Λέλοβα 1881.

 

Γράφει ο Αθανάσιος Δημ. Στράτης

Η επίμονη έρευνα σε παλιές εφημερίδες, αν και απαιτεί κόπο, μόχθο και πολύ χρόνο, φέρνει πολλές φορές αναπάντεχα αποτελέσματα για την ιστορία του τόπου μας. Φέρνει στοιχεία – ντοκουμέντα για τις παλαιότερες εποχές και αποδείξεις προφορικών διηγήσεων.

Θα παρατεθεί ένα τέτοιο ντοκουμέντο για τα Λέλοβα (σημερινό Θεσπρωτικό Πρέβεζας).

Ήταν λίγο μετά την απελευθέρωση της Άρτας από τον τουρκικό ζυγό και το σύνορο ο ποταμός Άραχθος. Η περιοχή της υπόλοιπης Ηπείρου παρέμεινε στην Τουρκική επικράτεια.

Οι Τούρκοι έχτιζαν τον Νέο Λούρο (Φιλιππιάδα) και επιδίδονταν σε παντός είδους βαρβαρότητες.

Στις 6 Οκτωβρίου 1881, η εφημερίδα των Αθηνών ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ, δημοσίευσε ανταπόκριση ως εξής:

“Την 8 παρελθόντος 7βρίου απόσπασμα τουρκικού στρατού υπό τον Οσμάν εφέντην εισελθών εις το χωρίον Λέλοβα, το κείμενον επί του ανατολικού βραχίονος του ποταμού Λούρου, εκτύπησε τον Ιερέα του χωρίου και εξόρυξε τους οφθαλμούς των ιερών εικόνων. Ο επίτροπος της εκκλησίας και οι χωρικοί διεμαρτυρήθησαν δια τας βεβήλους αυτάς πράξεις. Ο διοικητής των Ιωαννίνων διέταξεν ανακρίσεις, αίτινες, κ’ ά εκείθεν επιστέλλουσι, θ’ απολήξωσιν εις το σύνηθες τοις τούρκοις γιαγκλις (λάθος συνέβη)”.

Στις 23 Οκτωβρίου 1881, η ίδια εφημερίδα επανέρχεται με περισσότερες πληροφορίες:

“...Αλλ’ όσον αι ενταύθα αρχαί τε και λησταί εφοβήθησαν τον κ. Ζαρίφην, τόσον οι παρά την Άρταν οθωμανοί ηψήφισαν αυτόν. Εις τον ειρημένον ανήκει και το εν τη πεδιάδι της Άρτης χωρίον Λέλοβα. Εν αυτώ πρό τινος μετέβησαν οθωμανοί εκ των καταδιωκόντων δήθεν τους ληστάς και μη ευχαριστηθέντες εν ουδεμιά των προφερθεισών οικιών προς κατοικίαν των κατέλυσαν εντός της εκκλησίας, εν ή έφαγον, έπιον και έπραξαν παν ό,τι ηθέλησαν, αναχωρούντες δ’ εξώρυξαν τους οφθαλμούς των δεσποτικών εικόνων και ιδία τους του Ιησού Χριστού και της Παναγίας και έσχισαν πολλάς τούτων δια των γιαταγανίων των. Ίδωμεν τώρα οποίαν ικανοποίησιν θέλει ζητήσει ο κ. Ζαρίφης, εξ ού αναμένουσιν οι πάντες να ποιήσηται γνωστήν τω Σουλτάνω την οικτράν του τόπου τούτου κατάστασιν.”.

Αν και δεν αναφέρεται το όνομα της εκκλησίας, το πλέον πιθανότερο και σίγουρο, πρόκειται για την κεντρική εκκλησία της Παναγίας της Λαμποβίτισσας. Τούτο ενισχύεται ακόμη περισσότερο ότι η ιεροσυλία διεπράχθη στις 8 Σεπτεμβρίου, ημέρα εορτής του Ναού.

Ρωμιός και Εβραιοπούλα...!!! ( Αληθινή ιστορία που διαδραματίστηκε στα Γιάννενα).

Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Γιάννενα δύο καλοκαίρια προτού από τον μεγάλο πόλεμο. Γιός ενός βιοτέχνη ο Νικόλας, ο πατέρας έχει πουκαμισάδικο εκεί κοντά στον πλάτανο. Μια μέρα ο πατέρας του λέει, "να πάρεις εκείνο το καρότσι που είναι γεμάτο πουκάμισα και να το πας στον κύριο Καμζή εκεί στην Ανεξαρτησίας, εκεί θα με περιμένεις θα έρθω και εγώ". Βέβαια ο πατέρας του είχε πει ότι είναι μεγάλος έμπορος και προσπαθεί να τα πάρει με την πιο φτηνή τιμή. 

Ξεκίνησαν από τον Τρυγητή και κλείσανε το Γενάρη, τον έφερε βόλτα, από πενηντάρι που ξεκίνησε έγινε δεκαπεντάρι. Έτσι και έγινε τα πήγε ο Νικόλας. Νάσου σε λίγο έρχεται και ο πατέρας. Στέκεται και ο κυρ Μωυσής και του μετράει το παραδάκι παγγουή. 

Τον ρωτάει ο πουκαμισάς που θα τα δώσεις τόσα πουκάμισα; 

Άκου να σου πω του απαντά ο Εβραίος, αν στο μαρτυρούσα δεν θα ήμουν έμπορος και άκου κάτι ακόμα. Εσύ είσαι ένας κροκόδειλος και εγώ ένα πουλάκι, όπως το πουλάκι πηγαίνει και καθαρίζει τα δόντια του κροκόδειλου να μην σαπίσουν έτσι και γω σου πήρα τα πουκάμισα να μην σαπίσουνε στην αποθήκη σου. 

Τρελάθηκε με αυτά που του είπε ο Μωυσής ο Γιάννης, ο πουκαμισάς. Το καλοκαιράκι μπήκε για τα καλά, ο Νικόλας μαζί με σύσκαλα παιδιά πηγαίναν στο Μώλο δίπλα στου Μακρή και νοίκιαζαν ποδήλατα, πέντε δεκάρες την ώρα. Πηγαίναν από της Κυρά Φροσύνης στα Παραλίμνιο και από εκεί στα Σφαγεία. Περνώντας το Κουρμανιό φτάνανε στην Περίβλεπτο και από εκεί πάλι στο Μώλο. Άντε πέρασε η ώρα γιατί μέχρι εκεί φτάνουν οι δεκάρες. Σε μια τέτοια βόλτα, καθώς ο Νικόλας πήγαινε από τους πρώτους ξάφνου βλέπει μια κοπελιά ξάπλα και το ποδήλατο πεσμένο. Αμέσως τρέχει την σηκώνει και της λέει να την πάει κάπου να της δέσουν την πληγή. 

Αυτή του απαντά να με πας στον πατέρα μου στην Ανεξαρτησίας έχει μαγαζί εμπορικό. 

-Τι είσαι κόρη του κυρίου Μωυσή; 

-Ναι του λέει η κοπελιά. 

-Ά τον ξέρω συνεργάζεται με τον πατέρα μου. 

Αφού την πήγε και τα είπαν με τον πατέρα της έφυγε ο Νικόλας, αφού τον ευχαρίστησε ο πατέρας και τον ξεπροβόδισε η Εσθήρ. 

Από τότε αποκτήθηκε μια φιλία μεταξύ των παιδιών, ο Νικόλας φοιτητής στην Αθήνα η Εσθήρ σπουδάζει στη Σαλονίκη. Το καλοκαίρι τελείωσε τα παιδιά χωρίζουνε άντε πάλι του χρόνου. Τα παιδιά αλληλογραφούν και έτσι δημιουργείται μια σχέση. Πέρασε ο καιρός ήρθε το άλλο καλοκαίρι, τα παιδιά ξανασμίξανε και έτσι ξεσπά μεγάλος έρωτας, κάνουν όνειρα για το μέλλον τους και για την σχέση τους. Αλλά τα σχέδια κάπου σταματάνε εκεί. Οι Ιταλοί κήρυξαν τον πόλεμο, ο Νικόλας στην πρώτη γραμμή, ο φόβος του είναι περισσότερο μην πάθει κάτι η Εσθήρ παρά για τον εαυτό του. 

Κάθε μέρα ο Στρατός προχωράει όλο πιο μέσα στην Αλβανία. Ώσπου μια μέρα ήρθε η διαταγή για υποχώρηση. Ο Νικόλας επιστρέφει στα Γιάννενα και στην αγαπημένη του Εσθήρ. Ο καιρός περνάει, κατοχή πείνα. Η οικογένεια του Νικόλα που κατάγεται από χωριό όλο και κάτι φαγώσιμο βρίσκεται, έτσι κάπως βοηθάει και την οικογένεια της Εσθήρ. 

Και έρχεται εκείνη η καταραμένη μέρα του Μάρτη εκεί στην πλατεία Μαβίλη, μάζεψαν όλους τους Ρωμανιώτες, Γιαννιώτες Εβραίους και τους έχουν έτοιμους για το Άουσβιτς. Μαζί και  η οικογένεια του Καμζή.

 Η Εσθήρ τι απέγινε; Ο Νικόλας έχει προ πολλού ανέβει στο βουνό μαζί με άλλους φίλους, το αντάρτικο έχει φουντώσει. Στέλνει χαμπέρι σε μια ξαδέρφη του να πάρει  την Εσθήρ να την πάει στο χωριό της μάνας του κάπου στα Τζουμέρκα. Έτυχε εκείνο το βράδυ να κοιμηθεί σπίτι της ξαδέρφης του και έτσι την γλύτωσε και αυτό έγινε . 

Δεν πέρασε λίγος καιρός και η μάνα του Νικόλα αρρώστησε βαριά, ζητά να δει το παιδί της. Έρχεται ο Νικόλας κρυφά για να δεί την μάνα του, κάποιο κακό μάτι τον κατάλαβε. Και δυστυχώς ένα από τα κακά του 'Ελληνα ειναι και αυτό, τον κάρφωσε που να του καρφωθεί η ψυχή στους Γερμανούς και τον πιάσανε. Τον πήρε η φοβερή Εντελβάις, αυτή που κατάκαψε τα χωριά στην Ήπειρο να τον ανακρίνει, μια για την Εβραιοπούλα και μια να μαρτυρήσει για το Αντάρτικο. 

Αμ δε με τόσα βασανιστήρια ο Νικόλας δεν λύγισε, τρείς μέρες πάλευαν οι βασανιστές του να του πάρουν μια κουβέντα, στο τέλος αυτός ο Ήρωας υπέκυψε στα τραύματά του. Μαθεύτηκε στην πόλη αλλά και στα χωριά, το έμαθε και Εσθήρ με το ζόρι την κρατάγανε μην κάνει καμιά αποκοτιά. Μετά από λίγους μήνες οι συμπολεμιστές του Νικόλα πήραν μια άγρια εκδίκηση στην μάχη της Μενίνας. 

Αλλά τι απέγινε η Εσθήρ; Κάθε μέρα στέκεται εκεί επάνω στο μνήμα  του Νικόλα, πιστή δεν παντρεύτηκε ποτέ και ζει με τις αναμνήσεις της.

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος Κραψίτης

Επιστροφή στο χωριό-Συμβουλές επιτυχίας από έναν επαγγελματία κτηνοτρόφο. (Βίντεο Ανδρέας Κουτσοθανάσης)

Η ανάπτυξη της παραγωγικής υπαίθρου, είναι επιτακτική ανάγκη για τη βιωσιμότητα της ορεινής μας πατρίδας, όσο ποτέ άλλοτε.

Τα προϊόντα που παράγονται από τα ζώα της ελληνικής υπαίθρου είναι ιδιαίτερα ξεχωριστά, για την ποιότητα και την υψηλή διατροφική τους αξία όπως το κατσικίσιο γάλα που αναγνωρίζεται για τα θρεπτικά συστατικά του, τα οφέλη του στην υγεία, αλλά και τα προτερήματά του σε σύγκριση με άλλα γάλατα.

Ο Τάσος, κτηνοτρόφος παλιάς κοπής, μας υποδέχεται στις σύγχρονες εγκαταστάσεις του, και μας μεταφέρει τις δικές του προτάσεις και ιδέες για όσους επιθυμούν να συνεχίσουν αποδοτικά, το παραδοσιακό επάγγελμα της ορεινής κτηνοτροφίας!

<iframe width="650" height="365" src="https://www.youtube.com/embed/Od6H-SHfYU4" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe> Μουσική Δημήτρης Ξαξίρης

ΕΠΠΙ-ΔΡΟΥΜΕ ΑΜΚΕ

«Εσύ δε θα θυμάσαι αλλά θα θυμάμαι εγώ και για τους 2 μας»: Το πιο ωραίο κείμενο που γράφτηκε ποτέ από πατέρα

Ένας πατέρας προχώρησε στη συγγραφή ενός κειμένου, το οποίο αφορά τον ίδιο και το παιδί του. Ένα κείμενο, το οποίο θα θυμίζει στο παιδί του, πως περνούσε τις ώρες του, με τον πατέρα του, καθώς και άλλα βιώματα, τα οποία δεν θα τα θυμάται σήμερα.

Κείμενο πατέρα: Αναλυτικά όσα αναφέρει ο πατέρας για το παιδί του

«Δε θα θυμάσαι. Δε θα θυμάσαι πώς έτρεχαν τα δάκρυα από τα μάτια μου όταν σε αντίκρυσα για πρώτη φορά στην αίθουσα τοκετού. Ούτε το φόβο μου για το άγνωστο την πρώτη φορά που σε κράτησα αγκαλιά.

Δε θα θυμάσαι που κρατούσα τα μικροσκοπικά σου πόδια στα χέρια μου και γέμιζα τα ρουθούνια μου με τη μυρωδιά σου. Ούτε που ξάπλωνα δίπλα σου τα βράδια και σε έβλεπα να κοιμάσαι. Δε θα θυμάσαι το βλέμμα μου την πρώτη φορά που με κοίταξες στα μάτια και μου χαμογέλασες.

Ούτε τον τρόπο που γέμιζες την καρδιά και την ψυχή μου με κάθε σου βλέμμα. Δε θα θυμάσαι πόσο περήφανα ένιωθα κάθε φορά που βγαίναμε οι 2 μας βόλτα. Ούτε τον τρόπο που έκανες να φωτίζεται η καρδιά μου κάθε φορά που ξεκαρδιζόσουν στα γέλια. Δε θα θυμάσαι τον υπέρμετρο ενθουσιασμό μου όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα.

Αλλά και ούτε τoν πόνο στα μάτια μου την πρώτη φορά που έπεσες και χτύπησες. Δε θα θυμάσαι τον τρόπο που σου χάιδευα τα μαλλιά στο κρεβάτι. Ούτε τις ιστορίες που σου έλεγα για να σε πάρει ο ύπνος. Δε θα θυμάσαι, αλλά εγώ θα θυμάμαι. Και θα κρατήσω αυτές τις αναμνήσεις στην καρδιά μου για πάντα. Και για τους 2 μας».

https://www.enimerotiko.gr

«Είναι δύο και βρίσκονται…»: Θεός παίκτης του «Ρουκ Ζουκ» κατέστρεψε την εκπομπή με μία λέξη (ΒΙΝΤΕΟ)

Κατάφερε να γίνει viral.

Τον θίασο της παράστασης «Του Κουτρούλη ο γάμος» σε σκηνοθεσία Σμαράγδας Καρύδη είχε καλεσμένους-παίκτες το χριστουγεννιάτικο «Ρουκ Ζουκ».

Παρόλο το εορταστικό κλίμα ένας ηθοποιός-παίκτης κατάφερε να κάνει τη μαντεψιά της χρονιάς στην περιγραφή του συμπαίκτη του και να αναγκάσει όλους τους παίκτες και τους ανθρώπους στο στούντιο να… πέσουν κάτω.

Η λέξη που έπρεπε να βρει ήταν «μπούτια».

Η περιγραφή ήταν αρκετά καλή όμως ο παίκτης μετέτρεψε την εκπομπή σε ακατάλληλη για ανηλίκους αφού απάντησε το επικό «@ρχίδι@» διαλύοντας σε μία στιγμή το χριστουγεννιάτικο κλίμα του τηλεπαιχνιδιού.

Και το καλύτερο; Συνέχισε να πιστεύει ότι έχει πει το σωστό παρά την αντίδραση των γύρω του!

Δείτε το εκπληκτικό στιγμιότυπο που μπαίνει στα best of the best του παιχνιδιού ολόκληρου στο βίντεο που ακολουθεί:

https://viralgreece.eu

Απεγκλωβίστηκε τραυματίας από την Π.Υ. σε τροχαίο στην επαρχιακή οδό Πρέβεζας – Φιλιππιάδας.

Τροχαίο ατύχημα σημειώθηκε στις οκτώ το πρωί περίπου στην περιοχή Ηλιοβουνίου Πρέβεζας.

Μετά την σύγκρουση δύο οχημάτων χρειάστηκε  επιχείρηση της Πυροσβεστικής για τον απεγκλωβισμό ενός τραυματισμένου άνδρα.

Σύμφωνα με την Πυροσβεστική ο τραυματίας παραδόθηκε στο ΕΚΑΒ. Στο σημείο επιχείρησαν τρία οχήματα της Υπηρεσίας και εννέα πυροσβέστες.

Ο 83χρονος οδηγός του ενός οχήματος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.

https://www.epiruspost.gr

Tο μόνο που πρέπει να κάνεις πριν πεθάνεις είναι να ζήσεις

Να την ζήσεις...

Βαρέθηκα να βλέπω λίστες με: “τα εκατό πράγματα που πρέπει να κάνεις πριν πεθάνεις”.

Με “τα εκατό μέρη που πρέπει να επισκεφτείς πριν πεθάνεις”.

Με “τις εκατό ταινίες που πρέπει να δεις πριν πεθάνεις”.

Με “τα εκατό φαγητά που πρέπει να φας πριν πεθάνεις”.

Με “τα εκατό τραγούδια που πρέπει να ακούσεις πριν πεθάνεις”.

Λίστες με “πρέπει” πριν πεθάνεις.

Θα πεθάνεις.

Μια μέρα. Μια νύχτα. Ένα απόγευμα.

Και θα κρατάς στο χέρι λίστες με πράγματα που θα έπρεπε να έχεις κάνει πριν πεθάνει.

Λίστες με υποχρεώσεις, εκκρεμότητες, και “πρέπει”.

Για αυτό έζησες;

Για να κρατάς λίστες και να σβήνεις όσα έκανες από τις λίστες αυτές;

Για αυτό έζησες;

Για να “πρέπει”;

Για αυτό έζησες;

Για να πεθάνεις;

Ένα πράγμα “πρέπει” να κάνεις πριν πεθάνεις.

Να ζήσεις.

Να βρεις χρόνο για να ζήσεις.

Για να κάνεις το ένα πράγμα που πρέπει να κάνεις πριν πεθάνεις.

Να ζήσεις.

Να επισκεφτείς το αγαπημένο σου μέρος όσες φορές το θες και το έχεις ανάγκη. Κι ας είναι ένα μέρος.

Να δεις την αγαπημένη σου ταινία που σε κάνει να κλαις, να γελάς, να ελπίζεις, να προβληματίζεσαι, που δεν σε κάνει να κάνεις τίποτα από όλα αυτά παρά σε κάνει να περνάς ευχάριστα τον χρόνο σου. Κι ας είναι μια “χαζοταινία” χωρίς ουσία, χωρίς νόημα.

Να μαγειρέψεις και να φας το αγαπημένο σου φαγητό. Να κάνεις την κουζίνα χάλια, να λερώσεις πέντε πιάτα, τρεις κατσαρόλες, οχτώ σκεύη. Και να απολαύσεις το αγαπημένο σου φαγητό μόνος σου ή με παρέα. Κι αν θες μαγείρεψε το ίδιο πιάτο εκατό φορές, με τον ίδιο τρόπο, κι αν θες αφαίρεσε κάποιο συστατικό κι αν θες πρόσθεσε κάποιο.

Να ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι εκατό φορές την μέρα. Βάλτο στην επανάληψη και άκουγε το συνέχεια. Τραγούδα το όταν κάνεις μπάνιο, όταν έχει κίνηση, όταν διαβάζεις, όταν λυπάσαι, όταν χαίρεσαι. Έχε την μελωδία του στο μυαλό σου. Και τραγούδα το δυνατά. Και άλλαξε τους στίχους αν δεν σου αρέσουν καποια στιγμή. Γράψε τους δικούς σου στίχους.

Να βρεις χρόνο.

Για εσένα. Για τους άλλους. 

Χρόνο για εσένα. Με εσένα. Χρόνο να γνωρίσεις, να ακούσεις, να μάθεις να αγκαλιάσεις τον εαυτό σου. Τον εαυτό αυτό που κουράστηκε να ζει με λίστες. Που βαρέθηκε να είναι λίστα.

Να βρεις χρόνο. Να δεις ποιος είσαι, τι είσαι. Τι θες και τι έχεις ανάγκη. Τι μπορείς και τι δεν μπορείς. Τι είσαι.

Και να το αγκαλιάσεις αυτό που είσαι. Να το δεχτείς.

Να βρεις χρόνο για τους άλλους. Με τους άλλους. Χρόνο να τους γνωρίσεις, να τους ακούσεις, να τους μάθεις, να τους αγκαλιάσεις. Να γελάσεις μαζί τους, να κλάψεις μαζί τους, να θυμώσεις μαζί τους, να τους δεχτείς, να τους αγαπήσεις ή να μην τους αγαπήσεις. Απλά να τους γνωρίσεις. Να δεις τι μπορείτε να κάνετε μαζί, τι δεν μπορείτε να κάνετε μαζί. Να δεις ποιοι είστε. Τι είστε. Να πείτε όσα δεν είπατε. Να κάνετε όσα δεν κάνατε.

Να βρεις χρόνο να μυρίσεις ένα λουλούδι. Να το μυρίσεις, να μην το κόψεις. Γιατί κι αυτό μια ζωή έχει και σαν κι εσένα το μοναδικό πράγμα που “πρέπει” να κάνει πριν πεθάνει είναι να ζήσει.

Να βρεις χρόνο να κοιτάξεις τον ήλιο και το φεγγάρι. Να σηκώσεις το κεφάλι ψηλά και να δεις τον ουρανό και τα αστέρια. Και να σκεφτείς χαζεύοντας την απεραντοσύνη του πόσο μικρός είσαι μπροστά στο αχανές σύμπαν. Και να καταλάβεις πόσο σπουδαία είναι η μικρή ύπαρξη σου μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος.

Πόσο σπουδαία είναι για εσένα η μικρή αυτή ύπαρξη σου. Η μικρή ζωή σου. Και να την κάνεις κάτι.

Να την ζήσεις.

Να πεις συγγνώμη, ευχαριστώ, παρακαλώ, θύμωσα, πληγώθηκα, χάρηκα, λυπήθηκα, μπορώ, δεν μπορώ, θέλω, δεν θέλω, έλα, φύγε. Είμαι.

Να καταλάβεις ότι είσαι.

Να καταλάβεις ότι έχεις.

Να καταλάβεις πως οι λίστες των άλλων δεν είναι δικές σου.

Να κάνεις μια λίστα.

Για εσένα.

Να χωράς και να ακολουθείς μια λίστα. Την δική σου.

Γιατί το μοναδικό πράγμα που πρέπει να κάνεις πριν πεθάνεις είναι ένα, να ζήσεις.

savoirville

http://www.tampouloukia.gr/

Χτύπησαν με αυτοκίνητο άλογο και το παράτησαν με δυο σπασμένα πόδια- Δυστυχώς του έγινε ευθανασία

 Δυσάρεστα είναι τα νέα για το αλογάκι που βρέθηκε αυτές τις μέρες χτυπημένο από αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου Μυτιλήνης- Καλλονής στο νησί της Λέσβου. Το ζώο δυστυχώς ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και του έγινε ευθανασία.

Το άλογο είχε δει ο Τόλης Μάτας περνώντας από εκείνο το σημείο. Είχε σπασμένα τα δύο πίσω του πόδια και σφάδαζε από τους πόνους. Ήταν μάλιστα από την προηγούμενη μέρα στο σημείο χωρίς να το έχει βοηθήσει κανείς και χωρίς να νοιαστεί κανείς, υπεύθυνος ή μη. Αυτός φυσικά που το χτύπησε είχε εξαφανιστεί και κανείς δεν θα μιλήσει αν γνωρίζει κάτι. Όπως πάντα συμβαίνει σε όλες τα ατυχήματα και τις κακοποιήσεις ζώων. Κλείνουν ξαφνικά όλα τα στόματα.

Ο κ. Μάτας έμεινε στο σημείο προσπαθώντας να βρει κάποια βοήθεια ώστε το ζώο να πάει σε κτηνιατρείο. Να φύγει από εκεί και να ανακουφιστεί από τους πόνους. Πήρε τηλέφωνα, έστειλε μηνύματα, προσπάθησε να έρθει σε επικοινωνία με κάποιους… Τίποτα. Το αλογάκι παρέμενε εκεί.

Την επόμενη μέρα κάποιοι αρμόδιοι πήγαν και πήραν το ζώο. Ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και δεν γινόταν τίποτα. Έτσι οδηγήθηκε σε ευθανασία.

Εμείς τρία πράγματα έχουμε να πούμε για όλο αυτό:

1. Λυπόμαστε πολύ που το ζώο παρέμενε εκεί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και υπέφερε από φριχτούς πόνους. Κανένας δεν συγκινήθηκε; Κανένας δεν λυπήθηκε αυτό το πλάσμα; Από ό,τι φαίνεται κανένας. Η απανθρωπιά μας έχει χτυπήσει κόκκινο. Χρόνια τώρα.

2. Πώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτόν που το χτύπησε και έφυγε σαν να μην έγινε τίποτα; Που δεν γύρισε να δει τι έκανε. Πόση ανευθυνότητα και αποφυγή ανάληψης ευθυνών μπορεί να υπάρχουν στους ανθρώπους. Ναι, μπορεί να χτυπήσεις ένα ζώο κατά λάθος, να μην προλάβεις να το δεις-αν και το άλογο το βλέπεις καλά- και να γίνει το ατύχημα. Αλλά από αυτό μέχρι να εξαφανιστείς;

3. Ο άνθρωπος, που είχε αυτό το ζώο, πού βρίσκεται; Πού βρισκόταν εκείνη τη στιγμή; Γιατί δεν εμφανίστηκε; Δεν το έψαξε; Δεν το αναζήτησε; Πού το είχε και εκείνο έφυγε; Θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλές ακόμα ερωτήσεις. Αλλά ας μείνουμε σε αυτές.

Μπράβο μας, έχουμε αποτύχει εντελώς σαν κοινωνία. Με αποτέλεσμα να την πληρώνουν πάντα οι αδύναμοι και όσοι δεν φταίνε.

από τη Μυρτώ Τζώρτζου, myrto1@hotmail.com

https://fanpage.gr

Aπομάκρυνση πλατάνων “χτυπημένων” από το μεταχρωματικό έλκος ,στο δρόμο Γέφυρα Καλογήρου-Ιωάννινα

Ένα ακόμη κομμάτι του πλατανόδασους στην παλιά εθνική οδό Πρέβεζας-Ιωαννίνων “σβήνει” χτυπημένο από το μεταχρωματικό έλκος των πλατάνων. Στην τελευταία της συνεδρίαση η Οικονομική Επιτροπή της Περιφέρειας Ηπείρου ενέκρινε κονδύλια για την απομάκρυνση και καύση ξερών δέντρων σε δύο σημεία:

Στο ύψος του Τερόβου και κατά μήκος της σήραγγας της Κλεισούρας μέχρι την Γέφυρα Καλογήρου.

Όπως υπογραμμίζεται στην συγκεκριμένη απόφαση, οι αυτοψίες των υπαλλήλων έχουν “καταγράψει” πολλά νεκρά πλατάνια που βρίσκονται εκατέρωθεν του ποταμού Λούρου και συγκεκριμένα δίπλα σε μονάδες ιχθυοτροφείων στο Τέροβο τα οποία εάν πέσουν θα δημιουργήσουν προβλήματα σε εγκαταστάσεις, αποθήκες, κλπ.

Επίσης μεγάλος αριθμός πλατάνων έχει προσβληθεί από μεταχρωματικό έλκος κατά μήκος της εθνικής οδού από την σήραγγα της Κλεισούρας μέχρι την Γέφυρα Καλογήρου.

Επειδή τα δένδρα αυτά είναι μεγάλα και ξηρά και βρίσκονται σε ελάχιστη απόσταση από τον δρόμο , υπάρχει μεγάλος κίνδυνος με έντονα καιρικά φαινόμενα να έχουμε την πτώση αυτών στον εθνικό δρόμο και να προκληθούν ατυχήματα ή προβλήματα στην κυκλοφορία των οχημάτων.

https://epirusgate.gr

Ψήστης ή ψήστρης.

Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος

Ο ψήστης ή ψήστρης ήταν το κυλινδρικό δοχείο που εκεί έψηναν τον καφέ. Η μορφή του ήταν σαν μεγάλο κονσερβοκούτι, και είχε και μια συρταρωτή πόρτα που έκλεινε το κυρτό μέρος του. Τον ψήστη διαπερνούσε σιδερένιος σταθερός άξονας. Όταν τον βάζαμε επάνω στη φωτιά και τον περιστρέφαμε θερμαινόταν και έψηνε τους κόκκους του καφέ. Δεν ήταν απαραίτητο να ψήναμε καφέ. Έβαζαν μέσα και έψηναν ρεβίθια, κριθάρι και αρακά. Ελλείψει καφέ τα υποκατάστατα. Ακόμη καβούρντιζαν και τους κόκκους του καλαμποκιού μέχρι να γίνουν πριτσαλίδες. Σε πολλά, όχι σε όλα τα σπίτια ήταν ένα από τα μαγειρικά σκεύη. Μαζί με τα κουζινικά, τις κατσαρόλες, τα τεντζερέδια, τα χαλκώματα, τα μπακίρια και τα μπακιρικά ήταν και το καβουρδιστήρι, δηλαδή ο ψήστης ή ψήστρης. Αυτός ο ψήστης μας τελείωσε. Τον βλέπουμε πλέον στα λαογραφικά Μουσεία.

Είχαμε και άλλους «ψήστες». Ήταν τότε που «όσοι δεν έπαιρναν τα γράμματα» έφευγαν για την Αθήνα, γιατί δεν υπήρχαν δουλειές, «δεν τους κρατούσε το χωριό». Άλλοι για την οικοδομή και άλλοι για τις ψησταριές. Στις οικοδομές ξεκίναγε από βοηθός, στην ουσία μεταφορέας του τενεκέ με τη λάσπη. Το είπε, το είπε κάποιος όταν γύρισε τα Χριστούγεννα στο χωριό. «Είμαι ο καλύτερος τενεκές της Αθήνας» και του απάντησε ο συνομιλητής του. «Καλά είναι να είσαι τενεκές. Πρόσεξε μην γίνεις γκαζοτενεκές». Περνούσαν αρκετά χρόνια για να πάρει προαγωγή, να μην είναι πια «τενεκές» και να γίνει «μαθητής-μάστορας». Μάστορας γινόταν μετά από τον στρατό.

Όσοι δεν πήγαιναν στις οικοδομές, πήγαιναν στα ψητοπωλεία. Ξεκίναγαν από «βοηθοί σερβιτόρου», όταν έπαιρναν προαγωγή γινόντουσαν «βοηθοί ψήστη» και τέλος, αργά μετά το στρατό «ψήστες», υπεύθυνοι δηλαδή για το ψήσιμο κρεάτων στο ψητοπωλείο. Ήταν κάποτε που πέτυχε ένα προξενιό και ήρθε ο γαμπρός να γνωρίσει τα πεθερικά. Η πεθερά τον ρώτησε. «Τι δουλειά κάνετε κύριε;» και αυτός απάντησε: «Ψήστης». Και τότε πήρε το σχόλιο: «Το ψήσιμο δεν είναι δουλειά, πρέπει να έχ’ς και πράμα για να ψήσεις. Πού θα το βρεις;» Ήταν αλήθεια δύσκολες οι μανάδες, γιατί είχαν περάσει πολλά βάσανα. Ήθελαν κλασικά επαγγέλματα. Η θεια Γιώργαινα είχε διώξει τον γαμπρό όταν της είπε πως είναι μελισσοκόμος με το ατράνταχτο επιχείρημα «τι, με τις μύγες θα κάνεις οικογένεια; Δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Άει στο καλό σ’ πιδάκι μ’».

Μιλώντας για ψήστη ασφαλώς και έρχεται στο νου μας το ψηστήρι. Αρχικά αφορούσε την επίπονη προσπάθεια για να πειστεί κάποιος να ενεργήσει έτσι ή αλλιώς. «Ε, ρε αυτός ο Γιώργος, αληθινό ψηστήρ’ είναι. Με ζεμάτ’σε όλη μέρα με το μπουρ, μπουρ να αγοράσω εκείνα τα λαζνίδια. Με κατάκαψε! Σκρούμπος έγινα!» Αληθινό ψηστήρι έκαναν οι αντιπρόσωποι των υποψηφίων βουλευτών. Παραμονές εκλογών νύχτα, από σπίτι σε σπίτι «σαν καρκατζούλια διαβαίνουν να μάσουν ψήφους». Το ψηστήρι όμως αφορά και την επίμονη προσπάθεια του άντρα να πείσει κάποια γυναίκα, όχι για να συνάψουν ερωτικές σχέσεις, αλλά για να αλληλογουσταριστούν. Όσο ήταν ανύπαντροι, γιατί άμα τους μαντρώσουν «φουρτούνα τους και χαλασιά τους». Τελείωνε άδοξα αυτός ο «ψήστης». «Μωρ’ τον έχωσαν μέσα στο σπίτ’ και του μάζεψαν τα στμόνια. Ψήστης μπορεί κάποτε να ήταν. Τη νύφ’ δεν θα την κάνουμε ψησταριά. Αν θέλ’ ας κάν’ κι αλλιώς. Άντε τώρα ας πληρώσ’ τα ψηστικά….»

Χρήστος Α. Τούμπουρος 

Αρνητής χώρισε την γυναίκα του επειδή εμβολιάστηκε

Αρνητής χώρισε με την γυναίκα του επειδή εκείνη εμβολιάστηκε, σύμφωνα με μαρτυρία από συγγενικό τους πρόσωπο στο MEGA.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η ξαδέλφη της κοπέλας, το ζευγάρι αντιμετώπιζε προβλήματα τα τελευταία πέντε χρόνια με αποκορύφωμα το θέμα του εμβολίου.

“Όταν ξεκίνησε το θέμα με το εμβόλιο ήταν σχετικά θετικός. Η κοπέλα έκανε το εμβόλιο, εκείνος δεν είχε φέρει αντίρρηση. Στην πορεία όμως δημιουργήθηκαν προβλήματα μεταξύ τους, μέχρι και απειλές, ότι θα την εγκαταλείψει και ότι δεν θα της δίνει χρήματα, όπως και έκανε», περιέγραψε η κ. Μαρία.

«Αυτός είναι φανατικός αρνητής, επηρεάζεται από τη θρησκεία, όπως την έχει φτιάξει αυτός στο μυαλό του. Τελικά τη χώρισε, ενώ η κοπέλα έκανε καταγγελία γιατί φοβόταν για τη σωματική της ακεραιότητα», πρόσθεσε η ίδια.

https://viralgreece.eu

Ιωάννινα. Κατέληξε 42χρονος από Covid χωρίς κανένα υποκείμενο νόσημα

Ένας 42χρονος που είχε νοσήσει από κορωνοϊό έχασε τη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Ο 42χρονος νοσηλευόταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου.

Σύμφωνα με πληροφορίες είχε διακομισθεί στις 26 Νοεμβρίου από το Νοσοκομείο του Αγρινίου.

Μετά από οκτώ ημέρες στη Μονάδα και παρά την προσπάθεια των γιατρών δεν τα κατάφερε.

Ο 42χρονος δεν ήταν εμβολιασμένος και δεν έπασχε από κανένα άλλο νόσημα. Ωστόσο δεν κατάφερε να νικήσει τον ιό.

https://www.epiruspost.gr

Ο παπά Νικόλας Αλεξίου

  Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Θα ήθελα να γράψω δυο λέξεις για τον συγχωριανό μου τον Παπά Νικόλα Αλεξίου που προβάλαν τις άλλες τα κανάλια. Παππούλη υποκλίνομαι στην μεγαλοσύνη της καρδιάς σου τέτοιους πεφωτισμένους ποιμένες έχει ανάγκη ο τόπος μας. Φτωχό παιδί και όπως και εμείς μεγαλωμένος εκεί στα ίσκια του Λάκμωνα και δίπλα στον Άη Νικόλα τον Θαυματουργό που ήταν και στην γειτονιά σου.

Εκεί διδάχτηκες αρχές και αξίες και παραδόσεις, ποιός από εμάς δεν έχει ακούσει για το θαύμα του εκεί κάτω στα Αλώνια που με μια χειρονομία έδιωξε τους Τούρκους που θέλαν να κάψουν το χωριό μετά από μια αποτυχημένη επανάσταση φτωχό παιδί και έγινες Αρχιμανδρίτης. Μα τίποτα δεν είναι τυχαίο αφού κουβαλάμε μια ιστορία ξεριζωμένων από το Γράψη της Βορείου Ηπείρου χωρίς να δεχόμαστε ταπεινώσεις απο τον Τούρκο μπέη και να έχουμε Κεχαγιά πάνω από το κεφάλι μας και ήρθαμε σε αυτην την αετοφωλιά της Πίνδου να γράψουμε την δικιά μας Ιστορία.   

Ακολουθώντας τα βήματα του Μεγάλου Πατριάρχη μας του Ιωασαφ τον Μεγαλοπρεπή με θεάρεστο έργο του ο πολιούχος μας Άγιος Νικόλαος εις μνήμη του πατέρα του που και αυτός δεν συμβιβάστηκε με το κατεστημένο και αφού προσέφερε τόσα στο Πατριαρχείο τον εξόρισαν στο Άγιο Όρος το 1565. ΄Εχεις δίκιο δεν μπορεί ο κάθε γελαδάρης έτσι που το διατύπωσες με την ιδιαίτερη τοπολαλιά σου να κάνει τον γιατρό, εσείς πρέπει να είστε οι ποιμένες να καθοδηγείτε τον λαό και όπως λέμε και στο χωριό μας παππούλη μου "ή παππάς παππάς ή ζευγάς ζευγάς".  Εσύ συνέχισε το Θεάρεστο έργο εκεί στο μοναστήρι στην Εράτηρα Κοζάνης και κάπου κάπου ρίξε και καμιά μούτζα χρειάζεται. Όσο για μας το ποίμνιό σου πατεράδες- παππούδες ας βάλουμε μυαλό και να κάνουμε τα εμβόλια που είναι δώρο θεού αν θέλουμε να χαιρόμαστε τα παιδιά και τα εγγονάκια μας.

Και κάτι τελευταίο. Η Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας όταν σε μια μεγάλη επιδημία που ήθελαν να δοκιμάσουν ένα φάρμακο, πρώτη ήταν αυτή που το δοκίμασε και έκανε την αρχή Για αυτό ΟΙ άρχοντες αυτού του τόπου δείξτε το καλό παράδειγμα

Θα ήθελα να εκφράσω την βαθιά μου λύπη αλλά να πώ και ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Παπά Θανάση της Μονής Ντουραχάνης τον ακάματο εργάτη του καλού που η ζωή του όλη ήταν "αγαθόν ποιόν και νίκα εν τω αγαθώ το κακό" Καλό ταξίδι καλέ μας γέροντα.

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος Κραψίτης

Δήμος Ζηρού. Απάντηση σε καταγγελίες δημοτικών συμβούλων για την προμήθεια φορτηγού οχήματος

Με αφορμή ανακοίνωση -καταγγελία δύο δημοτικών Συμβούλων του Δήμου Ζηρού, για προμήθεια οχήματος από τον Δήμο, το οποίο δεν έχει δοθεί μέχρι στιγμής προς χρήση, έχουμε να σημειώσουμε τα εξής: Ο Δήμος εξασφάλισε μέσω του προγράμματος “ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ” χρηματοδότηση, ύψους 170.000 ευρώ, για την προμήθεια δύο οχημάτων, ενός εκσκαφέα κι ενός ανατρεπόμενου φορτηγού με σκοπό την περισυλλογή και απομάκρυνση ογκωδών αντικειμένων.

Αφού ελήφθησαν όλες οι απαραίτητες εγκρίσεις για τους όρους δημοπράτησης και τη χρηματοδότηση, προκηρύχθηκε ανοιχτός διαγωνισμός στις 25 Νοεμβρίου του 2019, ο οποίος κατέστη άγονος ως προς την προμήθεια του φορτηγού, ενώ προχώρησε η διαδικασία για την προμήθεια του εκσκαφέα. Ο διαγωνισμός για την προμήθεια φορτηγού με ανατροπέα επαναλήφθηκε στις 30 Μαρτίου του 2020 και κατέστη εκ νέου άγονος.

Με ορατό τον κίνδυνο να χαθεί η χρηματοδότηση, ο Δήμος προχώρησε στις 9 Ιουλίου του 2020 στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, όπως προβλέπεται από το Νόμο. Σ' αυτή κλήθηκε και γνωστή τοπική εταιρία εμπορίας -εισαγωγής, που δήλωσε αδυναμία συμμετοχής. Τελικά, ανάδοχος ήταν η εταιρία του Μαυρίδη Κων/νου από τη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια οι υπηρεσίες του Δήμου, για τις οποίες δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να αφήνει υπονοούμενα για αδιαφανείς διαδικασίες, προχώρησαν όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την προμήθεια του συγκεκριμένου εισαγόμενου μεταχειρισμένου οχήματος το οποίο επιλέχθηκε με γνώμονα την κάλυψη των αναγκών του Δήμου.

Το κύριο μέρος των διαδικασιών προμήθειας του οχήματος (διαγωνισμοί, διαπραγμάτευση κλπ) ολοκληρώθηκε μέχρι τα τέλη Αυγούστου του 2021, οπότε έγινε και η εξόφλησή του. Όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά έχουν κατατεθεί αρμοδίως, χωρίς να υπάρχουν παρατηρήσεις, και είναι θέμα ελάχιστων ημερών να ολοκληρωθεί και η διαδικασία έκδοσης των πινακίδων.

Ο Δήμος υπογραμμίζει ότι όχι μόνο για θέματα ασφάλειας οχημάτων και οδηγών, αλλά ακόμη και για θέματα τυπικών διαδικασιών δεν κάνει εκπτώσεις, αλλά ούτε επιδεικνύει βιασύνη.

Όσον αφορά τέλος τη δήθεν διαπίστωση ότι “ο Δήμος Ζηρού βρίσκεται σε πλήρη διάλυση κι εγκατάλειψη” μόνο ως ...χωρατό μπορεί να εκληφθεί.

Ο Άντρας μου πέθανε αλλά τα παιδιά μου… δεν με θέλουν σπίτι τους, γιατί τους “Μαυρίζω” τις γιορτές

Είμαι 58 χρονών, ο άντρας μου πέθανε πριν από 9 μήνες και από τότε ζω μόνη μου με τη γατούλα μου που είναι η μόνη μου συντροφιά και παρηγοριά… δεν ξέρω τι θα κάνω αν τη χάσω κι αυτή. Πιστεύω πως τότε θα μείνω πραγματικά μόνη !!!
Φέτος είναι τα πρώτα μου Χριστούγεννα χωρίς τον άντρα μου… και για πρώτη φορά συνειδητοποίησα αυτό που πολλοί λένε, ότι τα Χριστούγεννα δηλαδή είναι η χειρότερη εποχή για τους ανθρώπους που είναι μόνοι.

Ένας καλός μου φίλος με κάλεσε σπίτι του την ημέρα των Χριστουγέννων για να γιορτάσουμε όλοι μαζί αλλά δεν θέλω να πάω. Ο άνθρωπος θα είναι με την οικογένεια του, τι δουλειά έχω εγώ;

Χειρότερα πιστεύω θα νιώσω αν πάω, βλέποντάς τον με τους δικούς του ανθρώπους να γελάνε, να διασκεδάζουν, να κάνουν αστεία, να χορεύουν και να τραγουδάνε. Θα θυμηθώ όλα όσα θα μπορούσα να έχω αλλά δεν έχω και θα νιώσω πολύ άβολα.

Δεν είναι ότι δεν έχω παιδιά. Τέσσερα έχω, ζωή να έχουν, αλλά μου ξεκαθάρισαν ότι δεν με θέλουν σπίτι τους, ούτε τις άλλες μέρες ούτε τις γιορτές. Ήθελα πολύ να γιορτάσουμε όλοι μαζί, να δω τα εγγόνια μου, να τους πάρω δώρα και να περάσουμε όμορφα, αλλά μου «έκοψαν» τον αέρα.

Ο λόγος; Όπως μου είπε η κόρη μου δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με μένα και ότι όποτε πάω σπίτι τους, τους «μαυρίζω», αφού όλο μιλάω για τον άντρα μου και κλαίγομαι επειδή είμαι μόνη και δεν έχω κανέναν.

Περίμενα μεγαλύτερη κατανόηση από τα παιδιά μου, αλλά απ’ ότι φαίνεται δεν διαθέτουν, παρά μόνο αναισθησία. Λυπάμαι πολύ που αφήνουν τη μάνα τους μόνη σε μια τόσο δύσκολη στιγμή για εκείνη.

Δεν σκέφτονται καν ότι είναι τα πρώτα μου Χριστούγεννα χωρίς το μπαμπά τους μετά από 38 χρόνια γάμου. Θα έπρεπε να σεβαστούν το γεγονός ότι δεν έχω κανέναν άλλον άνθρωπο στη ζωή μου πέρα από εκείνα και να «ρίξουν» λίγο νερό στο κρασί τους.

Απ’ ότι φαίνεται όμως όχι. Προτιμούν να με πετάξουν σαν την τρίχα απ’ το ζυμάρι παρά να με καλέσουν σπίτι τους να περάσουμε αυτές τις άγιες μέρες μαζί.

Δεν πειράζει. Καλή καρδιά! Θα μείνω σπίτι μου μόνη με τη γατούλα μου, το μόνο «άνθρωπο» που μου έμεινε στη ζωή.

Αλεξάνδρα

singleparent.gr

https://fanpage.gr

Τα πιστρόφια..........

Γράφει ο Χρήστος Α.Τούμπουρος

Τα πιστρόφια στην ουσία ήταν το πρώτο επίσημο τραπέζι των νεόνυμφων, των συγγενών και των φίλων τού γαμπρού στο σπίτι της νύφης μετά τον γάμο. Ήταν, ας πούμε, και μια ευκαιρία για να γνωριστούν καλύτερα τα συμπεθέρια. Σηματοδοτούσαν στην ουσία το τέλος της γαμήλιας τελετής. Μετά τα πιστρόφια, τέλος οι απαιτήσεις, τέλος και οι εντολές… Εδώ ακριβώς ίσχυε η ρήση «κατούρ’σε η νύφ’ σχόλασε ο γάμος.» Τα είπαμε; Έγιναν και τα πιστρόφια, ο καθένας στο σπίτι του. Τα πιστρόφια ή αντίχαρα ή γυρίσματα ή αντίγαμος (κάθε τόπος κι η ονομασία του) είναι το πρώτο μετά τον γάμο τραπέζι που προσφέρουν τα γονικά της νύφης, σπίτι τους, στο συγγενολόι του γαμπρού.

Την πρώτη Κυριακή, λοιπόν, μετά τον γάμο οι νιόπαντροι και οι συγγενείς τους πήγαιναν ομαδικά στην εκκλησία. Εκεί πραγματικά γινόταν μια παράσταση εκθέματος του ζεύγους, μια αιτία και αφορμή να οργιάσουν οι κουτσομπόλες και να σχολιάσουν ποικιλοτρόπως οι μεν το γαμπρό, οι δε τη νύφη. Άκουγες και τι δεν άκουγες! «Άβρακος βρακί δεν είδε, κι είδε το βρακί και χέστ’κε», για το γαμπρό. Τη νύφη την περιέλουζαν αρμοδίως. «Πήρε το χλιάρ’ νερό» ή «πάτ(η)σι τ’ αυγό κι έφτασε τουν ουρανό.» Κι άλλα, κι άλλα πολλά. 

Το ζευγάρι δηλαδή λειτουργούσε ως πρωταγωνιστές μιας διαφημιστικής –ενημερωτικής καμπάνιας. (Καλά ή κακά λόγια δεν έχει σημασία. Αυτοί έπρεπε να τα ακούν….) Και το βράδυ της Κυριακής σμίγονταν τα δυο σόγια στο σπίτι του πατέρα της νύφης. Αυτή η επιστροφή ονομάστηκε Πιστρόφια. Στα πιστρόφια ο αριθμός των συμμετεχόντων ήταν πάντα μονός και φυσικά όχι περισσότεροι από όσους ακολουθούσουν τη νύφη, δηλαδή τους μπεκτσήδες. (Είχαμε και τις προκαταλήψεις).

Το πρωί της Δευτέρας το ζευγάρι επανέκαμπτε στο σπίτι του γαμπρού, «παίρνοντας μαζί του και τα ‘ζωντανά’ (γιδοπρόβατα ή χοντρικά), όταν αυτά αποτελούσαν τμήμα της προίκας που είχαν τάξει στο γαμπρό». Ο γαμπρός ανάλογα, αν ήταν και λίγο γκουβαρντάς, σε ένδειξη απλοχεριάς και φυσικά «καλής θελήσεως» άφηνε κάτι στα πεθερικά του (μια γίδα ή μια προβατίνα, συνήθως τη στέρφα). Δεν έπρεπε να πάρει όλο το γούρι μαζί του, αλλά να αφήσει και κάτι για φώλι. Αν ήτανε όμως «φραγκοφονιάς» δεν άφηνε τίποτε ούτε το φώλ’ ούτε ίχνος από το φώλ’. «Έπεσε νηστ(ι)κός στο μαντρί και τα ‘φαε ούλα!» ...

Πολλά μολογούνται πως έγιναν στα Πιστρόφια. Άλλοι δεν πήγαιναν γιατί δεν δόθηκε επακριβώς το ποσόν της προίκας και υπολείπονταν το κατιτίς, άλλοι λένε πως δεν πήγαν γιατί ο γαμπρός δεν βρήκε αμόλυντη την νύφη και αντί για πιστρόφια άρχισε η διαδικασία για να καθορίσουν το πανωπροίκι και χίλια δυο…

Εκεί λοιπόν στο γλέντι στα πιστρόφια λέγεται πως κάποια νύφη ξεθάρρεψε κι άρχισε κι αυτή και τραγουδούσε. «Ας πάν’ να δουν τα μάτια μου/ πώς τα περνάει η αγάπη μου./Μην ήβρε αλλού κι αγάπησε/ και μένα με απαράτησε.» Το συμπεθεριό στραβοκοίταξε αλλά περισσότερο η πεθερά. Φουρλάτησε για τα καλά. «Τι εινι αυτά τα πράγματα. Ντροπής. Τι οικογένεια θα κάνουν; Θα τον φουσκώσ’ στο κέρατο! Ακούς χαιρετίσματα στον άλλον;» Και να, κάτι μούτρα ίσαμε το πάτωμα. Ο πατέρας της νύφης που ήταν και λίγο αψύς, είχε πιει και κάμποσο κρασί σηκώθηκε και άρχισε τα ερωτήματα. «Δε μού λες συμπεθέρα. Τι έπαθες κι έχ’ς κάτι μούτρα σαν του ζουρλού τον κώλο; Ποιος σε μάλωσε;» Και τότε έγινε ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. «Το δ’κό μας το κούτελο είναι πεντακάθαρο. Βαλθήκατε να μας το μαγαρίσετε;» «Τι να σας μαγαρίσουμε; Μαγάρισμα δεν παιρνει παραπάνω. Τι φοβάστε εσείς; Μήπως υπάρχει άλλος; Άμα είναι έτσ’ την κρατάω εδώ. Σιγά μη χάσ’ το δ’κό σου το κελεπούρ’.» «Συμπέθερε και με το μυαλό να τον κ’τάει κακό είναι. Πού ξερ’ες πώς θα γιν’ συμπέθερε αργότερα. Πες ο ένας, πες η άλλη μπορεί να τα αναπιάσουν τα προζύμια. Άμα φουρνίσουν και το καρβέλ’, τότε σιούρα τα Ρίνα σιούρα τα κατά το Καρπενήσι.»

Δεν ξερω αν το αντρόγυνο έκανε λαμπόγυαλο το γάμο τους και τα σιούριξαν κατά το Καρπενήσι. Τότε, γιατί τώρα πάνε αυτά. Αμούντ…

Χρήστος Α.Τούμπουρος

Συγκεντρώσεις του 2019 θύμισε η αποψινή ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στο Περιστέρι.ΦΩΤΟ

Μια πολύ μεγάλη σε όγκο και παλμό ήταν η αποψινή συγκέντρωση των υποστηρικτών του Γιώργου Παπανδρέου στο αμφιθέατρο του Δημαρχείου του Περιστερίου. Μάλιστα για όσους δεν χώρεσαν στο αμφιθέατρο είχε στηθεί γιγαντοοθόνη στην πλατεία.

Φωτο: Χριστόφορος Ευθυμίου