Σαν πήγα στο χωριό στα μέρη τα δικά μου!!!

Σαν πήγα στο χωριό

 στα μέρη τα δικά μου

  και αντίκρισα την ερημιά

 και κάηκε η καρδιά μου

http://mpampini.blogspot.gr

Μήνυμα δημάρχου Πωγωνίου κ. Κώστα Καψάλη για το Πάσχα

«Αγαπητές συνδημότισσες, αγαπητοί συνδημότες,

Η μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας έρχεται μέσα από το Αναστάσιμο Μήνυμα να μας δώσει δύναμη και αισιοδοξία.

Η Μεγάλη Εβδομάδα, η εβδομάδα των Παθών, μας δείχνει την αυτοθυσία και την ανιδιοτέλεια του Θεανθρώπου, διδάσκοντάς μας αρετή, υπομονή και αγάπη. Με αυτό το μήνυμα βαδίζουμε στην κορύφωση του Θείου Δράματος και στην Ανάσταση που αναπτερώνει τις ελπίδες μας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς της αβεβαιότητας, της βιαιότητας και της αμφισβήτησης.

Φίλες και φίλοι,

Σας εύχομαι Καλή Ανάσταση & Καλό Πάσχα με υγεία, ειρήνη και ευτυχία προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική!

Ας αφήσουμε το μήνυμα της Ανάστασης να γεμίσει τις καρδιές μας με τα πιο αγνά αισθήματα…

Ο Δήμαρχος Πωγωνίου

Κωνσταντίνος Καψάλης»

Πασχαλινές ευχές από τον Κώστα Μπάρκα, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ν. Πρέβεζας

 

Πασχαλινές ευχές από την Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας

Πείνα και Φτώχεια - Εκείνα τα Χρόνια να μην Ξανάρθουν

Η Κυρία Ευαγγελία Διηγείται τη Ζωή της.

Στα βουνά της Ευρυτανίας, εκεί όπου οι κορυφές συναντούν τον ουρανό και η φύση ζωντανεύει με κάθε της ανάσα, ζει μια γυναίκα με χαμόγελο βαθιά ριζωμένο στην καρδιά της και μια ιστορία ζωής πλούσια σε εμπειρίες και αναμνήσεις. Η κυρία Ευαγγελία, 88 ετών πλέον, μας υποδέχθηκε στο σπίτι της με ανοιχτές αγκάλες, έτοιμη να μοιραστεί μαζί μας τη δική της ιστορία ζωής.

Γεννημένη και μεγαλωμένη στο απομακρυσμένο χωριό Μάραθος, η κυρία Ευαγγελία θυμάται με νοσταλγία τα παιδικά της χρόνια, σημαδεμένα από δυσκολίες και στερήσεις. Ο κόσμος τότε ζούσε μια λιτή ζωή, παλεύοντας για την επιβίωση. "Δεν είχαμε να φάμε", μας εξομολογήθηκε με θλίψη. "Κουβαλούσαμε ξύλα στην πλάτη για να ζεσταθούμε το χειμώνα και πηγαίναμε στο ποτάμι για νερό. Τα ρούχα μας, φτιαγμένα στον αργαλειό, ήταν λιγοστά και τα πλέναμε με στάχτη, αφού δεν υπήρχε σαπούνι."

Παρά τις κακουχίες, η ζωή στο χωριό είχε και τις χαρές της. Τα πανηγύρια, ήταν η αφορμή για να συναντηθούν οι κάτοικοι από τα γύρω χωριά, γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με μουσική, χορό και γλέντι. Η κυρία Ευαγγελία, όμως, ένιωθε πως η σκληρή ζωή στο χωριό δεν της άφηνε περιθώρια για όνειρα. Στα 19, παντρεύτηκε, δημιούργησε οικογένεια και λίγα χρόνια αργότερα, άφησε πίσω της τον Μάραθο για να χτίσει μια νέα ζωή στο Καρπενήσι.

Σήμερα, στα 88 της, η κυρία Ευαγγελία απολαμβάνει την ηρεμία και τις ανέσεις του σύγχρονου βίου. Κοιτάζει πίσω με περηφάνια για όσα πέτυχε και με ευγνωμοσύνη για τις εμπειρίες που τη διαμόρφωσαν. Η ιστορία της είναι μια υπενθύμιση της ανθεκτικότητας του ανθρώπινου πνεύματος και της δύναμης που κρύβεται μέσα σε κάθε ψυχή.

Παραγωγή: Greek Village Life

Πασχαλινές ευχές από τον Σύλλογο Ηπειρωτών Αστυνομικών Αττικής

 Εκ μέρους του Δ.Σ.:

Πρόεδρος: Γεώργιος Λάκκας (6974312943)

Γεν. Γραμματέας: Αλέξανδρος Γκούμας (6937137250)

Φωτιά σε εξέλιξη σε κάμπινγκ στο Μονολίθι Πρέβεζας

Πριν λίγο ξέσπασε πυρκαγιά  εντός χώρου κάμπινγκ στο Μονολίθι Πρέβεζας. Απειλήθηκαν εγκαταστάσεις και πολλά τροχόσπιτα που υπήρχαν στο κάμπινγκ

Μετά την επέμβαση 4 οχημάτων και 8 υπαλλήλων της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Πρέβεζαςη πυρκαγιά τέθηκε υπό έλεγχο αφού προηγουμένοως κάηκαν 2 τροχόσπιτα

Σκληρή ανακοίνωση χρ. Τσιρογιάννη για συκοφαντικά δημοσιεύματα περί δοσοληψιών για έργα του Δήμου Αρταίων.

Καμία ανοχή σε συκοφαντικά δημοσιεύματα που υπονοούν δοσοληψίες για έργα του Δήμου Αρταίων.

Καλούμε την Δημοτική Αρχή να πάρει άμεσα θέση, καθώς όσα έγιναν τα γνωρίζει και ο νυν Δήμαρχος και πρώην στέλεχος της πρώην Δημοτικής Αρχής, όταν έπεφταν οι υπογραφές για ΞΕΝΙΑ, Open Mall, Ιστορικό Δημαρχείο και να μην επιτρέψει να δηλητηριάζεται άλλο ο δημόσιος διάλογος με συκοφαντίες και ανυπόστατες υπόνοιες.

Αφού τη Δημοτική Αρχή δεν την ενοχλεί η πληθώρα συκοφαντικών δημοσιευμάτων και αναφορών στο διαδίκτυο που υπονοούν δοσοληψίες από στελέχη των υπηρεσιών του Δήμου ή από φυσικά πρόσωπα, η «Αρτινών Συνεργασία» προσφεύγει σε επίσημες απαντήσεις και από εκεί στη νομική οδό.

Πιο συγκεκριμένα, ζητούνται επίσημες απαντήσεις από την Τεχνική Υπηρεσία και από την αρμόδια Αντιδημαρχία της Δημοτικής Αρχής, στελέχη της οποίας φυσικά και ήξεραν όλες τις διαδικασίες και με τον ίδιο τον νυν Δήμαρχο να έχει άμεση εικόνα και υπογραφή σε κάθε στάδιο των διαδικασιών, να απαντήσουν επισήμως αν υπάρχει οποιοδήποτε ενδεχόμενο για δοσοληψία, «αρπαχτή», «στημένους διαγωνισμούς», παραπλανητικές προσφορές και αδικαιολόγητα «υψηλά κόστη» σε έργα του Δήμου.

Η «Αρτινών Συνεργασία» λειτουργούσε πάντα με όρους διαφάνειας και προστασίας του δημοσίου χρήματος.

Παρέδωσε γεμάτα ταμεία, εξορθολογισμένους προϋπολογισμούς, διαφανή λογιστικά αρχεία και πληθώρα έργων εν εξελίξει αλλά και έργα με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση. Γι’ αυτό άλλωστε και η νέα Δημοτική Αρχή δεν μπήκε καν στον κόπο, έστω για λόγους επικοινωνίας, να υπονοήσει τίποτα το διαφορετικό ούτε προεκλογικά ούτε μετεκλογικά.

Καλούμε την Δημοτική Αρχή να πάρει άμεσα θέση, καθώς όλα αυτά τα γνωρίζει και ο νυν Δήμαρχος και πρώην στέλεχος της πρώην Δημοτικής Αρχής, όταν έπεφταν οι υπογραφές για ΞΕΝΙΑ, Open Mall, Ιστορικό Δημαρχείο και να μην επιτρέψει να δηλητηριάζεται άλλο ο δημόσιος διάλογος με συκοφαντίες και ανυπόστατες υπόνοιες.

Είναι ντροπή να συκοφαντούν με αυτό τον τρόπο τους δημοτικούς υπαλλήλους και να μην κουνιέται φύλλο.

Πασχαλινές Ευχές της Αδελφότητας Πηγιωτών Άρτας

   

 Το Δ. Σ. της Αδελφότητας Πηγιωτών Άρτας  σας εύχεται Kαλές γιορτές  Kαλό Πάσχα-Kαλή Ανάσταση με ΥΓΕΙΑ  ΧΑΡA ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.                                                                                        

Για το Δ. Σ.

    Η Γραμματέας                                             Ο Πρόεδρος  

Ευαγγελία Λ. Καρακώστα                    Χρήστος Β. Καπερώνης

Έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα στην Ήπειρο.

Με διαφορετικό τρόπο βιώνουν οι Ηπειρώτες σήμερα τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, σε σχέση με μερικές δεκαετίες παλιότερα. Στα νεότερα χρόνια τα ήθη και τα έθιμα μεταβλήθηκαν και εν πολλοίς αλλοιώθηκαν, γεγονός που οφείλεται κυρίως στον τερματισμό της κλειστής ζωής της αγροτικής κοινωνίας, που ήταν ο κατεξοχήν χώρος διατήρησης της παράδοσης.

Η αναπόληση των παλιών εθίμων, από τους ηλικιωμένους και οι νοσταλγικές αναμνήσεις, γυρίζει την καρδιά τους σε χρόνια δύσκολα, αλλά στην πραγματικότητα ευτυχισμένα. Μέσα από τα έθιμα ανατρέχουμε στις ρίζες μας, ανακαλύπτουμε τη φυσιογνωμία μας, πιστοποιούμε την ταυτότητά μας, θωρακίζουμε το μέλλον μας, διασφαλίζουμε τη συνέχειά μας, εναρμονίζουμε το χθες με το σήμερα, οικοδομούμε ελπιδοφόρα το αύριο.

Τη Μεγάλη Εβδομάδα 

Οι προετοιμασίες για τον εορτασμό του Πάσχα στην Ήπειρο, ξεκινούσαν πριν την Μεγάλη Εβδομάδα. Σχεδόν από τις Απόκριες και μετά άρχιζαν οι έγνοιες και οι δραστηριότητες της νοικοκυράς. Το σπίτι, οι αυλές και οι δρόμοι γύρω από αυτό, έπρεπε να αστράφτουν από καθαριότητα και πάστρα. Με ξυδόνερο -αυτό ήταν το απολυμαντικό- καθάριζαν τα πάντα, ειδικά τα εικονίσματα.

Μετά την καθαριότητα των χώρων, ασβεστώνονταν οι τοίχοι (εσωτερικά και εξωτερικά). Αργότερα τους έβαφαν με λαδομπογιές, που η μυρωδιά τους ήταν έντονη και απωθητική για πολλές ημέρες. Το Σάββατο του Λαζάρου όχι μόνο μικρά παιδιά, αλλά και μεγάλοι κάποιες φορές, πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και έλεγαν τα κάλαντα, κρατώντας ένα καλάθι (σπόρτα), που ήταν στολισμένο με λουλούδια και κουδούνια. Ο σπιτονοικοκύρης τους φίλευε με αυγά, κουλουράκια, αλλά και χρήματα. 

Το απόγευμα, και με εντολή δασκάλου πολλές φορές, τα παιδιά βοηθούσαν στην ετοιμασία των βαγιών. Έδεναν με σπάγκο δεντρολίβανο και δάφνη και τα ματσάκια τα διένεμε ο παπάς στους πιστούς την Κυριακή των Βαΐων, το απόγευμα της οποίας ξεκινούσε η Μεγάλη Εβδομάδα. Στη διάρκειά της, και μέχρι το Μεγάλο Σάββατο, υπήρχε η προσμονή της επιστροφής των ξενιτεμένων, ενώ τα παιδιά ανέμεναν με λαχτάρα από τους νονούς τη λαμπάδα και τα καινούργια παπούτσια.

Αβγά και Επιτάφιος… 

Τη Μεγάλη Πέμπτη, από το πρωί οι γυναίκες ζύμωναν τσουρέκια και έβαφαν τα αυγά. Το πρώτο βαμμένο αυγό που έβγαζαν από την κατσαρόλα, το τοποθετούσαν στο εικονοστάσι και το φύλαγαν εκεί μέχρι το επόμενο Πάσχα. Το αυγό αυτό ήταν κάτι σαν φυλαχτό για το σπίτι, τα χωράφια και τα ζώα. Το αυγό της προηγούμενης χρονιάς θάβονταν στα χωράφια ή στα μαντριά με την πεποίθηση ότι έτσι τα «γεννήματα» της γης ή των ζώων θα είναι πολλά. Τη βαφή, από φυσικά υλικά, συνήθως φύλλα κρεμμυδιού και ξύδι, την κρατούσαν για 40 μέρες μετά, γιατί θεωρούσαν αμαρτία να την πετάξουν νωρίτερα. Για το στολισμό του Επιταφίου σήμερα τα λουλούδια αγοράζονται, όμως κάποτε μικροί και μεγάλοι κατέφευγαν στους κήπους και στους αγρούς και μάζευαν μαργαρίτες, παπαρούνες και τριαντάφυλλα. Στολίστρες ήταν οι γυναίκες και μερικές από αυτές το είχαν σαν τάμα. Κατά κανόνα ήταν οι ανύπαντρες, εκείνες που δεν έκαναν παιδιά και άλλες που είχαν θέματα υγείας.

Έθιμα του Πάσχα 

Το βράδυ της Ανάστασης οι νοικοκυραίοι γυρνώντας από την εκκλησία και πριν μπουν στο σπίτι σταύρωναν την εξώπορτα με το Άγιο Φως και μετά άναβαν το καντήλι έτσι ώστε να μπορέσουν να κρατήσουν εκεί το Άγιο Φως όλο το χρόνο. 

Πατροπαράδοτο γεύμα της Κυριακής του Πάσχα ήταν το σουβλιστό αρνί. Όμως παραδοσιακή θεωρούταν η γάστρα, στην οποία έψηναν το πασχαλινό κρέας. Συνήθιζαν επίσης να φτιάχνουν πολλών ειδών πίτες. Ακόμα ένα παραδοσιακό τοπικό φαγητό, ήταν η συκωταριά με σπανάκι στη γάστρα το οποίο έτρωγαν αντί για μαγειρίτσα. Σε πολλά χωριά μαζεύονταν οι χωριανοί στις πλατείες ή στις αλάνες, έψηναν, έτρωγαν, έπιναν και γλεντούσαν όλοι μαζί. 

Ως προς το σούβλισμα, από νωρίς το χάραμα της Κυριακής του Πάσχα ξυπνούσε ο άντρας κι άναβε τη φωτιά. Κι αφού σχηματίζονταν κάρβουνα, τοποθετούνταν η σούβλα με το αρνί. Το κοκορέτσι ψηνόταν πρώτο. Οι πασχαλινές εθιμικές και λατρευτικές εκδηλώσεις ολοκληρώνονταν με τον Εσπερινό της Αγάπης. Οι κάτοικοι ντυμένοι με τα καλά τους πήγαιναν πάλι στην εκκλησία. Τα αγόρια, σύμφωνα με τις ενθυμήσεις ηλικιωμένου στη Θεσπρωτία, στέκονταν στο προαύλιό της και περίμεναν να διαβούν τα κορίτσια. Στα χωριά, που πολιούχος είναι ο Αγ. Γεώργιος συνήθισαν επίσης, να κάνουν γλέντια, τα οποία διαρκούσαν μέχρι την τρίτη ημέρα του Πάσχα.

Ιδιαίτερα έθιμα

- Σε χωριά της Πρέβεζας όπως οι Παπαδάτες, αλλά και των Τζουμέρκων, ένα λαϊκό δρώμενο ήταν ο «Καγκελάρης». Αποτελούσε ένα σύνολο από δημοτικά τραγούδια, που χορεύονταν στο μεσοχώρι (στο κέντρο του χωριού), από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι την Παρασκευή της Διακαινησίμου αρχικά και στη συνέχεια τις τρεις πρώτες μέρες του Πάσχα και την Παρασκευή. Προβλεπόταν ιεραρχική κλίμακα για τους χορευτές: Πρώτοι οι γέροι και ακολουθούσαν οι άνδρες, οι νέοι, οι γριές, οι παντρεμένες, οι αρραβωνιασμένες, οι ελεύθερες γυναίκες, οι νέες, το κορίτσια και τα παιδιά. Οι στίχοι των τραγουδιών τραγουδιούνταν πρώτα από τους κορυφαίους του χορού και επαναλαμβάνονταν από τους χορευτές μια ή δύο φορές, ανάλογα με τις απαιτήσεις του χορού. 

- Στην Άρτα γινόταν το έθιμο της «φωτιάς», το οποίο χάνεται στα βάθη των αιώνων, σε ανάμνηση της πυράς που άναψε έξω από το κυβερνείο του Πόντιου Πιλάτου, όταν συνέλαβαν τον Ιησού, περιμένοντας την απόφαση για την τύχη του το μεσημέρι της Μεγ. Πέμπτης. Οι νέοι έφερναν ξύλα στο προαύλιο του ναού, τα έστηναν σε σχήμα κώνου και το βράδυ άναβαν φωτιά αμέσως μετά την ακολουθία της Σταύρωσης. Εξάλλου, το μεσημέρι του Μεγ. Σαββάτου έφτιαχναν με ρούχα το ομοίωμα του Ιούδα, το κρεμούσαν σε κρεμάλα και το βράδυ στην Ανάσταση το έκαιγαν.

- Στο Γηρομέρι Φιλιατών αναβιώνει έως τώρα, τη Δευτέρα του Πάσχα, ένα μοναδικό ταφικό έθιμο, που έχει ρίζες στις αρχές του 18ου αιώνα. Αμέσως μετά τη θεία λειτουργία στον κοιμητηριακό ναό της Αγίας Παρασκευής, κάτοικοι και συγγενείς νεκρών, κάνουν «τρισάγιο» με οργανοπαίχτες πάνω από τους τάφους. Οι συγγενείς του νεκρού, παραγγέλνουν το αγαπημένο τραγούδι του όσο ήταν στη ζωή, για να ακουστεί πάνω από το μνημείο του.

Η. Μ.

www.proinoslogos.gr

Κυκλοφόρησε το 82ο φύλλο της εφημερίδας "Από τη Σκλίβανη", της Αδελφότητας Σκλιβανιτών Αττικής

 Σας ευχόμαστε Καλό Πάσχα !!!!

Το φως της Ανάστασης ας φωτίζει τις ζωες ολων μας και ας μας χαρίζει υγεία ,οικογενειακή ευτυχία και επαγγελματική προκοπή !!!

Συνελήφθησαν δύο φυγόποινοι στα Ιωάννινα κατά το τελευταίο 24ωρο

Στο πλαίσιο ελέγχων για τον εντοπισμό και σύλληψη διωκόμενων προσώπων, συνελήφθησαν στα Ιωάννινα κατά το τελευταίο 24ωρο δύο φυγόποινοι.

Ειδικότερα, συνελήφθη χθες το μεσημέρι από αστυνομικούς του Τμήματος Διαβατηριακού Ελέγχου Κακαβιάς και του Αστυνομικού Τμήματος Πωγωνίου αλλοδαπός, σε βάρος του οποίου εκκρεμούσε καταδικαστική απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Βέροιας, με ποινή φυλάκισης 4 μηνών και χρηματική ποινή 1.500 ευρώ, για παράβαση της νομοθεσίας περί αλλοδαπών.

Σε άλλη περίπτωση, σήμερα το πρωί, αστυνομικοί του Α΄ Τμήματος Συνοριακής Φύλαξης Πωγωνίου εντόπισαν αλλοδαπό, που όπως προέκυψε, είχε καταδικαστεί από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ζακύνθου σε ποινή φυλάκισης 3 ετών και 6 μηνών για υπόθεση απάτης.

Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ιωαννίνων.

Εθελοντική αιμοδοσία από την Αδελφότητα Σελλαδιτών Άρτας.

Χθές Σάββατο 27 Απριλίου 2024 η πρωτοπόρα Αδελφότητα Σελλαδιτών Άρτας πιστή στην εθελοντική της δράση πραγματοποίησε   αιμοδοσία μεγαλώνοντας το απόθεμα της τράπεζας αίματος που έχει δημιουργήσει εδώ και πολλά χρόνια.

Το έχουμε πεί και γράψει και στο παρελθόν ότι το παράδειγμά της πρέπει να ακολουθήσουν και άλλοι Σύλλογοι Ηπειρωτών.

Υ.Γ. Η πληροφορία ότι αμέσως μετά την αιμοδοσία αντί για πορτοκαλάδα πήγαν και ήπιαν μπύρες ελέγχηκε και είναι ακριβής.Μου απάντησαν ότι πίνοντας μπύρες αναπληρώνεται γρηγορότερα το αίμα. Για να το λένε κάτι θα γνωρίζουν.

Το συμπέρασμα πάντως που έβγαλα είναι ότι "είναι τρελλοί αυτοί οι Σελλαδίτες, αλλά ωραίοι τρελλοί"

Χριστόφορος Ευθυμίου

Γιατί ο Λάζαρος δεν γέλασε ποτέ ξανά μετά την Ανάστασή του; Τι απέγινε ο Λάζαρος μετά την Ανάσταση

Tο Σάββατο πριν το Μεγάλο Σάββατο και σύμφωνα με το χριστιανικό εορτολόγιο είναι γνωστό ως Σάββατο του Λαζάρου. Αναφέρεται σε ένα από τα θαύματα του Χριστού, που περιέχονται στα ιερά κείμενα της Εκκλησίας.

Ο Λάζαρος ο επονομαζόμενος και Δίκαιος ή Τετραήμερος, αρρώστησε βαριά και πέθανε, σε ηλικία μόλις 30 χρονών (Ιωάννου ια’ 1-44).

Κατά την Καινή Διαθήκη, οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού ο οποίος βρισκόταν στη Γαλιλαία ότι ο φίλος του ασθενεί βαρέως.

Στους μαθητές του είπε ότι ο φίλος του κοιμήθηκε και ότι θα μεταβεί στη Βηθανία για να τον ξυπνήσει. Όταν έφθασε στη Βηθανία με τους μαθητές του, η Μαρία του παραπονέθηκε ότι αν ερχόταν εγκαίρως δεν θα πέθαινε ο αδελφός της.

Ο Ιησούς δάκρυσε και ζήτησε να τον οδηγήσουν στον τάφο -ένα σπήλαιο φραγμένο με πέτρα βαριά. Παρότι προειδοποιήθηκε ότι, η οσμή θα ήταν ανυπόφορη, περίμενε να ανοίξει η είσοδος του τάφου και υψώνοντας φωνή μεγάλη είπε: «Λάζαρε δεύρο έξω!».

Ο Χριστός ανάστησε τον Λάζαρο τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατό του -εξού και ο χαρακτηρισμός «Τετραήμερος».

Γιατί ο Λάζαρος δεν ξαναγέλασε ποτέ μετά την Ανάστασή του

Η λαϊκή παράδοση θέλει τον Λάζαρο σκυθρωπό και αγέλαστο μετά την Ανάστασή του. Μάλιστα, δικαιολογεί τη θλίψη του αυτή στα όσα είχε δει κατά την τετραήμερη παραμονή του στον κόσμο των νεκρών.

Οι ίδιες παραδόσεις αναφέρουν ότι γέλασε μόνο μία φορά, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο και σχολίασε αποφθεγματικά: «το ένα χώμα κλέβει το άλλο».

Τι απέγινε ο Λάζαρος μετά την Ανάσταση

Όπως ήταν φυσικό, το θαύμα της εγέρσεως του Λαζάρου εξέγειρε τους Ιουδαίους και «εβουλεύσαντο οι αρχιερείς, ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν» (Ιω. ιβ΄ 9-11), καθότι ήταν το ζωντανό τεκμήριο του θαύματος. Ετσι ο Άγιος διωκόμενος από τους Ιουδαίους καταφεύγει στη νήσο Κύπρο, όπου τον συναντούν οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας και τον χειροτονούν πρώτον επίσκοπο Κιτίου.

Το αρχαίο Κίτιο, η πόλη του φιλοσόφου Ζήνωνος είχε τη μεγάλη τιμή να ευαγγελισθεί το λόγο της Αληθείας όχι από έναν απλό εργάτη του Ευαγγελίου αλλά από ένα προσωπικό φίλο του Κυρίου. Σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο επίσκοπο Κωνσταντίας της Κύπρου (367-403), ο δίκαιος Λάζαρος έζησε άλλα τριάντα χρόνια μετά την έγερσή του. «Εν παραδόσεσιν εύρομεν ότι τριάκοντα ετών ήταν τότε ο Λάζαρος ότε εγήγερται, μετά δε το αναστήναι αυτόν άλλα τριάκοντα έζησε, και ούτω πρός Κύριον εξεδήμησε κοιμηθείς».

Οι παραδόσεις τον θέλουν σκυθρωπό και αγέλαστο κατά την παρούσα ζωή, και αυτό οφειλόταν στα όσα είχε δει κατά την τετραήμερη παραμονή του στον Άδη. Οι ίδιες παραδόσεις αναφέρουν ότι δε γέλασε ποτέ στη ζωή του παρά μία φορά, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο και σχολίασε αποφθεγματικά: «το ένα χώμα κλέβει το άλλο».

Άλλη παράδοση συνδέει τον Άγιο με την Αλυκή της Λάρνακος (σημερινή ονομασία του Κιτίου). Στη θέση της Αλυκής υπήρχε τον καιρό του Αγίου ένα μεγάλο αμπέλι. Διερχόμενος μια μέρα από εκεί ο Άγιος, δίψασε και ζήτησε λίγο σταφύλι από τη γυναίκα-ιδιοκτήτη του αμπελιού.

Εκείνη αρνήθηκε και για να την τιμωρήσει, μετέτρεψε θαυματουργικά το τεράστιο αμπέλι σε αλυκή. Η παράδοση αυτή επιβεβαιώνεται από τους εργάτες που συλλέγουν το αλάτι. Ισχυρίζονται ότι σκάβοντας βρίσκουν ρίζες και κορμούς αμπελιού. Λέγεται μάλιστα, πως στο μέσο της αλυκής βρίσκεται πηγάδι με γλυκό νερό, γνωστό ως «πηγάδι της «ρκάς» δηλ. της γριάς.

Ο Συναξαριστης της Κωνσταντινουπόλεως, σχετικά με αυτή την παράδοση, αναφέρει ότι τη λίμνη διεκδικούσαν δύο αδέλφια, οι οποίοι ήρθαν σε έντονη ρήξη για την κατοχή της. Ο Άγιος «διά προσευχής εξήρανε και εις άλατος φύσιν αυτήν επήξατο».

Στα «Πάτρια» του Αγίου Όρους γίνεται άμεση σύνδεση της Κύπρου και του Αγίου Λαζάρου με τη Θεοτόκο και τον Άθωνα. Η μητέρα του Κυρίου, συνοδευομένη από τόν Ευαγγελιστή Ιωάννη, ήλθε στο Κίτιο, συνάντησε τον Άγιο Λάζαρο, στον οποίο μάλιστα δώρησε ωμοφόριο και επιμάνικα, ενώ στη συνέχεια επισκέφθηκε τόν Άθω.

Σύμφωνα πάντα με τον Συναξαριστή της Κωνσταντινουπόλεως, ο Άγιος ετάφη σε μαρμάρινη λάρνακα η οποία έφερε την επιγραφή:

«Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού». Η λάρνακα τοποθετήθηκε αργότερα σε έναν μικρό ναό.

Πέραν από την πληροφορία του αγίου Επιφανίου, σχετικά μέ τά τριάντα χρόνια της δεύτερης ζωής του Αγίου, η παλαιότερη, κατά τους ερευνητές, μαρτυρία για την παράδοση της παρουσίας του αγίου Λαζάρου στην Κύπρο αποδίδεται στον Άγιο Ιωάννη Ευβοίας, πρεσβύτερο και μοναχό του Πατριαρχείου Αντιοχείας (περι τό 744). Ο

Άγιος σε ομιλία του «Εις τον τετραήμερον Λάζαρον» αναφέρει: «΄Εμοι γάρ είρηκεν γέρων τις περι του μακαρίου Λαζάρου πληροφορηθείς από γραφης τών αυτου υπομνημάτων, ότι εν Κύπρω τη νήσω επίσκοπος γενάμενος και τόν του μαρτυρίου στέφανον υπέρ Χριστου ανεδήσατο τόν δρόμον τελέσας και την πίστην τηρήσας και συν τώ Χριστώ αιωνίως αγάλλεται».

Όπως γίνεται φανερό, γύρω στα 744 στον χώρο της Αντιοχείας είναι γνωστή και διαδεδομένη η παράδοση για τον Άγιο Λάζαρο. Η πληροφορία για μαρτυρικό θάνατο του Αγίου είναι μοναδική και δεν συναντάται σε άλλους εκκλησιαστικούς συγγραφείς.

Η τριακονταετής παραμονή του αγίου Λαζάρου στον επισκοπικό θρόνο του Κιτίου είναι γνωστή και στον Άγιο Θεόδωρο το Στουδίτη (759-826), ο οποιος αναφέρει εις τας Κατηχήσεις του: «Λαζάρου του μακαριωτάτου εορτάζωμεν τα μνημόσυνα, μαλλον δέ τά εγέρσια, Λαζάρου εκείνου τά τριάκοντα έτη ζήσαντος, ώς ο λόγος, και επισκοπήσαντος μετά την ανάζησιν».

Η ανακομιδη και μετάθεση του ιερού λειψάνου του αγίου Λαζάρου από το Κίτιο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία τιμάται από την Εκκλησία τη 17ην Οκτωβρίου, έγινε κατά το έτος 899/900 μετά από εντολή του αυτοκράτορος Λέοντος Στ΄ του Σοφού.

Η μετάθεση του λειψάνου περιγράφεται λεπτομερώς σε δύο πανηγυρικούς λόγους που εκφώνησε μπροστά στο ιερό λείψανο παρουσία του αυτοκράτορος ο μαθητής του Μεγάλου Φωτίου, μητροπολίτης Καισαρείας Αρέθας (850-μετά το 932).

Στον πρώτο Λόγο, ο λόγιος κληρικός εκθειάζει το γεγονός της αφίξεως του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη, ενώ στο δεύτερο περιγράφει διεξοδικά την πομπή που σχηματίσθηκε, με τη συμμετοχή του αυτοκράτορα, για τη μεταφορά του λειψάνου από τη Χρυσούπολη στην Αγία Σοφία. Ο Λέων Στ΄, ως αντάλλαγμα της μεταφοράς του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη, απέστειλε χρήματα και τεχνίτες στην Κύπρο, όπου έκτισαν το μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου, ο οποίος διατηρείται ως σήμερα στη Λάρνακα.

Εκτός τούτου οικοδόμησε μονή στην Κωνσταντινούπολη επ’ ονόματι του δικαίου Λαζάρου, όπου εναπόθεσε το ιερό λείψανο. Στην ίδια μονή μεταφέρθηκε αργότερα από την ΄Εφεσο και το λείψανο της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής. Κατά τη βυζαντινή εποχή διατηρήθηκε το έθος να εκκλησιάζεται στη μονή κατά το Σάββατο του Λαζάρου, ο ίδιος ο αυτοκράτορας.

Το ιερό λείψανο του Αγίου πρέπει να μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη μαζί με την παλαιά λάρνακα. Τούτο συμπεραίνεται από το ότι η μαρμάρινη λάρνακα, που εναπόκειται σήμερα κάτω από την αγία Τράπεζα του ομωνύμου ναού στη Λάρνακα, φέρει επιγραφή, σε μεγαλογράμματη γραφή, «ΦΙΛΙΟΥ» (ονομαστική: Φίλιος), ενώ η παλαιά «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού». Στη σημερινή λάρνακα ανευρέθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1972 τμήμα του ιερού λειψάνου του δικαίου Λαζάρου μέσα σέ ξύλινη θήκη.

Το γεγονός αυτό υποδεικνύει ότι οι Κιτιείς δεν πρέπει να είχαν παραδώσει ολόκληρο το λείψανο στον αυτοκράτορα αλλά το μεγαλύτερο μέρος του. Εξάλλου και ο Αρέθας στους Λόγους του δέν αναφέρεται σε άφθαρτο σκήνωμα αλλά σε «οστά » και «κόνιν». Εκτός αυτού ρωσική πηγή στη βιβλιοθήκη της Οξφόρδης αναφέρει ότι ένας Ρώσος μοναχός από το Μοναστήρι του Πσκώβ, που επισκέφθηκε κατά το 16ο αιώνα την πόλη της Λάρνακας, προσκύνησε τα οστά του αγίου Λαζάρου και πήρε μαζί του μικρό τεμάχιο από αυτά. Το τεμάχιο διαφυλάσσεται ως σήμερα στο παρεκκλήσιο του αγίου Λαζάρου, στη μονή Πσκώβ. Η δυνατότητα την οποία είχε ο Ρώσος μοναχός να προσκυνήσει τον Άγιο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η λάρνακα με τα εναπομείναντα λείψανα ήταν θεατή στους προσκυνητές τουλάχιστον ως το 16ο αιώνα. Αργότερα σε χρόνο που δεν προσδιορίζεται, οι Κιτιείς τα έκρυψαν κάτω από την αγία Τράπεζα όπου παρέμεινε μέχρι την ανεύρεσή της κατά το έτος 1972.

https://fanpage.gr

Πασχαλινές ευχές από τον Ιατρικό Σύλλογο Πρέβεζας

Ξεπερνώντας φτώχεια και πόλεμο, μια ιστορία που θα σας αγγίξει...

Μια ιστορία που θα σας αγγίξει την ψυχή: 90 και 85 ετών, μοιράζονται την ζωή τους

Στα γραφικά βουνά της Αιτωλοακαρνανίας, στο χωριό Εμπεσός, ζει ένα ζευγάρι που αποτελεί ζωντανή ιστορία. Ο κύριος Ανδρέας, 90 ετών, και η κυρία Πανωραία, 85 ετών, μοιράστηκαν μαζί μας τις μνήμες τους από μια ζωή γεμάτη αγάπη, θυσία και ανθεκτικότητα.

Παντρεύτηκαν το 1968, σε μια εποχή δύσκολη, σημαδεμένη από φτώχεια και στερήσεις. Ο κύριος Ανδρέας θυμάται με νοσταλγία την οικογένειά του, που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, εκτρέφοντας γίδια και πρόβατα. Η σκληρή δουλειά τους απέφερε έστω και τα ελάχιστα απαραίτητα για την επιβίωση, επιτρέποντάς τους μάλιστα να στηρίξουν και άλλους στο χωριό που πεινούσαν.

Η ζωή τους ήταν απλή, γεμάτη με λιγοστά υλικά αγαθά. Τα ρούχα τους ήταν λιγοστά και φτωχά, ενώ τα παπούτσια τους τα έφτιαχναν οι ίδιοι από δέρμα γουρουνιού. Η κυρία Πανωραία, προερχόμενη από ακόμα πιο φτωχή οικογένεια, εργαζόταν σκληρά φυλάσσοντας ξένα πρόβατα για να κερδίσει το μεροκάματό της. Παράλληλα, ασχολούνταν με τον αργαλειό, υφαίνοντας την προίκα της για τον γάμο της.

Ο γάμος τους, θυμάται η κυρία Πανωραία, ήταν μια χαρούμενη γιορτή που κράτησε τρεις ολόκληρες μέρες. Τότε, δεν υπήρχε ρεύμα στο χωριό, και η ορχήστρα έπαιζε με παραδοσιακά όργανα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα αυθεντικής χαράς.

Σήμερα, ο κύριος Ανδρέας και η κυρία Πανωραία απολαμβάνουν την ησυχία της ζωής στο χωριό τους. Ο κύριος Ανδρέας, στον ελεύθερο χρόνο του, ασχολείται με την ξυλογλυπτική, δημιουργώντας όμορφα αντικείμενα. Η ιστορία τους αποτελεί μια αδιάψευστη μαρτυρία της δύναμης της αγάπης, της θυσίας και της ανθεκτικότητας του ανθρώπινου πνεύματος, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες.

Η ζωή τους αγγίζει την ψυχή και αποτελεί έμπνευση για όλους μας, υπενθυμίζοντάς μας την αξία των απλών πραγμάτων και την ομορφιά μιας ζωής γεμάτης αγάπη και αλληλεγγύη.

Παραγωγή: Greek Village Life

5

Όταν η διαδρομή Γιάννενα-Πρέβεζα διαρκούσε τεσσερισήμισι ώρες με τα λεωφορεία του '50

Το μακρύ ταξίδι περιλάμβανε και στάση για φαγητό στο Τέροβο!

Σχεδόν μία ώρα διαρκεί σήμερα το ταξίδι από τα Γιάννενα στην Πρέβεζα, όμως πριν από μερικές δεκαετίες όμως το ταξίδι από την Πρέβεζα στα Γιάννενα ήταν πραγματικός "Γολγοθάς", αφού διαρκούσε αρκετές ώρες. Πιο συγκεκριμένα, τη δεκαετία του '50 τα λεωφορεία της εποχής έκαναν την απόσταση 4,5 ώρες, ενώ τους ταξιδιώτες ξεκούραζε η στάση για φαγητό στο Τέροβο. Η κατάσταση άλλαξε ελαφρώς από τη δεκαετία του '60 καθώς πέσαμε στις 2,5 ώρες ταξίδι, ενώ σταδιακά μέχρι τις μέρες μας -ανά δεκαετία- οι χρόνοι έπεφταν διαρκώς, αφού συνεχώς γίνονταν έργα βελτιώσεων του δρόμου που μείωσαν αρκετά την απόσταση. Στη φωτογραφία που σας παρουσιάζουμε, βλέπετε ένα λεωφορείο της εποχής φορτωμένο με επιβάτες και αποσκευές να ανεβαίνει σιγά-σιγά την Κανέτα. Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι!

http://epirusgate.blogspot.gr/

Τραυματισμός πεζοπόρου στο Πάπιγκο. Σπεύδει η ΕΜΑΚ Ιωαννίνων

Όχημα από την Πυροσβεστική Υπηρεσία Κόνιτσας και κλιμάκιο από την 5η ΕΜΑΚ μεταβαίνουν στη θέση Κολυμπήθρες της Τ.Κ. Πάπιγκου μετά από ενημέρωση για τραυματισμό ατόμου που έκανε πεζοπορία

Δωρεάν μετακίνηση των ΑμεΑ με τα αστικά λεωφορεία του Κ.Τ.Ε.Λ. Ν. Πρέβεζας εντός της πόλης

Σας ενημερώνουμε ότι, σύμφωνα με το υπ’ αριθ. 3758/19-04-2024 έγγραφο του Κ.Τ.Ε.Λ. Ν. ΠΡΕΒΕΖΑΣ Α.Ε., οι δικαιούχοι των Δελτίων Μετακίνησης Ατόμων με Αναπηρίες (ΑμεΑ)θα έχουν δωρεάν μετακίνηση με τα αστικά λεωφορεία του Κ.Τ.Ε.Λ. Ν. Πρέβεζας, εντός ορίων της πόλης της Πρέβεζας, με την επίδειξη του θεωρημένου δελτίου για το έτος 2024.

ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΥΝΘΥΣΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ

ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

H γυναίκα που ως νύφη σκότωσε την πεθερά και ως πεθερά τη νύφη... Η συγκλονιστική ιστορία της Στυλλού Παντοπίου-Χριστοφή που άφησε άφωνο τον ελληνόφωνο και αγγλόφωνο κόσμο

Σενάριο ταινίας τρόμου θυμίζει η ιστορία της Κύπριας Στυλλού Παντοπίου-Χριστοφή, της γυναίκας που διέπραξε δύο φόνους σε Κύπρο και Ηνωμένο Βασίλειο: όταν ήταν νύφη σκότωσε την πεθερά της και όταν έγινε πεθερά σκότωσε τη νύφη της!

Μέχρι να αφήσει την τελευταία της πνοή στην αγχόνη της φυλακής Holloway στη Βρετανία το 1954 φώναζε: «ποτέ, ποτέ, ποτέ, μπορεί να είμαι φτωχή και αγράμματη, αλλά τρελή δεν είμαι!».

Το χωριό της Στυλλού στην Κύπρο

Τα πρώτα χρόνια της Στυλλού, ο γάμος και ο πρώτος φόνος Η Στυλλού Παντοπίου-Χριστοφή γεννήθηκε στην Κύπρο το 1900 και μεγάλωσε σε ένα μικρό και απομονωμένο χωριό, εκεί που οι κάτοικοι πάλευαν καθημερινά να επιβιώσουν και η εκπαίδευση δεν ήταν αναγκαίο στοιχείο για μια καλύτερη ζωή. Η γυναίκα ανατράφηκε σε ένα βίαιο περιβάλλον και γινόταν αποδέκτης μεικτών μηνυμάτων συμπεριφοράς από την ελληνική και τουρκική κουλτούρα. Έμαθε από πολύ νωρίς να θεωρεί τη βία το αναγκαίο συστατικό για την επίλυση των όποιων διαφορών. Η σκληρότητα στη συμπεριφορά της ήταν έκδηλη, οι μανίες και οι εμμονές της αρκετές.

Στην ηλικία των 25, η Χριστοφή παντρεύεται έναν από τους φτωχότερους συντοπίτες της με τον οποίο αποκτά έναν γιο, το Σταύρο. Η οικογένεια πάλευε να σταθεί όρθια στην καθημερινότητά της καθώς τα έσοδα ήταν ελάχιστα και προέρχονταν κυρίως από ένα χωράφι με ελιές που είχε στην κατοχή τους.

Παρούσα στη ζωή τους και στο σπίτι τους ήταν η πεθερά της Χριστοφή, με την οποία δεν διατηρούσε και τις καλύτερες σχέσεις. Εκείνη την εποχή οι οικογένειες ήταν μητριαρχικές και οι γιαγιάδες συνήθιζαν να εξασκούν μεγάλη επιρροή στα μέλη, διατηρώντας τον αδιάψευστο ρόλο του αρχηγού. Μέσα σε ένα τέτοιο

Πασχαλινές ευχές από τον δήμαρχο και τους εργαζόμενους του Δήμου Πωγωνίου

Ζαγόρι ή Ζαγόρια;

Πριν δύο δεκαετίες, φοιτητής, βρέθηκα αντιμέτωπος με την αντίδραση Καθηγητή μου στο Πανεπιστήμιο όταν τόλμησα να πω «γύρισα όλα τα Ζαγόρια»!

Θυμήθηκα την φοιτητική κατσάδα διαβάζοντας διάφορα έντυπα και ιστοσελίδες στην Ήπειρο τις τελευταίες ώρες.

Κι ένιωσα λίγο καλύτερα, διαπιστώνοντας ότι το λάθος των φοιτητικών μου χρόνων, το κάνουν άλλοι που φιλοδοξούν να χαράξουν το μέλλον του τόπου.

Κατά τον Καθηγητή μου, Ζαγόρια δεν υπάρχουν –όπως δεν υπάρχουν και Πωγώνια.

Το Ζαγόρι είναι ένα. Ο τόπος πίσω από το βουνό. Αν θέλουμε να αναφερθούμε στα χωριά της περιοχής, τότε ο σωστός όρος είναι Ζαγοροχώρια.

Ζαγόρι ή Ζαγοροχώρια, αλλά όχι Ζαγόρια.

Αυτά έλεγε ο Καθηγητής μου και το μάθημα το θυμάμαι ακόμη.

Εκτιμώ ότι σε αυτές τις δυο δεκαετίες η ορολογία δεν έχει αλλάξει. Αν πάλι τα πράγματα είναι διαφορετικά ευχαρίστως θα ήθελα να το μάθω.

Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως δεν μπορούμε να λέμε Ζαγόρια και Πωγώνια, όπως λέμε Πατήσια!

Νικόλαος Αποστολίδης

www.epiruspost.gr

Ταξί πήρε φωτιά στην Άρτα.

Φωτιά εκδηλώθηκε σε ταξί εντός της πόλης της Άρτας. Επιχείρησαν 3 οχήματα με 7 υπαλλήλους της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Άρτας. 

Επιτόπου κατέφθασε και δύναμη της ΕΛ-ΑΣ. Σύμφωνα με πληροφορίες δεν κινδύνευσε κανείς.

Πέστροφες στο Λούρο ποταμό στη Βουλιάστα Ιωαννίνων. BINTEO

Η Βουλιάστα είναι ημιορεινό χωριό του νομού Ιωαννίνων στην Ήπειρο, σε υψόμετρο 280 μέτρων. Αξιοθέατα της περιοχής θεωρούνται τα ιχθυοτροφεία πέστροφας στον ποταμό Λούρο καθώς και ο παλιός νερόμυλος. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η γαλάζια λίμνη των πηγών του Λούρου σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από το δρόμο

Δείτε το βίντεο

Παραγωγή: n.p. photography

To σπήλαιο του Κατσαντώνη στους Μελισσουργούς Άρτας, στα Τζουμέρκα

Το σπήλαιο βρίσκεται ανάμεσα στα καταφύγια Μελισσουργών και Πραμάντων, στα 1000+μ. υψόμετρο, δίπλα σε μία ρεματιά. Στην περιοχή έδρασε ο Κατσαντώνης, που είχε γίνει ο φόβος του Αλί Πασά και ήτανε οπλαρχηγός επί 10 χρόνια. Στην σπηλιά έβρισκε καταφύγιο μαζί με τα πρωτοπαλήκαρά του.

 Το σπήλαιο διανοίγεται κατά μήκος μίας υπόγειας κοίτης ποταμού. Αν και με μικρή ποσότητα νερού έχει αρκετό ενδιαφέρον και διάκοσμο. Σε μερικά σημεία το σπήλαιο ανοίγει και σχηματίζει θαλάμους, ενώ κατά μήκος της κοίτης το ταβάνι προοδευτικά στενεύει. Δυστυχώς αρκετά γραμμένα στα τοιχώματα και στο διάκοσμο..

Η εξερεύνηση έγινε στις 18/02/2014 και την επόμενη μέρα πραγματοποιήθηκε μία σύντομη φωτογράφιση με την πολύτιμη βοήθεια ντόπιων κατοίκων.

Ο Θρυλικός Καταντώνης

Ηπειρώτης στην καταγωγή, από ένα χωριό στα Τζουμέρκα. Το λέγανε Βασταβέτσι, σήμερα Πετροβούνι. Οι γονείς του Σαρακατσαναίοι τσομπάνηδες, με τ' όνομα Μακρυγιάννης. Γεννήθηκε το 1770 ή 1773. Είχε κι άλλα αδέλφια. Τον Γιώργο, τον Κώστα και τον Χρήστο τον μικρότερο.Από μια κατηγόρια (ότι έκλεψε αρνιά και τα έδωσε στους Κλέφτες του θειού του Δίπλα), τον έριξαν φυλακή στα Γιάννινα (17 χρονών παιδί τότε). Στη φυλακή, γνωρίστηκε με τον έμπιστο αξιωματούχο του Αλη-πασά, Βελη-Γκέκα κι έγιναν αδερφοποιτοί. Η απόφαση να γίνει κλέφτης, είχε παρθεί. Η μάνα του, του έλεγε να μην πάει (κατς[κάτσε] Αντώνη) και έτσι βγήκε τ' όνομα Κατσαντώνης.Στα 25 χρόνια του, βγήκε κλέφτης και πήγε στο θειό του Δίπλα, που είχε δικό του σώμα (νταϊφά). Δε μπορούσε να βλέπει την τυραννία των ραγιάδων. Έγινε ο φόβος και ο τρόμος του στρατού του Αλη-πασά. Δε μπορούσαν να τον πλησιάσουν. Έκαψαν το σπίτι του, πήραν το βιός του και τους γονιούς του τους έπιασαν και τους σκότωσαν με βασανιστήρια. Ήταν αεικίνητος οπλαρχηγός για 10 χρόνια. Εξευτέλισε και ξέκανε, χαρατζήδες, σπαχήδες και ντερβεναγάδες Τουρκαλβανούς, στ' Άγραφα, στο Βάλτο, στο Ξηρόμερο, την Ολύτσικα (το βουνό Τόμαρο),...Το 1804 εξόντωσε δυο μπουλούκια του Γιακούπαγα (κάπου 180 νεκροί & τραυματίες), στα στενά της Κανέτας και του Ροβίλιστρου (έξω από τα Γιάννενα). Αυτοί γύριζαν από το Σούλι νικητές και τους διέλυσε. Ελευθέρωσε τότε πολλούς σκλάβους. Χάρισε τη ζωή σ' ένα μόνο (τον έλεγαν Ντούμκα), γιατί είχε δυο αδερφές ανύπαντρες. Του έδωσε και δυο φλουριά να τις παντρέψει.Όλοι θυμούνται και λένε για το πήδημα του στον Αχελώο. Κυνηγώντας Τουρκαλβανούς,

Τζουμερκιώτικο Αντάμωμα την Τρίτη του Πάσχα, στον Καταρράκτη Άρτας

 

Ο Σύλλογος Κεντρικών Τζουμέρκων "ΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ" σε συνεργασία με τον Σύλλογο Καταρρακτινών Άρτας “ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΖΑΜΑΚΟΣ” , διοργανώνουν την Τρίτη του Πάσχα 7.5.2024 και από ώρα 11.30 το ''Τζουμερκιώτικο ΑντΑμωμα", στην Κεντρική Πλατεία του Καταρράκτη , με το τσούγκρισμα κόκκινων αυγών, με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια από την ζυγιά του Κώστα Γεροδήμου , μαζι τους και ο Στέφανος Μαργώνης !

Η εκδήλωση συνδιοργανώνεται με : Δήμο Κεντρικών Τζουμέρκων, Περιφεριακή Ενότητα Άρτας και το Εμπορικό Επιμελητήριο Άρτας .

Σας καλούμε να παρευρεθείτε στην εκδήλωση, να τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αυγά και να γλεντήσουμε όλοι μαζί !

                                     Για τα Δ.Σ. των Συλλόγων

                 Κεντρικών Τζουμέρκων      Καταρρακτινών Άρτας

                     Αντώνης Κοντός                    Χαρά Καλιακάτσου

Καταδικάστηκαν 4 αγρότες για κινητοποιήσεις του 2020

Ενόχους έκρινε το τριμελές πλημμελειοδικείο Καρδίτσας, τέσσερις από τους δέκα αγρότες που κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου για τις κινητοποιήσεις του 2020 στον Ε-65.

Όπως ενημέρωσαν το KarditsaLive.Net, μέλη της ΕΟΑΣΚ, το δικαστήριο έκρινε ότι οι τέσσερις συνάδελφοί τους ήταν αυτοί που ανέβηκαν στον αυτοκινητόδρομο με αγροτικά μηχανήματα.

Η ποινή που επιβλήθηκε ήταν 15 μήνες φυλάκιση με διετή αναστολή και την απόφαση να είναι εφέσιμη. Ήδη, τόνισαν οι εκπρόσωποι της ΕΟΑΣΚ (που χαρακτήρισαν άδικη την απόφαση) ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την υποβολή έφεσης.

Σημειώνουμε πως, όπως σας έχει ήδη ενημερώσει η ηλεκτρονική μας εφημερίδα, η εκδίκαση της υπόθεσης προχώρησε χωρίς παρουσία δικηγόρου υπεράσπισης (υπάρχει η αποχή) μετά από επιθυμία των κατηγορουμένων αγροτών.

Πηγή: karditsalive.net

https://agronewsbomb.gr/