Ο Ευάγγελος (Βαγγέλης ή Βαγγέλας για τους πολύ φίλους του)
Μεϊμαράκης είναι ένας τυχερός πολιτικός. Για τέσσερις
λόγους:
- Ο Σαμαράς τον επέλεξε για (προσωρινό) αντικαταστάτη του μόλις παραιτήθηκε. Κάτι σαν υπηρεσιακό αρχηγό. Κι έπεσε στην περίπτωση που λέμε «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού».
- Είναι αρχηγός σε ένα κόμμα που ηττήθηκε μεν στις 25 Ιανουαρίου, αλλά δεν συνετρίβη. Σε αντίθεση με την τρέχουσα(τότε)φιλολογία, είχα υποστηρίξει (εδώ) ότι δεν υπέστη ούτε κάν βαριά ήττα. Ο Σαμαράς μπορεί να ηττήθηκε(μαζί με τον Βενιζέλο έπεσε πάνω στο τσουνάμι του ΣΥΡΙΖΑίικου λαϊκισμού και στην άγνοια και αφέλεια πολλών ψηφοφόρων), αλλά κράτησε καλά, τηρουμένων των αναλογιών. Ο Μεϊμαράκης, λοιπόν, έχει πίσω του ένα, έτσι κι αλλιώς, μεγάλο κόμμα εξουσίας.
- Ετυχε να πέσει πάνω στην μεγαλειώδη πιρουέτα του κ. Τσίπρα: πήρε το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, το έκανε αμέσως ΝΑΙ, υπέγραψε το αριστερό του Μνημόνιο και άρχισε η αμφισβήτησή του.
- Επεσε πάνω στο (μοιραίο;) λάθος του κ. Τσίπρα να προκηρύξει άρον άρον εκλογές. Η επικρατούσα από την αρχή πεποίθηση ότι οι εκλογές θα είναι περίπατος για τον κ. Τσίπρα διαψεύδεται ήδη από τα πράγματα.
Επομένως, ο κ. Μεϊμαράκης μπορεί να βρεθεί εκεί που
δεν περίμενε, δηλαδή το κόμμα του να κερδίσει (όχι και τόσο
αναπάντεχα, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα) τις εκλογές και ο ίδιος να είναι
υποψήφιος πρωθυπουργός. Αν συμβεί αυτό, δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά
του:
Πρώτον, να ακολουθήσει τον προβλέψιμο και κλασικό
δρόμο. Δηλαδή, να προσπαθήσει να σχηματίσει μια κυβέρνηση συνεργασίας και όλα να
πάρουν το δρόμο τους.
Δεύτερον, να πρωτοτυπήσει. Δηλαδή, να
μην είναι εκείνος πρωθυπουργός, αλλά να υποδείξει άλλο πρόσωπο, που θα
σχηματίσει κυβέρνηση με την υποστήριξη της ΝΔ και όσων (άλλων) κομμάτων
θελήσουν.
Γιατί να συμβεί αυτό; Ας το εξηγήσουμε. Η χώρα καλείται τα επόμενα
τρία χρόνια να εφαρμόσει το τρίτο Μνημόνιό της, αυτό που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας.
Ποια κυβέρνηση είναι η καταλληλότερη να το εφαρμόσει; Η απάντηση έχει δοθεί στην
πράξη. Και οι τρείς κοινοβουλευτικοί πρωθυπουργοί (Παπανδρέου, Σαμαράς,
Τσίπρας) συνάντησαν ανυπέρβλητες δυσκολίες. Ο πρώτος
υπέστη συντριβή. Ο δεύτερος πήγε καλύτερα, αλλά ηττήθηκε. Ο Τσίπρας βρίσκεται σε
δεινή θέση από την στιγμή που έβαλε την υπογραφή του.
Αν ο κ. Μεϊμαράκης
επιλέξει να εφαρμόσει εκείνος το Μνημόνιο Τσίπρα, δεν πρέπει να έχει
αυταπάτες. Οι αντιδράσεις από το κόμμα του θα αρχίσουν πολύ γρήγορα.
Ποιος θα φορολογήσει τους αγρότες; Ποιος θα κάνει τις νέες αλλαγές στο
Ασφαλιστικό; Οι (πρώην) αντιμνημονιακοί και λαϊκιστές της ΝΔ; Ας ρωτήσει τον
Σαμαρά τι τράβηξε.
Καλύτερη λύση για τη χώρα θα ήταν να αναλάβει την εφαρμογή
του νέου Μνημονίου ένας πρωθυπουργός και μια κυβέρνηση που δεν θα
υπολογίζουν το πολιτικό κόστος. Αλλιώς δεν θα
εφαρμοστεί και η χώρα θα βρεθεί ξανά ενώπιον του GREXIT. Eίναι δυσάρεστο, αλλά
είναι αληθινό.
Φυσικά, ο Μεϊμαράκης δικαιούται να είναι
πρωθυπουργός, αν το κόμμα του πάρει την πρωτιά. Αλίμονο. Είναι η πιο ορθόδοξη,
ίσως και η πιο δημοκρατική, λύση. Ο,τι επιλέξουν οι ψηφοφόροι.
Όμως, ας
προσέξουμε. Τον Δεκέμβιο του 2014 ο κ. Τσίπρας δεν άκουσε τους πιο νουνεχείς
(και στο κόμμα του), που του έλεγαν να συναινέσει στην εκλογή Προέδρου της
Δημοκρατίας, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να ολοκληρώσει την υπογραφή της νέας
Συμφωνίας με τους Ευρωπαίους και μετά να γίνουν εκλογές. Μέσα στην άγνοια και
στη μέθη της εξουσιομανίας του, οδήγησε σε πρόωρες εκλογές, τις κέρδισε και σε
εφτά μήνες οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Ο λαός μίλησε, αλλά η λύση που ήρθε
ήταν χειρότερη για τη χώρα και τους πολίτες της.
Ο κ.
Μεϊμαράκης είναι έμπειρος. Γνωρίζει πλέον καλά τι έπαθαν οι προηγούμενοι
πρωθυπουργοί. Και έχει την ευχέρεια να επιλέξει έναν από τους δύο δρόμους που
ανοίγονται μπροστά του. Αν θέλει να γράψει στο βιογραφικό του αμέσως
«πρωθυπουργός», θα επιλέξει τον πρώτο. Αν θέλει να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες
στη χώρα, ίσως αξίζει να σκεφτεί τον δεύτερο. Και μετά θα έχει
και δεύτερη ευκαιρία. Είναι δύσκολο, δεν είναι ορθόδοξο, αλλά μπορεί να
αποδειχθεί σωτήριο.
Ο Μεϊμαράκης είναι κλασικός πολιτικός. Παλαιοκομματικός
και λαϊκός. Ομως, αν κερδίσει τις εκλογές, ίσως αξίζει να σκεφθεί δυο φορές την
επιλογή που θα κάνει, έχοντας κατά νου τη ρήση του Γερμανού πολιτικού Οττο Φον
Μπίσμαρκ: «Ο έξυπνος άνθρωπος μαθαίνει από τα λάθη των
άλλων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου