Πάρε την Ελλάδα στα χέρια σου πριν το τελευταίο ζειμπέκικο γίνει χορός του Ζαλόγγου!

Η Ελλάδα κρέμεται σε μια κλωστή την ίδια στιγμή που η ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού της χτυπάει κόκκινο.

Οι ηγέτες των κομμάτων της συγκυβέρνησης αλλά και της αντιπολίτευσης έχουν αποδειχθεί παντελώς ανίκανοι να αντιμετωπίσουν το εφιαλτικό τέρας της κρίσης. Οι μεν 3 της συγκυβέρνησης είναι πολιτικοί πεπερασμένης τεχνολογίας-απομεινάρια της νοσηρής μεταπολίτευσης-ενώ ο Τσίπρας και οι υπόλοιποι με μοναδικό "προσόν" την σταδιοδρομία τους ως ανεπάγγελτοι πολιτικοί.

Η Ελλάδα απέχει ελάχιστα από το χάος και είναι θέμα εθνικής επιβίωσης η εκπόνηση ενός οραματικού σχεδίου διάσωσης μόνο που αυτό απαιτεί φωτισμένα μυαλά στο τιμόνι της.

Πρέπει εδώ και τώρα να αποτεφρωθεί το υπάρχον πολιτικό προσωπικό-αύριο θα είναι αργά.

Ήδη οι Ευρωπαίοι κάνουν λόγο για βοήθεια à la carte, ότι μπορεί ο καθένας από το υστερημά του στη "ζητιάνα" Ελλάδα.

«Βοήθεια στους Έλληνες à la carte» είναι ο τίτλος των Financial Times Deutschland που αναφέρουν: «Ο καθένας όπως μπορεί. Οι χώρες της Ευρωζώνης θα ψάξουν η καθεμία μόνη της πως μπορεί να βοηθήσει καλύτερα την Αθήνα ώστε να μειώσει το χρέος της. Από έναν κατάλογο μέτρων, η κάθε χώρα θα επιλέξει τα μέσα, τα οποία μπορεί στο εσωτερικό της να υποστηρίξει καλύτερα. Η Γερμανία θα μπορούσε να αυξήσει τις εγγυήσεις που δίνει στο μηχανισμό διάσωσης».

Αυτό πρέπει να σημάνει κόκκινο συναγερμό για όλους εμάς τους πολίτες. Εμείς θα υποφέρουμε όταν οι σημερινοί ηγέτες θα αναζητούν καταφύγια ανά τον πλανήτη.

Πάρε την Ελλάδα στα χέρια σου πριν το τελευταίο ζειμπέκικο γίνει χορός του Ζαλόγγου!

Είναι δική σου υπόθεση αν θα υπάρχει αύριο η οικογένειά σου. Όχι της ανύπαρκτης πολιτικής ηγεσίας και του κομματικού προσωπικού.

Το γεγονός βέβαια ότι οι συγκεκριμένοι κύριοι αποτελούν την “αφρόκρεμα” του πολιτικού προσωπικού της χώρας, αντανακλά και τα ποιοτικά, αξιακά, αισθητικά κριτήρια που χαρακτηρίζουν τους πολίτες-όλους μας. Εικόνα μας είναι οι πολιτικοί. 

Μόνο όταν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, θα μπορέσουμε να επιλέξουμε ένα πιο ικανό πολιτικό προσωπικό να αναλάβει τις τύχες της χώρας. Αυτή άλλωστε είναι η μόνη οδός διαφυγής. Το να πάρουμε την ζωή και την Ελλάδα στα χέρια μας. Η αλλαγή της μοίρας της χώρας πρέπει να γίνει δημιουργικά κτήμα του καθενός μας. 

Υπάρχουν 2 εκατομμύρια Έλληνες άνεργοι. Παρότι το επιχείρημα είναι κάπως απλουστευτικό ρωτάμε πόσοι ξένοι μετανάστες εργάζονται στη χώρα μας. Ποιος είναι ο αριθμός τους; Σε καμία περίπτωση δεν ισχυριζόμαστε ότι πρέπει να εκδιωχθούν οι νόμιμοι εργαζόμενοι και η αναφορά στους μετανάστες δεν έχει να κάνει με ρατσιστική εμπάθεια αλλά με τους Έλληνες νέους ανέργους που κάθονται μοιραίοι και άβουλοι στα καφενεία περιμένοντας την ρεπόρτερ του δελτίου των “8” να τους ζητήσει την γνώμη τους για την ανεργία.

Στην Μανωλάδα, εργάζονται ακόμη και Άγγλοι, Γερμανοί και Γάλλοι, την ίδια στιγμή που πολλοί νέοι της περιοχής συνωστίζονται στις καφετέριες της Κυψέλης περιμένοντας το μάνα εξ ουρανού η να τους διορίσει ο Σιούφας ηχολήπτες στο Κανάλι της Βουλής.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει σώνει και καλά να γίνουν όλοι αγρότες-παρότι τα τυποποιημένα αγροτικά προιόντα θα αποτελέσουν σύντομα την βαριά εξαγωγική “βιομηχανία” της χώρας-αλλά καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσουμε ότι στη ζωή μπορεί να χρειασθεί να αλλάξουμε δυο και τρεις δουλειές. Να αποτύχουμε ισάριθμες φορές για να τα καταφέρουμε -πιο έμπειροι- στο τέλος.

Αν ο καθένας από μας είχε βιώσει την επαγγελματική περιπέτεια, την περιπέτεια του επειχειρείν, είχε γευθεί ήττες και νίκες δεν θα επιλέγαμε ως πολίτες ανεπάγγελτους αλλά επαγγελματίες της πολιτικής να διαχειρισθούν τις τύχες μας. 

Αν είναι μια φορά ντροπή για έναν υπουργό Οικονομικών να χάνει την λίστα Λαγκάρντ, προσβάλλοντας και την ίδια την σημερινή επικεφαλής του ΔΝΤ, σκεφθείτε πόσο ταπενωτικό είναι για μας τους ίδιους, ως πολίτες, το γεγονός ότι δώσαμε την ευκαιρία σε έναν άπειρο και άκαπνο απόφοιτο ενός φημισμένου Κολλεγίου να γίνει υπουργός Οικονομικών της χώρας σε μια εθνικά κρίσιμη συγκυρία. 

Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος, Σαχινίδης, Ζαννιάς, Στουρνάρας, τους κατάπιε όλους το “θηρίο” ο Σόιμπλε.

Ο Γερμανός πάνω στο καροτσάκι του συμβολίζει από μόνος του το πείσμα και το πάθος για ζωή. Όπως επίσης αντανακλά τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουν οι Γερμανοί ψηφοφόροι τους ηγέτες τους. Αλήθεια πόσες φορές στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών ακούσαμε για κορυφαίους Γερμανούς πολιτικούς να έχουν εμπλακεί σε οικονομικά και ερωτικά σκάνδαλα σε αντίθεση με τους Γάλλους, τους Ιταλούς, τους Έλληνες συναδέλφους τους;

Όταν διαχειρίζεσαι τις τύχες ενός ολόκληρου λαού οφείλεις να αφιερώνεσαι με όλο σου το είναι.

Δυστυχώς για το εγχώριο πολιτικό προσωπικό η αντίληψη της πολιτικής είναι σχεδόν τηλεοπτική. Ανεβάζουν τις μετοχές τους ανάλογα με την συχνότητα εμφάνισής τους στα τηλεπαράθυρα. 

Απαίδευτοι, ανέτοιμοι, χωρίς ενημέρωση για τις διεθνείς εξελίξεις εξαντλούνται σε ναρκισσευόμενους μονολόγους σε διαρκή συμπαιγνία με την πλειοψηφία των εργαζομένων στα ΜΜΕ οι οποίοι είναι εξίσου επιδερμικοί, επιπόλαιοι, κόλακες, μέτριοι, συχνά κρατικοδίαιτοι. 

Όσο για τους εργοδότες τους μηντιάρχες, στην πλειοψηφία τους είναι δημιουργήματα θαλασσοδανείων και διαπλοκής με το κράτος.

Η έκπληξη δεν είναι η χρεοκοπία της Ελλάδας. Έκπληξη αποτελεί το γεγονός ότι καθυστέρησε τόσο να συμβεί. 

Δεκαετίες ολόκληρες χορεύαμε στη Μύκονο, την ώρα που οι Γερμανοί δούλευαν στα εργοστάσια για να είναι συνεπείς στις παραγγελίες των Πόρσε για τις οποίες αδημονούσαν οι Έλληνες νεόπλουτοι πελάτες τους. Τώρα που για την πλειοψηφία σταμάτησαν κάπως βίαια οι χοροί και ακόμη και στο Κολωνάκι νυχτώνει νωρίς, μας φταίει η Μέρκελ που δεν εκταμιεύει την δόση των 40 δις για να συνεχίσουμε να ζούμε σαν Ελληνάρες. 

Φταίει η Λαγκάρντ που η εγχώρια Δικαιοσύνη δεν έχει οδηγήσει στη φυλακή όλους τους πρωταγωνιστές του σκανδάλου της Siemens. Φταίει ο Σόιμπλε που οι φοροφυγάδες εξακολουθούν να κάνουν πάρτυ. 

Σε κανέναν δεν αρέσει η παρουσία της Τρόικας στη χώρα μας. Πιο χυδαία όμως είναι η παρουσία του συγκεκριμένου πολιτικού προσωπικού στην ηγεσία της Ελλάδας, με το "ιδεολογικό" άλλοθι της Δεξιάς, της Αριστεράς, και άλλων ιδεοληψιών οι οποίες θα έπρεπε να έχουν αντικατασταθεί με ανθρωπιστικά και μόνο κριτήρια. 

Δημοκρατία είναι ο διαρκής αγώνας για την ευτυχία και τον σεβασμό του διπλανού σου. Μια ανθρώπινη αλυσίδα ευημερίας στα πρότυπα της Πολιτείας του Πλάτωνα.

Πιστεύουμε -και έχουμε βαρεθεί να το επαναλαμβάνουμε- πως η Αναγέννηση της Ελλάδας περνάει μέσα από την αποτέφρωση του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού. Όπως όλα δείχνουν αυτό θα γίνει “βίαια” μια και οι ίδιοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να μας αδειάσουν την γωνιά κι εμείς δεν έχουμε χρόνο να ωριμάσουμε και να τους δείξουμε την έξοδο. 

Τι θα συμβεί; Απλά θα έλθει πολύ σύντομα η ώρα να κυβερνήσει ο Δραγασάκης, ο Παπαδημούλης, ο Τατσόπουλος και οι υπόλοιποι τηλεστάρ του ΣΥΡΙΖΑ αντικαθιστώντας τις έξοχες ντιζέζ της συγκυβέρνησης που είναι σήμερα οι πρώτες φίρμες του πάλκου. Κι αφού αποτεφρωθούν και δαύτοι θα έχουμε δύο επιλογές: Eκείνη του Εμφυλίου κι εκείνη των Αξίων και Αξιών. Ειλικρινά σήμερα δεν μπορούμε να μαντέψουμε σε ποια θα ποντάρει ο λαός μας. Κι αυτό με την προυπόθεση ότι δεν θα έχουμε στο μεταξύ υποστεί έναν νέο εθνικό ακρωτηριασμό.

Από τον Βασίλη Μπόνιο 

www.kourdistoportocali.gr