(Ο μαγευτικός Εύδηλος)
Γράφει ο Κίτσιος ο Αθαμάνας
Για έναν άνθρωπο, που γεννήθηκε στα Τζουμέρκα και μεγάλωσε εκεί, είναι δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να αλλάξει μυαλά. Τι θέλω να πω; Όπως και να με χαρακτηρίσει κάποιος, τοπικιστή, κολημμένο με το Τζουμέρκο, σκιζοκέφαλο, εμένα ποσώς με ενδιαφέρει. Τζουμέρκα και πάσης Ελλάδας! Δεν υποβαθμίζω άλλα μέρη, δεν υποτιμώ και δεν παραβλέπω τις ομορφιές της Ελλάδας, αλλά, όπως και να το κάνουμε, «τα Τζουμέρκα είναι μοναδικά!».
Αν, όμως, κάποιος αποφασίσει να κάνει διακοπές στην Ικαρία -και το προτείνω φυσικά σε όλους- ίσως λειάνει αυτή την απολυτότητα. Μιλάμε για την Ικαρία. Νησί λουλούδι που το θαυμάζουν οι ξένοι και το λιμπίζονται «οι σύμμαχοι». Ακρογιαλιές γιομάτες έρωτα, αντιβοούν μελωδικά οι ερωτικοί αναστεναγμοί, που πολλές φορές μετατρέπονται σε μαγευτικούς σπασμούς ολοκλήρωσης. Να σε χτυπάει το αιγαιοπελαγίτικο κύμα και να σε γαργαλάει στα αχαμνά, να ξεκαρδίζεσαι στο γέλιο. Να σε καίει η αλμύρα και το αλάτι που κόλλησε πάνω σου, και να μυρίζεις σκέτη βαρβατίλα, που ερεθίζει την πλαστικοποιημένη μύτη της τουρίστριας, που αγωνίζεται παρακείθε να μην «συσπαστούν» οι μυς του προσώπου της και αποκαλυφθεί η ρυτυδιασμένη μουσούδα της.
Να είσαι στον Εύδηλο, το γραφικό αυτό Ικαριώτικο λιμανάκι, και να σε μπατσίζει αλύπητα ο αιγαιοπελαγίτικος μαΐστρος.
Να σε κατακλύζει από πάνω ως κάτω το μαϊστράλι και να σε καταπιάνει ένα ήρεμο, δημιουργικό σύγκρυο και να αποτυπώνεται έτσι μια ανείπωτη ηρεμία και αισιοδοξία. Αυτό που δεν μπορούν οι επιστήμονες να ερμηνεύσουν. Το ήρεμο, το ήσυχο και το αιώνιο της Ικαριώτικης ζωής. Είναι, όμως, τόσο απλό. Βάλτε μέσα το Ικαριώτικο συναίσθημα και αμέσως θα δώσετε την ερμηνεία.
Και από τον Εύδηλο, εκεί στον Κάμπο, όπου τα δημιουργικά Ικαριώτικα χέρια δουλεύουν τη γη, για ν απολαύσουν τους καρπούς της δημιουργίας τους. Με περίσσιο ίδρωτα και κόπο. Δεν είναι απλά μια δημιουργική ενασχόληση. Είναι αληθινό βάτεμα γης! Γεωργοί ξαπλωμένοι κατάχαμα - το είδα με τα μάτια μου- να χαϊδεύουν το χώμα, εκεί, για να καρπίσει η ντοματιά και η πιπεριά.
(Η μαγευτική παραλία του Κάμπου)
Όπως ακριβώς χαϊδεύει κάποιος την κοιλιά της κυοφορούσας γυναίκας του. Και σαν πέσει ο Ήλιος κατά το σούρουπο αρχίζει η τσιπουροκατάνυξη -αληθινή ιεροτελεστία- και η συζήτηση, πολλές φορές μέχρι πρωίας. Ιστορίες γεμάτες Αντίσταση, αγώνα, ελευθερία, Ελλάδα.
Κι από εκεί στις Ράχες για να απολαύσεις αέρα υψόμετρου. Έτσι, για να θυμάται κάποιος τα Τζουμέρκα. Περίπου σαν να σε βαράει ο ποταμίσιος, όχι ο ελατίσιος, αφού εκεί δεν υπάρχουν έλατα, αέρας. Και το βράδ’ να σκέφτεσαι, όχι να θέλεις και «να βάλεις απάνω σου καμιά ζακέτα». Τα πεύκα δεν παράγουν φ’σούν. Πρέπει να σιουρίσ’ η Στρογγούλα και να ξουρίσ’ το φ’σούν’ τος Ρουπακιές και τα Αλπουρίσια, για να βάλ’ς αμπέχωνο.
(Ράχες Ικαρίας)
Και τ’ Άι Σωτήρος να αρχίζει το πανηγύρι το μεσημέρι και να τελειώνει την άλλη μέρα το πρωί. Χριστός (Ράχες), Φραντάτο, Δάφνη, Στάβλος, Άι Κήρυκας και πάει λέγοντας. Είκοσι ώρες πανηγυριάτικης μέθεξης, ντόπιοι, επισκέπτες, τουρίστες και γκρούβαλοι… όλοι μαζί αγκαλιασμένοι να χορεύουν τον Ικαριώτικο.
( ντόπιοι, επισκέπτες, τουρίστες και γκρούβαλοι…)
Απίστευτες ονειρικές εμπειρίες γεμάτες Ικαριώτικο συναίσθημα, Ικαριώτικο τρόπο ζωής, όπου συνυπάρχουν το αιώνιο και το πρόσκαιρο, το μεγάλο και το μικρό, το προσωπικό και το αντικειμενικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου