H Ζωή Kωνσταντοπούλου στο ντιβάνι του κυρ-Αλέκου Φλαμπουράρη-Φρόυντ. Φοβερή ατάκα σε πρωινή εκπομπή...

-Ο Φρόιντ και ο Μαρξ έπρεπε να είχαν ουσιαστικό ρόλο για σοβαρότερη ανάλυση της ανθρώπινης υπόστασης, δεν μπορώ να πω για ποιο λόγο τα κάνει αυτά η κ. Κωνσταντοπούλου...,

Aυτό ήταν το σχόλιο του Αλέκου Φλαμπουράρη σε πρωινή εκπομπή για την προσωπικότητα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ο τσαχπίνης υπουργός και μέντορας του Αλέξη Τσίπρα έφτασε μ΄αυτό τον τρόπο στη ρίζα του κακού.

Στις βιολογικές παρορμήσεις που πρέπει να ικανοποιηθούν. Γιατί αυτό ακριβώς είναι η κεντρική αντίληψη της ψυχαναλυτικής θεωρίας του Φρόιντ:Tα ανθρώπινα όντα έχουν πανίσχυρες βιολογικές παρορμήσεις που πρέπει να ικανοποιηθούν. Τι είδους παρορμήσεις; Ανεπιθύμητες!

Ο Φρόιντ έβλεπε ένα νεογέννητο σαν "ένα καζάνι που βράζει" -ένα κληρονομικά εγωιστικό πλάσμα, το οποίο ανηλεώς «καθοδηγείται» από δύο ειδών ένστικτα, τα οποία ονόμασε Έρως και Θάνατος. Ο Έρως, ή το ένστικτο της ζωής, προάγει την επιβίωση με το να κατευθύνει τις δραστηριότητες για τη διατήρηση της ζωής (π.χ. η αναπνοή,  η τροφή, το σεξ και η πραγματοποίηση όλων των σωματικών αναγκών). Σε αντίθεση, ο Θάνατος -το ένστικτο του θανάτου- είναι οι καταστροφικές δυνάμεις που εμφανίζονται σε όλα τα ανθρώπινα όντα, οι οποίες είναι πιθανό να εκφραστούν μέσα από συμπεριφορές όπως αυτές του εμπρησμού, των καυγάδων, της σαδιστικής επιθετικότητας, των δολοφονιών και ακόμα του μαζοχισμού.

  Δείτε λοιπόν σε τι παρέπεμψε ο πανούργος Φλαμπουράρης για να εξηγήσει την συμπεριφορά της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Ο Φρόιντ, επίσης, τόνισε ότι συχνά οι άνθρωποι αγνοούν τελείως ότι αυτά τα βιολογικά ένστικτα είναι οι δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από τις συμπεριφορές τους. Μια έφηβη, για παράδειγμα, μπορεί να μη συνειδητοποιήσει ότι η αφοσίωσή της στην αεροβική γυμναστική της Τζέιν Φόντα είναι ένας τρόπος για να διοχετεύσει τις ισχυρές σεξουαλικές ή επιθετικές ορμές της σε ένα δρόμο κοινωνικά αποδεκτό. Καθώς ο Φρόιντ ανέπτυξε την ψυχαναλυτική θεραπεία του, έφθασε να στηρίζεται σε μεθόδους όπως η ύπνωση στην αρχή και κατόπιν ο ελεύθερος συνειρμός και η ανάλυση των ονείρων, γιατί του έδιναν ενδείξεις για τα ασυνείδητα κίνητρα των ασθενών. Τα όνειρα, για παράδειγμα, θεωρήθηκε ότι αποκαλύπτουν τις πραγματικές επιθυμίες μας. Στη διάρκεια του ύπνου οι επιθυμίες μας εκφράζονται ανεμπόδιστες από τις κοινωνικές απαγορεύσεις που τις καταπιέζουν όταν είμαστε ξύπνιοι. Αναλύοντας τα υποσυνείδητα κίνητρα των ασθενών και τα γεγονότα που προκάλεσαν την καταπίεση αυτών των κινήτρων, ο Φρόιντ συμπέρανε ότι η ανθρώπινη ανάπτυξη είναι μία διαδικασία συγκρούσεων: ως βιολογικά όντα έχουμε βασικές ανάγκες που πρέπει να εξυπηρετηθούν, ωστόσο η κοινωνία υπαγορεύει ότι πολλές από αυτές τις ορμές είναι ανεπιθύμητες και πρέπει να τις συγκρατήσουμε ή να τις ελέγξουμε. Σύμφωνα με τον Φρόιντ, αυτές οι βιοκοινωνικές (ή ενστικτώδεις) διαμάχες εμφανίζονται κάποιες στιγμές κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και παίζουν κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας.

«Το μεγάλο ερώτημα που δεν έχει ποτέ απαντηθεί και στο οποίο ούτε εγώ έχω καταφέρει να βρω απάντηση παρά τα τριάντα χρόνια που έχω αφιερώσει στην έρευνα της γυναικείας ψυχής είναι: Τι θέλουν οι γυναίκες;», αναφέρει η βιογραφία του μεγάλου Αυστριακού ψυχαναλυτή Σίγκμουντ Φρόυντ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι θεωρίες του Φρόυντ άλλαξαν διά παντός τη ρότα της Ψυχολογίας και ασκούν σημαντική επιρροή ακόμη και σήμερα, παρά τους πολυάριθμους επικριτές τους.

Οι θεωρίες του για την ανθρώπινη σεξουαλικότητα, συγκεκριμένα, συνέβαλαν ώστε να κατοχυρωθεί η Σεξολογία ως ξεχωριστός κλάδος. Ο Φρόυντ μελέτησε εκτενώς τα στάδια της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης, στάδια κατά τα οποία το νήπιο και το παιδί κάνει τις πρώτες προσπάθειες να ικανοποιήσει την ερωτική του επιθυμία.

Δριμύτατη κριτική έχει ασκηθεί ανά τις δεκαετίες στις απόψεις που εξέφρασε ο Φρόυντ για τις γυναίκες και τη σεξουαλικότητα του γυναικείου φύλου εν γένει.

Σε μία από τις πρώτες θεωρίες του, ο Φρόυντ επέκτεινε τις απόψεις του για τη σεξουαλικότητα των αντρών στις γυναίκες, αντιμετωπίζοντας τη γυναίκα απλώς ως έναν άντρα χωρίς πέος. Σύμφωνα με αυτή τη φροϋδική θεωρία, η γυναικεία σεξουαλικότητα ταυτίζεται με την αντρική μέχρι το παιδί να φτάσει στο φαλλικό στάδιο της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης.

Επειδή, όμως, οι γυναίκες δεν διαθέτουν πέος, βιώνουν το λεγόμενο φθόνο του πέους. Με απλά λόγια, τα μικρά κοριτσάκια ζηλεύουν τα αγοράκια και κατ' επέκταση δημιουργούνται αρνητικά συναισθήματα προς τη μητέρα τους, την οποία και «κατηγορούν» επειδή δεν έχουν πέος.

Αν και δεν ήταν ο Φρόυντ αυτός που περιέγραψε το Σύνδρομο της Ηλέκτρας -παραλλαγή αυτού που ονομάζουμε Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα αλλά στη σχέση κόρης-πατέρα- συμπεραίνουμε από τις θεωρίες του ότι τα μικρά κοριτσάκια διοχετεύουν όλη τους τη στοργή στον πατέρα τους, σε μια προσπάθεια να «αποκτήσουν» το πέος που τους λείπει. Επειδή όμως είναι κορίτσια, δεν μπορούν να ταυτιστούν με τον πατέρα τους. Όταν συνειδητοποιούν ότι τελικά δεν μπορούν να «αποκτήσουν» πέος, επιδιώκουν να κάνουν παιδιά, ελπίζοντας φυσικά πως θα είναι αγόρια.

Ο φθόνος του πέους είναι ένα πρόβλημα που ο Φρόυντ πίστευε ότι δεν μπορεί ποτέ να επιλυθεί πλήρως, καταδικάζοντας έτσι το γυναικείο πληθυσμό στο σύνολό του σε μια ζωή όπου κυριαρχεί το υποανάπτυκτο Εγώ. Ο Φρόυντ λοιπόν υπονοεί ότι όλες οι γυναίκες θα είναι πάντα ηθικά υποδεέστερες των αντρών, οι οποίοι είναι σε θέση να αναπτύξουν πλήρως το Εγώ τους.

Όπως επισημαίνουν οι Cohler και Galatzer-Levy (2008), οι απόψεις του Φρόυντ για τις γυναίκες και τη γυναικεία σεξουαλικότητα ήταν καταφανώς φαλλο-κεντρικές κι έτσι η εξερεύνηση της γυναικείας σεξουαλικότητας από τον ψυχαναλυτή ενέχει σημαντικότατους περιορισμούς.

Η θεωρία που αφορά στο φθόνο του πέους απορρίφθηκε από πολλούς και κατακρίθηκε κυρίως από την ψυχαναλύτρια Κάρεν Χόρνεϊ. Η Χόρνεϊ είχε υποστηρίξει ότι στην πραγματικότητα οι άντρες είναι αυτοί που επηρεάζονται καταλυτικά από την αδυναμία τους να κάνουν παιδιά και ορίζει το φαινόμενο ως φθόνο της μήτρας.

www.kourdistoportocali.com