Τετάρτη 29 Μαρτίου 2023

– «Τι το θες παιδί μου τόσο μεγάλο σπίτι; Θα έρθει καιρός που θα βάλουν φόρο και στα βήματά σας μέσα σ‘ αυτό, και στα άτομα που είστε μέσα»!

«Τι το θες παιδί μου τόσο μεγάλο σπίτι; Θα έρθει καιρός που θα βάλουν φόρο και στα βήματά σας μέσα σ‘ αυτό, και στα άτομα που είστε μέσα»!(Τώρα έχουμε τεκμήριο διαβίωσης – φορολόγηση τετ. μέτρων και το χαράτσι).

Τυχεροί όσοι θα μένουν σε καλύβες (μικρά σπιτάκια). Τα αυτοκίνητα θα τα αράξει ο κόσμος στις αυλές του!! Αν έχεις δουλειά θα δουλεύεις όλη μέρα, το μισό μεροκάματο θα το δίνεις για βενζίνη για να πάς στη δουλειά σου και το υπόλοιπο να ταΐσεις τα παιδιά σου και αν φτάσουν για να φάνε… Την αποθήκη που βάζει ο πατέρας σου το χόρτο για τα ζώα θα σε παρακαλάνε για να μείνουν μέσα! Γεμάτος έκπληξη της είπα. Βρε γιαγιά έχει ποντίκια μέσα! Η γιαγιά μου είπε:

Όταν κάποιος δεν έχει πού να βάλει την οικογένειά του, τα ποντίκια θα υπολογίσει; Αφού έριξε μια ματιά στον ουρανό με κοίταξε και μου είπε:

Θα είναι άτομα από την Αθήνα και από άλλα μέρη και από νησιά θα έρθει κόσμος! Πότε θα γίνουν αυτά γιαγιά; Δεν θα ζω εγώ τότε!

Είπε επίσης, το 1990:

Θα σας αναγκάσουν να πάρετε μια κάρτα-ταυτότητα. Θα κάνετε όλες τις συναλλαγές σας με αυτή. Να μη την πάρετε, είναι του Αντιχρίστου. Όποιος την πάρει αμέσως ξεβαπτίζεται. Είπε επίσης ότι θα αναγκάσουν τον κόσμο να πάρει τη κάρτα με διάφορους τρόπους. Αυτές, είπε, θα βγουν στον Βόλο.

Τα πράγματα θα αλλάξουν, δεν θα είναι όπως τώρα. Θα έρθει μεγάλη φτώχεια! Θα πουν, είσαι μακροχρόνια άνεργος, δικαιούσαι ένα βοήθημα οικονομικό, για να το πάρεις όμως θα πρέπει να έχεις την κάρτα-ταυτότητα. Εκεί θα εξαπατηθούν πολλοί… Σκέψου ένα πατέρα με τρία παιδιά που έχουν τρεις μέρες να φάνε. Θα τρέχει αμέσως να πάρει τη κάρτα, για να αγοράσει λίγα μακαρόνια, λίγα φασόλια… (Δεν μιλάει για απλή τραπεζική κάρτα, αλλά για (υπερ) κάρτα-ταυτότητα)…

«Η Ελλάδα, μια ώρα, οικονομικά θα πέσει έξω! Τα λεφτά θα εξευτελιστούν. Τυχεροί όσοι θα έχουν χρυσό (ως μέσο συναλλαγής) και ένα κομμάτι γης»

Όταν τα παιδιά έδιναν πανελλήνιες εξετάσεις προσευχόμουν συνέχεια για αυτά. Τότε παρουσιάστηκε ο Κύριος μπροστά μου στενοχωρημένος, γιατί οι άνθρωποι δεν κάνουν προσευχή. Μου είπε ο Κύριος:

Δεν ζητάω πολλά από τους ανθρώπους, έστω λίγη προσευχή σε Μένα γιατί δεν κάνουν; Από τα παιδιά δεν ζητάω πολλά, καταλαβαίνω την αγωνία τους και το κόπο τους! Όλη μέρα σχολείο και διάβασμα, αλλά γιαΜένα τίποτα! Από τα παιδιά θέλω έστω 10΄ λεπτά προσευχή την ημέρα για Μένα! Έχω δώσει τα πάντα στους ανθρώπους! Μέχρι να μιλάει και να βλέπει ο γονιός το παιδί του που είναι στην άλλη άκρη της γης! Αλλά αυτοί συνεχίζουν να προσκυνούν αυτόν και μου έδειξε τον διάβολο που στεκόταν έξω από το σπίτι μου! Όποιος θέλει ας με ακολουθήσει, μόνον αυτούς θα σώσω. Και από τον αέρα που θα αναπνέουν θα χορταίνουν!

https://xiromeropress.gr

Τρίτη 28 Μαρτίου 2023

Μαμά, μπορώ να κοιμηθώ στο σπίτι της γιαγιάς σήμερα;…

Ημέρα της γιαγιάς χθες, γιόρταζαν οι άνθρωποι που περνάνε από τα χέρια τους, δυο και τρεις γενιές

Μαμά, μπορώ να κοιμηθώ στο σπίτι της γιαγιάς σήμερα;…

Άκουσα το πρωί στο λεωφορείο και όταν πια κατάφερα να γυρίσω για να δω ποιο παιδί κατάφερε να με κάνει να επιστρέψω στο παρελθόν μου με μια μόνο πρόταση…είχε πια απομακρυνθεί.

Ταξίδεψα μακριά…
Πότε πέρασε ο καιρός και μας μετέτρεψε σε ενήλικες με τόσο βαρετές προτεραιότητες;

Παλεύουμε κάθε μέρα για κάτι που ούτε εμείς γνωρίζουμε αν είναι πραγματικά αυτό που θέλουμε.
Όταν στην πραγματικότητα, το σπίτι της γιαγιάς είναι αυτό που χρειαζόμαστε όλοι για να νιώσουμε ευτυχισμένοι.

Το σπίτι της γιαγιάς είναι εκεί που οι δείκτες του ρολογιού κάνουν διακοπές μαζί μας και ξοδεύουν τα λεπτά τους αναμένοντάς τα χωρίς βιασύνη.

Το σπίτι της γιαγιάς είναι εκεί που μια απλή μακαρονάδα και το χειροποίητο ψωμί αποκτούν καινούριες γεύσεις, πεντανόστιμα…

Το σπίτι της γιαγιάς είναι εκεί που ένα αθώο απόγευμα μπορεί να κρατήσει για μια αιωνιότητα παιχνιδιών και φαντασίας.

Το σπίτι της γιαγιάς είναι εκεί που τα ντουλάπια κρύβουν παλιά ρούχα και μυστήρια εργαλεία.

Το σπίτι της γιαγιάς είναι εκεί που τα κλειστά κουτιά μετατρέπονται σε μπαούλα με μυστικούς θησαυρούς, έτοιμους να αποκαλυφθούν.

Το σπίτι της γιαγιάς είναι το μέρος όπου τα παιχνίδια σπάνια έρχονται έτοιμα, συνήθως εφευρίσκονται στο λεπτό.

Στο σπίτι της γιαγιάς, όλα, μυστηριωδώς, είναι δυνατά, γίνονται πράγματα μαγικά και όλα αυτά χωρίς καμιά ανησυχία.

Το σπίτι της γιαγιάς είναι εκεί που βρίσκουμε απομεινάρια της παιδικότητας των γονιών μας και του ξεκινήματος της δικής μας ζωής.

Το σπίτι της γιαγιάς, το μέσα του, είναι η διεύθυνση της βαθύτερης τρυφερότητάς μας, εκεί που όλα επιτρέπονται.

Αυτή η πολυτέλεια δεν μου ανήκει πια – δυστυχώς – θα ζει μαζί μου μόνο στις αναμνήσεις μου.

Ακόμη κι έτσι, αν μπορούσα να κάνω μια παραγγελία τώρα…οποιαδήποτε από όλες τις παραγγελίες του κόσμου, θα παράγγελνα το ίδιο πράγμα…

Μπορώ να κοιμηθώ στο σπίτι της γιαγιάς σήμερα;

Saulo Subirá – 2015
Eduardo and Chronicles
Μετάφραση – Επιμέλεια: Γεωργιάδου Γεωργία

https://viralgreece.eu

Το έγκλημα που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα: 19χρονη δηλητηρίασε τον πατέρα και τον αδελφό της

Είχε ερωτική σχέση με τον παππού της, ο οποίος την είχε κακοποιήσει στα 13.. Ένα έγκλημα στα τέλη της δεκαετίας του ’50 που είχε συγκλονίσει όλη την Ελλάδα..

Για λόγους προστασίας των απογόνων των οικογενειών τα ονόματα των εμπλεκομένων δεν αναφέρονται. Η ιστορία είναι αληθινή και έχει καταγραφεί με λεπτομέρειες στον Τύπο της εποχής

Τέλη της δεκαετίας του ΄50. Μια μαζική δολοφονία συγκλόνισε το νησί της Ζακύνθου. Μια 19χρονη κοπέλα δηλητηρίασε τον πατέρα και τον αδερφό της και αποπειράθηκε να σκοτώσει και τη μητέρα της. Τα αίτια άφησαν άναυδη την ελληνική κοινή γνώμη.

Η “φαρμακεύτρια της Ζακύνθου”, όπως τη χαρακτήριζε τότε ο Τύπος, ξεκλήρισε την οικογένεια της με προτροπή του 74χρονου θετού παππού της, με τον οποίο είχε συνάψει ερωτική σχέση. Χωρίς να τους εμποδίζει κανείς, θα μπορούσαν να ζήσουν ελεύθερα μαζί.

Όλα ξεκίνησαν όταν η γιαγιά της παντρεύτηκε για δεύτερη φορά. Ζούσε με τον νέο σύζυγό της σε ένα σπίτι κοντά στην οικογένεια της κοπέλας στο ίδιο χωριό.

Αμέσως, ο παππούς έδειξε ιδιαίτερη αδυναμία στο νέο του εγγόνι. Της έκανε όλα τα χατίρια, της αγόραζε γλυκά και την έπαιρνε κάθε μέρα από το σχολείο.

Όπως ισχυρίστηκε αργότερα η κοπέλα, ο παππούς άρχισε να την κακοποιεί σεξουαλικά από την ηλικία των 13 ετών. Από τότε σύναψαν ερωτική σχέση, χωρίς όμως να το υποψιαστεί κανείς.

Η δράστης είπε στην κατάθεσή της πως αν τους έπαιρνε χαμπάρι κανείς, ο πατέρας της, ο οποίος οπλοφορούσε, θα τους σκότωνε και τους δυο.

Έτσι, ο παππούς κατάφερε να την πείσει ότι όποιος έμπαινε εμπόδιο στη σχέση τους, έπρεπε να βγει από τη μέση.

Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, ο “εγκέφαλος” των δολοφονιών ήταν ο παππούς, ο οποίος της υπέδειξε πόσο δηλητήριο να βάλει στο φαγητό τους, αλλά και πότε να προβεί σε κάθε δολοφονία, ώστε να μην τους καταλάβει κανείς.

Της έταζε ότι θα την πάντρευε με έναν ανιψιό του. Θα ζούσαν και οι τρεις μαζί, ώστε να μην διακοπούν οι ερωτικές τους επαφές. Της έλεγε, επίσης, ότι θα της έγραφε όλη του την περιουσία.


Ο παππούς δεν παραδέχτηκε ποτέ την ανάμειξή του

Τους έβαλε αρσενικό στο φαγητό

Ήταν Μάιος του 1957. Η κοπέλα, ο πατέρας, η μητέρα και ο αδερφός της κάθισαν στο τραπέζι για το μεσημεριανό γεύμα. Η μητέρα είχε ετοιμάσει φιδέ. Έφαγαν όλοι. Λίγη ώρα αργότερα, ο πατέρας έφυγε από το σπίτι για να πάει επίσκεψη σε έναν γείτονα.

Ξαφνικά στη διαδρομή τον έπιασε ένας οξύς πόνος στην κοιλιά. Έκανε εμετό και γύρισε κατάκοπος πίσω στο σπίτι. Οι γιατροί έλεγαν ότι έπαθε μια μικρή τροφική δηλητηρίαση, ενώ άλλοι υποστήριζαν ότι η αδιαθεσία του οφειλόταν σε υπόταση.

Έμεινε στο κρεβάτι για δέκα μέρες, αλλά κατάφερε να σταθεί και πάλι στα πόδια του.

Το σχέδιο του παππού και της κόρης είχε αποτύχει. Η 19χρονη είχε βάλει μικρή ποσότητα του αρσενικούχου νατρίου, που δεν ήταν αρκετή για να τον οδηγήσει στον θάνατο.

Όμως, αποφάσισαν να ξαναπροσπαθήσουν λίγες μέρες αργότερα. Η μητέρα της κοπέλας είχε μαγειρέψει λαγό, από τον οποίο έφαγε μόνο ο 49χρονος πατέρας. Σύντομα, υπέφερε από κοιλιακούς πόνους και έκανε συνεχώς εμετούς. Η γιαγιά της κοπέλας ανησύχησε και είπε στον παππού να τον πάει στο νοσοκομείο του νησιού. Κατά τη μεταφορά του, ο άνδρας ξεψύχησε.

Ο θάνατός του αποδόθηκε σε ουραιμία, η οποία είναι η συσσώρευση περιττών ουσιών στο αίμα ατόμων που πάσχουν από νεφρική ανεπάρκεια.


Ο Τύπος της εποχής την αποκαλούσε “η φαρμακεύτρια της Ζακύνθου”

Περίμεναν σχεδόν έξι μήνες για την επόμενη εγκληματική τους ενέργεια. Το δεύτερο θύμα ήταν ο 17χρονος αδερφός της κοπέλας. Ήταν μεσημέρι της 17ης Δεκεμβρίου 1957. Η μητέρα είχε μαγειρέψει βακαλάο βραστό. Εκείνη την ημέρα στο τραπέζι έκατσε και ο παππούς. Όπως αποδείχθηκε αργότερα, ο 74χρονος ήθελε να είναι παρών όταν η κοπέλα έριχνε το δηλητήριο, ώστε να επιβλέπει την ποσότητα, αλλά και για να την εμψυχώνει.

Λίγο αργότερα, ο 17χρονος άρχισε να πονάει στην κοιλιά και έκανε εμετό. Είχε τα ίδια συμπτώματα με τον πατέρα.

Ο τοπικός γιατρός έλεγε ότι “θα του περάσει”. Όμως, δεν του περνούσε. Ο αδερφός της μητέρας του, τον πήγε εσπευσμένα στο νοσοκομείο στην Πάτρα. Εκεί τους είπαν ότι το παιδί είχε δηλητηριαστεί και πως έπρεπε να το πάνε αμέσως στην Αθήνα. Έβαλαν το νεαρό αγόρι σε ένα καράβι και ξεκίνησαν για την πρωτεύουσα. Ωστόσο, δεν τα κατάφερε. Έφυγε από τη ζωή μέσα στο πλοίο.

Παρόλο που ο τρόπος με τον οποίο πέθανε γιος και πατέρας έμοιαζε, κανείς δεν σκέφτηκε πως πρόκειται για δολοφονική ενέργεια.

Επόμενος στόχος ήταν η μητέρα. Ήταν Μάρτιος του 1958. Είχαν περάσει μόλις τρεις μήνες από τον θάνατο του 17χρονου γιου της.

Η μητέρα είχε πάει να κόψει ξύλα για τη φωτιά. Η 19χρονη μαγείρευε πατάτες με τον παππού της στην κουζίνα. Ανακάτεψαν τις πατάτες με αρσενικό.

Όταν η μητέρα γύρισε στο σπίτι, το φαγητό ήταν έτοιμο και έκατσε να φάει.

Λίγο αργότερα, άρχισε να έχει φρικτούς πόνους στην κοιλιά και έκανε εμετό. Η γειτονιά ξεσηκώθηκε και ειδοποίησε τον αδερφό της. Την πήγε στο νοσοκομείο του νησιού και από εκεί στο νοσοκομείο της Πάτρας, όπου έμεινε για 20 μέρες και έγινε καλά.

Η αποκάλυψη και η σύλληψη

Όμως, οι δηλητηριάσεις στην οικογένεια είχαν δημιουργήσει υποψίες στον θείο, ο οποίος πήγε στη Χωροφυλακή και ζήτησε να γίνει εκταφή των πτωμάτων, ώστε να γίνει ιατροδικαστική εξέταση. Οι φήμες ότι ο παππούς είχε σχέση με την εγγονή του και ότι μαζί είχαν σκοτώσει την οικογένειά της άρχισαν να κυκλοφορούν.

Τα κουτσομπολιά στο χωριό οργίαζαν. Έλεγαν ότι η κοπέλα ξυλοκοπούσε την μητέρα και τον αδερφό της και ότι είχε σχέσεις με άλλους δυο άνδρες.

Εγγονή και παππούς συνελήφθησαν. Η κοπέλα ομολόγησε, ενώ ο παππούς αρνήθηκε τα πάντα.

Στην απολογία της η 19χρονη είπε ότι όλα ξεκίνησαν το 1953 μια μέρα που οι γονείς της έλειπαν. Ο παππούς την κλείδωσε σε ένα δωμάτιο και τη βίασε.

Είπε επίσης, ότι την ανάγκασε να σκοτώσει την οικογένειά της υπό την απειλή όπλου.

“Εγώ φοβόμουν τον παππού και έκανα ό,τι έκανα επειδή ήμουν μικρή και φοβόμουν”, ανέφερε ενώπιον του δικαστηρίου.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “ΤΟ ΒΗΜΑ” όταν ο δικαστής την ρώτησε γιατί έκανε τα εγκλήματα, εκείνη απάντησε: “έτσι νόμιζα ότι ήταν η ζωή”.

Ο παππούς δεν παραδέχτηκε τίποτα και τα έριξε όλα στην εγγονή του. “Είναι κακούργα. Ξενυχτούσε με φίλους της, δεν άκουγε κανέναν. Τα λέει για μένα γιατί πάει να κρύψει όλα τα κακά τα οποία έκανε. Εγώ έχω τη συνείδησή μου ήσυχη”.

Καταδικάστηκαν και οι δυο σε δις ισόβια για τις δολοφονίες και τους επιβλήθηκε επίσης ποινή 20ετής κάθειρξης για την απόπειρα δολοφονίας της μάνας.

Από κτηνοτρόφος στην Ήπειρο,μετανάστης στη Γερμανία | Ξενιτεμένοι Έλληνες. ΒΙΝΤΕΟ

Ο Έλληνας που εγκαταλείπει τη χώρα του και μεταναστεύει στη Γερμανία αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις. Αν και η Γερμανία είναι μια πλούσια και προηγμένη χώρα, η προσαρμογή σε μια νέα κουλτούρα, γλώσσα και τρόπο ζωής μπορεί να είναι δύσκολη.

Στην Ηπειρωτική Ελλάδα στο χωριό Κλειδωνιά, συναντάμε τον κ. Νίκο που με δάκρυα στα μάτια μας διηγείται πως νεαρό τσοπανόπουλο εγκατέλειψε το αγαπημένο του χωριό κι έφυγε για να γίνει μετανάστης στη Γερμανία... Ανέφερε ότι η απόφασή του ήρθε μετά από πολλή σκέψη και διερεύνηση των προοπτικών του στην Ελλάδα. Η ιστορία του μας έδειξε ότι η μετανάστευση μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά μπορεί επίσης να είναι μια ευκαιρία για νέες εμπειρίες, ανακαλύψεις και προσωπική ανάπτυξη.

Παραγωγή: Greek Village Life

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2023

Συνέβη και του χρόνου- του Alan Ayckbourn από την θεατρική ομάδα «Υπόθεσις 19» της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Άρτας.

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.

«Συνέβη και του χρόνου» και σίγουρα μπορεί να συμβαίνει κάθε χρόνο, σε κάθε σπίτι και μάλιστα κουζίνα, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το ερευνητικό μάτι και αυτί του ακροατή και έτσι περνάει τα μηνύματά του το ευφυές αυτό έργο του Άλαν Έικμπορν που με έναν ιδιαίτερο δηκτικό σαρκασμό μας παρουσιάζει τις περίπλοκες κοινωνικές σχέσεις τριών ζευγαριών που συναντιούνται στις κουζίνες τους τρεις διαδοχικές παραμονές Χριστουγέννων. Μέσα από συζητήσεις και εκμυστηρεύσεις αποκαλύπτουν τα κρυφά τους πάθη, φόβοι, εμμονές, εξαρτήσεις, απιστίες και επιδιώξεις που όμως εάν κοιτάξουμε με περισσότερη ειλικρίνεια ίσως δούμε τους εαυτούς μας και τις δικές μας οικογένειες. Η μανία για επαγγελματική ανέλιξη και κοινωνική καταξίωση, η αποξένωση και η δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις αποτελούν τα θέματα της ιδιαίτερης αυτής κωμωδίας που απολαύσαμε από τους εξαιρετικούς ηθοποιούς της ομάδας «Υπόθεσις 19» της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Άρτας σε σκηνοθεσία Αφροδίτης Κατσαούνου. Είναι σημαντική η ύπαρξη αυτής της ομάδας μιας και δεν έχουμε συνηθίσει ακόμη την αστυνομία στην παραγωγή και πολιτισμική εμπλοκή σε τοπικό επίπεδο και αυτό αποτελεί μια σημαντική τομή για το δικό μας χώρο, την περιοχή μας και την πόλη μας. Δεν είναι λίγες οι προσπάθειες που γίνονται τόσο για την ημέρα κατά της βίας των γυναικών, όσο και με θεατρικές παραστάσεις. Και εάν κρίνουμε από τις κατάμεστες αίθουσες όλων των παραστάσεων, οι πολίτες αγκάλιασαν την παράσταση όπως και την όλη προσπάθεια με ιδιαίτερη θέρμη και αγάπη, επίσης ιδιαίτερο βήμα για όλους μας. Το έργο του Έικμπορν αποτελεί μια ελεγεία σάτιρας για την αστική τάξη και την ηθική της, που, παράλληλα με το γέλιο προσφέρει προβληματισμό και συγκίνηση. Τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια.

Σκηνοθεσία: Κατσαούνου Αφροδίτη

Παίζουν με σειρά εμφανίσεως:
Μπότσαρη Αναστασία: Τζέην
Χαλκιάς Βασίλης: Σίντνευ
Καρέζος Γεώργιος: Ρόναλντ
Νάτσιου Καλλιόπη:Μάριον
Σακαγιάννη Μαριάνθη: Έυα
Φελέκης Ιωάννης: Τζέφρυ

Συντελεστές:
Σκηνικά: Παππάς Χρήστος, Γούσιας Σωτήρης
Έντυπο υλικό: Παππάς Χρήστος,ART COPY (ΒΑΡΟΥΧΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ)
Ενδυματολογική επιμέλεια: Παππάς Χρήστος, η Ομάδα
Τρέιλερ: Παπαβασιλείου Γεώργιος
Φωτογραφία: Nick Fleggas photography
Ήχος- Φως: Καραντζιάς Γεώργιος
Επιμέλεια μουσικής: Αθανασίου Χρήστος
Υποβολέας: Σγώρα Κωνσταντίνα
Κομμώσεις : Χήρα Νικολέτα
Εκτυπώσεις: artcopy Γ.Βαρούχος
Χορηγός επικοινωνίας: ART TV / POWER FM
Συνδιοργάνωση: Δήμος Αρταίων, Α.Δ.Α.Ε. Ο.Τ.Α.
ΚΑΤΣΑΟΥΝΟΥ ΑΦΡΟΔΙΤΗ. ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ/ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΟΣ



Κατερίνα Σχισμένου

Επιτροπή «Πρέβεζα, Ιστορία-Πολιτισμός-Περιβάλλον».Τιμήθηκε η μνήμη του Εθνομάρτυρα Επισκόπου Ρωγών και Κοζύλης Ιωσήφ.

Η Επιτροπή «Πρέβεζα, Ιστορία-Πολιτισμός-Περιβάλλον» και η Τοπική Κοινότητα Νέας Κερασούντας, την Κυριακή 26 Μαρτίου, διοργάνωσαν στο Κάστρο των Ρωγών, στη Νέα Κερασούντα Πρέβεζας, εκδήλωση με σκοπό  

- την ανάδειξη της προσωπικότητάς του Επισκόπου Ρωγών και Κοζύλης Ιωσήφ 

 - και την προβολή του Κάστρου των Ρωγών και της ιστορίας του 

Μετά τη Θεία Λειτουργία, τελέστηκε στον Ι. Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου που βρίσκεται στο κάστρο, επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη του Επισκόπου Ρωγών και Κοζύλης Ιωσήφ. 

Τους παριστάμενους καλωσόρισαν και αναφέρθηκαν στην οργάνωση της εκδήλωσης, ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Νέας Κερασούντας κ. Δημήτριος Καραβασιλειου και ο εκπρόσωπος της Επιτροπής Πρέβεζα Ιστορία-Πολιτισμός-Περιβάλλον κ. Τσώλης Ευάγγελος.

Στη συνέχεια ο τέως Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κ. Θωμάς Μπάκας πραγματοποίησε ομιλία με θέμα: «Η προσωπικότητα και η δράση του Επισκόπου Ρωγών και Κοζύλης Ιωσήφ» και ο Φιλολόγος-Αρχαιολόγος Χρυσόστομος Καρράς αναφέρθηκε στην ιστορία του κάστρου, στην ομιλία του με θέμα: «Κάστρο των Ρωγών: από αποικία των Ηλείων, καταφύγιο των προσφύγων» 

Στη συνέχεια οι πολιτιστικοί σύλλογοι, που συμμετείχαν στην εκδήλωση και οι παριστάμενοι, πορεύθηκαν σε πομπή, μέχρι το πλάτωμα στη βάση του κάστρου, όπου έγινε έπαρση σημαίας 160 τμ.,η οποία παραχωρήθηκε από το μέλος της Επιτροπής κ. Ευάγγελο Κατσίμπρα.

Η εκδήλωση έκλεισε με τραγούδια και χορούς από την Ήπειρο και τον Πόντο, από τα μέλη των συλλόγων που συμμετείχαν.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και απηύθυναν χαιρετισμούς, ο βουλευτής Πρέβεζας της Νέας Δημοκρατίας κ. Στέργιος Γιαννάκης, ο βουλευτής Πρέβεζας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μπάρκας Κωνσταντίνος, ο περιφερειάρχης Ηπείρου κ. Καχριμάνης Αλέξανδρος, ο Δήμαρχος Ζηρού κ. Καλαντζής Νικόλαος, ο πρόεδρος του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά» κ. Τανιμανίδης Γεώργιος και η πρόεδρος της πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων κα Σαχινίδου Χριστίνα.

Παραβρέθηκαν επίσης πρόεδροι κοινοτήτων, δημοτικοί σύμβουλοι, πρόεδροι συλλόγων και φορέων, εκπρόσωποι της αστυνομίας και πλήθος κόσμου.

Η επιτροπή εκφράζει τις ευχαριστίες της στην Τοπική Κοινότητα Νέας Κερασούντας και τον πρόεδρο κ. Δημήτριο Καραβασιλείου, όλους όσους δούλεψαν για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης και βέβαια τους συλλόγους και τις ομάδες που συμμετείχαν και έδωσαν ζωή στην εκδήλωση.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν

KrotalArta”

Non group”

Ποντιακός εκπολιτιστικός σύλλογος Ν. Κερασούντας

Πολιτιστικός σύλλογος Ν. Κερασούντας «Ο Κατσαντώνης»

Μορφωτικός εκπολιτιστικός σύλλογος Πέτρας

Σύλλογος Μικρασιατών και Ποντίων Πρέβεζας

Πολιτιστικός σύλλογος Ν. Σαμσούντας «Η Αμισός»

Πολιτιστικός σύλλογος Ν. Σινώπης «Ο Διογένης»

Πολιτιστικός σύλλογος Αγίου Νικολάου

Σύλλογος Αγίου Θωμά

Μορφωτικός σύλλογος Θεσπρωτικού

Πολιτιστικός σύλλογος Παλαιάς Φιλιπιάδας «Ο Άγιος Γεώργιος»

Σύνδεσμος Συρρακιωτών Φιλιπιάδας
















Οι γενιές. Για την ημέρα της εβραϊκής μνήμης στην Άρτα.

Ο Σαμουήλ Μιζάν καταθέτει στεφάνι το 1954 (πηγή-Η εβραϊκή κοινότητα Άρτας, Κων. Τσιλιγιάννη)

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.

Είναι μεγάλη η ιστορία της πόλης της Άρτας και ακόμη μεγαλύτερη η ιστορία των ανθρώπων της. Πόσο μάλιστα της εβραϊκής κοινότητας της πόλης που χρονολογείται από τον 10ο  αιώνα με την παρουσία των Ρωμανιωτών από διάφορες περιοχές της Ελλάδος έχοντας ήδη τις πρώτες μαρτυρίες από τον Ραββίνο Βενιαμίν εκ Τουλέδης το 1173. ‘Εως τότε οι τύχες της εβραϊκής κοινότητας συνδέθηκαν στενά με τη τύχη της πόλης στα περάσματα των αιώνων έως τις 23 Μαρτίου 1944 όπου κόπηκε με τον πιο τραγικό και βίαιο τρόπο αυτο το νήμα της συνέχειας.

Η αποστολή της Γκεστάπο συνέλαβε κατά τις νυχτερινές ώρες της 24ης Μαρτίου 352 Εβραίους όπου αρχικά τους συγκέντρωσαν στον κινηματογράφο Ορφεύς και αργότερα με φορτηγά τους μετέφεραν στο Αγρίνιο, με τρένα  στην Αθήνα και τους εκτόπισαν σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου και τους περίμενε ένας βίαιος θάνατος. Τα εγκλήματα της ανθρωπότητας...

Διασώθηκαν ελάχιστοι, περίπου 66. Το 1961, ο τελευταίος αρτινός Εβραίος, ο Ισαάκ Μιζάν  φεύγει για την Αθήνα, κλείνοντας ένα μεγάλο δρόμο κοινής συμπόρευσης της πόλης με την εβραϊκή κοινότητα. Πολλές οι δωρεές, οι κοινές δράσεις, η δημιουργική συνύπαρξη που βοηθούσε στην πολύπλευρη θέαση του πολιτισμού της πόλης που δυστυχώς σήμερα λείπει κι έτσι τουλάχιστον πολιτιστικά είμαστε πιο έρημοι. Από την άλλη υπάρχουν σημεία της πόλεως, σπίτια, μνημεία που καταμαρτυρούν την κοινή αυτή ζωή και συνύπαρξη που όμως είναι ακόμη άγνωστη, ξένη προς εμάς.

Υπάρχουν στιγμές που πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε και ν΄ακούμε. Υπάρχουν στιγμές που το πέρασμα της μιας γενιάς και ο ερχομός της άλλης έχει χρέος. ‘Εχει χρέος προς τη μνήμη. Γιατί η μνήμη δεν έχει στατικό χαρακτήρα αλλά είναι μια διαδικασία δυναμική που λειτουργεί με φορείς τους ίδιους τους ανθρώπους και πλαίσιο όχι ένα εξωπραγματικό πέρα από μας, αλλά με εμάς και μέσα σε εμάς.

 

Ο Βενιαμίν Μιζάν στο μνημείο Εβραίων μαρτύρων Άρτας, Μάρτιος 2021.

 

Ο δρόμος δεν τελείωσε, κανένας κύκλος δεν έκλεισε αλλά αντιθέτως άνοιξε. Κάποιοι επιστρέφουν και θα επιστρέφουν με πολλούς τρόπους στην πατρίδα τους.  Όλοι τιμούν και θα τιμούν τους προγόνους τους με οποιονδήποτε τρόπο βρεί ο καθένας σε μια εποχή που είναι δύσκολη και στενή αλλά και πάλι δεν αποτελεί εμπόδιο για τα βήματα της μνήμης των γενιών. Έτσι η μια γενιά θα διδάσκει την άλλη, έτσι η αλυσίδα που απλώνουν τα χέρια των προγόνων στους απογόνους δεν θα σπάσει ποτέ. 


 

 Κατερίνα Σχισμένου.

Η κακιά πεθερά... (Το Λαογραφικό Σημείωμα της Εβδομάδας)

Γράφει ο Χρήστος Α.Τούμπουρος
Υπάρχουν, δε λέω, ιστορίες που αφορούν νύφες και πεθερές που είχαν άριστες σχέσεις. Και φυσικά καλοπόρεψαν. Φοβάμαι πως παλιά δεν ήταν και τόσο ρόδινη η κατάσταση και ιδιαίτερα η συμβίωση πεθεράς και νύφης. Γιατί μην ξεχνάμε η πατριαρχική οικογένεια τους είχε όλους κάτω από την κοινή στέγη. Παππούδες, γιαγιάδες, πεθερές, πεθεροί, παιδιά, νύφες και κούτσκα όλα μαζί «στεγάζονταν» και «στοιβάζονταν» κάτω από το ίδιο κεραμίδι. Και, αν το κεραμίδι τύχαινε να ήταν κατασκευής και ιδιοκτησίας του παππού, άστα να πάνε. Προσοχή απαξάπαντες και «τα σκυλιά δεμένα». 
Και αν ακόμη κάποιος «καλόβουλος» πει πως αυτά «πάνε, πέρασαν», νομίζω πως ξεγελιέται. Η αστική λαογραφία, κάποτε θα τα γράψει. Θα γράψει ότι ακμάζουν και σήμερα φαινόμενα «συμπίεσης της νύφης μέχρι να της βγει το λάδ’, να της μαζέψουμε τα στ’μόνια για να μην φουρλατάει δώθε, κείθε». 
Έχουμε γράψει και παλιότερα πως το φαινόμενο που ονομάζεται «Πεθερά» είναι ανεξάντλητο. Στο σημείωμα αυτό θα αναφερθούμε σε δυο περιπτώσεις. Η μία αφορά την πεθερά – κέρβερο που νομίζει πως κατέχει την απόλυτη γνώση και γι’ αυτό, ειδικά η νύφη, απαιτείται να ακούει, να υπακούει και να πράττει καταπώς αυτή παραγγέλλει. Και η «παραγγελιά» πρέπει να εκτελείται, και η νύφη να προσκυνά. Άλλωστε «της έφεξε για τα καλά. Σαββατογεννημένη. Όλοι οι άγγελοι έψελναν όταν γεννιoύνταν αυτή. Μπήκε σε σπίτι μοναστήρι η παλιοδευτεράτζα». Δεν χρειάζεται να έχει γνώμη, να διατυπώνει άποψη και να «χάν’ τον χρόνο της στα γράμματα και στα βιβλία. Δεν δίνουν φαΐ αυτά.» Και για κάθε ενδεχόμενο και προς πασαν προφύλαξη καλό είναι να φυλάγονται οι νύφες και να προσέχουν πριν φάνε γλυκά κατασκευασμένα «ιδίοις χερσίν» από την πεθερά, κυρίως χαλβάδες σιμιγαλένιους, γιατί «κυκλοφορούν» κάτι δηλητηριάσεις, άλλο πράμα.

Η άλλη περίπτωση αφορά την «πεθερά εξ αποστάσεως». Ο γιόκας της παντρεύτηκε την ομορφονιά και ζει πλέον σε άλλη πόλη. Τι κι αν έκανε οικογένεια, τι κι αν έχει επαγγελματικές υποχρεώσεις, τι κι αν τα έξοδα πολλών επισκέψεων στο πατρικό σπίτι είναι αυξημένα και ως εκ τούτου δυσβάστακτα˙ αυτή το χαβά της. «Ου, ευτυχώς που έφυγε νωρίς ο πατέρας του και θα πήγαινε σκαστός από την κατάντια του. Την μάζωξε η άλλ’, τον έφερε γύρα στην ποδιά της, και τον καπίστρωσε». Και η συνέχεια. «Βέβαια αυτή είχε μάνα και πατέρα; Τον σπούδασα, εγώ ξέρω πώς τον σπούδασα. Αχ, με όνειρα. Πάει, τον πήρε αυτή η σουλτούκω.» 

Κι αρχίζει το σχέδιο σε εφαρμογή. « Καλά παιδί μου, καλά να περνάς. Τα παιδιά καλά είναι; Πάντα καλά.» Ποτέ, μα ποτέ δεν θα ρωτήσει για τη νύφη. Αν μιλήσει μ’ αυτή, -«αυτή» είναι η νύφη- εκεί την «παίρνει και τη σηκώνει». «Καλά περνάω εγώ. Έκανα το καθήκον μου, μεγάλωσα και σπούδασα το γιο μου, τι άλλο θέλω. Να πιω ένα ποτήρι νερό από τα χέρια της νύφης; Α, μπα. Δε χρειάζεται…» Και συνεχίζει με το γιο. «Η μάνα είναι να βρίσκεται εδώ, να πίνει πίκρες και να κουβεντιάζει με τα τείχια». Ώσπου στο τέλος θα προβεί και στην καλή πράξη. «Σας έστειλα τα εισιτήρια για το Πάσχα. Τα κάνω δώρο στα παιδιά. Να έρθουν, να περάσουν λίγο καλά». Τώρα, αν είχε προγραμματίσει η οικογένεια κάτι τέτοιο ή αν μπορεί να πραγματοποιήσει ή ακόμα κι αν θέλουν τα παιδιά, ποσώς μας ενδιαφέρει. «Αμ, τι θα τη ρώταγα κιόλας». 

Πρόκειται για έναν συνεχή πόλεμο πεθεράς κατά της νύφης που ενίοτε φτάνει σε εξόντωση. Αναμένει την έκρηξη. Και στα δύο «είδη» πεθεράς το χάσμα είναι βαθύ. Δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο να «γιομίσει». Πραγματικά, πιστεύω πως δεν είναι δυνατόν να δώσει κάποιος συμβουλή σε τέτοιες περιπτώσεις. Προβληματίστηκα… Έψαξα και νομίζω πως βρήκα τη λύση. Και η λύση είναι μία. Αυτό δηλαδή που έκανε ο Κρητικός. «Την πεθερά μου έβαλα/ ψηλά στον Ψηλορείτη/ να την βλέπουνε οι οχτροί/ να μην πατούν στην Κρήτη.» Αντί για Κρήτη, ας βάλουμε Τζουμέρκα, Ραδοβύζια, Άρτα, Βλαχέρνα… Επικρατεί ο ελεύθερος στίχος. Δεν χρειάζεται ομοιοκαταληξία…




Χρήστος Α. Τούμπουρος

Κυριακή 26 Μαρτίου 2023

Το Κάστρο Ρωγών "ανέδειξε" την Ιστορία του…! ΦΩΤΟ

Η γνώση της ιστορίας του τόπου μας εκτός από ηθικό χρέος είναι και μέσο αυτοπροσδιορισμού και συγκρότησης ταυτότητας.

Σήμερα στη Νέα Κερασούντα, μία κοινότητα που πριν από περίπου 100 χρόνια εγκαταστάθηκαν Έλληνες που εκδιώχτηκαν από την Μικρά Ασία, διοργανώθηκε με εξαιρετική επιτυχία, εκδήλωση που είχε ως στόχο την προβολή του Κάστρου Ρωγών και της ιστορίας του αλλά και την ανάδειξη μίας εμβληματικής προσωπικότητας της ελληνικής Ιστορίας, του εθνομάρτυρα Επισκόπου Ρωγών & Κοζύλης Ιωσήφ.

Την εκδήλωση διοργάνωσε η Κοινότητα Νέας Κερασούντας σε συνεργασία την ιδιαίτερα δραστήρια Επιτροπή ‘Πρέβεζα Ιστορία -Πολιτισμός –Περιβάλλον’ και με τη συμμετοχή Πολιτιστικών και Μορφωτικών Συλλόγων απ' όλο το Νομό Πρέβεζας.

Το Κάστρο Ρωγών 'ανέδειξε' σήμερα την Ιστορία του μέσα από τις άκρως ενδιαφέρουσες και καθηλωτικές ομιλίες δύο εξαιρετικών ομιλητών του τ. Αναπληρωτή Καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Θωμά Μπάκα, ο οποίος αναφέρθηκε στη ζωή και τη δράση του Επισκόπου Ρωγών & Κοζύλης Ιωσήφ και του φιλόλογου -Αρχαιολόγου κ. Χρυσόστομου Καρρά, ο οποίος κατάγεται από τη Νέα Κερασούντα και αναφέρθηκε στη μακραίωνη ιστορία του Κάστρου.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους απευθύνοντας χαιρετισμούς οι Βουλευτές του Νομού κ.κ. Στέργιος Γιαννάκης από τη Ν.Δ. και Κωνσταντίνος Μπάρκας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Περιφερειάρχης Ηπείρου κ. Αλέξανδρος Καχριμάνης, ο Δήμαρχος Ζηρού κ. Νικόλαος Καλαντζής, η πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων κα Χριστίνα Σαχινίδου, ο πρόεδρος του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά» κ. Γιώργος Τανιμανίδης, ενώ παραβρέθηκαν δημοτικοί σύμβουλοι, πρόεδροι Κοινοτήτων, συλλόγων, φορέων, εκπρόσωποι της εκκλησίας και της Αστυνομίας και πλήθος κόσμου.

Ο Δήμαρχος Ζηρού κ. Νικόλαος Καλαντζής, τόνισε τις προσπάθειες που καταβάλει ο Δήμος για να διατηρηθεί ο χώρος καθαρός και επισκέψιμος, ενώ επισήμανε την ανάγκη περαιτέρω αξιοποίησής του με τη συνδρομή του Υπουργείου Πολιτισμού.

Όλοι οι ομιλητές έθεσαν στο επίκεντρο την ανάγκη ανάδειξης τόσο του Κάστρου Ρωγών, όσο και όλων των σπουδαίων αρχαιολογικών και ιστορικών χώρων που υπάρχουν στην περιοχή.

Μετά το πέρας των ομιλιών στο πλάτωμα του λόφου του Κάστρου Ρωγών έγινε, υπό την ψαλμωδία του Εθνικού ύμνου, έπαρση μίας τεράστιας ελληνικής σημαίας εμβαδού 160 τ.μ., ενώ τα χορευτικά τμήματα των συλλόγων χόρεψαν παραδοσιακά και ποντιακά τραγούδια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι προηγήθηκαν θεία λειτουργία και επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη του Επισκόπου Ιωσήφ, ο οποίος έπεσε ηρωικά μαχόμενος στην έξοδο του Μεσολογγίου και ξεχώρισε για τη φιλανθρωπική, εκκλησιαστική και αγωνιστική του δράση.

Τα θερμά συγχαρητήρια για την επιτυχία της εκδήλωσης ανήκουν αναμφίβολα στον πρόεδρο της Κοινότητας Νέας Κερασούντας κ. Δημήτριο Καραβασιλείου, στα μέλη της Επιτροπής Πρέβεζα -Ιστορία-Πολιτισμός Περιβάλλον, στους δύο εξαιρετικούς ομιλητές, στα μέλη των συλλόγων που έδωσαν μοναδικό χρώμα στην εκδήλωση και βέβαια σε όλους όσοι συνέβαλαν στην επιτυχία της.

Υ.Γ.1.Σύμφωνα με πληροφορίες του ROMIANEWS για τον εθνομάρτυρα Επίσκοπο Ρωγών & Κοζύλης Ιωσήφ η προηγούμενη εκδήλωση είχε πραγματοποιηθεί  το 1972 από την Ι.Μ. Νικοπόλεως και Πρεβέζης με πρωτοβουλία του Αρχιμανδρίτου, λόγιου και κληρικού Φιλαρέτου Βιτάλου εξ Σίφνου, επί τη ευκαιρία του εορτασμού των 150 χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης. Τότε έγιναν και  τα αποκαλυπτήρια της μαρμάρινης πλάκας για τον εθνομάρτυρα Ιωσήφ Ρωγών.

Υ.Γ.2. Στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Πρέβεζας υπάρχει μελέτη  ύψους 2.500.000 ευρώ για ανασκαφές, αναστηλώσεις , ανάδειξη και φωτισμό του Κάστρου των Ρωγών. Η  μελέτη έχει εγκριθεί από το ΚΑΣ και 15 χρόνια τώρα σαπίζει στα συρτάρια. Το ερώτημα είναι τι ενέργειες έχουν γίνει από τους   βουλευτές, την τοπική αυτοδιοίκηση  και την  Περιφέρεια Ηπείρου!!!










ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ - Μερικές αλήθειες


Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος

1. «Γρηγόριος τις Δικαίος λεγόμενος (…) απατεών, αλιτήριος, εξωλέστατος και ασυνείδητος, περί μηδενός άλλον φροντίζων, ειμή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του Έθνους». Π.Π. Γερμανού «Απομνημονεύματα». Έτσι, λοιπόν, χαρακτήρισε τον Παπαφλέσσα ο Π. Π. Γερμανός.

2. «Μέγας μπεκρής, μέγας χαρτοπαίχτης, μέγας γυναικάς, αλλά και μέγας επαναστάτης». Γιάννης Σκαρίμπας
3. «Ο Παπαφλέσας είταν άνδρας ενεργητικός και γενναίος… Ο τολμηρός ιερωμένος δεν διέθετε άλλο στρατιωτικό προσόν από το θάρρος… Με όλα τα ελαττώματά του, απόδειξε με τον τίμιο θάνατό του, ότι είχε και θάρρος και πατριωτισμό…» Φίνλεϋ τ.Α΄, 213
4. «Εσκέφθησαν να τον εγκλείσωσι εις την Μονήν του Μ. Σπηλαίου ίνα τον καταστήσωσι αβλαβή. Ουδείς όμως ετόλμησε να επιβάλκη χείρα κατά του τολμηρού ιερέως, όστις εχειρίζετο επίσης καλώς το ξίφος και τον σταυρό» Μένδελσον, τ. Α΄, 119
5. Ο φόβος των δεσποτάδων και των κοτζαμπάσηδων όταν έμαθαν τον ερχομό του Παπαφλέσσα ήταν απερίγραπτος. «Χαθήκαμε», έλεγ’ ο ένας∙ «θα μας πάρη στο λαιμό του», φώναζ’ ο άλλος…» Σπηλιάδη τ. Α΄, 12-14




Χρήστος Α. Τούμπουρος