Κυκλοφόρησε το 39ο φύλλο της εφημερίδας της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας. Ξεφυλλίστε την

Τρεις στρατιωτικοί στο νοσοκομείο Ιωαννίνων μετά από τραυματισμό στο πεδίο βολής

Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων έχουν μεταφερθεί τρεις μέχρι στιγμής στρατιωτικοί μετά από τραυματισμό τους στο πεδίο βολής Ζίτσας.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες ο τραυματισμός προήλθε από το ωστικό κύμα που προκλήθηκε μετά από ανάφλεξη προωθητήρων.

Οι τρεις που φαίνεται ότι είναι στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και όχι φαντάροι όπως αρχικά αναφέρθηκε, διακομίσθηκαν με ασθενοφόρα του στρατού.

Το πεδίο βολής είχε προγραμματιστεί εδώ και μέρες άσκηση.

https://www.epiruspost.gr/

Φωτιά σε εστιατόριο στην Πρέβεζα

Φωτιά σε εστιατόριο στην Πρέβεζα  επί της οδού   Π. Τσαλδάρη πάνω από το παλιό ΚΤΕΛ Πρεβεζας.Την φωτιά έσβησε ο ιδιοκτήτης πριν την άφιξη της Πυροσβετικής Υπηρεσίας

Ο ιδιοκτήτης υπέστη εγκαύματα στα χέρια και στο λαιμό και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Νσοκομείο.Ευτυχώς δεν διατρέχει κίνδυνο η ζωή του

Το σώβρακο, το παντελόνι, το σκιάχτρο και ο Παντελής....

                                                                        Γράφει ο Χρήστος Τούμπουρος

(Κινδυνεύω να θεωρηθώ οπισθοδρομικός και «παλαιομοδίτικος». Μπορεί να είναι και έτσι. Όπως και να το θεωρήσετε εγώ θα σας πω ότι τώρα , αυτόν τον καιρό με τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, κανένας δεν θα με εμποδίσει να επικοινωνώ με τους νέους μας. Με τον τρόπο μου).

Ο Ηλίας, μαθητής του Γυμνασίου Αγνάντων κάθε βδομάδα έφευγε από την Άγναντα και πήγαινε στο χωριό του, Το Γραικικό. Σάββατο απόγευμα αναχωρούσε για το χωριό του, μαζί με άλλους συγχωριανούς-συμμαθητές του και Κυριακή απόγευμα επέστρεφαν. Χρόνια, το ίδιο δρομολόγιο.

Είχε μεσιάσει η χρονιά. Είχε μπει ο Φλεβάρης και Δευτέρα θα έδιναν τις εξαμηνιαίες εξετάσεις. Στο χωριό του, Κυριακή πρωί, πήρε την απόφαση μαζί με έναν φίλο, συγχωριανό, συμμαθητή και συνοδοιπόρο. «Θα φύγουμε αύριο, Δευτέρα κατά τις πέντε το πρωί και θα πάμε κατευθείαν στο Σχολείο να γράψουμε». Έτσι και έγινε.

Πουρνό -πουρνό ξεκίνησαν με τον «τρουβά» φορτωμένο, για τον αγώνα της μάθησης. Πέρασαν τη Σγάρα και μόλις άρχισαν να ανηφορίζουν, εκεί στις Κερασιές, έπιασε μια βροχή, άλλο πράμα. Ξέρετε από εκείνες τις βροχές που συχνά-πυκνά πιάνει στο Τζουμέρκο και ... «χάνεται η φύση». Μπόρα, δρολάπι, γαζέπι, να δουν τα μάτια σας. Τα ρούχα τους μουσκίδι! Βάραιναν καμιά δεκαριά κιλά. Αγκομαχώντας έφτασαν στην Αγία Παρασκευή. Εκεί, διαπίστωσαν και το πρόβλημα. Πώς θα πάμε στο Σχολείο;

Ο φίλος του ούτε που το σκέφτηκε. «Θα πάω, όπως είμαι. Μούσκεμα. Δεν πειράζει. Θα στεγνώσω στη σόμπα». Ο Ηλίας, όμως, φορούσε ένα παντελόνι φανελένιο, είχε κολλήσει επάνω του και δεν μπορούσε πλέον να περπατήσει. Εσωτερικώς-τι να λέμε- ήταν «φλογέρα», τουτέστιν δεν φορούσε σώβρακο. Πάνω του φορούσε μια παλτατούκα που έφτανε μέχρι τα κότσια. Untra και πάλι Untra. Το αποφάσισε. Έβγαλε το παντελόνι, το έβαλε πάνω σε έναν κέδρο, κούμπωσε την παλτατούκα, τον έσωσαν και εκείνες οι μπότες, - μέχρι το γόνατο έφταναν - και, βουρ, για το Σχολείο

Στο δρόμο μάλιστα το γλεντούσαν. Ούτε στιγμή δεν σταμάτησαν το τραγούδι: «Μεσ' το πέρα μέσ' τον δώθε, παν' τα αρχ.. .α πέρα δώθε». Από μέσα ασκέπαστο καμπαναριό, βάραγαν τα γλωσσίδια λες και είχαν συναγερμό τα ΤΕΑ.

Έφτασαν κάποτε και στο Σχολείο. Κάθισαν σε ένα θρανίο, κοντά στη σόμπα, κι άρχισαν να γράφουν. Ο Ηλίας με το αριστερό χέρι κρατούσε τα κουμπιά της μπέρτας στο επίμαχο σημείο, μην κοπεί κανένα κουμπί και τότε. Μα, οι υπόλοιποι μαθητές, είχαν μάθει οι διαόλοι την κατάσταση, κοιτούσαν όλοι τον Ηλία και γελούσαν. Ο επιτηρών καθηγητής θεώρησε πως ο Ηλίας αντιγράφει.

-Σήκω επάνω, αντιγραφέα. Ξεκουμπώσου. Έχεις το σκονάκι εκεί μέσα και αντιγράφεις. Εμένα θα γελάσεις; Ντροπή σου.

-Μα κύριε καθηγητά, δεν αντιγράφω, ψέλλισε ζεματισμένος.

-Αντιγράφεις. Τώρα αμέσως πάμε στον κ. Γυμνασιάρχη.

Κατευθείαν, λοιπόν στον κ. Γυμνασιάρχη, στον Παντελή.

-Χμ., κακή σου ημέρα. Γιατί αντιγράφεις; Ξεκουμπώσου.

Ο Ηλίας δεν άντεξε και κλαίγοντας είπε με τρεμάμενη φωνή.

-Κύριε Γυμνασιάρχα. Δεν μπορώ να ξεκουμπωθώ. Θα αποκαλυφθώ.., 

και του εξιστόρησε την πραγματικότητα.

Ο Παντελής προς έκπληξη όλων δάκρυσε και του έδωσε δέκα δραχμές «για να αγοράσεις, μωρέ χαμένε, ένα σώβρακο. Χαμένε, ε, χαμένε, κακή σου ημέρα.»

Φέτος το καλοκαίρι που τον συνάντησα τον Ηλία στο χωριό του, τον ρώτησα.

-Ηλία, εκείνο το παντελόνι το πήρες από την Αγία Παρασκευή;

-Α, μπα, ήταν η απάντησή του. Πήγα, αλλά δεν το βρήκα. Ποιος ξέρει; Κάποιος θα το πήρε και έφτιαξε σκιάχτρο για τα πουλιά.

Σκιάχτρο, λοιπόν, το παντελόνι του Ηλία.

Το σκιάχτρο, όμως, το πρόχειρο αυτό ανθρωπόμορφο κατασκεύασμα που στήνεται σε χωράφια, αγρούς ή κήπους για να φοβίζει τα πουλιά και να τα απομακρύνει από τους καρπούς και τα φρούτα δεν απόδιωξε τον Ηλία από τη μάχη και τον προορισμό του, αλλά τον ατσάλωσε περισσότερο και πολλαπλασίασε τις προσπάθειές του, για ένα καλύτερο αύριο, αφού δεν «σκιάχτηκε» από αυτές και άλλες, αναρίθμητες, αντίξοες καταστάσεις. Απλά μετέβαλε το μέλλον σε παρόν. Αγωνίστηκε, σπούδασε, πρόκοψε και είναι, πλέον, ένας σωστός οικογενειάρχης και ένας πανάξιος Διευθυντής σε ονομαστό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Και μόνο η παρουσία του, το μειλίχιο ύφος του, το «παραγέμισμα» από γνώσεις, συνιστά αληθινή εγγύηση για τα παιδιά, φωτεινό παράδειγμα και μοναδικό σύμβολο αγωνιστικότητας. Έναν Ηλία, ας έχουν οι νέοι μέσα τους και να ξέρουν ότι νομοτελειακά ο αγώνας της ζωής θα είναι γι' αυτούς νικηφόρος.

Χρήστος Τούμπουρος

www.romiazirou.blogspot.gr

Το κατέβασμα της σημαίας.

Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος

«Κατά την νύχτα της 30ής προς την 31ην Μαΐου υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα γερμανική πολεμική σημαία παρ’ αγνώστων δραστών. Διενεργούνται αυστηραί ανακρίσεις. Οι ένοχοι και συνεργοί αυτών θα τιμωρηθούν διά της ποινής του θανάτου»

(Το γερμανικό ανακοινωθέν που αναγγέλλει το κατέβασμα της γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη)

Είναι γνωστό πως στις 23 Απριλίου 1941 η βασιλική οικογένεια και η κυβέρνηση Τσουδερού εγκατέλειψαν την Αθήνα και πήγαν στην Κρήτη για να βρεθούν αργότερα στο Κάιρο. Άφησαν στις φυλακές πολιτικούς κρατούμενους για να τους παραδώσουν αργότερα στους Γερμανούς και γενικά στις δυνάμεις Κατοχής. Δεν έφυγαν με άδεια τα χέρια… Πήραν μαζί τους σε χρυσό τα αποθέματα της Τράπεζας της Ελλάδας, -τα υπεξαίρεσαν με εντολή τους ο διοικητής και ο υποδιοικητής της, Κυριάκος Βαρβαρέσσος και Γεώργιος Μαντζαβίνος-, αξίας 7,5 δις. δραχμών και το σύνολο του εξωτερικού συναλλάγματος. Ακολούθησαν πολλοί πολιτικοί, όπως Π. Κανελλόπουλος, Γ. Παπανδρέου, ο Κ. Καραμανλής τον Ιούλη του 1944.

Ακολούθως σχηματίστηκε η (29 Απριλίου 1941) η πρώτη κατοχική κυβέρνηση, η κυβέρνηση των δωσίλογων. Πρωθυπουργός Γεώργιος Τσολάκογλου. (Να διευκρινίσουμε ακόμα πως πλήθος πολιτικών ηγετών, όλων των αστικών πτερύγων, «συνέρρευσαν» για να τον συγχαρούν: Στ. Γονατάς, Θ. Πάγκαλος, Αλ. Οθωναίος, Δ. Μάξιμος, Κ. Τσαρλδάρης, Γ. Παπανδρέου, Π. Κανελλόπουλος, Περ. Ράλλης, Στεφ. Στεφανόπουλος, Γ. Μερκούρης, κλπ.) Στην ουσία δηλαδή υπήρχε η κυβέρνηση των δωσίλογων και η κυβέρνηση των φυγάδων. Ο ελληνικός λαός παρατημένος πανταχόθεν άρχισε να αναζητά τρόπους αντίστασης στον κατακτητή. Μπορούμε να ονοματίσουμε ως πρώτη αυθόρμητη αντιστασιακή πράξη την πάλη του λαού για επιβίωση. Οργανώθηκαν λαϊκά συσσίτια με την πρωτοβουλία διαφόρων επαγγελματικών ενώσεων και συλλόγων των εργαζομένων.

Το πρώτο αποφασιστικό ράπισμα κατά των στρατευμάτων κατοχής έδωσαν δύο νέοι φοιτητές. Ο Μανόλης Γλέζος, φοιτητής της Ανωτάτης Σχολής Εμπορικών και Οικονομικών Επιστημών και ο Αποστόλης (Λάκης) Σάντας, φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Και οι δυο τη νύκτα της 30ής Μαΐου 1941 σκαρφάλωσαν από τη Βορειοδυτική πλευρά στον ιερό βράχο της Ακρόπολης και χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τη γερμανική φρουρά κατέβασαν τη γερμανική σημαία! Με την πράξη τους αυτή οι δυο νέοι εξέφρασαν και την ψυχική διάθεση του ελληνικού λαού. Και συνεχίστηκε η Κατοχή. Παράλληλα όμως ανδρώθηκε η Αντίσταση του ελληνικού λαού και άρχισε να παίρνει μαζική μορφή. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, όπως την περιγράφει ο Σικελιανός στο Επίγραμμα.

«Δεν είναι τούτο πάλαιμα σε μαρμαρένια αλώνια,/εκεί να στέκει ο Διγενής και μπρος να στέκει ο Χάρος./Εδώ σηκώνεται όλη η γη με τους αποθαμένους,/και με τον ίδιο θάνατο πατάει το θάνατό της./

…

Κι απάνω-απάνω στα βουνά, κι απάνω στις κορφές τους/φωτάει με μιας Ανάσταση, ξεσπάει αχός μεγάλος./Η Ελλάδα σέρνει το χορό, ψηλά, με τους αντάρτες,/- χιλιάδες δίπλες ο χορός, χιλιάδες τα τραπέζια, -/κ' είν' οι νεκροί στα ξάγναντα, πρωτοπανηγυριώτες!»

Τέτοια πρωτόφαντη και πρωτόγνωρη για τους φασίστες Αντίσταση. Εδώ, στην Ελλάδα. Κι άρχισαν …Κι όλη η Ελλάδα έγινε ένας τόπος ιερός, εδώ όπου σκάφτηκαν τάφοι και στους τάφους δε χωρούσαν οι λεβέντες, καθώς δεν χωρά στα σπλάχνα τόσος πόνος.

Χρήστος Α. Τούμπουρος

Μπλεκ, ο ήρωας που έδερνε τους Άγγλους και φορούσε γούνινο καπέλο και γιλέκο χειμώνα καλοκαίρι!

Στις 3 Οκτωβρίου του 1954, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά ένα κόμικ, με την ονομασία Il Grande Blek Magigno. Ήταν δημιουργία τριών νεαρών σκιτσογράφων της καλλιτεχνικής ομάδας EsseGesse, που την αποτελούσαν οι Ιταλοί Τζον Σινκέτο (1925-1989), Ντάριο Γκουτσόν (1926-2000) και Πιέτρο Σαρτόρι (1926-1989). O Μπλεκ ήταν ο ήρωας του κόμικ, που έδρασε στα τέλη του 18ου αιώνα, στις ΗΠΑ.

Νεαρός, περίπου 25 ετών, ύψος 1.88, μυώδης, που έδερνε αλύπητα τους κακούς Άγγλους αποικιοκράτες ή τους ινδιάνους, για την απελευθέρωση της χώρας του.Οπλισμένος με μαχαίρι, πιστόλι, καραμπίνα αλλά και τις ατσάλινες γροθιές του, σάρωνε όπου μπλεκόταν και έσωζε την πατρίδα του από μια μεγάλη καταστροφή.

Χειμώνα – καλοκαίρι ο ξανθομάλλης Μπλεκ φορούσε ένα χαρακτηριστικό γούνινο καπέλο από ζώο, γούνινο γιλέκο χωρίς να φοράει τίποτα από μέσα, στενό κόκκινο παντελόνι και καστόρινες μπότες.

Η εικονογράφηση είχε συνήθως φόντο τις πόλεις, τα δάση του αμερικανικού βορρά, τις ινδιάνικες φυλές, τους παράνομους της εποχής και πολλά καπηλειά. Το κόμικ πουλούσε κοντά στα 500.000 τεύχη εβδομαδιαίως και οι περιπέτειες του «ξανθού γίγαντα», γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.

Οι άνθρωποι του Μπλεκ

Σε όλες του τις περιπέτειες ο Μπλεκ, είχε μαζί δύο πολύ αγαπημένα του πρόσωπα.

Τον μεσήλικα καθηγητή Μυστήριο και τον μικρό Ρόντυ που το πρόσωπό ήταν γεμάτο φακίδες.

Τους ανέθετε αποστολές και αυτοί με πονηριά και κάθε μέσο, βοηθούσαν καθοριστικά τον Μπλεκ, να εξολοθρεύσει μόνος του μερικές δεκάδες Άγγλων στρατιωτών.

Ο καθηγητής Μυστήριος ήταν το μεγάλο μυαλό, πίσω από τον δυνατό επαναστάτη. Γνώριζε μαθηματικά, αστρονομία, νομική, ζωολογία, κλπ, αν και ποτέ δεν προσδιορίστηκε τι είδους καθηγητής ήταν.

Ατσίδα στα τεχνάσματα, τις ευρεσιτεχνίες και την παραπλάνηση, προκειμένου να συνδράμει το έργο των επαναστατών κυνηγών ή για να γλυτώσει τους δυο φίλους, από επικίνδυνες καταστάσεις.

Μονίμως πεινούσε και έτρωγε πολύ, έκανε αισθητή την παρουσία του και ήταν πνευματώδης. Διατεθειμένος να δώσει ακόμη και την ζωή του για τον Μπλεκ και το νεαρό αγόρι.

Συνήθως έλεγε εκφράσεις όπως, «Μα τον αλλήθωρο ήλιο», «Μα τους χίλιους πλανήτες», «Μα τα χίλια ελάφια», «Μα τους χίλιους κάστορες» κ.α., όταν αιφνιδιαζόταν ή του «ερχόταν» μια ενδιαφέρουσα ιδέα.

Ο μικρός Ρόντι σώθηκε τελευταία στιγμή όταν ήταν μικρός από τον Μπλεκ

Ήταν ημιθανής δίπλα στον νεκρό πατέρα του. Το σπίτι τους είχε καεί από τους Άγγλους.

Ο μικρός οδηγήθηκε στην κατασκήνωση των κυνηγών, όπου τον υιοθέτησαν.

Από μικρός έγινε προστατευόμενος του Μπλεκ, που του έμαθε όλα τα κόλπα. Η ηλικία υπολογίζεται 10-12 χρόνων και σε πολλές περιπέτειες, μάχεται στην πρώτη γραμμή.

Σε όλα τα τεύχη πειράζει τον Καθηγητή, που εκνευρισμένος τον αποκαλούσε «Αμαθέστατον» ή «Αφελέστατον Παιδάριον». Παρά το όμορφο παρουσιαστικό του πάντως, ο Μπλεκ δεν έχει σχέση με γυναίκες. Επίσης πολύ λίγα είναι γνωστά για την προηγούμενη ζωή του. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η απελευθέρωση της πατρίδας του.

Ο Μπλεκ στην Ελλάδα

Το περιοδικό εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στα περίπτερα της Ελλάδας τον Ιούνιο του 1969, από τις εκδόσεις του Στέλιου Ανεμοδουρά, δημιουργό του «Μικρού Ήρωα». Στην πραγματικότητα, ο Μπλεκ ήταν κάτι σαν υποκατάστατο του «Μικρού Ήρωα», ο οποίος απαγορεύτηκε στην δικτατορία, λόγω του επαναστατικού του χαρακτήρα.

Τότε ο Ανεμοδουράς άρχισε τη νέα εκδοτική του δραστηριότητα. Αποφάσισε να εισαγάγει στην Ελλάδα τον χαρακτήρα, δημιουργώντας το θρυλικό ομώνυμο έντυπο.Blek

Αμέτρητες χιλιάδες πιτσιρίκια, τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, έτρεχαν κάθε βδομάδα στα περίπτερα για να αγοράσουν και να διαβάσουν, τις νέες περιπέτειες του Μπλεκ. Η κυκλοφορία του στην Ελλάδα έφτασε πολλές φορές και τα 130.000 αντίτυπα.Μέχρι το Δεκέμβριο του 1975, το περιοδικό κυκλοφορούσε σε μικρή διάσταση.

Τα τεύχη της πρώτης εξαετούς περιόδου είναι δυσεύρετα. Η θρυλική σειρά, έφτασε τα 428 τεύχη στην πρώτη της κυκλοφορία. Περιελάμβανε, εκτός της κύριας ιστορίας του Μπλεκ και της παρέας του, τις περιπέτειες του Ρίνγκο, του Τομ και το Παιδί – Φάντασμα. Τα επόμενα χρόνια ωστόσο, η θεματολογία πολλαπλασιάσθηκε.

Για 25 χρόνια, μέχρι τον Ιούνιο του 1994, ο ξανθός γίγαντας μεγάλωσε γενιές πιτσιρικάδων.

Η κυκλοφορία του διακόπηκε και όταν επανεκδόθηκε, εμφανίστηκε με την ονομασία «Νέος Δυναμικός Μπλεκ».

Το περιοδικό κυκλοφόρησε επίσης, στη Γιουγκοσλαβία, την Τουρκία και στη Γαλλία, όπου ο πατριώτης Μπλεκ αγαπήθηκε, όσο λίγοι ήρωες κόμικ.

Πηγές: MXT, Μπλεκ, wikipedia, ccpublic

olympia.gr

Μπατσαριά, η λατρεμένη πίτα της Ηπείρου. ΒΙΝΤΕΟ

Σε αυτό το βίντεο, είχαμε το προνόμιο να γνωρίσουμε τον Γιώργο, έναν κάτοικο από το χωριό Δραμεσιοί Ιωαννίνων που μας καλωσόρισε ευγενικά στη φάρμα του. Ο Γιώργος μοιράστηκε μαζί μας τη βαθιά του εκτίμηση για μια αγνή και παραδοσιακή διατροφή, τονίζοντας τη σημασία των τοπικών προϊόντων. Ελάτε μαζί μας καθώς εμβαθύνουμε στον μαγευτικό κόσμο της περίφημης χορτόπιτας των Ιωαννίνων, της μπατσαριάς, και γίνετε μάρτυρες της γνήσιας σύνδεσης μεταξύ του Γιώργου, της φάρμας του και του πάθους του για την αυθεντική Ελληνική κουζίνα.

Ελάτε μαζί μας στο κανάλι μας στο YouTube καθώς συνεχίζουμε να εξερευνούμε τον ποικίλο και μαγευτικό κόσμο της Ελληνικής διατροφής.

Παραγωγή: Greek Village Life

29 Mαϊου 1453. H Άλωση της Κωνσταντινούπολης: Το χρονικό του τέλους μιας Αυτοκρατορίας

«Το δε την πόλιν σοι δούναι ουτ' εμόν εστίν ουτ' άλλου των κατοικούντων εν αυτή, κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών» (Απάντηση του Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου στον Μωάμεθ Β')

29 Μαΐου 1453: μία ημερομηνία κομβικής σημασίας για την ελληνική, αλλά και την παγκόσμια ιστορία, καθώς σηματοδοτεί το τέλος της υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας- της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που αποτελεί συνώνυμο της ιστορικής πορείας του μεσαιωνικού Ελληνισμού. Η Άλωση έχει αφήσει το δικό της ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ελληνική παράδοση, η οποία για αιώνες μετά θρηνούσε και θρηνεί το τέλος της «Ρωμανίας» και την πτώση της Πόλης των Πόλεων, που αποτέλεσε φάρο φωτός- αλλά και απόρθητο φρούριο, προπύργιο απέναντι στους εξ Ανατολών κινδύνους- εκεί που η Ανατολή συναντούσε τη Δύση, τα χρόνια που στην Ευρώπη κυριαρχούσε ο σκοταδισμός και η οπισθοδρόμηση που ακολούθησαν την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Η πολιορκία που διήρκεσε από τις 6 Απριλίου ως τις 29 Μαΐου, ημέρα Τρίτη (εξ ου, σύμφωνα με μια εκδοχή, και η «γρουσούζικη» για τον Ελληνισμό παράδοση της «Τρίτης και 13», από την ημέρα και το άθροισμα των αριθμών που συνθέτουν το 1453- 1+4+5+3) αποτέλεσε το φινάλε μιας πορείας παρακμής η οποία είχε αρχίσει πολλά χρόνια πριν. Αρκετοί θεωρούν ότι η αρχή της μεγάλης πτώσης ήταν η άλωση της Πόλης από τους Λατίνους του 1204, από την οποία η Αυτοκρατορία- παρά την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης το 1261- δεν ανέκαμψε ποτέ, ενώ άλλοι εκτιμούν ότι η πορεία προς την καταστροφή είχε αρχίσει πολλά χρόνια πριν. Σε κάθε περίπτωση, το τελικό χτύπημα για την αποδυναμωμένη αυτοκρατορία ήταν η προέλαση των Οθωμανών, η οποία ήταν αδύνατον να ανακοπεί.

Ο Σέρβος πολιτικός, ιστορικός, συγγραφέας και διπλωμάτης Τσέντομιλ Μιγιάτιοβιτς (1842-1932), συνοψίζει τους λόγους της οθωμανικής ορμής στο βιβλίο του «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος: Η τελευταία νύχτα της Πόλης»: «Οι Τούρκοι δεν είχαν έλλειψη αρετών και χαρισμάτων όταν άφησαν τις στέπες κι έφτασαν στην Αρμενία για να φρουρούν τα ανατολικά σύνορα των Σελτζούκων σουλτάνων, όμως, μετά τον προσηλυτισμό τους στο Ισλάμ, ο εθνικός χαρακτήρας τους υπέστη μια επαναστατική αλλαγή. Οι σπίθες της φωτιάς που έκαιγε την ψυχή του Προφήτη ενέπνευσαν τους δεκτικούς γιους των ασιατικών ερήμων, και κατάφεραν να αναπτύξουν την ιδέα της εθνικής ιδιαιτερότητας, κάτι που θα τους καθιστούσε ικανούς να επιτύχουν σπουδαία πράγματα. Σαν ακατανίκητη χιονοστιβάδα κινήθηκαν προς τα δυτικά, ισοπεδώνοντας κάθε πολιτικό και εθνικό οργανισμό, που είχε εξασθενήσει και υπονομευτεί από χρόνια και χρόνια καταχρήσεων και κακοδιαχείρισης». Ωστόσο, προσθέτει, δεν ήταν μόνο η τουρκική ενεργητικότητα και η αντοχή, καθώς και η οργάνωση και το ηθικό με το οποίο ενέπνευσε τους Τούρκους το Ισλάμ: «αν οι μαχητικοί και ενθουσιώδεις οπαδοί του Μωάμεθ είχαν βρει μπροστά τους ένα πραγματικά ισχυρό, υγιές και οργανωμένο κράτος στην άλλη πλευρά του Ελλήσποντου, είναι αμφίβολο εάν οι σελίδες της ιστορίας θα μιλούσαν για εξάπλωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».

Ο 14ος αιώνας θεωρείται μάλλον το τελικό λυκόφως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας- τόσο λόγω της πίεσης εξ ανατολών, όσο και λόγω την πληγμάτων από τα χριστιανικά έθνη της Δύσης. «Το Βυζάντιο του 14ου αιώνα θα γνωρίσει την πορεία προς μια αδιάκοπη παρακμή και κατάπτωση. Οι Οθωμανοί, εγκατεστημένοι στα γειτονικά με την Κωνσταντινούπολη βιθυνικά εδάφη, κατάφεραν στα μέσα κιόλας του 11ου αιώνα, αν όχι και προηγουμένως, να περάσουν στην Ευρώπη (1354 ο σεισμός της Καλλίπολης που τους επιτρέπει να εγκατασταθούν στην πόλη αυτή, το κλειδί του Ελλησπόντου), ενώ οι άλλοι Τουρκομάνοι κατακτούν, τη μία μετά την άλλη, τις πόλεις της Μικρασίας (η Έφεσσος πέφτει το 1304, η Σμύρνη το 1318», γράφει η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ στο «Γιατί το Βυζάντιο». Η Φιλαδέλφεια θα παραμείνει ελεύθερη ως το 1391, με την πτώση της να σηματοδοτεί το οριστικό τέλος της βυζαντινής Μικράς Ασίας, αλλά και «δηλώνει την ηθική παρακμή που γνωρίζει

Η Παραλία Καναλίου στον ALPHA TV και στην εκπομπή «Σαββατοκύριακο με τον Μάνεση»

Το επίδομα Ανεργίας να γίνει επίδομα Εργασίας

Με Άρωμα από την παραλία Καναλίου της Πρέβεζας την Κυριακή 26 Μαΐου 2024 έγινε ζωντανή σύνδεση στην πρωινή εκπομπή του ALPHA TV και τον Νίκο Μάνεση.

Περίπου στις 10:30 έγινε η σύνδεση όπου με την ιδιότητα του ξενοδόχου αυτή την φορά ο Πολύκαρπος Χαλκίδης μίλησε στον Νίκο Μάνεση για την μεγάλη "πληγή" για εργατικά χέρια που αντιμετωπίζει η επιχειρηματικότητα και ειδικότερα ο τουριστικός κλάδος την καλοκαιρινή περίοδο.

Πρότεινε πως πρώτα θα πρέπει να βρούμεελληνικά εργατικά χέρια που έχουν εγκλωβιστεί στην επιδοματική πολιτική των κυβερνήσεων των 20 τελευταίων τουλάχιστον χρόνων και μετά να αναζητήσουμε εργατικά χέρια από τρίτες χώρες.

Έκανε αναφορά στο ότι και από τις δύο πλευρές τόσο των επιχειρηματιών όσο και των εργαζομένων να υπάρξει μια αμοιβαία εμπιστοσύνη και συνεργασία ώστε να παραχθεί η καλύτερη δυνατή παροχή υπηρεσιών στον πελάτη.

Πάνω στην συζήτηση ο κ. Πολύκαρπος έκανε αναφορά στο ότι θα πρέπει να υπάρχει και ρήτρα για τον εργαζόμενο όταν εγκαταλείψει την εργασιακή του θέση βιαίως και απροειδοποίητα.

Ευχαρίστησε επίσης την υποδιοικήτρια της ΔΥΠΑ κα. Γιάννα Χορμόβα όπως και την διευθύντρια της ΔΥΠΑ Πρέβεζας κα. Ρία Ιωάννου και την υπεύθυνη του Κοινωνικού Τουρισμού στην Πρέβεζα κα. Αναστασία Καπετσώνη για την άψογη και αμοιβαία συνεργασία τους όπου έχουν λύσει αρκετά από τα προβλήματα του τουριστικού κλάδου.

Στην συνέχεια αναφέρθηκε στο τουριστικό χωριό του Καναλίου και μίλησε για τις φυσικές θαλάσσιες λίμνες που υπάρχουν στην υπέροχη παραλία που είναι συνέχεια του Μονολιθίου, αλλά και για όλα τα τουριστικά συγκριτικά πλεονεκτήματα που παρέχει στους επισκέπτες ο Νομός της Πρέβεζας, όπως Μοναδικές παραλίες, Αρχαιολογικούς-Ιστορικους χώρους, ιδιαίτερο Υδροβιότοπο, Γαστρονομία, Κάστρα κλπ.

Θα πρέπει να αναφέρουμε επίσης πως ο Χαλκίδης Πολύκαρπος είχε κάνει κάλεσμα πριν περίπου 10 χρόνια στον πετυχημένο δημοσιογράφο Νίκο Μάνεση και την εκπομπή «60 λεπτά Ελλάδα» ώστε να γίνει οδοιπορικό στον Νομό της Πρέβεζας, αλλά δυστυχώς τα τότε δημοσιογραφικά και πολιτικά συμφέροντα και κόμπλεξ του Νομού μας, μπήκαν ανάμεσα και χάλασαν την συνεργασία μεταξύ Ένωσης και Εκπομπής.

Η Πρέβεζα έχει ακόμη αρκετούς ανθρώπους που επιδιώκουν να απωθήσουν την ανάπτυξη και την ευημερία τόσο του τόπου όσο και των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτόν.

Σε κάθε δελτίο τύπου θα πρέπει να επισημαίνουμε στους κατοίκους της Πρέβεζας πως οι βασικές υποδομές όπως:

• Νοσοκομείο

• Οδικοί άξονες

• Λιμάνι

• Σχολή Εμποροπλοιάρχων κ.α.

Έχουν παραμείνει στην ίδια κατάσταση εδώ και 50 χρόνια...

Με τιμή

Ο εκπρόσωπος της Π.Ο.Ξ.

Χαλκίδης Πολύκαρπος

Ο Μαυρομίχος....

Ένας άντρακλας θηρίος, αξούργος,ανάλαγος θα είχε να λουστεί απο τα βαφτίσια του τριχωτός σαν ακούδι.
 Ωρέ λέω τι είναι τούτο. 
Τσώπα μου λέει ο μεγάλος μου αδερφός

γιατί άμα σου τραβήξει κάνα φούσκο αυτός θα σούρθει ο ουρανός σφοντύλι

θα μάθουμε λοιπόν την ιστορία αυτού του ανθρώπου. Από μικρός έχασε τον πατέρα του.

Λένε οτι τον πήραν οι Εαμίτες στο παραπέτασμα. Άλλοι λένε πως πήγε μοναχός του για καλύτερα

Μετά απο λίγο καιρό χάνει και τη μάνα του, πήγε η καψερή να σκαλίσει ένα χωραφάκι απέκια από το ποτάμι κατέβασε αυτό και την σκαπέτσε κάτω στ'ν Άρτα, τη βρήκαν νταούλ.

Απο τότε ο Μίχος γυρνάει με ένα ασκί στή πλάτη σε γάμους πανηγύρια βαφτίσια κηδείες και οτι αποφάγια μένουνε τα  ρίχνει στο ασκί του.

Οποια βαριά δουλειά υπάρχει ο Μίχος την κάνει Να φορτωθεί κάτι θερία αγκονάρια

να τα πάει στoν Μπάρμπα Μήτσο για να φτιάκ το σπίτι της Παππαδημήτρους.

Εμείς τα παιδαρέλια τον περγελάγαμαν περπάταγε βαριά και αργά.

Αρε πάππου πάρε τα ποδάρια σου Ωρε γιυρτοπιάσματα γιατί με λέτε πάππου μήπως καπάκωσα τις βάβες σας. Οταν φτιαχνώταν ο δρόμος στο χωριό ο Μιχος τα είχε με τη μπουλτόζα, φοβότανε μην του χαλάσει το γρέκι. Πήγε ένα βράδυ και της έσπασε τα φανάρια νομίζοντας οτι της βγάζει τα μάτια.  Όπως μολογάν παιδιά που είναι σύσκαλα με το Μίχο όταν περάσαν περιοδεύον η γνωμάτευση έγραφε "ευρέθη με υπερμεγέθη γεννητικά όργανα αλλά τελείως αδρανή".

Ο Μίχος το πήρε πολύ βαριά. Ωρε Μίχο του φωνάζανε μη με λέτε Μίχο μαύρο Μίχο να με λέτε. Από τότε του έμεινε το Μαυρομίχο.

Ηταν θυμάμαι καλοκαίρι εκείνος ο ανεπρόκοπος ο Νάστος δεν έκοβε ούτε ενα χορτάρι Έλα ρε τεμπέλαρε να κάνουμε καμιά δουλειά του έλεγε η Νάσταινα που μόνο παιδιά σπέρνεις. Πρέπει να είχε κάνα δεκαριά κάποια ούντα βλέπουμε να αρπάζει φωτιά. “Τα παιδιά!!!” φωνάζει η Νάσταινα, ποιός πάει η καλύβα φούντωσε όλοι τα είχαμε χαμένα κάποια ούντα βλέπουμε μιά φιγούρα γνωστή να πετάζετε μέσα απο τους καπνούς ήταν αυτό το θηρίο ο Μίχος κράταγε στα χέρια του που είναι σαν φτυάρια δυό παιδιά. Ολοι μείναμε με το στόμα ανοιχτό. Μόνο ο παππάς ακούστηκε να λέει “Χωριανοί αυτό το σημερινό είναι μεγάλο δίδαγμα, ο ταπεινός Μιχάλης που μια ζωή εμείς οι έξυπνοι τον αμπόχναμε μας έδωκε σήμερα ένα καλό μάθημα. Απο δω και πέρα όλοι θα τον φωνάζουμε Μιχάλη και όλοι με σεβασμό και όλοι να ήμαστε ταπεινοί σαν αυτόν τον καλό χωριανό μας”

σκαπέτησε=την εστειλε

νταούλ' =φουσκωμένη ούντα /στιγμή

σύσκαλα =ίδια ηλικία

αμπόχναμε=σπρώχναμε

γιουρτοπιάσματα=πιάστηκαν σε γιορτή περάσαν χρόνια

Ο Μίχος χαμάλης στήν πόλη εκεί στό Γιαλί Καφενέ κουβάλαγε τα σέα απο τους ταξιδιώτες Έψαξα να τον βρώ, πηγαίνω στο Κουρμανιό εκεί που αράζουν οι χαμάληδες ρωτάω κανένας δεν ξέρει. Με φωνάζει κάποιος,-

- Ε πατριώτ ποιόν χαλεύς; 

-τον Μίχο τον Μπλατσάρα

-ποιον ωρέ εκείνο το θηρίο που έτρωγε τρία πιάτα με κατσιούλα.-

-Ναί ωρέ του λέω

-Αυτός πνίγηκε στην λίμνη πήγε και έσωσε μια κοπέλα και πνίγηκε αυτός.

Γιώργος Γιαννάκης 

Απόδημος Κραψίτης

Φωτογραφικό αφιέρωμα στην εκδήλωση της Ένωσης Ηπειρωτών Περιστερίου για τα τιμήσει το ΗΡΩΙΚΟ ΣΟΥΛΙ

Μια εκδήλωση γεμάτη από τραγούδι, χορό και ιστορία πραγματοποίησε με μεγάλη επιτυχία χθες το απόγευμα η Ένωση Ηπειρωτών Περιστερίου στο Άλσος της πόλης τους.

Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στους αγώνες και τις θυσίες των ηρωϊκών Σουλιωτών απέναντι στον Οθωμανικό ζυγό.

Θα ακολουθήσει Δελτίο Τύπου από την Ένωση.

Από εμάς πολλά συγχαρητήρια για την άρτια οργάνωση και την άψογη φιλοξενία

Φωτο-βίντεο: Χριστόφορος Ευθυμίου