος Ανδρέας και η κυρία Πανωραία απολαμβάνουν την ησυχία της ζωής στο χωριό τους. Ο κύριος Ανδρέας, στον ελεύθερο χρόνο του, ασχολείται με την ξυλογλυπτική, δημιουργώντας όμορφα αντικείμενα. Η ιστορία τους αποτελεί μια αδιάψευστη μαρτυρία της δύναμης της αγάπης, της θυσίας και της ανθεκτικότητας του ανθρώπινου πνεύματος, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες.

Η ζωή τους αγγίζει την ψυχή και αποτελεί έμπνευση για όλους μας, υπενθυμίζοντάς μας την αξία των απλών πραγμάτων και την ομορφιά μιας ζωής γεμάτης αγάπη και αλληλεγγύη.

Παραγωγή: Greek Village Life

5

Όταν η διαδρομή Γιάννενα-Πρέβεζα διαρκούσε τεσσερισήμισι ώρες με τα λεωφορεία του '50

Το μακρύ ταξίδι περιλάμβανε και στάση για φαγητό στο Τέροβο!

Σχεδόν μία ώρα διαρκεί σήμερα το ταξίδι από τα Γιάννενα στην Πρέβεζα, όμως πριν από μερικές δεκαετίες όμως το ταξίδι από την Πρέβεζα στα Γιάννενα ήταν πραγματικός "Γολγοθάς", αφού διαρκούσε αρκετές ώρες. Πιο συγκεκριμένα, τη δεκαετία του '50 τα λεωφορεία της εποχής έκαναν την απόσταση 4,5 ώρες, ενώ τους ταξιδιώτες ξεκούραζε η στάση για φαγητό στο Τέροβο. Η κατάσταση άλλαξε ελαφρώς από τη δεκαετία του '60 καθώς πέσαμε στις 2,5 ώρες ταξίδι, ενώ σταδιακά μέχρι τις μέρες μας -ανά δεκαετία- οι χρόνοι έπεφταν διαρκώς, αφού συνεχώς γίνονταν έργα βελτιώσεων του δρόμου που μείωσαν αρκετά την απόσταση. Στη φωτογραφία που σας παρουσιάζουμε, βλέπετε ένα λεωφορείο της εποχής φορτωμένο με επιβάτες και αποσκευές να ανεβαίνει σιγά-σιγά την Κανέτα. Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι!

http://epirusgate.blogspot.gr/

Τραυματισμός πεζοπόρου στο Πάπιγκο. Σπεύδει η ΕΜΑΚ Ιωαννίνων

Όχημα από την Πυροσβεστική Υπηρεσία Κόνιτσας και κλιμάκιο από την 5η ΕΜΑΚ μεταβαίνουν στη θέση Κολυμπήθρες της Τ.Κ. Πάπιγκου μετά από ενημέρωση για τραυματισμό ατόμου που έκανε πεζοπορία

Δωρεάν μετακίνηση των ΑμεΑ με τα αστικά λεωφορεία του Κ.Τ.Ε.Λ. Ν. Πρέβεζας εντός της πόλης

Σας ενημερώνουμε ότι, σύμφωνα με το υπ’ αριθ. 3758/19-04-2024 έγγραφο του Κ.Τ.Ε.Λ. Ν. ΠΡΕΒΕΖΑΣ Α.Ε., οι δικαιούχοι των Δελτίων Μετακίνησης Ατόμων με Αναπηρίες (ΑμεΑ)θα έχουν δωρεάν μετακίνηση με τα αστικά λεωφορεία του Κ.Τ.Ε.Λ. Ν. Πρέβεζας, εντός ορίων της πόλης της Πρέβεζας, με την επίδειξη του θεωρημένου δελτίου για το έτος 2024.

ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΥΝΘΥΣΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ

ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

H γυναίκα που ως νύφη σκότωσε την πεθερά και ως πεθερά τη νύφη... Η συγκλονιστική ιστορία της Στυλλού Παντοπίου-Χριστοφή που άφησε άφωνο τον ελληνόφωνο και αγγλόφωνο κόσμο

Σενάριο ταινίας τρόμου θυμίζει η ιστορία της Κύπριας Στυλλού Παντοπίου-Χριστοφή, της γυναίκας που διέπραξε δύο φόνους σε Κύπρο και Ηνωμένο Βασίλειο: όταν ήταν νύφη σκότωσε την πεθερά της και όταν έγινε πεθερά σκότωσε τη νύφη της!

Μέχρι να αφήσει την τελευταία της πνοή στην αγχόνη της φυλακής Holloway στη Βρετανία το 1954 φώναζε: «ποτέ, ποτέ, ποτέ, μπορεί να είμαι φτωχή και αγράμματη, αλλά τρελή δεν είμαι!».

Το χωριό της Στυλλού στην Κύπρο

Τα πρώτα χρόνια της Στυλλού, ο γάμος και ο πρώτος φόνος Η Στυλλού Παντοπίου-Χριστοφή γεννήθηκε στην Κύπρο το 1900 και μεγάλωσε σε ένα μικρό και απομονωμένο χωριό, εκεί που οι κάτοικοι πάλευαν καθημερινά να επιβιώσουν και η εκπαίδευση δεν ήταν αναγκαίο στοιχείο για μια καλύτερη ζωή. Η γυναίκα ανατράφηκε σε ένα βίαιο περιβάλλον και γινόταν αποδέκτης μεικτών μηνυμάτων συμπεριφοράς από την ελληνική και τουρκική κουλτούρα. Έμαθε από πολύ νωρίς να θεωρεί τη βία το αναγκαίο συστατικό για την επίλυση των όποιων διαφορών. Η σκληρότητα στη συμπεριφορά της ήταν έκδηλη, οι μανίες και οι εμμονές της αρκετές.

Στην ηλικία των 25, η Χριστοφή παντρεύεται έναν από τους φτωχότερους συντοπίτες της με τον οποίο αποκτά έναν γιο, το Σταύρο. Η οικογένεια πάλευε να σταθεί όρθια στην καθημερινότητά της καθώς τα έσοδα ήταν ελάχιστα και προέρχονταν κυρίως από ένα χωράφι με ελιές που είχε στην κατοχή τους.

Παρούσα στη ζωή τους και στο σπίτι τους ήταν η πεθερά της Χριστοφή, με την οποία δεν διατηρούσε και τις καλύτερες σχέσεις. Εκείνη την εποχή οι οικογένειες ήταν μητριαρχικές και οι γιαγιάδες συνήθιζαν να εξασκούν μεγάλη επιρροή στα μέλη, διατηρώντας τον αδιάψευστο ρόλο του αρχηγού. Μέσα σε ένα τέτοιο

Πασχαλινές ευχές από τον δήμαρχο και τους εργαζόμενους του Δήμου Πωγωνίου

Ζαγόρι ή Ζαγόρια;

Πριν δύο δεκαετίες, φοιτητής, βρέθηκα αντιμέτωπος με την αντίδραση Καθηγητή μου στο Πανεπιστήμιο όταν τόλμησα να πω «γύρισα όλα τα Ζαγόρια»!

Θυμήθηκα την φοιτητική κατσάδα διαβάζοντας διάφορα έντυπα και ιστοσελίδες στην Ήπειρο τις τελευταίες ώρες.

Κι ένιωσα λίγο καλύτερα, διαπιστώνοντας ότι το λάθος των φοιτητικών μου χρόνων, το κάνουν άλλοι που φιλοδοξούν να χαράξουν το μέλλον του τόπου.

Κατά τον Καθηγητή μου, Ζαγόρια δεν υπάρχουν –όπως δεν υπάρχουν και Πωγώνια.

Το Ζαγόρι είναι ένα. Ο τόπος πίσω από το βουνό. Αν θέλουμε να αναφερθούμε στα χωριά της περιοχής, τότε ο σωστός όρος είναι Ζαγοροχώρια.

Ζαγόρι ή Ζαγοροχώρια, αλλά όχι Ζαγόρια.

Αυτά έλεγε ο Καθηγητής μου και το μάθημα το θυμάμαι ακόμη.

Εκτιμώ ότι σε αυτές τις δυο δεκαετίες η ορολογία δεν έχει αλλάξει. Αν πάλι τα πράγματα είναι διαφορετικά ευχαρίστως θα ήθελα να το μάθω.

Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως δεν μπορούμε να λέμε Ζαγόρια και Πωγώνια, όπως λέμε Πατήσια!

Νικόλαος Αποστολίδης

www.epiruspost.gr

Ταξί πήρε φωτιά στην Άρτα.

Φωτιά εκδηλώθηκε σε ταξί εντός της πόλης της Άρτας. Επιχείρησαν 3 οχήματα με 7 υπαλλήλους της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Άρτας. 

Επιτόπου κατέφθασε και δύναμη της ΕΛ-ΑΣ. Σύμφωνα με πληροφορίες δεν κινδύνευσε κανείς.

Πέστροφες στο Λούρο ποταμό στη Βουλιάστα Ιωαννίνων. BINTEO

Η Βουλιάστα είναι ημιορεινό χωριό του νομού Ιωαννίνων στην Ήπειρο, σε υψόμετρο 280 μέτρων. Αξιοθέατα της περιοχής θεωρούνται τα ιχθυοτροφεία πέστροφας στον ποταμό Λούρο καθώς και ο παλιός νερόμυλος. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η γαλάζια λίμνη των πηγών του Λούρου σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από το δρόμο

Δείτε το βίντεο

Παραγωγή: n.p. photography

To σπήλαιο του Κατσαντώνη στους Μελισσουργούς Άρτας, στα Τζουμέρκα

Το σπήλαιο βρίσκεται ανάμεσα στα καταφύγια Μελισσουργών και Πραμάντων, στα 1000+μ. υψόμετρο, δίπλα σε μία ρεματιά. Στην περιοχή έδρασε ο Κατσαντώνης, που είχε γίνει ο φόβος του Αλί Πασά και ήτανε οπλαρχηγός επί 10 χρόνια. Στην σπηλιά έβρισκε καταφύγιο μαζί με τα πρωτοπαλήκαρά του.

 Το σπήλαιο διανοίγεται κατά μήκος μίας υπόγειας κοίτης ποταμού. Αν και με μικρή ποσότητα νερού έχει αρκετό ενδιαφέρον και διάκοσμο. Σε μερικά σημεία το σπήλαιο ανοίγει και σχηματίζει θαλάμους, ενώ κατά μήκος της κοίτης το ταβάνι προοδευτικά στενεύει. Δυστυχώς αρκετά γραμμένα στα τοιχώματα και στο διάκοσμο..

Η εξερεύνηση έγινε στις 18/02/2014 και την επόμενη μέρα πραγματοποιήθηκε μία σύντομη φωτογράφιση με την πολύτιμη βοήθεια ντόπιων κατοίκων.

Ο Θρυλικός Καταντώνης

Ηπειρώτης στην καταγωγή, από ένα χωριό στα Τζουμέρκα. Το λέγανε Βασταβέτσι, σήμερα Πετροβούνι. Οι γονείς του Σαρακατσαναίοι τσομπάνηδες, με τ' όνομα Μακρυγιάννης. Γεννήθηκε το 1770 ή 1773. Είχε κι άλλα αδέλφια. Τον Γιώργο, τον Κώστα και τον Χρήστο τον μικρότερο.Από μια κατηγόρια (ότι έκλεψε αρνιά και τα έδωσε στους Κλέφτες του θειού του Δίπλα), τον έριξαν φυλακή στα Γιάννινα (17 χρονών παιδί τότε). Στη φυλακή, γνωρίστηκε με τον έμπιστο αξιωματούχο του Αλη-πασά, Βελη-Γκέκα κι έγιναν αδερφοποιτοί. Η απόφαση να γίνει κλέφτης, είχε παρθεί. Η μάνα του, του έλεγε να μην πάει (κατς[κάτσε] Αντώνη) και έτσι βγήκε τ' όνομα Κατσαντώνης.Στα 25 χρόνια του, βγήκε κλέφτης και πήγε στο θειό του Δίπλα, που είχε δικό του σώμα (νταϊφά). Δε μπορούσε να βλέπει την τυραννία των ραγιάδων. Έγινε ο φόβος και ο τρόμος του στρατού του Αλη-πασά. Δε μπορούσαν να τον πλησιάσουν. Έκαψαν το σπίτι του, πήραν το βιός του και τους γονιούς του τους έπιασαν και τους σκότωσαν με βασανιστήρια. Ήταν αεικίνητος οπλαρχηγός για 10 χρόνια. Εξευτέλισε και ξέκανε, χαρατζήδες, σπαχήδες και ντερβεναγάδες Τουρκαλβανούς, στ' Άγραφα, στο Βάλτο, στο Ξηρόμερο, την Ολύτσικα (το βουνό Τόμαρο),...Το 1804 εξόντωσε δυο μπουλούκια του Γιακούπαγα (κάπου 180 νεκροί & τραυματίες), στα στενά της Κανέτας και του Ροβίλιστρου (έξω από τα Γιάννενα). Αυτοί γύριζαν από το Σούλι νικητές και τους διέλυσε. Ελευθέρωσε τότε πολλούς σκλάβους. Χάρισε τη ζωή σ' ένα μόνο (τον έλεγαν Ντούμκα), γιατί είχε δυο αδερφές ανύπαντρες. Του έδωσε και δυο φλουριά να τις παντρέψει.Όλοι θυμούνται και λένε για το πήδημα του στον Αχελώο. Κυνηγώντας Τουρκαλβανούς,

Τζουμερκιώτικο Αντάμωμα την Τρίτη του Πάσχα, στον Καταρράκτη Άρτας

 

Ο Σύλλογος Κεντρικών Τζουμέρκων "ΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ" σε συνεργασία με τον Σύλλογο Καταρρακτινών Άρτας “ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΖΑΜΑΚΟΣ” , διοργανώνουν την Τρίτη του Πάσχα 7.5.2024 και από ώρα 11.30 το ''Τζουμερκιώτικο ΑντΑμωμα", στην Κεντρική Πλατεία του Καταρράκτη , με το τσούγκρισμα κόκκινων αυγών, με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια από την ζυγιά του Κώστα Γεροδήμου , μαζι τους και ο Στέφανος Μαργώνης !

Η εκδήλωση συνδιοργανώνεται με : Δήμο Κεντρικών Τζουμέρκων, Περιφεριακή Ενότητα Άρτας και το Εμπορικό Επιμελητήριο Άρτας .

Σας καλούμε να παρευρεθείτε στην εκδήλωση, να τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αυγά και να γλεντήσουμε όλοι μαζί !

                                     Για τα Δ.Σ. των Συλλόγων

                 Κεντρικών Τζουμέρκων      Καταρρακτινών Άρτας

                     Αντώνης Κοντός                    Χαρά Καλιακάτσου

Καταδικάστηκαν 4 αγρότες για κινητοποιήσεις του 2020

Ενόχους έκρινε το τριμελές πλημμελειοδικείο Καρδίτσας, τέσσερις από τους δέκα αγρότες που κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου για τις κινητοποιήσεις του 2020 στον Ε-65.

Όπως ενημέρωσαν το KarditsaLive.Net, μέλη της ΕΟΑΣΚ, το δικαστήριο έκρινε ότι οι τέσσερις συνάδελφοί τους ήταν αυτοί που ανέβηκαν στον αυτοκινητόδρομο με αγροτικά μηχανήματα.

Η ποινή που επιβλήθηκε ήταν 15 μήνες φυλάκιση με διετή αναστολή και την απόφαση να είναι εφέσιμη. Ήδη, τόνισαν οι εκπρόσωποι της ΕΟΑΣΚ (που χαρακτήρισαν άδικη την απόφαση) ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την υποβολή έφεσης.

Σημειώνουμε πως, όπως σας έχει ήδη ενημερώσει η ηλεκτρονική μας εφημερίδα, η εκδίκαση της υπόθεσης προχώρησε χωρίς παρουσία δικηγόρου υπεράσπισης (υπάρχει η αποχή) μετά από επιθυμία των κατηγορουμένων αγροτών.

Πηγή: karditsalive.net

https://agronewsbomb.gr/

Εκδήλωση του Συλλόγου Ηπειρωτών Χαϊδαρίου με θέμα: "Μουσικότης της ελληνικής γλώσσης - Διάλεκτοι Ηπείρου"

«Αει κακιά αστραπόπτσα να την βαρέσ’ .......

Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος

«Γιατρέ να αναβάλουμε τη συνάντησή  μας, για το σφράγισμα του οδόντος  για τη Δευτέρα, γιατί  το Σ.Κ. (Σαββατοκύριακο) θα  πάω εκδρομή. Οκέι;» Αυτά  ακούσαμε το περασμένο καλοκαίρι στα Τζουμέρκα.

.....

Τον κοίταξα, με κοίταξε ο γιατρός, του έφυγαν τα φύλα της τράπουλας από τα χέρια του, έχασε ένα τσουβάλ’ καπίκια και στο τέλος ανέκραξε απελπισμένος.

«Αει κακιά αστραπόπτσα να την  βαρέσ’  κατακρίκελα.».

Ο Νάσιος, ο συμπαίκτης του, τον παρατήρησε ευγενικά:

-Γιατρέ ντροπής πράγματα. Δεν επιτρέπονται αυτά.

Κι ο γιατρός γύρισε κατά το μέρος μου.

-Εσύ δεν έχεις να πεις τίποτε; Το Σαββατοκύριακο έγινε Σ.Κ. ; Την ξέσκισαν την γλώσσα.

«Είναι η καινούρια γλώσσα, η εξευγενισμένη. Ε, τι στα Τζουμερκιώτικα θα είμαστε ακόμη;», συνέχισε την κουβέντα ο τέταρτος της παρέας.

Κούνησα το κεφάλι μου. Είχα και παραείχα να πω, αλλά όπως τον είδα έτσι αμπουριασμένο τον γιατρό,  είπα μέσα μου: «Καλύτερα να μην μιλήσεις». Και δεν μίλησα. Δεν μίλησα, για να συνεχίσουμε το παίξιμό μας.

(Αμπούριασε στο καναβοτόπ’ θα ρίξ’ καρεκλοπόδαρα)

Και εκεί  που παίζαμε, άρχισαν κομπολόι -συνειρμικά- να λειτουργούν οι λέξεις.  Ένα κατεβατό.  Τζουμερκιώτικη λαλιά.   

Να πάρουμε τη λέξη βαράω με τη μεταβατική και αμετάβατη σημασία. Τη λέμε και την πολυλέμε στα Τζουμέρκα. Την είπε και ο γιατρός. «Να την βαρέσ’…». Είναι λέξη που έλκει την καταγωγή της από τον Όμηρο και αρχικά σήμαινε πιέζω με το βάρος μου.

Βαράω: κτυπώ κάποιον, δηλαδή δέρνω ή σκοτώνω. Μη βάρισι μωρ’ μάνα.

Βάρεσα: κτύπησα, πληγώθηκα , σκότωσα: Να σε βαρέσ’ κακό στραπάτσο.

Βαράω βιολι: Μ’ έκοψε λόρδα.

Βαράω γκασμά: δύσκολα περνάω.

Βαράν οι μουσικοί: «βαράν τα όργανα, βαράν κι οι σακοράφες».

Βάρεσε μεσ’μέρ’ κι ακόμα μπεκροπίν’ στα καφενεία.

Βαράω μύγες: κάθομαι άπραγος, δεν έχω δουλειά.

Τον βάρεσαν με γκρα: τον πυροβόλησαν.

Βάρεσε  δυο λαγούς κι έναν τρυποτούφο: Λόγια κυνηγών. Αμούρες, φιστούρες και γκόρτσα αγίνωτα.

Ήπια δυο τσίπ’ρα και με βάρεσε κατακούτελα:  Αυτό  έλεγε η γιαγιά μου στην Άγναντα. «Πηγαίνετε στο πουτσαρείο ( έτσι έλεγαν τα καφενεία, γιατί μόνο άντρες πήγαιναν εκεί) του Λεμονιά και πίνετε τα παλιοτσίπ’ρα και σας βαράει κατακρίκελα στο κεφάλ’».

Μού τη βάρεσε: Γιατί να είναι πιο εύηχο το μού την έδωσε.  

Βαράω το κεφάλι μου στον τοίχο: μετανιώνω πικρά για κάτι, συνειδητοποιώ ένα μεγάλο λάθος μου.

Βαρούν τα σήμαντρα: «Γιώργη, βαρούν τα σήμαντρα, σημαίνουν κι οι καμπάνες./Δεν πας, Γιώργη, στην εκκλησιά, δεν πας να μεταλάβεις;»

Τον βάρεσε η καψούρα κατακούτελα: ερωτεύθηκε.

(Εδώ κι αν έπεσε αστραπόπτσα!)

Η γλωσσοπλαστική δεινότητα της Τζουμερκιώτικης λαλιάς. Άφθονα στοιχεία της γλώσσας των προγόνων μας, δημιούργησαν και νέες λέξεις, χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη, τις κραυγές των ζώων και τους ήχους του αέρα και των γάργαρων νερών του τόπου μας, καθώς και τα φαινόμενα της φύσης και της ζωής.  Μέσα από τις λέξεις προβάλλουν εικόνες από τη φύση και τη ζωή, που δίνουν «σάρκα και οστά» ακόμα και στις αφηρημένες έννοιες, τις ιδέες.

Η «εικονοπλαστική» αυτή ικανότητα των Τζουμερκιωτών, με χρωστήρα τη γλώσσα και πρότυπο (μοντέλο) τη φύση κάνει τη ντοπιολαλιά μας να ακούγεται «ανάγλυφα», παραστατικά, ζωντανά.

Κάθε λέξη της «προβάλλει» σαν μια  εικόνα που σφύζει από κίνηση και ζωή.

Η αστραπή

«Θριαμβικοί θάνατοι επέρχονται/ ραγδαίως/ και μες στον μαύρο ουρανό/ ανάμεσα σε πύραυλους μέσου βεληνεκούς/  η λαμπερή αστραπή θα ’ναι η ψυχή μου».  (Γ. Σεφέρης)

Αλάφιασμα: το τρόμαγμα, το τίναγμα και το τρέξιμο του ελαφιού, όταν ξαφνιάζεται.  

Κουλοκαψίδα: όποιος αγωνιά πολύ και δεν μπορεί να ησυχάσει, όπως εκείνος που έχει ερεθισμένες αιμορροΐδες. Ε, ρε τη κουλουκαούρα  που τον έπιασε…

Πουσπουρίζω: κάνω «πους-πους», ψιθυρίζω στο αυτί κάποιου. Τι πουσπουρίζεσαι αυτού πέρα μ’ αυτόν τον ντφεκαλεύρ’.

Αλαφραπαλάτζα:  ονομάζεται ο ελαφρόμυαλος, εκείνος δηλαδή που το ελάχιστο μυαλό του, μόνο από τις «ελαφριές της παλάτζας», από ζυγαριά δηλαδή που ζυγίζει μικρά  βάρη, από ‘ζυγό ακριβείας», όπως θα λέγαμε σήμερα, μπορεί να ζυγιστεί.

Σκεφτόμουν και άλλα πολλά. Κυρίως όμως πόσο δίκιο είχε ο γιατρός που φώναξε: «κακιά αστραπόπτσα να την βαρέσ’». Μπράβο γιατρέ είπα μέσα μου. Μόνο γι’ αυτό θα σε αφήσω να κερδίσεις  στην πρέφα. Σήμερα …, όχι άλλη μέρα.

Χρήστος Α. Τούμπουρος

Tιμήθηκε η ιστορική μάχη της Μπογόρτσας ή μάχη της Νάσσ(ι)αρης στην Κοινότητα του Άσσου

Η ιστορική μάχη των Σουλιωτών και Παρασουλιωτών (Λακκιωτών) στη θέση Μπογόρτσα του χωριού Άσσου Πρέβεζας ενάντια στους Τούρκους του Χασάν Πασά στις 18 και 19 Απριλίου του 1821, όπου τον Αύγουστο του 2021, αναγέρθηκε μνημείο, τιμήθηκε και φέτος, με μία λιτή εκδήλωση η οποία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 21 Απριλίου, 203 χρόνια μετά.

Εψάλη δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Άσσου και στη συνέχεια στο χώρο του Μνημείου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση από τον π. Αλέξανδρο Σιάρκο, π. Βασίλειο Κούση και π. Θωμά Σωτηρίου και εψάλη ο εθνικός ύμνος.

Τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε ο συντονιστής της εκδήλωσης, εκπαιδευτικός κ. Παναγιώτης Κούσης τ. Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Θεσπρωτικού, ο οποίος μεταξύ των άλλων είπε:

Σεβαστοί πατέρες, κ. Δήμαρχε Ζηρού, κ. πρόεδρε της τοπικής κοινότητας Άσσου, κ. εκπρόσωπε της περιφέρειας Ηπείρου, κ.κ πρόεδροι και εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, κ.κ πρόεδροι και εκπρόσωποι συλλόγων και φορέων, κυρίες και κύριοι.

Σας καλωσορίζω στη σημερινή, καθιερωμένη πλέον, επιμνημόσυνη δέηση, σαν ελάχιστο φόρο τιμής κι ευγνωμοσύνης , στους πεσόντες και συμμετέχοντες ήρωες που έδωσαν τη νικηφόρα μάχη των Σουλιωτών – Λακκιωτών στον Άσσο (Νάσσ(ι)αρη) στη θέση Μπογόρτσα στις 18 και 19 Απριλίου του 1821 ενάντια στους Τούρκους του Χασάν Πασά.

Επίσης θέλω να σας ενημερώσω, για όσους δεν το γνωρίζετε, ότι σε απόσταση πενήντα μέτρα (50) νοτιοδυτικά από τη θέση αυτή υπάρχει ακόμα η πέτρα που χρησιμοποίησε ως προκάλυμμα στη μάχη ο ίδιος ο Μάρκος Μπότσαρης, η λεγόμενη πέτρα του Μπότσαρη (κουρ-Μπότσαρη) όπως και η τοποθεσία. Μετά το τέλος της εκδήλωσης όποιος επιθυμεί μπορεί να μεταβεί στον χώρο όπου βρίσκεται η ιστορική πέτρα. Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας.

Παραβρέθηκαν και κατέθεσαν στεφάνι: ο Δήμαρχος Ζηρού κ. Γεώργιος Ζυγούρης, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Δημήτριος Γιολδάσης, ο Περιφερειακός Σύμβουλος Π.Ε. Πρέβεζας, ως εκπρόσωπος της περιφέρειας Ηπείρου κ. Ευάγγελος Τσοβίλης, ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Άσσου κ. Κωνσταντίνος Κατσάνος, οι αντιδήμαρχοι κ. κ. Ελευθέριος Μήτσιος και Βασίλειος Χρήστου, οι δημοτικοί Σύμβουλο κ.κ. Θεόδωρος Πανούσης και Ανδρέας Αθανασίου, ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Νικολιτσίου κ. Δημήτριος Κίτσιος ,ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Πολυσταφύλου κ. Κωνσταντίνος Καραβίδας, ο εκπρόσωπος της Ένωσης Απόστρατων Αξιωματικών Στρατού Π.Ε. Πρέβεζας κ. Ιωάννης Γιώτης, ο εκπρόσωπος της πυροσβεστικής υπηρεσίας Θεσπρωτικού κ. Χρήστος Σιουμάλας, η εκπρόσωπος του Συλλόγου Αποδήμων Ασσιωτών «Ο ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ» Κα Σπυριάδου – Παφύλλα Μαρία, ο πρόεδρος του Μορφωτικού-Πολιτιστικού Συλλόγου Άσσου με έδρα τα Ιωάννινα κ. Δημήτριος Σπ. Λαμπρούσης, ο εκπρόσωπος του Περιβαλλοντικού – πολιτιστικού Συλλόγου π. Δήμου Θεσπρωτικού κ. Νικόλαος Νικολάου, ο εκπρόσωπος του Αθλητικού Συλλόγου Άσσου «Η ΛΑΚΚΑ ΣΟΥΛΙ» κ. Ιωάννης Θεοδώρου, ο εκπρόσωπος της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος (Π.Σ.Ε.) κ. Κωνσταντίνος Γκρόπας, ο εκπρόσωπος του Συλλόγου Μελιανιτών « Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ» κ. Γεώργιος Ιωαννίδης, ο πρόεδρος του εξωραϊστικού Συλλόγου Νικολιτσίου κ. Χρήστος Κώστας.

Ντυμένη με παραδοσιακή Σουλιώτικη φορεσιά η μικρή Αθανασία Γουρδουμπά του Βασιλείου και της Δήμητρας.

Μετά το τέλος της εκδήλωσης ακολούθησαν κεράσματα με τοπικά εδέσματα από τις γυναίκες του Άσσου, προσφορά του Συλλόγου Απόδημων Ασσιωτών «Ο ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ».

Το ιστορικό της μάχης

Ως προς το ιστορικό της μάχης τη νύχτα της 18ης Απριλίου – λίγες μέρες μετά το Πάσχα – του 1821, στο ύψωμα της Μπογόρτσας – Βογόριτσας, όπου υπήρχε Τούρκικο κάστρο, Σουλιώτες και Παρασουλιώτες (Λακκιώτες), με αρχηγούς τον Νότη Μπότσαρη, τον Μάρκο Μπότσαρη και τον Γιώργο Δράκο, επιτέθηκαν κατά των Τούρκων, καθοδηγούμενοι από τους κατοίκους του χωριού Άσσου.

Ο Γιώργος Δράκος κάλεσε τους Τούρκους να παραδώσουν τα όπλα, αλλά δεν το έκαναν.

Ακολούθησε σκληρή μάχη, που διήρκησε δυόμισι ώρες, από τις δέκα το βράδυ μέχρι μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα και την επόμενη ημέρα από την 10η πρωινή έως την 3η απογευματινή.

Τελικά οι Τουρκαλαβανοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το κάστρο, έχοντας περίπου 50 νεκρούς και πολλούς τραυματίες, ενώ από τους Σουλιώτες υπήρξαν 11 νεκροί και 27 πληγωμένοι.

Οι αγώνες των Σουλιωτών ωφέλησαν ανυπολόγιστα την υπόθεση της επανάστασης και της νεοελληνικής αναγέννησης, γιατί συγκλόνισαν την ανθρωπότητα και έθρεψαν τα φιλελληνικά αισθήματα της, με την πίστη ότι ήταν άξιοι της λευτεριάς. Ταυτόχρονα έδωσαν θάρρος και αυτοπεποίθηση στους σκλαβωμένους Έλληνες για το δίκαιο του αγώνα τους και τον τελικό θρίαμβο.

Οι Σουλιώτες, τόσα χρόνια μετά, παραμένουν στην ελληνική ιστορία και μνήμη ως οι ήρωες, που καταυγάζουν τις ψυχές με το φωτοβόλο άστρο της ανδρειοσύνης τους και είναι ικανοί να παραδειγματίσουν τις παρούσες και τις μέλλουσες γενεές σε υψηλά ιδεώδη και σε μεγάλα έργα, άξια της ιστορίας τους και άξια του παρελθόντος τους.

Με σιδερολοστό «άνοιξαν» το κεφάλι συγχωριανού τους για έναν αγροτικό δρόμο

 

Οι τσακωμοί για έναν αγροτικό δρόμο στον Κάτω Αλισσό, στην Αχαΐα, έφεραν τα χειρότερα, αφού χρησιμοποιήθηκε έως και σιδερολοστός.

Δύο αδέλφια κάθισαν στο εδώλιο του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Πύργου, όπου και αναβίωσαν -εν μέρει- οι αιματηρές εχθροπραξίες γιατί η δίκη διεκόπη για τις 24 Μαΐου.

Τα δύο αδέλφια έχουν μακρά προϊστορία τσακωμών με συγχωριανό τους για τη χρήση ενός αγροτικού δρόμου που χωρίζει τα χωράφια τους.

Σε βάρος τους ασκήθηκε δίωξη για βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη σε βαθμό κακουργήματος, διότι με έναν σιδερολοστό τον Αύγουστο του 2019 «άνοιξαν» το κεφάλι συγχωριανού τους.

Το εν λόγω αιματηρό επεισόδιο δεν είναι το μοναδικό, αφού και το θύμα είχε επιτεθεί στα δύο αδέλφια με το αγροτικό του αυτοκίνητο. Συγκεκριμένα, έκανε όπισθεν και τους παρέσυρε με κίνδυνο να πέσουν σε παρακείμενο ποτάμι. Γι’ αυτή του την πράξη ο δράστης καταδικάσθηκε σε φυλάκιση 6 μηνών.

Η ατμόσφαιρα στο ΜΟΔ Πύργου ήταν τεταμένη, ακόμη και εντός της αίθουσας του δικαστηρίου και χρειάσθηκε η επέμβαση των ψυχραιμότερων για να μην παρατηρηθεί και τρίτος γύρος «εχθροπραξιών».

Πηγή: pelop.gr

https://agronewsbomb.gr/