Δείτε τα video
Η
αρχή της διαδρομής στο μονοπάτι - Καλντερίμι του
Λάγγαρη βρίσκεται περίπου 500 μέτρα πριν το χωριό
Κοκκινολιθάρι στον επαρχιακό δρόμο Φιλιατών -
Κεραμίτσας. Μπορείτε να το βρείτε εύκολα καθώς υπάρχει και
σχετική ταμπέλα με χάρτη που δίνει επαρκείς πληροφορίες!
Πρόκειται για μία
πανέμορφη ορειβατική διαδρομή ανάμεσα στο όρος
Λάγγαρη και Καμάρα μήκους περίπου 2200 μέτρων
σχετικά εύκολη αλλά και σύντομη καθώς διαρκεί περίπου 1,5 ώρα! Επιπλέον
προσφέρει υπέροχη θέα προς το ρέμα του ποταμού που διέρχεται στο βάθος του
φαραγγιού ανάμεσα από αγέροχα πλατάνια! Κατά την διάρκεια της διαδρομής θα
συναντήσετε πολλά κομμάτια παλαιών αναλημματικών τοίχων που
προστατεύουν το μονοπάτι από τους γκρεμούς και τις
"σάρες" ενώ πολλές φορές φτάνουν ως και τέσσερα μέτρα ύψος.
Περίπου 1500 μέτρα από την αρχή της διαδρομής, το
μονοπάτι διακλαδίζεται σε δύο ξεχωριστά, το ένα εκ των οποίων κατεβαίνει χαμηλά
στη ρεματιά όπου θα βρείτε ένα παλιό γεφύρι.
Το συγκεκριμένο σημείο προσφέρεται για να ξαποστάσετε και να απολαύσετε την
ομορφιά της περιοχής ακριβώς δίπλα στον ποταμό. Λίγο πιο πέρα ο
δρόμος οδηγεί προς Μαλούνι. Το δεύτερο μονοπάτι συνεχίζει στην
βασική διαδρομή του Λάγγαρη και καταλήγει σε ασφαλτόδρομο που
οδηγεί στο πανέμορφο χωριό της Κεραμίτσας. Μη ξεχάσετε να
επισκεφτείτε το εξωκκλήσι του Αγίου Ιωάννη λίγο πριν το τέλος
του μονοπατιού!
Το καλοκαίρι που δεν έχει πολλά νερά δίνεται η
ευκαιρία επιστροφής μέσα από την χαράδρα!
Η διαδρομή αυτή παρουσιάζει δυσκολίες μόνο σε ένα σημείο όπου πρέπει να
κατεβείτε τον καταρράκτη, όμως αξίζει σίγουρα τον κόπο, για να απολαύσετε την
ομορφιά των καταρρακτών και των μικρών φυσικών
λιμνών που σχηματίζονται ανάμεσα στα βράχια! Στο τέλος αυτής διαδρομής
στρίβεται δεξιά σε έναν χωματόδρομο και ανηφορίζετε στην αρχή
του καλντεριμιού.
Ιστορικά
στοιχεία.
Το Καλντερίμι του Λάγγαρη
κατασκευάστηκε την περίοδο της τουρκοκρατίας και υπήρξε βασικό τμήμα του "δρόμου
του αλατιού" μεταξύ Ιωαννίνων και Σαγιάδας.
Είχε πλούσια εμπορική δραστηριότητα καθώς εξυπηρετούσε την
διέλευση νομάδων και κοπαδιών στους ορεινούς όγκους της Πίνδου
ενώ αποτέλεσε και μέσο διακίνησης του περίφημου Σαγιαδινού
άλατος στα ενδότερα της Ηπείρου . Επιπλέον
χρησιμοποιήθηκε και για την μεταφορά στρατευμάτων και οπλισμού!
Έχει
ανακατασκευαστεί αρκετές φορές και η τελευταία επισκευή του έγινε σύμφωνα με
μαρτυρίες ντόπιων κατοίκων το 1950. Το 2000 το Υπουργείο Πολιτισμού το ανακήρυξε
ως "ιστορικό διατηρητέο μνημείο". Τελευταία γίνονται πολλές
προσπάθειες συντήρησης και αναδιαμόρφωσης από τα δραστήρια μέλη του
τοπικού συλλόγου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου