H Δύση κλαίει. Η Δύση οδύρεται. Η Δύση πονά. Για τους
αποκεφαλισμούς των αρχαιολόγων. Για τα μνημεία που ανατινάζονται. Για τον
πολιτισμό χιλιάδων ετών που καταστρέφεται σε λίγες στιγμές. Υπεύθυνος; Ο
ISIS...
Αλλά η Δύση υποκρίνεται. Αφού τίποτε σε αυτόν τον κόσμο δεν
έχει προκύψει από παρθενογένεση.
Το ίδιο και με τον ISIS. Ουσιαστικά η
ιστορία πηγαίνει πολύ παλιά, όταν οι μεγάλες δυνάμεις τής Δύσης χώρισαν την
περιοχή επί χάρτου, αδιαφορώντας για τους πληθυσμούς που άλλοι βρέθηκαν σε ένα
κράτος και άλλοι στο γειτονικό. Βέβαια «παίζει» και το «διαίρει και βασίλευε».
Είναι κι αυτό μια λύσις...
Όταν στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, το 1953, στο
Ιράν εξελέγη δημοκρατικά πρωθυπουργός ο Μοσαντέκ, άρχισαν τα όργανα. Ο Μοσαντέκ
επιχείρησε να εθνικοποιήσει τα πετρέλαια που εκμεταλλεύονταν αμερικανικές και
βρετανικές εταιρείες. Φυσικά, αυτό δεν θα μπορούσε να περάσει έτσι... Αμερικανοί
και Βρετανοί, η CIA και η MI6, όπως άλλωστε έχουν επίσημα παραδεχθεί, οργάνωσαν
πραξικόπημα και έφεραν στην εξουσία τον Σάχη. Ο οποίος κάπου έχασε τον έλεγχο,
με αποτέλεσμα να προκύψουν στη συνέχεια οι ημίτρελοι μουλάδες του Χομεϊνί και ο
πόλεμος με τον Σαντάμ, Ο οποίος με τη σειρά του «ξέφυγε» και εισέβαλε στο
Κουβέιτ. Ενας πόλεμος σύντομος, που είχε ωστόσο ως αποτέλεσμα την εγκατάσταση
των αμερικανικών στρατευμάτων στα ιερά μέρη του Ισλάμ.
Παράλληλα εκτυλισσόταν
και ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, με τη Δύση να εξοπλίζει τους μουτζαχεντίν στον
πόλεμό τους εναντίον τής Σοβιετικής Ένωσης που είχε εισβάλλει στη χώρα. Όταν τα
σοβιετικά στρατεύματα υποχώρησαν, χιλιάδες ισλαμιστές μαχητές έμειναν...
άνεργοι. Η Δύση έκανε τη δουλειά της και μετά απλώς αδιαφόρησε. Η πιο έντονη
προσωπικότητα από αυτούς, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, έξαλλος από την παρουσία των
δυτικών στρατευμάτων στη Σ. Αραβία, οργάνωσε τους εναπομείναντες μουτζαχεντίν,
στρέφοντάς τους κατά τής Δύσης. Η Τζιχάντ είχε ξεκινήσει και η 11/9 ήταν απλώς η
θεαματική media-κή κορύφωσή της.
«Είναι αλήθεια ότι στην προσπάθειά μας να
αναχαιτίσουμε τον κομμουνισμό εμπιστευτήκαμε ανθρώπους σε αυτά τα κράτη που ίσως
δεν ήταν και οι καλύτερες δυνατές επιλογές» μού εξομολογήθηκε σε μια παλιότερη
συνέντευξη ο Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ επί
Κάρτερ, ο άνθρωπος που θεωρείται ότι «τράβηξε» τους Ρώσους στο Αφγανιστάν,
δίνοντάς τους το δικό τους Βιετνάμ.
Ομοίως και με τον ISIS, ο οποίος προέκυψε
μετά τις «αραβικές ανοίξεις», με τη Δύση (Αμερικανούς, Γάλλους, Γερμανούς) να
παίζει τον δικό της -υπόγειο και υπέργειο- ρόλο στις ανακατατάξεις τής περιοχής.
Τελικά, από την όλη αναστάτωση, τους ισλαμιστές μαχητές και τα παιχνίδια για τα
πετρελαϊκά συμφέροντα προέκυψε ο ISIS, ο οποίος επελαύνει, σκορπώντας τον τρόμο
και γεμίζοντας τα δελτία ειδήσεων με φρικιαστικές εικόνες.
Και η Δύση κλαίει
και οδύρεται. Για τα μνημεία που ανατινάζονται, τον πολιτισμό που χάνεται, για
το χάος και τη βαρβαρότητα. Αλλά κάπως έτσι συμβαίνει όταν, για να έχεις τον
έλεγχο, εμπιστεύεσαι το -κατά Τζον Λε Καρέ- «δικό σου κάθαρμα». Ο Φρανκενστάιν
που εν μέρει εκούσια και εν μέρει ακούσια δημιούργησες, επιστρέφει και απειλεί
να σε εξοντώσει...
Ο Γιάννης Τριανταφύλλου είναι
δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου