Γράφει ο Χρίστος Α. Τούμπουρος
«Η Περιφέρεια Ηπείρου, δεν πρόκειται να συμμετάσχει στη νέα προγραμματική σύμβαση για την αναστήλωση της ιστορικής Γέφυρας Πλάκας, στην περίπτωση που ισχύσει το σχέδιο που έχει αποσταλεί προς επεξεργασία από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.»
Οι τελευταίες δηλώσεις του κ. Περιφερειάρχη Ηπείρου Αλέξη Καχριμάνη σχετικά με την αναστήλωση του γεφυριού της Πλάκας, δεν ξέρω γιατί, αλλά , ας πούμε συνειρμικά, με οδήγησαν στους στίχους του Γιώργου Σεφέρη: «Πάνω σε μια χειμωνιάτικη ακτίνα
Ε΄. Ποιoς βουρκωμένος ποταμός μάς πήρε;/ Μείναμε στο βυθό./
Τρέχει το ρέμα πάνω απ’ το κεφάλι μας/ λυγίζει τ’ άναρθρα καλάμια;/οι φωνές (…)/γίναν χαλίκια/και τα πετάνε τα παιδιά.» (Γιώργος Σεφέρης/ Τρία κρυφά ποιήματα 1966).
Ε΄. Ποιoς βουρκωμένος ποταμός μάς πήρε;/ Μείναμε στο βυθό./
Τρέχει το ρέμα πάνω απ’ το κεφάλι μας/ λυγίζει τ’ άναρθρα καλάμια;/οι φωνές (…)/γίναν χαλίκια/και τα πετάνε τα παιδιά.» (Γιώργος Σεφέρης/ Τρία κρυφά ποιήματα 1966).
Αμ, δε… Ακούς χαλίκια… Κοτρώνες αληθινές θα γίνουν και δεν ξέρω ποιο χελωνοκαύκαλο θα ζ’γιάσουν για τα καλά και θα θρουμπιαστεί ντιπ κατά ντιπ. Ίσως τα υπόλοιπα βάλουν μυαλό… Ακούς χαλίκια. Ε, ρε θα πέσουν τα στούμπια, ένα πίσω τ’ άλλο, κανταρέλα, και θα βαρέσουν ρζάφτια,… Παναϊα βόηθα!
Τι, πώς, και γιατί; Δεν τα βρίσκουν; Να πάνε στο σπίτι τους, στο μαντρί τους, στα αμπελοχώραφά τους και να μοιράσουν τα περκέτια και τα ζάβατα, τα στέρφα και τα τσιοκανισμένα. Εδώ, ΟΧΙ. Δεν τους εκχώρησε κανείς κυριαρχία ή και το σπουδαιότερο κυριότητα. Ατομική ιδιοκτησία στα ποτάμια και στα γεφύρια δεν θα πάρουν ποτέ.
Με το μυαλό που βαστάν θα τους παρασύρει η κατεβασιά του Αράχθου! Θα τους αλπουτ’νάξει και θα τους στουμπίσει στα στρογγλίθια του, ο Άραχθος χωρίς αναπαμό και χωρίς έλεος. Κι αν θεωρούν πως είναι ακόμα καιρός -μπορούν- να σταβλίζουν περισσότερους – πάμπολλους στο γουρνοστάσιον της σύγχρονης Κίρκης μπουκώνοντας με βαλανίδια και στουμπώνοντας τους Τζουμερκιώτες με χυλόπιτες της ψευτιάς, δίχως αναπαμό, ας γνωρίζουν ότι τα Προσωπεία, οι μάσκες της αυταπάτης πέφτουν ένα ένα.«Μ’ όση τέχνη κι αν υφάνεις στο σκοτάδι το βαθύ, δεν είναι κακό που θα κάνεις και δεν θα φανερωθεί».
Ας το καταλάβουμε καλά. Όλοι μας. Άρχοντες και αρχόμενοι.
Ό,τι δημιούργησαν οι πρόγονοί μας με κόπο, πόνο, αίμα και θυσίες όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να γίνουν θυσία στον βωμό της αλλοπρόσαλλης «ουδετερότητας» και αδιαφορίας για τον εθνικό μας πλούτο. Ακόμα περισσότερο, δεν είναι αντικείμενα διαμάχης… Είναι εθνικός πλούτος. Και εθνικός πλούτος είναι οι άνθρωποι, τα μνημεία της ιστορίας μας, η πολιτιστική μας κληρονομιά και η εθνική μας συνείδηση.
Θα το κατανοήσουμε κάποτε; ….
Το γνωρίζαμε και το γνωρίζουμε: «Όταν σωριάζεται ένας γίγαντας, όταν κείται πια νεκρός, τότε αποκαλύπτεται το μέγεθός του! Αιωνία η μνήμη του… Και τα ανθρωπάκια -αναστηλωμένοι του κόμματος αρμόδιοι- πασχίζουν για τον πλούσιο κατά τ’ άλλα νεκρόδειπνο. Στιγμιαία η μνήμη τους.» Είναι τα λόγια του Σπύρου Μαντά, του ανθρώπου που «διάβασε» όσο κανείς άλλος το γεφύρι της Πλάκας.
Απ’ ό,τι διαφαίνεται δεν τα βρίσκουν, δεν τα συναντάν και δεν τα απαντάν οι κύριοι της Περιφέρειας και οι αντίστοιχοι της Κεντρικής Διοίκησης. Με λίγα λόγια και για να καταλαβαινόμαστε «τράβα ο ένας, μάδα ο άλλος δεν θα πάρ’ ούτε ο ένας ούτε ο άλλος…». Και επομένως, η υπόθεση που λέγεται «Αναστήλωση του γεφυριού της Πλάκας», καταβούλιαξε και «διάβ’κε κατά διόλου» παρασυρμένη όχι από καμιά κατεβασιά του Αράχθου, αλλά από τη φαγωμάρα μας «και τον κακό μας τον καιρό και τον ανάποδό μας τον χρόνο».
Ωρέ θα κόψουν πέρα οι τζουμερκιώτες, θα βρουν τους πατριώτες τους και θα πέσ’ το ζιόκιασμα…, άλλο πράμα! Ως τότε καλό είναι να ξέρουν ότι η υπόθεση που ονομάζεται «Αναστήλωση του γεφυριού της Πλάκας», δεν ενδείκνυται για καμιά ατομική εκμετάλλευση ούτε και για «πολιτική της πλάκας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου