Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Γκλαμουριές των ανακτόρων και των ΜΜΕ. Γάμοι και πανηγύρια στο Μπάκιγχαμ ,άρτος και θεάματα στους λαούς!


Του Στέφανου Τζουμάκα.
Σημειώσεις για τα βασιλικά παραμύθια και το μέλλον των νέων στην Ευρώπη.Να ζήσουν οι νεόνυμφοι!! Και με καλούς απογόνους !Για να συνεχιστεί η παράδοση και να πάει ''ΣΟΙ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ''!

Α)ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ.
Σύμβολα και οι συμβολισμοί που αποτελούν ''συνεκτικό ιστό'' που ενώνουν τους αγγλοσάξονες είναι :
- ο χρυσός και η χρυσή λίρα,
- ο Βασιλικός θεσμός, τα ανάκτορα η Βασίλισσα και ο Βασιλιάς,
-η ΒΡΕΤΑΝΙΑ , .Ο Άγγλος που λέει είμαι και βρετανός , ο Ουαλός που λέει είμαι και βρετανός , ο Σκωτσέζος που λέει το ίδιο ,ο Ινδός, ο Πακιστανός , που λένε το ίδιο στο Λονδίνο κ.ο.κ και
-η ΚΟΙΝΟΠΟΛΙΤΕΙΑ - και ιδιαίτερα η Αυστραλία , ο Καναδάς κλπ. ( Και περιοχές όπως η Κέρκυρα , η Κύπρος , οι Σεϋχέλλες , η Νέα Υόρκη, , η Βοστόνη , το Γιοχάνεσμπουργκ κ.ο.κ. από τη παλιά αυτοκρατορία).Πολλοί αγγλοσάξονες θεωρούν και σήμερα τις Ηνωμένες Πολιτείες πολιτιστική τους αποικία και ως χώρα μεταναστών που τους έδωσαν γλώσσα , οικονομική , διοικητική και κοινωνική οργάνωση κ.ο.κ.)Οι ίδιοι το ονομάζουν ΔΙΠΛΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ . Σε αντίθεση με το πολιτισμό των ''Ελληνικών Αυτοκρατοριών'' που κρατούσα αρχή αποτελούσε το : ''ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΣΟΙ ΜΕΤΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ'' .Παρεμπιπτόντως, άλλα αποτελούν ''συνεκτικό ιστό'' και σύμβολα των Ελλήνων:
- η κατοικία η ιδιόκτητη , το εξοχικό , το σπίτι στο χωριό , το προικώο!(Τεράστιοι εθνικοί πόροι έχουν δαπανηθεί σε αυτό το εθνικό σπορ του έχειν και κατέχειν ακίνητα)
- η οικογένεια
- η θρησκεία και ιδιαίτερα η Ορθοδοξία και
- Των αρχαίων η προγονολατρεία

Β) ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΨΕΙΣ ΘΕΣΜΩΝ.
Στην ιστορική και διαχρονική εξέλιξη των συστημάτων είναι γνωστό ότι πάντα ορισμένοι ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟΙ των προηγούμενων συστημάτων διαιωνίζονταν ως αναχρονιστικοί θεσμοί και με αντίστοιχες πρακτικές και στο επόμενο σύστημα.Ο βασιλικός θεσμός υπήρξε και στο πρώτο σύστημα της ανθρωπότητας που ήταν το δουλοκτητικό σύστημα( η Δουλεία) και στο δεύτερο σύστημα της ανθρωπότητας που ήταν η φεουδαρχία.ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ της ανθρωπότητας που είναι ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ορισμένοι βασιλιάδες επέζησαν όπως ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας , οι του το Ηνωμένου Βασιλείου ,της Μεγάλης Βρετανίας κλπ.Ιδιαίτερα οι αγγλοσάξονες λόγω των επαναστάσεων και στη μητρόπολη(Μάγκνα Χάρτα , δικαιώματα κλπ., αλλά και λόγω των αντιαποικιακών πολέμων και αυτονομήσεων )αποπειράθηκαν την κατάργηση της βασιλείας.Στη νεότερη ιστορική περίοδο τη δεκαετία του ΄80 ο Εργατικός πρωθυπουργός της Αυστραλίας εξελέγη με πρόγραμμα και τη διενέργεια δημοψηφίσματος για τη κατάργηση της βασιλείας και τη συνταγματική θεσμοθέτηση προέδρου -αρχηγού κράτους στην Αυστραλία .Τελικά υπαναχώρησε ύστερα από τη πρόσκληση του στο Λονδίνο και τις συνομιλίες με την Ελισάβετ. Το ίδιο και στο Καναδά όπου τελικά υπαναχώρησαν και λόγω της διαμάχης για τη διάσπαση ή όχι του Καναδά ,σε αγγλόφωνο και Γαλλόφωνο με αποτέλεσμα οι καναδοί , οι αυστραλοί κλπ δεν έχουν αρχηγό κράτους παρά το βασιλιά του ....Ηνωμένου Βασιλείου. Κάτι ανάλογο με το βασίλειο του Βελγίου για να μη διασπαστεί το Βέλγιο σε Φλαμανδικό(με γλωσσικό ιδίωμα ολλανδικό) και Βαλόνων (γαλλόφωνοι). Τη τελευταία περίοδο ετέθη ξανά το θέμα με Εργατικό πρωθυπουργό τον Μπλέρ που θα μπορούσε να καταργήσει το θεσμό μετά το θάνατο της Νταιάνα όπου η οργή των αγγλοσαξόνων κατά των ανακτόρων ήταν πρωτοφανής. Ο Μπλέρ όμως ήταν ο σκληρός βραχίων , ο στυλοβάτης του ΣΤΕΜΜΑΤΟΣ.Το Συμπέρασμα :Έχουν -ακόμα- ΑΜΟΙΒΑΙΑ συμφέροντα , μητρόπολη και πρώην αποικίες.Ένα ακόμη πιο βάναυσο σύστημα που από τη ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ , συνέχισε να ισχύει και στο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ κυρίως στις Αραβικές χώρες, είναι τα φέουδα , οι φυλές, οι φεουδάρχες .Η Σαουδική Αραβία είναι το κατ εξοχήν Φεουδαρχικό κράτος και με Βασιλική οικογένεια που εξουσιάζει τη χώρα .Και υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα κλπ για τα πετρέλαια.ΗΜΙΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΑ είναι και όλα τα καθεστώτα που τώρα καταρρέουν (Αίγυπτος , Τυνησία , Συρία , Λιβύη, κλπ) και οι μεγάλες κινητοποιήσεις και συρράξεις ΔΕΝ είναι ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ .ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ είναι με σκοπό την επικράτηση του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΦΕΟΥΔΑ , ΑΛΛΑ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ.( Ολιγαρχία, μεγάλη αστική τάξη , αστική τάξη , μεσαία τάξη ,μικροαστική τάξη , εργάτες , αγρότες ,άνεργοι , νέοι , γυναίκες , μετανάστες κλπ.)Με πολιτικά κόμματα , με κοινοβούλια με εκλογές .με κοινωνικές οργανώσεις.

Γ) Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ .ΤΙΠΟΤΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ,ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ , ΣΤΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΜΕ.
Όσο κατανοούμε τους νόμους κίνησης και εξέλιξης του καπιταλιστικού συστήματος , έχοντας γνώση και της πορείας των δύο προηγούμενων πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικών συστημάτων (Δουλείας και Φεουδαρχίας) και όσο συνειδητοποιούμε - και όχι απλά να θυμώνουμε ή να οργιζόμαστε ως ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ - τόσο θα μιλάμε για ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ και ενέργειες προκειμένου να προχωρήσουν εκατομμύρια άνθρωποι -κάθε φορά- πολλοί μαζί σε αλλαγές.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Η νεολαία -πολύ πρόσφατα- έδωσε το στίγμα της με τις δυναμικές κινητοποιήσεις της σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία παίρνοντας θέση απέναντι στα νεοφιλελεύθερα μέτρα για τα πανεπιστήμια. Όπως κατά καιρούς η νεολαία στη Γαλλία.Ωστόσο συνολικά η νεολαία των χωρών της Ε.Ε.- ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ αυτή τη περίοδο- χωρίς Συντονισμό απόψεων και Δράσης , χωρίς προοδευτικές πρωτοβουλίες που να βάλουν τη νέα γενιά στο ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ και όχι μόνο το αν κρίνει ή επικρίνει αυτό το κιτς των ανακτόρων του Μπάκιγχαμ και των ΜΜΕ.(Άλλο ο σχολιασμός και άλλο η ανάληψη πρωτοβουλιών και θέσεων για τα γεγονότα).Σε όλες τις έρευνες καταδεικνύεται ότι το πιο ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟ τμήμα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ , είναι οι έλληνες φοιτητές!! Υπάρχει όμως και η προοδευτική νεολαία στην Ελλάδα που δίνει μάχες και χρειάζεται να προωθήσει πρωτοβουλίες σε Εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο

Δ)ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΘΕΣΕΙΣ:
1.)ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ ΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ αυτά τα λίφτινγκ του καπιταλισμού και των ΜΜΕ , που επιδιώκουν να ΣΥΓΚΑΛΥΨΟΥΝ την υποβάθμιση των σπουδών ,την υποβάθμιση των πτυχίων , την υποαπασχόληση , τη ανεργία και τη φτώχεια των Νέων στην Ευρώπη με τη φαιά προπαγάνδα ,με γκλαμουριές και παραμύθια .
2.) Τριάντα εκατομμύρια και πλέον , νέοι άνεργοι στην Ευρώπη . ΔΕΝ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ με γάμους και πανηγύρια των ανακτόρων ,
3.) Οι βασιλιάδες είναι το ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΔΕΝ είναι το παρόν και ούτε έχουν σχέση με το ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ και
4.) Πέρασαν οι εποχές όπου ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ κυριαρχούσε με το τρίπτυχο : Τέλος της ιδεολογίας, τέλος της ιστορίας και τέλος της εργασίας. Τώρα μετά τη κρίση που προκάλεσε το 2008 , επιδιώκει τη ρεβάνς με το σύνθημα της αρχής της ήττας του , το γνωστό σλόγκαν : Δεν γίνεται αλλιώς!! Με στοιχήματα, με μαύρη προπαγάνδα, με εμπόριο φόβου και με φασιστικές πρακτικές , με τη χρηματοβιομηχανία σε πτώση , με τη κατασκευή στρατηγικών χρέους σε βάρος ΚΡΑΤΩΝ ,με την αναμέτρηση των δυνάμεων του κεφαλαίου και της εργασίας, ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Στέφανος Τζουμάκας.










Πρωτομαγιά του 1944 και η εκτέλεση των 200 ηρώων στην Καισαριανή.

Την Πρωτομαγιά του '44, οι δυνάμεις κατοχής, σε αντίποινα για την εξόντωση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του, εκτέλεσαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 κομμουνιστές, που τους πήραν από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Απ' αυτούς, περίπου 170 ήταν πρώην κρατούμενοι στην Ακροναυπλία και οι υπόλοιποι πρώην εξόριστοι στην Ανάφη. Ο εχθρός είχε κάνει γνωστές τις προθέσεις του λίγες ημέρες πριν, όταν δημοσιοποίησε μέσω του κατοχικού Τύπου και ανάρτησε στους τοίχους των σπιτιών της πρωτεύουσας την εξής ανατριχιαστική ανακοίνωση: «Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μίας εξ ενέδρας επιθέσεως, εδολοφόνησαν ανάνδρως ένα Γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν: 1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μαΐου 1944. 2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην, έξωθι των χωρίων. Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί (σ.σ. πρόκειται για ταγματασφαλίτες) εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς. Ο στρατιωτικός διοικητής Ελλάδος». Λαϊκή κινητοποίηση Κανείς δεν πήρε αψήφιστα αυτό το έγγραφο, πολύ περισσότερο οι αντιστασιακές οργανώσεις, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, που για μια ακόμη φορά καλούνταν να πληρώσουν βαρύ φόρο αίματος για την επιλογή τους να οργανώσουν τη λαϊκή αντίσταση κατά του κατακτητή. Ετσι, μόλις γνωστοποιήθηκε η παραπάνω ανακοίνωση, ξεδιπλώθηκε μια τεράστια λαϊκή κινητοποίηση για την αποτροπή της σφαγής. «Οι οργανώσεις του ΚΚΕ και του ΕΑΜ - λέει ο Θ. Χατζής - κυκλοφόρησαν αμέσως χιλιάδες τρικ και καλούσαν το λαό να σώσουν τους αγωνιστές ομήρους από την εκτέλεση. Σε πολλά εργοστάσια και επιχειρήσεις, οι εργάτες σταμάτησαν τη δουλιά. Στα υπουργεία και τις τράπεζες έγιναν συγκεντρώσεις και με ψηφίσματα προς το Ράλλη και το δήμαρχο απαιτούσαν άμεση επέμβασή τους για τη ματαίωση της σφαγής. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές χύθηκαν στους δρόμους με συνθήματα ενάντια στην τρομοκρατία. Επιτροπές παρουσιάζονταν στις αρχές αδιάκοπα όλη τη μέρα. Στις λαϊκές συνοικίες έγιναν συγκεντρώσεις. Πολλές γυναίκες κρατουμένων ομήρων μαζεύτηκαν στη Μητρόπολη. Ο αρχιεπίσκοπος στο διαμέρισμά του "προσευχόταν" για τη σωτηρία των ψυχών των μελλοθανάτων. Οταν αργά τη νύχτα εμφανίστηκε μπροστά στις απελπισμένες γυναίκες είπε: "Δεν μπορώ να κάνω τίποτα και το μόνο που μου απομένει είναι να παρακαλώ το θεό!.."». Ο Β. Μπαρτζιώτας δίνει τη δική του μαρτυρία για την κατάσταση που επικρατούσε εκείνες τις ημέρες: «Στις 29 - 30 Απρίλη 1944, γράφει, γινόταν παράνομα η 4η Συνδιάσκεψη της ΚΟΑ. Εκεί μάθαμε τη διαταγή για την εκτέλεση των 200 αγωνιστών. Η καταπληκτική αυτή είδηση - καθαρή δολοφονία και χιτλερική θηριωδία - κυκλοφόρησε σαν αστραπή στην Αθήνα. Οι πράκτορες των Γερμανών και οι αγγλόφιλοι ρίχνουν κιόλας το δηλητήριό τους: - Τα βλέπετε; Οι αντάρτες σκοτώνουν τους Γερμανούς και αυτοί αμύνονται. Διαφορετικά, όμως, σκεφτόταν ο ελληνικός λαός. Οι χιτλερικοί είναι εγκληματίες πολέμου, ήρθαν κατακτητές στην Ελλάδα, ληστεύουν και καταστρέφουν τη χώρα, σκοτώνουν αθώους ανθρώπους. Σ' αυτούς τους εγκληματίες μια απάντηση χωρεί: - Θάνατος στους χιτλεροφασίστες κατακτητές! Πάλη μέχρι τη νίκη, την απελευθέρωση της Ελλάδας». Το έγκλημα και ο ήρωας Ν. Σουκατζίδης Την παραμονή της εκτέλεσης, οι δυνάμεις κατοχής πήγαν στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, όπου και επέλεξαν τα θύματά τους. Στον κατάλογο των θυμάτων, με τον αριθμό 71, υπήρχε το όνομα του Ακροναυπλιώτη Ναπολέοντα Σουκατζίδη. Επρόκειτο για ένα νέο άνθρωπο, καλλιεργημένο, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, που όλα αυτά τα χρόνια ήταν η ψυχή των κρατουμένων του στρατοπέδου. Τους εμψύχωνε, τους βοηθούσε στην επικοινωνία με τους δικούς τους ανθρώπους και λόγω του ότι ήταν γνώστης της γερμανικής γλώσσας εκτελούσε και χρέη μεταφραστή για τους συντρόφους του, που ήταν υποχρεωμένοι να έρθουν σε επαφή με τον εχθρό. Τόσο πολύ σπουδαίος ήταν ο Ναπολέων, που είχε υποχρεώσει ακόμη και τους Γερμανούς να τον σέβονται. Ναπολέων Σουκατζίδης, γράφει ο κατάλογος των μελλοθανάτων στον αριθμό 71. Ναπολέων Σουκατζίδης, ακούγεται από το στόμα εκείνου που έχει το μακάβριο έργο να διαβάσει τα ονόματα των αυριανών νεκρών. Και τότε επεμβαίνει ο διοικητής του στρατοπέδου. - «Οχι εσύ! Οχι εσύ Ναπολέων! Οχι εσύ!». Αλλά ο Σουκατζίδης δεν ήταν απ' αυτούς που θα μπορούσαν να ζήσουν σε βάρος των άλλων. Η απάντησή του θα μείνει αιώνιο σύμβολο αυτοθυσίας και ηρωισμού: - «Δέχομαι, κύριε διοικητά, τη ζωή, με τον όρο πως δεν πρόκειται να την πάρω από άλλο κρατούμενο. Μόνο όταν η θέση μου μείνει κενή!». Ο εχθρός δεν είχε σκοπό να κάνει τέτοια χάρη. Στο εκτελεστικό απόσπασμα έπρεπε να οδηγηθούν 200 κομμουνιστές. Ο Σουκατζίδης πήρε το δρόμο των συντρόφων του. Ο Ναπολέων πήρε το δρόμο προς το θάνατο, κερδίζοντας να ζει αιώνια στις καρδιές του ελληνικού λαού σαν ένας από τους ήρωές του. Οι 200 μελλοθάνατοι κομμουνιστές οδηγήθηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής - στο «Θυσιαστήριο της Λευτεριάς», όπως το ονόμασε ο λαός αργότερα - το πρωί της Πρωτομαγιάς του '44. Εκεί τους χώρισαν σε εικοσάδες. Στην τελευταία εικοσάδα βάλαν τον Σουκατζίδη, για να μπορέσουν να τον χρησιμοποιήσουν ως μεταφραστή. Η πρώτη εικοσάδα πήρε θέση απέναντι από τις κάννες των όπλων. Ο επικεφαλής των Γερμανών γύρισε προς τον Σουκατζίδη: - Ρώτησέ τους αν έχουν τίποτα να πούνε. Ο Σουκατζίδης μεταφράζει. Και τότε με μια φωνή οι μελλοθάνατοι απαντούν: - Ζήτω η Ελλάδα. Ζήτω η λευτεριά! Στην επόμενη στιγμή θα τους θερίσουν τα πολυβόλα. Τώρα είναι η σειρά της δεύτερης εικοσάδας, αλλά πριν πάρουν θέση απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα οι κατακτητές τούς υποχρεώνουν να φορτώσουν τους νεκρούς στα αυτοκίνητα. Η ίδια σκηνή θα επαναληφθεί αρκετές φορές, ώσπου στο τέλος δεν είχε μείνει κανείς ζωντανός από τους 200. Ηταν λίγο μετά τις 10 το πρωί3. Λίγο πριν αντικρίσουν το εκτελεστικό απόσπασμα, κατά τη μεταφορά τους στο Σκοπευτήριο, πολλοί από τους μελλοθάνατους κατάφεραν να γράψουν μερικές λέξεις στα δικά τους αγαπημένα πρόσωπα και να πετάξουν τα σημειώματα στους δρόμους της Αθήνας. Λέξεις γεμάτες ανθρωπιά, πόθο για τη ζωή, λέξεις γεμάτες ιδανικά. Σταχυολογούμε: «Οταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτές», έγραψε ο Μήτσος Ρεμπούτσικας. Κι ο Νίκος Μαριακάκης συμπλήρωσε: «Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος». Ο Κώστας Τσίρκας με ξεχωριστό τρόπο σημείωσε: «Πρωτομαγιά. Γεια σας. Ολοι πάμε στη μάχη». Κι ο εργάτης Σάββας Σαββόπουλος συμπύκνωσε: «Ας μάθει όλη η Ελλάδα, πως ούτε στιγμή δε χάσαμε την πίστη στην τελική νίκη της Σοβιετικής Ενωσης. Καμιά δύναμη δε θα μπορέσει να τσακίσει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ θα νικήσει. Καλώ τον αδελφό μου, με σκληρή δουλιά να προσπαθήσει να ξεπλύνει το κακό που έκανε με τη δήλωση και την αδελφούλα μου να πάρει τη θέση μου στο ΚΚΕ» Να απελευθερώσουμε την πατρίδα Ενα ιστορικό στοιχείο που αξίζει να σημειωθεί σε σχέση με την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή έχει να κάνει με το γεγονός ότι το ΚΚΕ, μόλις πληροφορήθηκε το προετοιμαζόμενο έγκλημα, μελέτησε τις δυνατότητες που υπήρχαν να αποσπάσει τους μελλοθάνατους από τα χέρια του εχθρού και να τους σώσει. «Συζητήσαμε στην Επιτροπή Πόλης - λέει ο τότε γραμματέας της ΚΟΑ Β. Μπαρτζιώτας - τη δυνατότητα να σώσουμε τους 200 συντρόφους μας. Την 1η του Μάη 1944, ο ΕΛΑΣ της Αθήνας ήταν στο πόδι και μαζί του ο λαός της ηρωικής Καισαριανής. Ηταν όμως αδύνατο να χτυπήσουμε τους Γερμανούς, που συγκέντρωσαν μεγάλες δυνάμεις. Οι πρώτες προσπάθειες που κάναμε μάς στοίχισαν πολύ ακριβά. Οι καμπάνες της Καισαριανής χτυπούσαν πένθιμα. και οι σύντροφοί μας έπεφταν ηρωικά από τις φασιστικές σφαίρες. Τραγουδούσαν όλοι μαζί τη Διεθνή, τον Εθνικό Υμνο και ζητωκραύγαζαν για το ηρωικό ΚΚΕ. Φύγαμε πικραμένοι από τον τόπο του μαρτυρίου, γιατί δεν μπορέσαμε να σώσουμε τους συντρόφους μας. Μερικοί από μας κλαίγανε. δεν πειράζει, το κλάμα για αγαπητούς συντρόφους, που χρόνια ζούσαμε μαζί στην Ακροναυπλία, ξαλαφρώνει την καρδιά. μέσα μας όμως θέριευε η θέληση για αγώνα, να απελευθερώσουμε την πατρίδα, από το μίασμα του χιτλερικού φασισμού, να φκιάσουμε καινούρια Ελλάδα της δουλιάς και τη λευτεριάς».
1 Θ. Χατζή: «Η Νικηφόρα Επανάσταση που χάθηκε», εκδόσεις «Δωρικός», τόμος Γ`, σελ. 141 - 142
2 Β. Μπαρτζιώτα: «Κι άστραψε φως η Ακροναυπλία», εκδόσεις ΣΕ, σελ. 197 - 199
3 «Στ' Αρματα - Στ' Αρματα - Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης», «Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις 1967», σελ. 315 - 317
4 Εθνική Αντίσταση 1941- 1944: «Γράμματα και μηνύματα εκτελεσμένων πατριωτών», Αθήνα 1974, σελ. 111, 141, 143, 167
5 Β. Μπαρτζιώτα: «Η Εθνική Αντίσταση στην Αδούλωτη Αθήνα», εκδόσεις ΣΕ,
σελ. 185 - 186

Tα 10 επαγγέλματα που τραβούν τις γυναίκες.


Από πιλότος μέχρι γιατρός, δείτε τα 10 επαγγέλματα που περιτριγυρίζονται από γυναίκες. Μήπως ν' αλλάξετε καριέρα;

Ο Νο1 παράγοντας για να γίνεις ακαταμάχητος, είναι να βρίσκεσαι συνέχεια ανάμεσα σε γυναίκες. Που θα πάει, κάποια θα σου κάτσει. Κι όταν αυτό είναι μέρος της δουλειάς σου, ακόμα καλύτερα. Να λοιπόν η ιδανική καριέρα και για σένα. Να σημειώσω ότι οι δικηγόροι που ασχολούνται με τα διαζύγια, όπως και οι σύμβουλοι γάμου έχουν εξαιρεθεί από την λίστα μου για ευνόητους λόγους.

Personal Trainer
Γνωστός και ως προσωπικός γυμναστής. Και για να είσαι γυμναστής σημαίνει ότι έχεις και ωραίο κορμί, άρα σίγουρα δεν περνάς απαρατήρητος στις γυναίκες. Βάλε επίσης ότι θα περνάς τον περισσότερο χρόνο εργασίας σου με γυναίκες που κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να αποκτήσουν το τέλειο κορμί. Σαν καθοδηγητής τους, θα πρέπει επίσης να τις αγγίζεις συχνά, θέλεις κι άλλα; Αν καταφέρεις και βάλεις τα περισσότερα ραντεβού σου όσο πιο αργά γίνεται, σύντομα θα βρεθείς σε πολλά κρεβάτια.

Πιλότος
Από που ν' αρχίσω και που να τελειώσω. Καταρχήν, φοράς στολή, και μάλιστα πολύ σέξι στολή. Επίσης είσαι άνθρωπος με δύναμη και prestige, αν σκεφτείς ότι κρατάς στα χέρια σου τις ζωές πολλών ανθρώπων όταν πιλοτάρεις. Θέλεις κι άλλα; Ταξιδεύεις σ' όλο το κόσμο, εκεί που πολλές γυναίκες κάνουν ελεύθερες τις διακοπές τους. Αλλά ακόμα και αν δεν σου κάτσει κάποια από αυτές, υπάρχουν αρκετές γοητευτικές αεροσυνοδούς, που πάνε ακριβώς εκεί που πας κι εσύ και μένουν στα ίδια ξενοδοχεία μ' εσένα.

Σχεδιαστής Μόδας
Αν έχεις μια κλίση προς το σχέδιο, έφυγες τρέχοντας για σχολή σχεδιαστών μόδας. Πιθανότατα θα είσαι ο μόνος στρειτ που θα παρακολουθείς τα μαθήματα, αλλά αξίζει. Θα περνάς τον περισσότερο καιρό σου με νέα και όμορφα μοντέλα που ξέρουν να διασκεδάζουν και να περνάνε καλά. Βλέπεις όταν ξέρεις πως να κάνεις τις γυναίκες όμορφες, σε λατρεύουν όλες.

Ναυαγοσώστης
Θυμάσαι επιτυχίες που είχαν τ' αγόρια του Μπέιγουοτς; Έτσι σε βλέπω κι εσένα. Άσε που πέρα από τις γυναίκες, έχει κι άλλα θετικά το επαγγέλματα. Είναι ότι πρέπει για καλοκαιρινή δουλειά αν είσαι φοιτητής, θα έχεις τέλειο μαύρισμα και θα μένεις σε φόρμα ενώ δουλεύεις. Άσε που ο χώρος εργασίας σου είναι γεμάτος γυναίκες που χαλαρώνουν με μπικίνι ή χωρίς.

Ηθοποιός
Δεν χρειάζεται να μοιάζεις με τον Brad Pitt για να έχεις επιτυχία στις γυναίκες. Ο χώρος είναι γεμάτος από καυτά θηλυκά που όλο και κάποιο θα συμπρωταγωνιστήσει μαζί σου. Και πέρα από τις συναδέλφους, αν τα καταφέρεις και γίνεις διάσημος, υπάρχουν χιλιάδες θαυμάστριες που θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για μια νύχτα μαζί σου. Όσο πιο χαμηλών τόνων είσαι, τόσο περισσότερες επιτυχίες θα έχεις.

Δάσκαλος χορού
Είναι γνωστό ότι οι γυναίκες λατρεύουν τον χορό, άρα και έναν άντρα που θα μπορεί να την καθοδηγήσει και να σαρώσουν την πίστα μαζί. Ότι κι αν διδάσκεις, το τμήμα σου θα είναι γεμάτο από γυναίκες που στην κυριολεξία θα κρέμονται από τα χείλη σου. Άσε που ο χορός από μόνος του αποπνέει ερωτισμό και έχει και σωματική επαφή. So you think you can dance;

Κυνηγός ταλέντων-Μάνατζερ
Λεφτά δεν ξέρω αν θα βγάλεις, γκομενάκια σίγουρα. Μοντέλα, τραγουδίστριες, τηλεπαρουσιάστριες, και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Όλες θα ψάχνουν για δουλειά και καριέρα και εσύ θα είσαι αυτός που θα τις βοηθάς με τις γνώσεις και τα κονέ σου. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι άλλο.

Γιατρός
Όλες οι μαμάδες λένε στα κορίτσια τους από μικρές να βρουν ένα καλό παιδί και γιατρό φυσικά να παντρευτούν. Θέλει πολύ διάβασμα, πολλά χρόνια σπουδές, αλλά αξίζει. Όποια γυναίκα γνωρίζεις και σε ρωτά με τι ασχολείσαι, έχεις αμέσως την απάντηση που θέλει ν' ακούσει. Κι αν αυτό δεν είναι αρκετό για να σε πείσει, σκέψου κι όλες τις νοσοκόμες που θα δουλεύεις μαζί τους και θα περιμένουν να παίξετε το γιατρό.

Barman
Θες και να στο αναλύσω; Νύχτα, γυναίκες, πολλά ποτά. Ακόμα δεν το έπιασες; Ελεύθερες γυναίκες ξενυχτάνε και φλερτάρουν ακατάπαυστα, κι εσύ είσαι σίγουρα το Νο1 στις επιλογές τους. Έχεις στυλ, έχεις κέφι, συνήθως είσαι κι εμφανίσιμος και φυσικά είσαι στις υπηρεσίες τους όλο το βράδυ με τα κοκτέιλ σου. Νομίζεις ότι οι γυναίκες θέλουν κάτι παραπάνω;

Τουριστικά επαγγέλματα
Ιδανικά σε ταξιδιωτικούς προορισμούς με πολλές ελεύθερες γυναίκες. Είτε είσαι γυμναστής, είτε pool boy, είτε barman,ακόμα και ρεσεψιονίστ, έχεις πέραση. Ειδικά αν φαίνεσαι λίγο απλησίαστος και πολύ ευγενικός προς τις πελάτισσες, θα κάνουν ότι μπορούν για να σε κατακτήσουν. Μην ξεχνάς ότι οι καλοκαιρινές ατασθαλίες είναι πρώτες στη λίστα των γυναικείων φαντασιώσεω
ν.

H καθιέρωση της 1ης Μάη ως παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης

Πώς και γιατί το εργατικό κίνημα καθιέρωσε την 1η Μάη ως παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης; Στις 20 Ιουλίου 1889, το ιδρυτικό συνέδριο της Δεύτερης Διεθνούς πήρε την εξής απόφαση: «Θα οργανωθεί μια μεγάλη διεθνής εκδήλωση για μια καθορισμένη ημερομηνία, με τέτοιο τρόπο, ώστε οι εργάτες σε όλες τις χώρες και σε όλες τις πόλεις ν' απευθύνουν ταυτόχρονα μια συγκεκριμένη μέρα, προς τις δημόσιες αρχές, ένα αίτημα για να καθοριστεί η εργάσιμη μέρα σε οκτώ ώρες και να τεθούν σε ισχύ οι άλλες αποφάσεις του Διεθνούς Συνεδρίου του Παρισιού.
Ενόψει του ότι μια τέτοια εκδήλωση έχει ήδη αποφασιστεί από την Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας στο συνέδριό της, το Δεκέμβρη του 1888 στο Σεντ Λούις για την 1η του Μάη 1890, η μέρα αυτή γίνεται δεκτή σαν η μέρα για τη διεθνή εκδήλωση. Οι εργάτες των διαφόρων χωρών θα πρέπει να οργανώσουν την εκδήλωση με τρόπο ανάλογο προς τις συνθήκες της χώρας τους» (Ουίλιαμ Φόστερ: «Η Ιστορία των τριών Διεθνών», Αθήνα 1975, σελ. 175).
Γιατί όμως η 1η Μάη; Ηταν η μέρα της μεγάλης απεργίας στο Σικάγο των ΗΠΑ με αίτημα την καθιέρωση της 8ωρης εργάσιμης μέρας, αντί της 10ωρης, 11ωρης έως και 14ωρης που ήταν ως τότε. Απεργία η οποία συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες και που βάφτηκε στο αίμα των εργατών από το χτύπημα αστυνομίας με εντολή των καπιταλιστών, ενώ οι ηγέτες, πρωτεργάτες των τότε εργατικών κινητοποιήσεων για το 8ωρο καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν.
Ετσι η 1η Μάη του 1886 αποφασίστηκε να καθιερωθεί ως η Εργατική Πρωτομαγιά. Ας παρακολουθήσουμε τα ιστορικά γεγονότα του εργατικού κινήματος της τότε περιόδου. Πηγή το έργο των Ρίτσαρντ Ο. Μπόγιερ και Χέρμπερτ Μ. Μόρε, «Η άγνωστη Ιστορία του Εργατικού Κινήματος των ΗΠΑ», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Ηταν μια θαυμάσια μέρα.
«Παντού βλέπει κανείς αναταραχή για το οχτάωρο», έγραφε ο Τζον Σουίντον στην εφημερίδα του, στις 18 του Απρίλη 1886. Οι εργάτες διαδήλωναν και τραγουδούσαν από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Σαν Φραντσίσκο. Οι εφημερίδες, ομόφωνα και με μικρές διαφοροποιήσεις, δήλωναν ότι το κίνημα ήταν «κομμουνιστικό, ανατριχιαστικό και αχαλίνωτο». Δήλωναν ότι θα έφερνε «μείωση μισθών, φτώχεια και κοινωνική υποβάθμιση του αμερικανικού εργάτη», ενώ θα έσπρωχνε τους εργάτες σε «αλητεία και χαρτοπαιξία, βία, κραιπάλη και αλκοολισμό». Η «Νιου Γιορκ Τάιμς», στις 25 του Απρίλη 1886, χαρακτήρισε το κίνημα «αντιαμερικανικό», προσθέτοντας ότι «οι εργατικές αναταραχές προκαλούνται από ξένους».Οι εφημερίδες και οι βιομήχανοι διέδιδαν ότι η 1η του Μάη ήταν η ημερομηνία που θα γινόταν μια κομμουνιστική εργατική εξέγερση, σύμφωνα με το μοντέλο της Παρισινής Κομμούνας. Ο Μέλβιλ Ε. Στόουν, διευθυντής της εφημερίδας «Σικάγκο Ντέιλι Νιους» - η οποία χαρακτηριζόταν «η πιο κερδοφόρα έκδοση δυτικά της Νέας Υόρκης» - έλεγε ότι «εύκολα προβλέπεται επανάληψη των ταραχών της Παρισινής Κομμούνας», για την 1η Μάη 1886. Στο φύλλο της μέρας εκείνης, η εφημερίδα του Σικάγου «Ιντερ Οσεαν» ανακοίνωνε: «Οι σοσιαλιστές ταραχοποιοί δήλωσαν με καμάρι ότι θα χρησιμοποιήσουν τη διαδήλωση για το οχτάωρο προς όφελός τους. Εγινε γνωστό ότι φτάνουν σήμερα στο Σικάγο μερικοί από τους πιο ικανούς καθοδηγητές του σοσιαλιστικού κινήματος».Η 1η του Μάη ήταν μια θαυμάσια μέρα. Ο παγωμένος άνεμος της λίμνης, που συχνά ήταν πολύ διαπεραστικός την άνοιξη, ξαφνικά έπεσε και είχε βγει ένας δυνατός ήλιος. Ολα ήταν ήσυχα, τα εργοστάσια άδεια, οι αποθήκες κλειστές, τα φορτηγά βαγόνια αχρησιμοποίητα, οι δρόμοι έρημοι, οι οικοδομές παρατημένες, δεν έβγαινε καπνός από τα φουγάρα των εργοστασίων και οι μάντρες των ζώων ήταν σιωπηλές.
Ηταν Σάββατο, εργάσιμη μέρα. Ομως οι εργάτες γελώντας, κουβεντιάζοντας και ντυμένοι με τα καλά τους, κατευθύνονταν μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, στη λεωφόρο Μίτσιγκαν. Ο δρόμος είχε αποκτήσει ατμόσφαιρα γιορτής.
Εξω από τον κύριο όγκο της διαδήλωσης και στους γειτονικούς δρόμους ήταν παραταγμένοι λόχοι αστυνομικών και ειδικών δυνάμεων, έτοιμοι να επιβάλουν «το νόμο και την τάξη». Σε στρατηγικά σημεία, στις στέγες, ήταν μαζεμένοι αστυνομικοί, Πίνκερτον και αξιωματικοί της εθνοφρουράς, κρατώντας όπλα και άλλα σύνεργα πολέμου. Στους στρατώνες, 1.350 εθνοφρουροί με στολή, οπλισμό και πολυβόλα περίμεναν το σύνθημα για να δράσουν. Σε ένα κεντρικό κτίριο γραφείων μαζεύτηκαν ηγετικά στελέχη της Επιτροπής Πολιτών. Συνεδρίαζαν όλη την ημέρα και έπαιρναν αναφορές από έξω για την επικείμενη σύγκρουση. Αυτοί ήταν το γενικό επιτελείο που συντόνιζε τη μάχη για τη διάσωση του Σικάγου από το κομμουνιστικό οχτάωρο.
Η διαδήλωση.Γύρω στους 340.000 εργάτες διαδήλωναν σε όλη τη χώρα. Περίπου 190.000 είχαν κατέβει σε απεργία. Στο Σικάγο 80.000 απεργούσαν για το οχτάωρο και οι περισσότεροι, είπε ο Σπάις δείχνοντας με συγκίνηση, βρίσκονταν εδώ και περίμεναν να αρχίσει η διαδήλωση. Μια δεύτερη σκέψη πέρασε από το μυαλό του και είπε στον Πάρσονς να διαβάσει το κύριο άρθρο της «Μέιλ»:
«Στην πόλη μας υπάρχουν δύο επικίνδυνοι κακοποιοί, δύο ακαμάτηδες δειλοί που πάνε να δημιουργήσουν φασαρίες. Ο ένας λέγεται Πάρσονς, ο άλλος Σπάις.»Θυμηθείτε τα ονόματα τους σήμερα. Παρακολουθήστε τους. Θεωρήστε τους προσωπικά υπεύθυνους για όποια φασαρία δημιουργηθεί. Τιμωρήστε τους παραδειγματικά αν σημειωθούν ταραχές!».
Η διαδήλωση άρχιζε, οι χιλιάδες ξεκινούσαν την πορεία και ο καθένας ένιωθε μέσα του τη δύναμη, την τεράστια δύναμη της αλληλεγγύης. όλοι αποφασισμένοι στη διεκδίκηση του οχτάωρου.
Ο Πάρσονς βάδιζε κοντά στην κεφαλή της πορείας. Η πορεία κατευθύνθηκε προς τη λίμνη Φροντ, όπου θα γίνονταν ομιλίες στα αγγλικά, τα τσέχικα, τα γερμανικά και τα πολωνικά. Ο Πάρσονς μίλησε για την ακατανίκητη δύναμη της ενωμένης εργατικής τάξης. Ο Σπάις, τριάντα ενός χρόνων, εκδότης της γερμανόφωνης εργατικής εφημερίδας «Αρμπάιτερ - Τσάιτουνγκ» και εξίσου εύγλωττος στη μητρική του γλώσσα και στα αγγλικά, ήταν πολύ αγαπητός στους συγκεντρωμένους. Καθώς τα χειροκροτήματα για τον Σπάις έσβηναν, η Πρωτομαγιά ανήκε πια στο παρελθόν.
Δεν έγινε αιματοχυσία, ούτε επαναλήφθηκε η Παρισινή Κομμούνα. Ο Τύπος με απολογητικό ύφος άρχισε να μετριάζει τις βίαιες προβλέψεις του. το Σικάγο τώρα ένιωθε κάπως εξαπατημένο με την ειρηνική διαδήλωση. Η επόμενη μέρα ήταν Κυριακή και ο Πάρσονς πήγε στο Σινσινάτι για να μιλήσει σε μια συγκέντρωση. Τη Δευτέρα η απεργία απλώθηκε και πολλές χιλιάδες εργατών του Σικάγου κατάκτησαν το οχτάωρο, ενώ η Επιτροπή Πολιτών εξακολουθούσε να υποστηρίζει ότι κάτι έπρεπε να γίνει.
Η αστυνομία, εξοργισμένη από τη διάψευση των υψηλών προσδοκιών της για την Πρωτομαγιά, παρηγορήθηκε κάπως χτυπώντας τους εργαζόμενους στο λοκάουτ του εργοστασίου θεριστικών μηχανών του Μακ Κόρμικ και βάζοντας μέσα 300 απεργοσπάστες. Την ώρα που έκλεινε το εργοστάσιο, ένα μεγάλο πλήθος εργατών περίμενε να βγουν οι απεργοσπάστες. Τότε, ξαφνικά, τα όπλα των αστυνομικών στράφηκαν κατά πάνω τους. Εκείνοι υποχώρησαν και έκαναν να φύγουν, όταν η αστυνομία, σύμφωνα με έναν αυτόπτη μάρτυρα, «άρχισε να πυροβολεί τους εργάτες πισώπλατα. Μερικοί άντρες και αγόρια σκοτώθηκαν καθώς έτρεχαν να φύγουν». Οι νεκροί ήταν έξι. Ο Σπάις, που μιλούσε εκεί κοντά σε συγκέντρωση απεργών εργατών ξυλουργείων, είδε τη σφαγή και το ανέφερε στους συντρόφους του. Αποφασίστηκε να οργανωθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την αστυνομική βία, το επόμενο βράδυ στην πλατεία Χεϊμάρκετ.
Ο Πάρσονς είχε γυρίσει από το Σινσινάτι με ακμαίο ηθικό και ενθουσιασμένος από τα νέα ότι χιλιάδες εργάτες σε όλη τη χώρα κατακτούσαν το οχτάωρο. Αφού ετοίμασε λεπτομερειακή αναφορά για το ταξίδι του, το μεσημέρι και ενώ έτρωγαν στο σπίτι τους της οδού Ιντιάνα, η Λούσι του είπε για τη συγκέντρωση στη Χεϊμάρκετ, αλλά πρόσθεσε ότι την Κυριακή, όσο έλειπε, εκείνη συναντήθηκε με γυναίκες ράφτρες που ήθελαν να οργανωθούν. Ο Πάρσονς, ενθουσιασμένος από αυτή την προοπτική, αποφάσισε να μην πάει στη Χεϊμάρκετ, αλλά να συναντηθεί με τον Σαμ Φίλντεν και άλλα στελέχη του Συνδέσμου Εργαζομένων, στο γραφείο της Αλάρμ, στην Πέμπτη Λεωφόρο 107, για να ασχοληθούν με την οργάνωση των γυναικών.
Συζητούσαν ορισμένες προτάσεις πάνω στην οργανωτική καμπάνια, όταν μπήκε λαχανιασμένος ένας απεσταλμένος. «Η συγκέντρωση είναι μεγάλη στη Χεϊμάρκετ», είπε, «και ο Σπάις είναι ο μόνος ομιλητής. Θέλει να πας», είπε στον Πάρσονς, «και συ, επίσης, Φίλντεν».Το πλήθος δεν έφτανε να γεμίσει την πλατεία, γι' αυτό ο Σπάις, που είχε πάει πρώτος, έσπρωξε ένα άδειο βαγόνι στη γωνία του λιθόστρωτου δρόμου, μισό τετράγωνο πιο πέρα, για να το χρησιμοποιήσουν σαν εξέδρα οι ομιλητές. Εκεί κοντά βρισκόταν το αστυνομικό τμήμα της οδού Ντεπλέν, με διευθυντή τον αστυνόμο Τζον Μπόνφιλντ, που είχε παρατσούκλι «Γκλόμπερ», όπου 180 αστυφύλακες ήταν σε ετοιμότητα για να κάνουν επίθεση στους συγκεντρωμένους αν το καλούσε η περίσταση. Αυτό δεν το ήξερε ο Σπάις, όπως δεν ήξερε και ότι μέσα στο πλήθος ήταν ο δήμαρχος Κάρτερ Χάρισον.
Ο Σπάις μιλούσε από το βαγόνι, όταν είδε τον Πάρσονς να φτάνει μαζί με τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Τον είδε και ο κόσμος και ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Ο Πάρσονς έβαλε την οικογένειά του σε ένα άλλο άδειο βαγόνι, πήγε στην αυτοσχέδια εξέδρα, σκαρφάλωσε και άρχισε την ομιλία του. «Δε βρίσκομαι εδώ για να ξεσηκώσω κανέναν», είπε, «αλλά για να πω τα πράγματα έτσι όπως έχουν». Ο δήμαρχος του Σικάγου απομακρύνθηκε από το ακροατήριο, πήγε στο αστυνομικό τμήμα και είπε στον αστυνόμο Μπόνφιλντ ότι η συγκέντρωση ήταν ειρηνική, γι' αυτό, είπε, δε χρειάζονταν οι αστυφύλακες της επιφυλακής και μπορούσαν να επιστρέψουν στα κανονικά καθήκοντά τους.
Η προβοκάτσια.
Η ομιλία του Πάρσονς τέλειωσε στις δέκα. Φυσούσε κιόλας ένας παγωμένος άνεμος από τη μεριά της λίμνης και έπεφταν λίγες σταγόνες βροχής. Ερχόταν καταιγίδα. Πολλοί είχαν φύγει. Τώρα μιλούσε ο Σαμ Φίλντεν, αλλά ο Πάρσονς πήρε τη γυναίκα του και τα παιδιά του από το βαγόνι, όπου τους είχε αφήσει, και με μερικούς άλλους μπήκαν σ' ένα μπαρ, στου Ζεπφ, στη γωνία. Μετά από λίγο η παρέα γελούσε και έλεγε ιστορίες με ένα ποτήρι μπίρα στο χέρι, ενώ έξω ο Φίλντεν συνέχιζε την ομιλία του μπροστά στο πλήθος, που ολοένα μίκραινε.
«Είναι αλήθεια ή όχι», έλεγε, «ότι δεν εξουσιάζουμε την ίδια μας τη ζωή, ότι άλλοι διαμορφώνουν τις συνθήκες ύπαρξής μας, ότι.». Ξαφνικά φωνές ακούστηκαν: «Προσοχή! Η αστυνομία!». Από το τέρμα του δρόμου φάνηκαν οι 180 αστυφύλακες σε στρατιωτικό σχηματισμό, με τα γκλομπ στα χέρια. Επικεφαλής ήταν ο αστυνόμος Μπόνφιλντ και ο αστυνόμος Γουόρντ. Ο κόσμος άρχισε να τρέχει. Ο Γουόρντ σταμάτησε μπρος στο βαγόνι και είπε στον κατάπληκτο Φίλντεν: «Εν ονόματι του λαού της πολιτείας του Ιλινόις, διατάζω να διαλυθεί αμέσως και ειρηνικά αυτή η συγκέντρωση».
«Μα, Αστυνόμε», είπε ο Φίλντεν με σβησμένη φωνή, «είμαστε ειρηνικοί».
Για μια στιγμή έγινε σιωπή. Μέσα στη νύχτα ακουγόταν ο θόρυβος των ποδιών που έτρεχαν. Ξαφνικά ένα κόκκινο φως έλαμψε και ακούστηκε μια τρομερή έκρηξη. Κάποιος είχε ρίξει μια βόμβα. Ακολούθησε φοβερή σύγχυση. Η αστυνομία πυροβολούσε άγρια προς όλες τις κατευθύνσεις, άνθρωποι έπεφταν στη γη, πολλοί είχαν τραυματιστεί, άλλοι έτρεχαν, έβριζαν, βογκούσαν καθώς τους ποδοπατούσαν ή τους χτυπούσαν με τα γκλομπ οι μανιασμένοι αστυνομικοί, ένας από τους οποίους είχε σκοτωθεί και εφτά ήταν βαριά τραυματισμένοι.
Την άλλη μέρα το Σικάγο και όλη η χώρα είχαν μεταμορφωθεί σε ένα τέρας που διψούσε για εκδίκηση. «Με την έκρηξη της βόμβας», γράφει ο Ντέιβιντ στην αναφορά του στα γεγονότα της Χεϊμάρκετ, «ο Τύπος έχασε και το τελευταίο ίχνος αντικειμενικότητας. Ενας χαρακτηριστικός τίτλος ούρλιαζε: "ΤΩΡΑ ΑΙΜΑ!.." Μια βόμβα που ρίχτηκε στις γραμμές της αστυνομίας εγκαινιάζει το έργο του θανάτου».
Η «Νιου Γιορκ Τρίμπιουν» έγραφε:
«. ο όχλος έμοιαζε να έχει χάσει τα λογικά του, διψούσε για αίμα. Μένοντας σταθερά στη θέση, έριξε καταιγισμούς πυρών στους αστυνομικούς».Από την αρχή κιόλας, πολλοί σκέφτηκαν ότι η βόμβα ήταν έργο προβοκατόρων και αργότερα αυτή η υπόθεση υποστηρίχτηκε εν μέρει και από την αστυνομία. Το πρωί όμως της 5ης του Μάη, αλλά και πολλές μέρες αργότερα, δεν ήταν φρόνιμο να εκφράζονται τέτοιες σκέψεις. «Συνάντησα πολλές παρέες και άκουσα τις συζητήσεις τους γύρω από τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας», γράφει ένας κάτοικος του Σικάγο εκείνης της εποχής. «Ολοι ήταν σίγουροι ότι δράστες του φοβερού εγκλήματος ήταν οι ομιλητές της συγκέντρωσης και άλλοι υποκινητές των εργατών. "Κρεμάστε τους πρώτα και μετά τους δικάζετε", ήταν μια φράση που άκουγα συνέχεια. Η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη από θυμό, φόβο και μίσος».
Οι εφημερίδες της χώρας δήλωναν με ένα στόμα ότι δεν είχε σημασία αν ο Πάρσονς, ο Σπάις και ο Φίλντεν είχαν βάλει τη βόμβα ή όχι. Επρεπε να κρεμαστούν για τις πολιτικές απόψεις τους, για τα λόγια τους και τη γενική δραστηριότητά τους. Οσο περισσότεροι ταραχοποιοί παραδίνονταν στο δήμιο, τόσο το καλύτερο. «Το αίσθημα δικαιοσύνης του λαού», έλεγε η «Σικάγκο Τρίμπιουν», «απαιτεί οι ευρωπαίοι δολοφόνοι Ογκαστ Σπάις, Μάικλ Σβαμπ (ένα άλλο μέλος του Διεθνούς Συνδέσμου Εργαζομένων) και Σάμιουελ Φίλντεν να συλληφθούν, να δικαστούν και να απαγχονιστούν για φόνο. Απαιτεί ακόμα να συλληφθεί ο εγκληματίας Α. Ρ. Πάρσονς, που ντρόπιασε τη χώρα με τη γέννησή του σ' αυτήν, να δικαστεί και να απαγχονιστεί για φόνο».
Υπερασπίστηκαν την εργατική τάξη με επιβλητικό και θαυμαστό τρόπο
Η διαδικασία της δίκης άρχισε στις 21 του Ιούνη με δικαστή τον Τζόζεφ Ε. Γκάρι.
.οι μάρτυρες, όλοι τρομοκρατημένοι και μερικοί πληρωμένοι, κατέθεσαν ότι οι κατηγορούμενοι συνωμοτούσαν να ανατρέψουν βίαια την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και ότι η βόμβα στη Χεϊμάρκετ και ο φόνος του Ντίγκαν ήταν το πρώτο χτύπημα μιας γενικότερης επίθεσης ενάντια στην έννομη τάξη. Ομως οι καταθέσεις τους είχαν τόσα αντικρουόμενα στοιχεία, ώστε ανάγκασαν την πολιτική αγωγή να αλλάξει την κατηγορία στη μέση της δίκης. Τώρα ισχυριζόταν ότι ο άγνωστος βομβιστής εμπνεύστηκε την ιδέα να ρίξει τη βόμβα από τα λόγια και τις ιδέες των κατηγορουμένων.
Ετσι, δε δικάζονταν πια οι άνθρωποι, αλλά τα βιβλία και οι γραπτές ιδέες. Το φαινόμενο αυτό επρόκειτο να επαναληφθεί πολλές φορές αργότερα στις ΗΠΑ. Διαβάστηκαν αμέτρητα άρθρα του Πάρσονς και του Σπάις. Εκτέθηκαν στο δικαστήριο όλοι σχεδόν οι λόγοι των κατηγορουμένων. Χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα βιβλίων πάνω στο χαρακτήρα και τη φιλοσοφία της πολιτικής, σαν ενοχοποιητικά στοιχεία. Το πολιτικό πρόγραμμα του Συνδέσμου Εργαζομένων, οι αποφάσεις και οι δηλώσεις του θεωρήθηκαν αποδείξεις που ενέπλεκαν τους κατηγορουμένους στο φόνο του Ντίγκαν.
Η ετυμηγορία ήταν δεδομένη. Η μεγάλη μέρα της δίκης έφτασε. Οι κατηγορούμενοι απευθύνθηκαν στο δικαστήριο και κατηγόρησαν τους κατηγόρους τους. Εξήγησαν γιατί δεν έπρεπε να καταδικαστούν σε θάνατο και γιατί οι ένοχοι δεν ήταν αυτοί, αλλά η κοινωνία. Η φωνή τους κυριάρχησε μέσα στην αίθουσα και ακούστηκε το ίδιο δυνατά σε όλη τη χώρα. Καμιά εφημερίδα, όσο συντηρητική κι αν ήταν, δεν αρνήθηκε το γεγονός ότι οι κατηγορούμενοι αψήφησαν το θάνατο και υπερασπίστηκαν την εργατική τάξη με επιβλητικό και θαυμαστό τρόπο.

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Η πρωτομαγιά στην ποίηση (Ρίτσος, Σεφέρης, Βάρναλης).


Γιάννης Ρίτσος – Ἐπιτάφιος (ἀποσπάσματα)
(Θεσσαλονίκη. Μάης τοῦ 1936. Μιὰ μάνα, καταμεσὶς τοῦ δρόμου, μοιρολογάει τὸ σκοτωμένο παιδί της. Γύρω της καὶ πάνω της, βουΐζουν καὶ σπάζουν τὰ κύματα τῶν διαδηλωτῶν – τῶν ἀπεργῶν καπνεργατῶν. Ἐκείνη συνεχίζει τὸ θρῆνο της):
I
Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδούλα τῆς καρδιᾶς μου,
πουλάκι τῆς φτωχιᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου,
πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς ποὺ κλαίω
καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γρικᾷς τὰ ποὺ πικρὰ σοῦ λέω;
Γιόκα μου, ἐσὺ ποὺ γιάτρευες κάθε παράπονό μου,
Ποὺ μάντευες τί πέρναγα κάτου ἀπ᾿ τὸ τσίνορό μου,
τώρα δὲ μὲ παρηγορᾶς καὶ δὲ μοῦ βγάζεις ἄχνα
καὶ δὲ μαντεύεις τὶς πληγὲς ποὺ τρῶνε μου τὰ σπλάχνα;
Πουλί μου, ἐσὺ ποὺ μοῦ ῾φερνες νεράκι στὴν παλάμη
πῶς δὲ θωρεῖς ποὺ δέρνουμαι καὶ τρέμω σὰν καλάμι;
Στὴ στράτα ἐδῶ καταμεσὶς τ᾿ ἄσπρα μαλλιά μου λύνω
καὶ σοῦ σκεπάζω τῆς μορφῆς τὸ μαραμένο κρίνο.
Φιλῶ τὸ παγωμένο σου χειλάκι ποὺ σωπαίνει
κι εἶναι σὰ νὰ μοῦ θύμωσε καὶ σφαλιγμένο μένει.
Δὲ μοῦ μιλεῖς κι ἡ δόλια ἐγὼ τὸν κόρφο δές, ἀνοίγω
καὶ στὰ βυζιὰ ποὺ βύζαξες τὰ νύχια, γιέ μου μπήγω.
II
Κορώνα μου, ἀντιστύλι μου, χαρὰ τῶν γερατειῶ μου,
ἥλιε τῆς βαρυχειμωνιᾶς, λιγνοκυπάρισσό μου,
Πῶς μ᾿ ἄφησες νὰ σέρνουμαι καὶ νὰ πονῶ μονάχη
χωρὶς γουλιά, σταλιὰ νερὸ καὶ φῶς κι ἄνθο κι ἀστάχυ ;
Μὲ τὰ ματάκια σου ἔβλεπα τῆς ζωῆς κάθε λουλούδι,
μὲ τὰ χειλάκια σου ἔλεγα τ᾿ αὐγερινὸ τραγούδι.
Μὲ τὰ χεράκια σου τὰ δυό, τὰ χιλιοχαϊδεμένα,
ὅλη τη γῆς ἀγκάλιαζα κι ὅλ᾿ εἴτανε γιὰ μένα.
Νιότη ἀπ᾿ τὴ νιότη σου ἔπαιρνα κι ἀκόμη ἀχνογελοῦσα,
τὰ γερατειὰ δὲν τρόμαζα, τὸ θάνατο ἀψηφοῦσα.
Καὶ τώρα ποὺ θὰ κρατηθῶ, ποὺ θὰ σταθῶ, ποὺ θἄμπω,
ποὺ ἀπόμεινα ξερὸ δεντρὶ σὲ χιονισμένο κάμπο;
Γιέ μου, ἂν δὲ σοὖναι βολετὸ νἀρθεῖς ξανὰ σιμά μου,
πᾶρε μαζί σου ἐμένανε, γλυκειά μου συντροφιά μου.
Κι ἂν εἶν᾿ τὰ πόδια μου λιγνά, μπορῶ νὰ πορπατήσω
κι ἂν κουραστεῖς, στὸν κόρφο μου, γλυκὰ θὰ σὲ κρατήσω.
III
Μαλλιὰ σγουρὰ ποὺ πάνω τους τὰ δάχτυλα περνοῦσα
τὶς νύχτες ποὺ κοιμόσουνα καὶ πλάϊ σου ξαγρυπνοῦσα,
Φρύδι μου, γαϊτανόφρυδο καὶ κοντυλογραμμένο,
καμάρα ποὺ τὸ βλέμμα μου κούρνιαζε ἀναπαμένο,
Μάτια γλαρὰ ποὺ μέσα τους ἀντίφεγγαν τὰ μάκρη
πρωινοῦ οὐρανοῦ, καὶ πάσκιζα μὴν τὰ θαμπώσει δάκρυ,
Χείλι μου μοσκομύριστο ποὺ ὡς λάλαγες ἀνθίζαν
λιθάρια καὶ ξερόδεντρα κι ἀηδόνια φτερουγίζαν,
Στήθεια πλατιὰ σὰν τὰ στρωτὰ φτερούγια τῆς τρυγόνας
ποὺ πάνωθέ τους κόπαζε κ᾿ ἡ πίκρα μου κι ὁ ἀγώνας,
Μπούτια γερὰ σὰν πέρδικες κλειστὲς στὰ παντελόνια
ποὺ οἱ κόρες τὰ καμάρωναν τὸ δείλι ἀπ᾿ τὰ μπαλκόνια,
Καὶ γώ, μὴ μοῦ βασκάνουνε, λεβέντη μου, τέτοιο ἄντρα,
σοῦ κρέμαγα τὸ φυλαχτὸ μὲ τὴ γαλάζια χάντρα,
Μυριόρριζο, μυριόφυλλο κ᾿ εὐωδιαστό μου δάσο,
πῶς νὰ πιστέψω ἡ ἄμοιρη πῶς μπόραε νὰ σὲ χάσω;
ΙV
Γιέ μου, ποιὰ Μοῖρα στὄγραφε καὶ ποιὰ μοῦ τὄχε γράψει
τέτοιον καημό, τέτοια φωτιὰ στὰ στήθεια μου ν᾿ ἀνάψει;
Πουρνὸ – πουρνὸ μοῦ ξύπνησες, μοῦ πλύθηκες, μοῦ ἐλούστης
πριχοῦ σημάνει τὴν αὐγὴ μακριὰ ὁ καμπανοκρούστης.
Κοίταες μὴν ἔφεξε συχνὰ – πυκνὰ ἀπ᾿ τὸ παραθύρι
καὶ βιαζόσουν σὰ νἄτανε νὰ πᾶς σὲ πανηγύρι.
Εἶχες τὰ μάτια σκοτεινά, σφιγμένο τὸ σαγόνι
κι εἴσουν στὴν τόλμη σου γλυκός, ταῦρος μαζὶ κι ἀηδόνι.
Καὶ γὼ ἡ φτωχειὰ κ᾿ ἡ ἀνέμελη καὶ γὼ ἡ τρελλὴ κ᾿ ἡ σκύλα,
σοὔψηνα τὸ φασκόμηλο κι ἀχνὴ ἡ ματιά μου ἐφίλα
Μιὰ – μιὰ τὶς χάρες σου, καλέ, καὶ τὸ λαμπρό σου θωρὶ
κι ἀγαλλόμουν καὶ γέλαγα σὰν τρυφερούλα κόρη.
Κι οὐδὲ κακόβαλα στιγμὴ κι οὐδ᾿ ἔτρεξα ξοπίσω
τὰ στήθεια μου νὰ βάλω μπρὸς τὰ βόλια νὰ κρατήσω.
Κι ἔφτασ᾿ ἀργὰ κι, ὤ, ποὺ ποτὲς μὴν ἔφτανε τέτοια ὥρα
κι, ὦ, κάλλιο νὰ γκρεμίζονταν στὸ καύκαλό μου ἡ χώρα.
V
Σήκω, γλυκέ μου, ἀργήσαμε· ψηλώνει ὁ ἥλιος· ἔλα,
καὶ τὸ φαγάκι σου ἔρημο θὰ κρύωσε στὴν πιατέλα.
Ἡ μπλέ σου ἡ μπλοῦζα τῆς δουλειᾶς στὴν πόρτα κρεμασμένη
θὰ καρτεράει τὴ σάρκα σου τὴ μαρμαρογλυμμένη.
Θὰ καρτεράει τὸ κρύο νερὸ τὸ δροσερό σου στόμα,
θὰ καρτεράει τὰ χνῶτα σου τ᾿ ἀσβεστωμένο δῶμα.
Θὰ καρτεράει κ᾿ ἡ γάτα μας στὰ πόδια σου νὰ παίξει
κι ὁ ἥλιος ἀργὸς θὰ καρτερᾷ στὰ μάτια σου νὰ φέξει.
Θὰ καρτεράει κ᾿ ἡ ρούγα μας τ᾿ ἁδρὸ περπάτημά σου
κ᾿ οἱ γρίλιες οἱ μισάνοιχτες τ᾿ ἀηδονολάλημά σου.
Καὶ τὰ συντρόφια σου, καλέ, ποὺ τὶς βραδιὲς ἐρχόνταν
καὶ λέαν καὶ λέαν κι ἀπ᾿ τὰ ἴδια τοὺς τὰ λόγια ἐφλογιζόνταν
Καὶ μπάζανε στὸ σπίτι μας τὸ φῶς, τὴν πλάση ἀκέρια,
παιδί μου, θὰ σὲ καρτερᾶν νὰ κάνετε νυχτέρια.
Καὶ γὼ θὰ καρτεράω σκυφτὴ βραδὶ καὶ μεσημέρι
νἀρθεῖ ὁ καλός μου, ὁ θάνατος, κοντά σου νὰ μὲ φέρει.

ΙΧ
Ὦ Παναγιά μου, ἂν εἴσουνα, καθὼς ἐγώ, μητέρα,
βοήθεια στὸ γιό μου θἄστελνες τὸν Ἄγγελο ἀπὸ πέρα.
Κι, ἄχ, Θέ μου, Θέ μου, ἂν εἴσουν Θεὸς κι ἂν εἴμασταν παιδιά σου
θὰ πόναγες καθὼς ἐγώ, τὰ δόλια πλάσματά σου.
Κι ἂν εἴσουν δίκειος, δίκαια θὰ μοίραζες τὴν πλάση,
κάθε πουλί, κάθε παιδὶ νὰ φάει καὶ νὰ χορτάσει.
Γιέ μου, καλὰ μοῦ τἄλεγε τὸ γνωστικό σου ἀχεῖλι
κάθε φορὰ ποὺ ὁρμήνευε, κάθε φορὰ ποὺ ἐμίλει:
Ἐμεῖς ταγίζουμε ζωὴ στὸ χέρι: περιστέρι,
κ᾿ ἐμεῖς οὔτ᾿ ἕνα ψίχουλο δὲν ἔχουμε στὸ χέρι.
Ἐμεῖς κρατᾶμε ὅλη τὴ γῆς μὲς στ᾿ ἀργασμένα μπράτσα
καὶ σκιάχτρα στέκουνται οἱ Θεοὶ κι ἀφέντη ἔχουνε φάτσα.
Ἄχ, γιέ μου, πιὰ δὲ μοὔμεινε καμιὰ χαρὰ καὶ πίστη,
καὶ τὸ χλωμὸ καὶ τὸ στερνὸ καντήλι μας ἐσβήστη.
Καί, τώρα, ἐπὰ σὲ ποιὰ φωτιὰ τὰ χέρια μου θ᾿ ἀνοίγω,
τὰ παγωμένα χέρια μου νὰν τὰ ζεστάνω λίγο;

Γ. Σεφέρης, Επί Ασπαλάθων
Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού.
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμερα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας που αντηχούν
ακόμη…
Γαλήνη
-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού
τ’ αυλάκια.
τ’ όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
“τον έδεσαν χειροπόδαρα” μας λέει
“τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι”.
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος
31 του Μάρτη 1971

Κώστας Βάρναλης, “Πρωτομαγιά 1943″
Πέσε στα γόνατα , προσκύνα το πανάγιο χώμα
με τη ψυχή κατάκορφα στον ουρανό υψωμένη
όποιος και νά ‘σαι, όθε και νά ‘σαι, κι ό,τι άνθρωπος νά ‘σαι.
Πιότερο ,αν είσαι του λαού ξωμάχος, χειρομάχος ,
φτωχόπαιδο , που αθέλητα σε βάλαν να καρφώσεις,
τον αδερφό σου αντίκρα σου, -με μάνα εσύ κι εκείνος – .
Ετούτη η μάντρα αντίκρυ σου , το σύνορο του κόσμου .
Σ’ αυτην επάνω βρόντηξαν ο Διγενής κι ο Χάρος .
Ήτανε πρώτη του Μαγιού , φως όλα μέσα κι έξω
(έξω τα χρυσολούλουδα και μέσα η καλωσύνη)
που αράδιασε πα στο σοβά πισθάγκωνα δεμένους
και θέρισε με μπαταριές , οχτρός ελληνομάχος,
όχι έναν , δυο , ή τρεις ….διακόσια παλληκάρια .
Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα ,
μον ήρθανε μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι .
Και πρώτος άρχος του χορού , δυο μπόγια πάνω απ’όλους ,
κι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος . ( …)

Γιάννης Ρίτσος, “Σκοπευτήριο Καισαριανής”.Εδώ πέσαμε . Παιδιά του λαού . Γνωρίζετε γιατί .
Γυμνοί , κατάσαρκα φορώντας τις σημαίες ,
-η Ελλάδα τις έρραψε με ουρανό και άσπρο κάμποτο -.
Ακούσατε τις ομοβροντίες στα μυστικόφωτα αττικά χαράματα .
Είδατε τα πουλιά , που πέταξαν αντίθετα στις σφαίρες
αγγίζοντας με τα φτερά τους ,τον ανατέλλοντα πυρφόρον .
Είδατε τα παράθυρα της γειτονιάς ν’ανοίγουνε στο μέλλον .
Εμείς , μερτικό δε ζητήσαμε ….Τίποτα …Μόνον
θυμηθείτε το : αν η ελευθερία
δεν βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας ,
εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα . Γεια σας .

Zάλογγο - Σύμβολο αγάπης προς την Ελευθερία.

Μια από τις πιο γνωστές ιστορικές τοποθεσίες της Ηπείρου αλλά και όλης της Ελλάδας αποτελεί αδιαμφισβήτητα το Ζάλογγο!!
 
Μόλις 28 χλμ από την πόλη της Πρέβεζας, πάνω από το χωριό Καμαρίνα, αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό λόγω του μοναδικού ιστορικού γεγονότος που έλαβε χώρα εκεί το 1803.

Στον χώρο αυτό, μετά την πτώση του Σουλίου από προδοσία, 63 γυναίκες με τα παιδιά τους αγκαλιά έκαναν πράξη το ηρωικό "ελευθερία ή θάνατος".

Κυνηγημένες από τ' ασκέρια του Αλή πασά που αθέτησε το λόγο του και τους καταδίωξε,κατέφυγαν σ'ένα βράχο στην κορυφή που ονομάζεται Στεφάνι και αφού έριξαν τα παιδιά τους στο βάραθρο, πήδησαν κι αυτές, κατά την παράδοση χορεύοντας, η μια μετά την άλλη στον γκρεμό.
 
Στο σημείο της θυσίας στήθηκε το 1961 επιβλητικό μνημείο με σύμπλεγμα γυναικείων μορφών που παριστάνει τον χορό του Ζαλόγγου.
 
Το Ζάλογγο όμως δεν αποτελεί μόνο μια ιστορική διαδρομή αλλά διαθέτει και πανέμορφη θέα αρκεί να ανέβεις τα 410 σκαλιά που έχουν αφετηρία το μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου.

Και αν είσαι και πιο τολμηρός.ευκαιρία να δοκιμάσεις τις πρόσφατα ανοιγμένες αναρριχητικές διαδρομές του Ε.Ο.Σ. Πρέβεζας ακριβώς κάτω από τα αγάλματα!

Οι πιθανότητες για να τραβήξεις αυτή τη φωτογραφία είναι μία στο ..

Ενα χαμόγελο απ' τον ουρανό.


Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Αριστερής Πρωτοβουλίας ΠΑΣΟΚ - 28.04.11

                                         

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
           ΠΑ.ΣΟ.Κ.   


                                  ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ  
Αθήνα, 28 Απριλίου 2011

Εδώ και τώρα Αλλαγή


Το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης δείχνει για μια ακόμη φορά την απαρχαιωμένη κρατική λογική των περικοπών που την διακατέχει. Μοναδικός άξονας των πολιτικών της είναι νέα μείωση μισθών στο στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα με ταυτόχρονο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για να βρεθούν τα λεφτά που κάποτε υπήρχαν και τώρα απουσιάζουν. Η κυβέρνηση μοιάζει να συμπεριφέρεται ως μη κυβερνητική εισπρακτική οργάνωση με κύριο στόχο την συλλογή χρημάτων χωρίς κανένα σχέδιο για το αύριο. Το επιστέγασμα της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής είναι μείωση κάθε δαπάνης που θα μπορούσε να προσφέρει ανακούφιση στον σκληρά δοκιμαζόμενο Ελληνικό Λαό. Η πάταξη της φοροδιαφυγής παραμένει ακόμα ανεκπλήρωτο όνειρο και το Υπουργείο Οικονομικών αδυνατεί να αυξήσει τα έσοδα. Η κυβέρνηση μετεωρίζεται ανάμεσα στην προσδοκία της να κάνει κάτι και στην ανικανότητα της να υλοποιήσει κάτι. Οι υπουργοί περισσότερο μιλούν και εξαγγέλλουν με περισπούδαστο ύφος αναμορφωτικές προτάσεις παρά ενεργούν αποφασιστικά για την λειτουργία της κρατικής μηχανής. Ζούμε στη χώρα των κενών λόγων και των ανεκπλήρωτων επιθυμιών της πολιτικής ηγεσίας. Ζούμε στη χώρα των ονειροπαρμένων πολιτικών και των τρομοκρατημένων πολιτών. Ζούμε στη χώρα του χθες και του ανύπαρκτου αύριο αν η οικονομία από την βαθιά ύφεση δεν περάσει έστω και σε μικρή αναπτυξιακή τροχιά.

Ο Πρωθυπουργός της χώρας και το ανεπαρκές οικονομικό του επιτελείο οφείλει να καταλάβει ότι όταν το Δημόσιο εκχωρεί την περιουσία του και αποχωρεί από στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις όπως η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ, ο ΟΠΑΠ, το Ταμείο Παρακαταθηκών & Δανείων, κ.α δεν μπορεί να ελπίζει σ' ένα σοβαρό αναπτυξιακό πρόγραμμα για να κινηθεί η οικονομία της χώρας.

Η προσέλευση μεγαλοεπενδυτών μέσα από την παραχώρηση των φιλέτων του δημοσίου δεν προσφέρει βιώσιμη λύση στην ελληνική οικονομία. Το ξεπούλημα π.χ. της ΔΕΗ θα φέρει με τις σημερινές χρηματιστηριακές αποτιμήσεις όσο η ίδια αποδίδει στο κράτος μέσα σε 4 χρόνια. Εδώ και τώρα να σταματήσει το ανώφελο ξεπούλημα. Είναι καιρός πλέον να καταλάβει η κυβέρνηση ότι παρά τη καλή θέληση του Πρωθυπουργού η χώρα μας έχει γίνει μικρότερη σε ισχύ, πτωχότερη σε εισοδήματα και αδύναμη να παρακολουθήσει τις διεθνείς εξελίξεις. Ήδη η άνοδος των spread μαρτυρά τόσο την αποτυχία της πολιτικής του μνημονίου όσο και την ανικανότητα των προσώπων να την εφαρμόσουν και να την διαχειριστούν. Απαιτείται ένα νέο ξεκίνημα με ικανά πρόσωπα που θα δουλεύουν πολύ και θα μιλάνε λίγο. Είναι ανάγκη η κυβέρνηση να αποκτήσει νέο πρόσωπο συνετό, φρόνιμο, σοβαρό και προπαντός με συλλογικό πνεύμα. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για ολιγωρίες και πειραματισμούς για κανέναν. Η πατρίδα μας είναι πολύ ακριβή για να γίνεται παιχνίδι στα χέρια κάποιων αδέξιων αυταρχικών και μικρονόων πολιτικών που νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους.

Η Αριστερή Πρωτοβουλία ΠΑ.ΣΟ.Κ για μια ακόμη φορά καλεί τον Πρωθυπουργό της χώρας να αναλογιστεί πλέον τις ευθύνες που τον βαρύνουν και να αναλάβει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για να σταματήσει η πορεία της χώρας προς την φθορά και την παρακμή. Εσφαλμένες επιλογές κάνουν όλοι ιδιαίτερα όσοι πασχίζουν για το καλό της πατρίδας αρκεί να τις αναγνωρίσουν και να τις διορθώνουν. Η γενναιότητα αναγνώρισης του εσφαλμένου διακρίνει τον σοβαρό πολιτικό και όχι η επιμονή σε αδόκιμες εμμονές

Μια ιστορία για δύο βότσαλα


More PowerPoint presentations from rompre

( Για μεγέθυνση κάντε κλίκ στο εικονίδιο δεξιά του menu )

Tα ωραιότερα μάτια του 2011

Results of the People's Magazine vote for the most Beautiful Eyes 2011

The 5th prize goes to Giada DeLaurentiis
The 4th prize goes to Charlize Theron

 The 3th prize goes to Kristin Kreuk
 The 2nd prize goes to Angelina Jolie

 And the winner is

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ


Φίλοι αναγνώστες σας ευχόμαστε ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και σε όσους ταξιδεύσουν καλό ταξίδι. Ας γιορτάσουμε τουλάχιστον την Ανάσταση του Χριστού γιατί η δική μας Ανάσταση αργεί πολύ ακόμη. Όπως δείχνουν τα μέχρι στιγμής στοιχεία βρισκόμασατε στην αρχή της Μεγάλης για εμάς Εβδομάδας και επίκειται η Σταυρωσή μας.Και πάλι καλές γιορτές.

Για λίγες ημέρες δεν θα κάνουμε αναρτήσεις

Γουστάρουμε που είμαστε Έλληνες γιατί ...


Γιατί έχουμε θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι

Γιατί μπροστά στο ραβανί τι να μας πει το μιλφέιγ

Γιατί το καρπούζι το αγοράζουμε ολόκληρο και όχι σε φέτες

Γιατί «καμάκι» και «σουβλάκι» είναι το πρώτο ποίημα που μαθαίνουμε

Γιατί τους μεζέδες που συνοδεύουν το τσιπουράκι δεν τους φτάνει κανένα «ορντέβρ»

Γιατί στην Ελλάδα κάθε νύχτα τελειώνει το επόμενο πρωί

Γιατί «λουλουδοπόλεμος» δεν υπάρχει σε καμιά άλλη χώρα

Γιατί μπορούμε να απολαύσουμε τον καφέ μας με τσιγάρο. Όχι να τον πιούμε σφηνάκι και να πάμε να καπνίσουμε κρυφά στο σπίτι μας

Γιατί το φλερτ είναι το εθνικό μας χόμπι

Γιατί στην Ελλάδα όλοι βρίζουμε το Δημόσιο και ταυτόχρονα σκοτωνόμαστε για μια θέση εκεί

Γιατί έχουμε δεν έχουμε λεφτά, ένα μπουζουκάκι θα το πάμε

Γιατί έχουμε νοοτροπία «και αύριο μέρα είναι»

Γιατί όταν μπαίνουμε σε λεωφορείο κάνουμε τα πάντα για να βρούμε θέση να καθίσουμε

Γιατί δεν το παίζουμε ψευτοπουριτανοί. Τις «λαδιές» μας τις κάνουμε με θράσος

Γιατί είμαστε πρώτοι στο φανάρι και κορνάρουμε τον εαυτό μας από συνήθεια

Γιατί ξέρουμε καλύτερα να ξοδεύουμε παρά να αποταμιεύουμε

Γιατί δε μοιραζόμαστε τη βενζίνη στο αυτοκίνητό μας με αυτούς που βάζουμε μέσα

Γιατί δεν κάνουμε ποτέ επίσκεψη «με άδεια χέρια»

Γιατί η λέξη «κερνάω» υπάρχει στο λεξιλόγιό μας

Γιατί άντε να εξηγήσεις στον ξένο τι σημαίνει «καψούρα»

Γιατί βράζει το αίμα μας

Γιατί στην Ελλάδα η οικογένεια έχει ακόμα αξία

Γιατί κατά βάθος...είμαστε καλά παιδιά

Γιατί τα καταφέρνουμε πάντα...έστω και την τελευταία στιγμή

Γιατί δε «μασάμε» από 400 χρόνια σκλαβιάς

Γιατί για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο

Γιατί όταν οι ξένοι δεν έβρισκαν λέξεις έκλεβαν τις δικές μας

Γιατί η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα

Γιατί καλή η κιθάρα και το όμποε αλλά το μπουζούκι βγάζει άλλο ήχο

Γιατί το «Αι Γενέαι Πάσαι» της Μεγάλης Παρασκευής μας σηκώνει την τρίχα κάγκελο

Γιατί όποια πέτρα κι αν σηκώσεις Έλληνες θα βρεις από κάτω

Γιατί ερωτευόμαστε και μισούμε με πάθος

Γιατί τις δύσκολες στιγμές τις περνάμε με φίλους χωρίς να χρειαζόμαστε ψυχίατρο

Γιατί ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Περικλής ήταν Έλληνες

Γιατί η Μερκούρη, ο Χατζιδάκις και ο Ελύτης ήταν Έλληνες

Γιατί η συνταγή «αλά ελληνικά» είναι η πιο πετυχημένη

Γιατί η τρέλα δεν πάει στα βουνά πάει στις παραλίες!

Γιατί οι καλοκαιρινές διακοπές είναι κοντά και πού να τρέχουμε τώρα!

Γιατί όταν οι άλλοι ανακάλυπταν το κρέας εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη

Γιατί πίνουμε κι ένα ποτηράκι παραπάνω χωρίς να μας πίνει

Γιατί όταν εμείς φτιάχναμε τον Παρθενώνα οι άλλοι κοιμόντουσαν πάνω στα δέντρα

Γιατί εμείς δώσαμε τα φώτα σε όλους αυτούς που το παίζουνε ηγέτες και οδηγούν στην ειρήνη κάνοντας πολέμους

Γιατί η φέτα και το ελαιόλαδο μεταφράστηκαν σε ελληνικό ταμπεραμέντο

Γιατί "Ένα γλυκό χωρίς"! Και όλοι καταλαβαίνουν πως πρόκειται για φραπέ

Γιατί μπορούμε να παρατήσουμε τα πάντα για έναν μεγάλο έρωτα!

Γιατί στη γλώσσα μας διακρίνουμε μεταξύ έρωτα και αγάπης...ξέρουμε όμως να ζούμε με πάθος και τα δυο!

Γιατί βλέπουμε τον ουρανό γαλάζιο κι όχι μολυβί

Γιατί αλλάζουμε κινητό κάθε χρόνο, αυτοκίνητο κάθε τρία χρόνια και ερωτικό σύντροφο κάθε τρεις και λίγο

Γιατί όταν οι άλλοι φορούσαν προβιές λύκων εμείς υφαίναμε αραχνοΰφαντους χιτώνες

Γιατί οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες (Winston Churchill- 1941)

Γιατί δε βάζουμε κέτσαπ στο φαγητό μας. Έχει από μόνο του υπέροχη γεύση

Γιατί όταν πονάμε ξέρουμε να κλαίμε και να χορεύουμε τη ζεμπεκιά με περηφάνια

Γιατί ο Έρωτας ήταν Έλληνας Θεός. Γι αυτό ξέρουμε και να αγαπάμε

Γιατί μπορεί να είμαστε οξύθυμοι αλλά ποτέ δεν κρατάμε κακία

Γιατί κανένας άλλος δεν χαίρεται για την καταγωγή του όσο εμείς

Γιατί παρόλο που γνωρίζουμε τον κίνδυνο τολμάμε

Γιατί η τρέλα στην Ελλάδα πάει με χίλια....Γι αυτό όλοι τρέχουν στο δρόμο

Γιατί το 95% των αστεριών και των πλανητών έχουν ελληνική ονομασία

Γιατί δουλεύουμε για να ζούμε και δε ζούμε για να δουλεύουμε

Γιατί έχουμε του κόσμου τα ελαττώματα και παρόλα αυτά είμαστε ακαταμάχητοι

Γιατί η ζωή μας είναι στο «δυνατό» ενώ των ξένων στο «αθόρυβο»

Γιατί αν η χώρα μας δεν ήταν η ομορφότερη του κόσμου, θα τη διάλεγαν για σπίτι τους οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου;

Γιατί όταν φωνάζουμε «αδελφέ» στο δρόμο, όλοι γυρνάνε

Γιατί κάνουμε τις περισσότερες καταχρήσεις κι όμως ζούμε περισσότερο

Γιατί ακόμα κι ο Αϊνστάιν παραδέχτηκε ότι οφείλει πολλά σε έναν Έλληνα

Γιατί όταν συζητάμε για δίαιτα είμαστε πάντα στο τραπέζι και τρώμε

Γιατί κάποτε «φωτίσαμε» ολόκληρο τον κόσμο

Γιατί μιλάμε δυνατά και γελάμε με την καρδιά μας

Γιατί είμαστε οι μόνοι που ξεκινάμε το μεσημέρι για καφεδάκι και καταλήγουμε να πίνουμε ούζο μέχρι πρωίας

Γιατί μπροστά στο Μετσοβόνε τύφλα να χει το Έμενταλ

Γιατί με μια φλόγα καταφέραμε να ενώσουμε ολόκληρο τον κόσμο

Γιατί ξέρουμε να εκφράζουμε το σ' αγαπώ με κάθε πιθανό τρόπο

Γιατί τα πιο απίστευτα είναι κι ελληνικά

Γιατί κυκλοφορούμε στο δρόμο στις δύο το βράδυ και δε νιώθουμε ότι είμαστε σε στοιχειωμένη πόλη

Γιατί σουβλάκι, σουτζουκάκι και λοιπές ελαφριές γεύσεις είναι η αδυναμία μας

Γιατί είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας

Γιατί δεν πάμε για ύπνο με τις κότες αλλά το ξημερώνουμε διασκεδάζοντας

Γιατί ακόμη και το πιο μικρό ξωκλήσι μας λούζεται από φως. Δεν πιάνεται η ψυχή μας απ' τη σκοτεινιά του βιτρώ

Γιατί τα λέμε έξω απ΄ τα δόντια

Γιατί ξέρουμε να «κλέβουμε» αλλά και να μην «καρφώνουμε» αυτόν που «κλέβει» στις εξετάσεις

Γιατί έχουμε πάντα μια λύση - έστω και πλάγια - σε όλα

Γιατί οι γονείς μας δεν ξεχνάνε ότι υπάρχουμε μόλις κλείσουμε τα δεκαοκτώ

Γιατί είμαστε των άκρων

Γιατί την κάθε δυσκολία την αντιμετωπίζουμε για χιούμορ

Γιατί το αντιπροσωπευτικότερο ελληνικό σύνθημα είναι: «Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!»

Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες γεννήθηκαν εδώ

Γιατί όταν θέλουμε να λιαστούμε, έχουμε αμμουδιά & θάλασσα. Δεν ξεχυνόμαστε στα γρασίδια ούτε βουτάμε στα σιντριβάνια

Γιατί εδώ που ζούμε όλο το χρόνο, ο ξένος το έχει σκοπό ζωής να έρθει μία εβδομάδα

Γιατί η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με τους πιο πλούσιους κατοίκους

Γιατί είχαμε μάγκες προγόνους

Γιατί ξέρουμε τι θα πει κέφι!

Γιατί μιλάμε καλά τις ξένες γλώσσες...αλλά ποιοι μιλούν καλά τα ελληνικά;

Γιατί πίνουμε και καπνίζουμε περισσότερο από όλους και ζούμε περισσότερο από όλους.

Γιατί εμείς γράφουμε την Ιλιάδα, και οι ξένοι την κάνουν έργο χιλιάδες χρόνια μετά.

Γιατί το τζατζίκι, το σουβλάκι, η μαγκιά και το φιλότιμο είναι ελληνικά.

Γιατί μας αρέσει τα λεφτά και τα ψάρια να τα τρώμε πάντα φρέσκα.

Γιατί ενώ έχουμε μικρή χώρα, έχουμε μεγάλη καρδιά

Γιατί το δικό μας μοντέλο ζωής έχει πολλέεεεεεες καμπύλες.

Γιατί η μάνα μου κάθε Αύγουστο απλώνει τραχανά. Οι άλλοι τι απλώνουν;

Γιατί όταν φοράμε πέδιλα, δεν τα φοράμε με κάλτσες

Γιατί το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» ήταν ελληνικό

Γιατί πληρωνόμαστε Παρασκευή και Κυριακή πρωί δεν έχουμε λεφτά ούτε για τσιγάρα

ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΣΟΥΒΛΑΤΖΗΣ ΡΩΤΑΕΙ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ: «ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΒΑΛΩ ΜΕΣΑ ΚΟΠΕΛΙΑ;» ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΠΑΡΕΞΗΓΕΙΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΜΕ ΘΡΑΣΟΣ «ΑΠ' ΟΛΑ ΒΑΛΕ ΜΟΥ» ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ!

Από τον φίλο Ονούφρη