Γιατί την είπες φωνή Πατρίδας;

Πικρές αλήθεις για το πολιτικό σύστημα και τις αντιδράσεις των πολιτών λέει με το άρθρο του που δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, με αφορμή την προκλητική παρεμπόδιση της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη και τις αποφάσεις για το κούρεμα του ελληνικού χρέους που από τους αδαείς βαφτίστηκε αποτυχία, προφανώς γιατί δεν θέλουν να πληρώσουν οι τράπεζες.

Ολόκληρο το άρθρο:

Η κρίση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα είναι βαθειά και πολυεπίπεδη. Δεν είναι κρίση μόνον οικονομική, ούτε πολύ λιγότερο κρίση απλώς δημοσιονομική. Είναι κρίση ηθική και υπαρξιακή. Δοκιμάζεται πλέον η κοινωνική και εθνική συνοχή. Δοκιμάζεται η ικανότητά μας να συνεννοούμαστε με ορθολογικό τρόπο γύρω από θεμελιώδη ζητήματα εθνικής στρατηγικής. Η χώρα διατρέχει κινδύνους που, δυστυχώς, δεν συνειδητοποιεί, γιατί ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής της εκπροσώπησης και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης έχει κάνει την επιλογή να παίζει «εν ου παικτοίς». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αλλοιώνεται ή ακόμα και να αντιστρέφεται η πραγματικότητα. Η ελληνική κοινωνία δείχνει να απαντά με λάθος τρόπο σε λάθος ερωτήματα και να αγνοεί κρίσιμα δεδομένα που απορρέουν από το συσχετισμό των δυνάμεων και τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Αν πράγματι η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να διαχωρίσει την πολιτική αντιπαράθεση από το σεβασμό της εθνικής ιστορικής μνήμης και της πολιτειακής της εκπροσώπησης, τότε δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει κάτι σε επίπεδο οικονομικής πολιτικής. Αν πράγματι η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να απαιτήσει από τους εκπαιδευτικούς σεβασμό των παιδιών μας που δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως μοχλός άσκησης συνδικαλιστικής πίεσης την ημέρα της εθνικής γιορτής, τότε δεν ξέρω αν έχει σημασία οποιαδήποτε μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος. Αν πράγματι η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να αντιληφθεί πως χωρίς την είσπραξη των δημοσίων εσόδων δεν μπορούν να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, τότε δεν ξέρω αν μπορούμε να βγούμε κάποια στιγμή από την δημοσιονομική περιπέτεια. Μόνη ελπίδα είναι να επιχειρείται μία επικοινωνιακή αλλοίωση της πραγματικής στάσης της κοινωνίας. Αν αυτό δεν ισχύει, τότε τίποτα από όσα συμβαίνουν ή μπορεί να συμβούν σε πολιτικό επίπεδο δεν έχει σημασία. Αυτό είναι το δημοκρατικό πρόβλημα της χώρας, στο οποίο θα επανέλθω.

Όταν, στα μέσα Ιουνίου, αποδέχθηκα το φορτίο του υπουργείου Οικονομικών, είκοσι μήνες μετά τις εκλογές του 2009, είχα βεβαίως την εικόνα της κατάστασης. Αυτή όμως επιδεινώθηκε από τότε σε όλη την Ευρώπη και πέραν αυτής, ενώ στο εσωτερικό της χώρας μία «τυφλή» πολιτική αντιπαράθεση συμβατικού χαρακτήρα, τείνει να καταστρέψει το ίδιο το ένστικτο αυτοσυντήρησης της πατρίδας μας.

Γνωρίζω πολύ καλά τα δικά μας λάθη, τις παραλείψεις, τις αμφιθυμίες, τις καθυστερήσεις των τελευταίων δύο ετών. Κανείς, από την άλλη πλευρά δεν μπορεί να αγνοήσει το μέγεθος της προσπάθειας των δυο αυτών χρόνων. Το δημοσιονομικό αποτέλεσμα, τις δύσκολες, αλλά αναγκαίες αποφάσεις, τις αλλαγές. Βλέποντας, βεβαίως, τα πράγματα αναδρομικά, είναι προφανές ότι θα έπρεπε να έχουν τεθεί με άλλους όρους τα ζητήματα, αμέσως μετά τις εκλογές του 2009. Το ΠΑΣΟΚ ανάλαβε μία τεράστια ευθύνη, δυσανάλογα μεγάλη και επέτρεψε να καλλιεργηθεί σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης η αίσθηση ότι το πρόβλημα δεν είναι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός και η ανεξέλεγκτη κατάσταση που είχε διαμορφωθεί μέχρι τον Οκτώβριο του 2009 ,αλλά η διαχείρισή της κρίσης, από τότε μέχρι σήμερα.

Αυτή είναι μία ριζική ανατροπή των λογικών προϋποθέσεων της δημόσιας συζήτησης. Τα δύο κόμματα που μοιράστηκαν την ευθύνη της διακυβέρνησης τα τελευταία 37 χρόνια, επέλεξαν να κινηθούν σε διαφορετικά επίπεδα. Το ΠΑΣΟΚ να αναψηλαφήσει το παρελθόν του και τις κοινωνικές του αναφορές και να αναμετρηθεί με μία ιστορική πρόκληση. Η Νέα Δημοκρατία να αντλήσει, με τον πιο συμβατικό και παλαιοκομματικό τρόπο, τα όποια οφέλη από την φθορά που προκαλεί στην Κυβέρνηση η διαχείριση της κρίσης και η δυσαρέσκεια από την εφαρμογή σκληρών, αλλά αναγκαίων σωστικών μέτρων. Το σχήμα αυτό είναι εξ ορισμού άνισο και νοθεύει, τόσο την αίσθηση της ευθύνης για την κατάσταση της χώρας, όσο και την εκτίμηση για το ποιος και πώς μπορεί να εγγυηθεί την προοπτική της.
Πάνω στον καμβά αυτόν οργανώθηκε, με τη βοήθεια των μικρότερων κομμάτων της αντιπολίτευσης και μεγάλου μέρους των ΜΜΕ, μία απόλυτα αδιέξοδη εικόνα. Η ανάληψη εκ μέρους της Κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας του βάρους των δύσκολων αποφάσεων, που επιχειρούν να ανατρέψουν αντιπαραγωγικές και άνισες καταστάσεις δεκαετιών, επιτρέπει σε όλους τους άλλους να κάνουν, εκ του ασφαλούς, την δική τους κριτική, εξίσου εύκολα, είτε από τα αριστερά είτε από τα δεξιά, είτε ταυτοχρόνως και από τις δύο πλευρές.

Όλοι μπορούν να είναι κατά της μονιμότητας στο δημόσιο, αλλά και κατά της επαναξιολόγησης των εργαζομένων σε αυτό και της εργασιακής εφεδρείας. Όλοι μπορούν να είναι κατά της φοροδιαφυγής αλλά και κατά των μέτρων για την είσπραξη και απόδοση του ΦΠΑ και κατά των τεκμηρίων διαβίωσης και κατά του καθολικού ηλεκτρονικού «πόθεν έσχες» και κατά της ανάγκης να τεκμηριώνεται με αποδείξεις ο τρόπος διάθεσης του διαθεσίμου εισοδήματος του καθενός. Όλοι μπορεί να είναι υπέρ της περικοπής των δημοσίων δαπανών, αλλά κανείς δεν είναι έτοιμος να δεχθεί πως το μεγαλύτερο μέρος των δαπανών αυτών κατευθύνεται σε μισθούς, συντάξεις και επιχορηγήσεις ασφαλιστικών ταμείων. Όλοι θέλουν να κλείσουν δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί, κανείς όμως δεν είναι έτοιμος να αποδεχθεί την επαναξιολόγηση ή πολύ περισσότερο την απόλυση του προσωπικού τους.

Η χώρα πρέπει να οργανωθεί και πάλι εκ του μηδενός. Να ξαναγράψει τους βασικούς της κανόνες, το ίδιο το κοινωνικό συμβόλαιο που λειτουργεί ως θεμέλιο κάθε Πολιτείας.

Αυτός θέλουμε να είναι ο στόχος του νέου Εθνικού Φορολογικού Συστήματος, όχι οι τεχνικές λεπτομέρειες αλλά οι μεγάλοι κανόνες που θεμελιώνουν την ίση και δίκαιη κατανομή των βαρών και ανατρέπουν την πιο άγρια αδικία που συντελείται, για δεκαετίες τώρα, σε βάρος μισθωτών και συνταξιούχων χωρίς άλλα εισοδήματα, σε βάρος όσων δεν μπορούν να αποκρύψουν εισοδήματα από άλλες πηγές.

Στο μεταξύ όμως, ο κόμπος έφθασε στο χτένι με την υποδοχή της απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης Οκτωβρίου.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε προχθές:
α. Να εκταμιευθεί προς την Ελλάδα η 6η δόση, ύψους 8 δις ευρώ, του αρχικού δανείου των 110 δις ευρώ που χορηγείται από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ μετά τον Μάρτιο του 2010.
β. Να δοθεί στην Ελλάδα νέο πρόγραμμα στήριξης από την Ευρωζώνη (EFSF) και το ΔΝΤ ύψους 100 δις ευρώ για την περίοδο 2012-2014 ώστε να καλυφθούν όλες οι δανειακές ανάγκες της χώρας, τα δημοσιονομικά της ελλείμματα και οι ανάγκες επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών της.
γ. Να καλυφθούν πλήρως οι ανάγκες χρηματοδότησης και άρα ρευστότητας του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος μέσω του ευρωσυστήματος, από τώρα και έως την ολοκλήρωση όλων των διαδικασιών που θα επιτρέψουν στο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα να λειτουργήσει ξανά αυτόνομα. Αυτό σημαίνει φυσικά και πολλαπλή πλήρη εγγύηση των καταθέσεων.
δ. Να περιοριστεί δραστικά, για την ακρίβεια στο ήμισυ, το δημόσιο χρέος συνολικού ύψους 206 δις ευρώ που αυτή την στιγμή κατέχεται από τράπεζες και άλλους ιδιωτικούς φορείς διεθνώς, δηλαδή να περιοριστεί το ελληνικό δημόσιο χρέος κατά 100 περίπου δις ευρώ, κατά 50% περίπου του ΑΕΠ, έτσι ώστε το 2020 το δημόσιο χρέος να είναι 120% του ΑΕΠ, αντί για 173%, αν δεν αλλάξει τώρα κάτι, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ που αποδέχονται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ.

Αυτό το σχήμα καθιστά το ελληνικό δημόσιο χρέος μακροπρόθεσμα βιώσιμο, σε συνδυασμό με το περιορισμένο μέσο επιτόκιο και την μακρύτερη μέση διάρκειά του. Προς το σκοπό αυτό οι εταίροι μας χορηγούν στην Ελλάδα ενίσχυση 30 δις ευρώ (άρα συνολικά άλλα 130 δις, που μαζί με τα αρχικά 110 μας κάνουν 240 δις στήριξης). Αυτά τα 30 δις θα χρησιμοποιηθούν για να καλυφθούν, εν μέρει, τα άλλα 100 δις που απομένουν ως αξίωση στα χέρια ιδιωτών κομιστών του ελληνικού δημοσίου χρέους. Όλα αυτά έγιναν εφικτά μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες διεθνείς συνθήκες και ως αποτέλεσμα μίας εντατικής, δύσκολης και λεπτής διαπραγμάτευσης για δύο κατά βάση λόγους:

Ο πρώτος αφορά την Ελλάδα. Η Ελλάδα, χάρη στις βαριές θυσίες στις οποίες υπεβλήθη και υποβάλλεται ο λαός της, απέδειξε πώς μπορεί να πετύχει μία πρωτοφανή δημοσιονομική προσαρμογή, σε μικρό χρόνο, υπό συνθήκες βαθειάς ύφεσης και με συνεχώς αυξανόμενο ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους. Οι θεσμικοί μας εταίροι και δανειστές κατάλαβαν τώρα ότι αυτό το πρόγραμμα πρέπει να συνοδευτεί από μία ριζική παρέμβαση ως προς το μέγεθος του δημοσίου χρέους προκειμένου να αποδώσει όχι μόνο δημοσιονομικούς αλλά και αναπτυξιακούς καρπούς, να ανασχέσει την ύφεση, να αλλάξει τα επίπεδα ρευστότητας, να δώσει προοπτική στην ελληνική οικονομία και άρα στην απασχόληση. Τώρα που η Ελλάδα έδειξε ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα το 2012 είναι εφικτός, οι εταίροι και δανειστές στήριξαν επιλογές που δεν είχαν ωριμάσει στην αντίληψή τους νωρίτερα. Τον Ιούλιο είχε γίνει ένα πρώτο βήμα που ανατράπηκε από σημαντικές αλλαγές που μεσολάβησαν στο ευρύτερο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον (π.χ. πίεση σε βάρος της Ιταλίας και της Ισπανίας, υποβάθμιση ακόμα και των ΗΠΑ από έναν οίκο αξιολόγησης). Κυρίως όμως ανατράπηκαν από την επιμονή των τραπεζών να μειώσουν όσο γίνεται περισσότερο, με διαφόρους χρηματοοικονομικούς τρόπους, την συμμετοχή τους στο κόστος της ελάφρυνσης του ελληνικού δημοσίου χρέους.

Ο δεύτερος λόγος αφορά την ευρωζώνη συνολικά που είδε πως χρειάζονται πολύ πιο ριζικές και καθαρές αποφάσεις προκειμένου να ανακοπούν οι ασύμμετρες επιθέσεις εναντίον του ευρώ από τις αγορές και τους διεθνείς κερδοσκοπικούς κύκλους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποφασιστεί, επιτέλους, μία ολοκληρωμένη στρατηγική που πρέπει να υποστηριχθεί από σειρά μέτρων και ισχυρή πολιτική επιμονή προκειμένου να μην έχει την τύχη άλλων αποφάσεων οι οποίες αποδείχθηκαν αργές και δειλές. Τώρα όμως υπάρχει και γνώση και βούληση της Ευρώπης, θέλω να πιστεύω.
Απέναντι σε αυτή τη δέσμη αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στο επίκεντρο των οποίων βρίσκεται η Ελλάδα και η ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας, μέσα πάντα στην ευρωζώνη, βλέπουμε να οργανώνεται μία αρνητική υποδοχή. Όλες οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών και όλοι οι ευρωπαϊκοί και διεθνείς θεσμοί θεωρούν ότι έγινε κάτι ιδιαίτερα σημαντικό και ριζοσπαστικό για την Ελλάδα. Εδώ όμως βλέπουμε έρευνες της κοινής γνώμης να καταγράφουν αρνητική στάση της πλειοψηφίας των πολιτών ή ακόμη και διάθεση καταψήφισης των αποφάσεων σε περίπτωση διεξαγωγής δημοψηφίσματος, το οποίο παρόλα αυτά ζητείται να οργανωθεί. Παράλληλα όμως η μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης φαίνεται να είναι αναφανδόν υπέρ της παραμονής της χώρας στο ευρώ!
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, ποιό λόγο μπορεί να έχει ένας πολίτης που δοκιμάζεται από την κρίση και βλέπει τα εισοδήματά του να περιορίζονται ή τη δουλειά του να χάνεται, να μην θέλει περικοπή των οφειλών του ελληνικού δημοσίου προς τις τράπεζες που κατέχουν ομόλογά του.

Γιατί μπορεί να ενοχλείται ένας απλός πολίτης επειδή η χώρα του, αντί να χρωστά 200 δις στις τράπεζες θα χρωστά 100 δις και το δημόσιο χρέος της χώρας το 2020 αντί να είναι 173% του ΑΕΠ θα είναι μόνο 120%, δηλαδή μικρότερο κατά 53 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ;

Aναρωτιέμαι ποιο λόγο μπορεί να έχει ένας πολίτης να αντιδρά απέναντι στο γεγονός πως μόλις ολοκληρωθεί το σχήμα αυτό, η χώρα θα έχει χρέος 100 δις λιγότερο και άρα θα πληρώνει περίπου 4,5 δις λιγότερους τόκους κάθε χρόνο (100 διςx4,5% μέσο ετήσιο επιτόκιο) έχοντας τη δυνατότητα να παρουσιάσει μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα και να συντάξει έναν προϋπολογισμό πιο φιλικό προς την ανάπτυξη και την κοινωνία;

Αντιλαμβάνομαι τη σημασία που δίνουν, και ορθά, πολλοί στο ζήτημα των χαρτοφυλακίων των ασφαλιστικών ταμείων που περιλαμβάνουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Όπως είπα κατ? επανάληψη, εάν δεν είχε ληφθεί και αν δεν εφαρμοστεί η απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, τα χαρτοφυλάκια των ταμείων θα περιλάμβαναν ομόλογα που η εμπορική τους αξία κινείται κοντά στο 40% της ονομαστικής, ενώ με την νέα απόφαση, η ονομαστική αξία των ομολόγων αυτών θα είναι πολύ μεγαλύτερη ,στο επίπεδο του 65-70% και οι απώλειες στην περιουσία των ταμείων θα αναπληρωθούν με μεταφορά δημόσιας περιουσίας.

Αυτή η μεταφορά δεν βαραίνει το δημόσιο χρέος και θα γίνει μέσω ανώνυμης εταιρείας ειδικού σκοπού, οι μετοχές της οποίας θα διανεμηθούν αναλογικά στα ταμεία. Επιπλέον, η ελάφρυνση του ετήσιου κρατικού προϋπολογισμού από τόκους, θα καταστήσει ευκολότερη την επιχορήγηση των ταμείων και πιο ασφαλείς τις συντάξεις. Το δημόσιο, ούτως ή άλλως, καταβάλλει κάθε χρόνο σε επιχορηγήσεις το 50% της ονομαστικής αξίας του χαρτοφυλακίου των ταμείων, άρα σε δύο χρόνια τους δίνει το 100% της ονομαστικής αξίας.


Ποιοι έχουν λόγο να είναι δυσαρεστημένοι από τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου; Προφανώς οι μεγάλοι μέτοχοι και οι διοικήσεις τραπεζών που αναγκάζονται να γράψουν ζημίες πολύ μεγαλύτερες από αυτές που προέβλεπε η απόφαση του Ιουλίου. Αυτό αφορά και τις ελληνικές τράπεζες. Όμως, μεταξύ έθνους και τραπεζών, υπερισχύει το έθνος. Μεταξύ γενικού συμφέροντος και οποιουδήποτε ιδιωτικού συμφέροντος υπερισχύει το γενικό συμφέρον. Το μεγάλο πρόβλημα των ελληνικών τραπεζών δεν είναι τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, αλλά τα προβληματικά χαρτοφυλάκια των δανείων τους. Από το 2008 έως σήμερα το κράτος έχει αναλάβει το βάρος στήριξης, με τη μορφή κεφαλαιακής ενίσχυσης και εγγυήσεων, των ελληνικών τραπεζών, ύψους 128 δις και από αυτά έχουν ήδη ενεργοποιηθεί τα 93 δις. Το δημόσιο μετέχει στο σκληρό πυρήνα των κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών με προνομιούχες μετοχές 3,9 δις ευρώ, που το συνολικό τους ύψος είναι μεγαλύτερο από τη συνολική χρηματιστηριακή αξία των μετοχών όλων των τραπεζών.
Aρα κανείς δεν έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την πορεία των ελληνικών ιδιωτικών τραπεζών από το ελληνικό δημόσιο ως προνομιούχο μέτοχο και εγγυητή τους.


Τράπεζες για μας είναι οι καταθέτες και οι αναπτυξιακές τους λειτουργίες στην οικονομία μέσω της χορηγήσεως δανείων σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Θέλουμε ισχυρές και υγιείς ιδιωτικές τράπεζες. Μας αρκεί ένας αναδιοργανωμένος δημόσιος πυλώνας. Δεν θέλουμε να αλλοιώσουμε τον ιδιωτικό χαρακτήρα των ιδιωτικών τραπεζών. Θέλουμε όμως το δημόσιο να βγει ωφελημένο από τη διαδικασία κεφαλαιακής ενίσχυσης των τραπεζών. Τα κονδύλια συνεπώς που θα δοθούν από το EFSF για την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών, θα εγγραφούν προσωρινά στο δημόσιο χρέος και θα διαγραφούν με τη διάθεση των αντίστοιχων μετοχών στην αγορά, το ταχύτερο δυνατόν. Προτίμησή μας όμως και επιδίωξή μας είναι η διαδικασία αυτή να γίνει, ει δυνατόν, με νομικούς και στατιστικούς κανόνες που επιτρέπουν να μην εγγραφεί καν προσωρινά στο δημόσιο χρέος το σχετικό βάρος.


Όπως όμως και αν τη δει κανείς την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, σε σχέση με την υπάρχουσα κατάσταση ή σε σχέση με την αρχική απόφαση του Ιουλίου, αυτή είναι συντριπτικά καλύτερη. Η μείωση του καθαρού χρέους τον Ιούλιο, εάν εφαρμοζόντουσαν όλα κατά γράμμα, θα ήταν 26 δις ευρώ. Τώρα τείνει στα 100 δις ευρώ. Κάποιοι θέλουν να αφαιρέσουν τα κονδύλια της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, που εξήγησα πως λειτουργούν σε σχέση με το χρέος. Για τις ανάγκες της συζήτησης μπορώ να δεχθώ ακόμη και αυτό. Ακόμη και έτσι, το όφελος είναι σχεδόν τριπλάσιο. Ποιος έχει λόγο να δυσανασχετεί; Ποιος έχει λόγο να δημιουργεί σύγχυση και θόρυβο; Κάποιοι που τα συμφέροντά τους θίγονται, όπως είπα. Αυτοί όμως δεν είναι οι Έλληνες πολίτες, δεν είναι η κοινωνία στο όνομα της οποία λέγονται προκλητικές και επικίνδυνες ανακρίβειες.


Εδώ παρεμβαίνει το επιχείρημα της εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας. Ο δημαγωγικός ισχυρισμός ότι η απόφαση της 26ης Οκτωβρίου περιορίζει την εθνική μας κυριαρχία, θέτει τη χώρα υπό επιτροπεία. Όποιος διαβάσει τη σχετική παράγραφο (υπ? αριθμ. 10) της απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, βλέπει με πόση προσοχή είναι γραμμένη: Η κυριότητα της όλης διαδικασίας και η ευθύνη της εφαρμογής της ανήκει στην ελληνική κυβέρνηση και την Βουλή των Ελλήνων. Οι εταίροι μας και οι διεθνείς θεσμοί βοηθούν, στηρίζουν, παρακολουθούν, συντάσσουν εκθέσεις, επισημαίνουν προβλήματα, μεταφέρουν τεχνογνωσία προκειμένου να καθίσταται εφικτή η εκπλήρωση των υποχρεώσεων μας, που είναι απολύτως αναγκαία, ως δική μας επιλογή, για την ανασυγκρότηση της χώρας. Η μόνη αλλαγή, που η Ελλάδα ζήτησε, σε σχέση με όσα ήδη ισχύουν και γίνονται, είναι να σταματήσει η ανά τρίμηνο επίσκεψη της τρόϊκας, που λειτουργεί διεθνώς με αρνητικό τρόπο, επικοινωνιακά. Προτιμότερη είναι η συνεχής παρουσία και συνεργασία για να προλαβαίνουμε και να διορθώνουμε προβλήματα. Αυτό είναι το θεμέλιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η Ελλάδα ήταν πάντα μία φιλοευρωπαϊκή χώρα, μία χώρα οπαδός της ευρωπαϊκής ομοσπονδιακής προοπτικής. Πώς είναι δυνατόν να θεωρούμε ότι μπορεί να είμαστε μέλη μίας ισχυρής νομισματικής ένωσης και μίας ένωσης κρατών και λαών, χωρίς να υπάρχουν όλες οι αναγκαίες και αμοιβαίες παραχωρήσεις, εκτός και αν θεωρούμε ότι η δημοσιονομική ανασυγκρότηση και η δημιουργία θεσμικών αναχωμάτων προκειμένου να αποφύγουμε στο μέλλον έναν δημοσιονομικό εκτροχιασμό, είναι κάτι βλαπτικό για τη χώρα και την προοπτική της.


Θα μπορούσα να γράψω πολλά για τη δέσμη των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου και τη σημασία τους. Οι αποφάσεις αυτές είναι τώρα στα χαρτιά. Πρέπει να εξειδικευτούν και να εφαρμοστούν. Αυτό απαιτεί σκληρή δουλειά, λεπτή και δύσκολη διαπραγμάτευση, τόσο στο εσωτερικό της ευρωζώνης και των ευρωπαϊκών και διεθνών θεσμών, όσο και σε σχέση με τον διεθνή ιδιωτικό τομέα.
Αυτό δεν είναι εφικτό χωρίς ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο, χωρίς οι Έλληνες πολίτες να στηρίξουν την προσπάθεια, όχι της κυβέρνησης αλλά της χώρας. Εάν δεν πετύχουμε την εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2011, εάν δεν μπούμε με δυναμικό τρόπο στην εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2012, όλα θα είναι και πάλι υπό αμφισβήτηση. Δεν θα υπάρχει ούτε νέο πρόγραμμα ,ούτε 7η δόση, ούτε PSI plus, με τόσο ευεργετικές συνέπειες για το μέγεθος του δημοσίου χρέους και το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης του.


Ας κάνω μία θεωρητική ερώτηση: Aν αυτή η δέσμη αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου ετίθετο πράγματι σε δημοψήφισμα, ποια απόφαση θα ήταν συμφέρουσα για το Λαό και το Έθνος; Ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις μίας αρνητικής απόφασης;


Ας κάνω ακόμα μία υποθετική ερώτηση: Αν η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές, με όλες αυτές τις διαδικασίες σε εκκρεμότητα, πώς θα διασφαλιστεί η αξιοπιστία της χώρας απέναντι στους εταίρους μας και τις διεθνείς αγορές; Θα ανασταλούν οι διαδικασίες εκταμίευσης και οι διαδικασίες εξειδίκευσης και εφαρμογής της απόφασης; Mια υποχρεωτική προεκλογική δέσμευση όλων των κομμάτων ή έστω των λεγόμενων «κυβερνητικών» κομμάτων πως όλα όσα αποφασίστηκαν στις 26 Οκτωβρίου είναι αποδεκτά και σεβαστά από όλους είναι το ελάχιστο που μπορεί να συμβεί, όπως δείχνει η εμπειρία της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Ποιος είναι έτοιμος να αναλάβει πράγματι αυτό το βάρος και τι θα σημαίνει αυτό για τα κύματα δημαγωγίας που πέφτουν πάνω στην κοινή γνώμη και αλλοιώνουν την εικόνα που αυτή έχει για την πραγματικότητα;


Με ποια αιτιολογία και αντιπρόταση τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ιδίως η αξιωματική αντιπολίτευση, θα αρνηθούν να ψηφίσουν μια συμφωνία που ελαφρύνει τον Λαό από ένα σημαντικό μέρος του βάρους του δημοσίου χρέους; Στο όνομα ποιου μπορεί να δοθεί μια αρνητική ψήφος όταν, για πρώτη φορά, η Βουλή θα έχει την ευκαιρία να αποφασίσει την μείωση και όχι την αύξηση του δημοσίου χρέους;


Κανείς δεν δικαιούται πλέον να ωραιοποιεί ή να νοθεύει τις καταστάσεις. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται ολόκληρη και αυθεντική. Και είναι σκληρή ,αλλά είναι η μόνη ασφαλής βάση για το μέλλον της χώρας και την ανάκτηση του χρόνου και του χώρου που χάσαμε.


Πίσω από τις κραυγές και τις εύκολες κουβέντες υπάρχει η φωνή της Πατρίδας. Μπορούμε να πετύχουμε, αρκεί να είμαστε σοβαροί, ενωμένοι, υπεύθυνοι και να έχουμε συνείδηση της κατάστασης και της ιστορίας. Πρέπει να είμαστε υποχρεωτικά αισιόδοξοι, γιατί αν αφεθούμε να παρασυρθούμε από την ηττοπάθεια και την απαισιοδοξία της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, τότε θα έχουμε χάσει ένα πολύ μεγάλο ιστορικό στοίχημα. Και η βλάβη θα είναι ανεπανόρθωτη.
 
Ευάγγελος Βενιζέλος
 - Ο τίτλος προέρχεται από στίχο του Γ. Σεφέρη, Ημερολόγιο Καταστρώματος( «την κραυγή/ βγαλμένη απ/ τα παλιά νεύρα του ξύλου/ γιατί την είπες φωνή Πατρίδας; »)

Περιφέρεια Ηπείρου: Αποφάσεις για έργα σε Πρέβεζα και Άρτα.

Tη δημοπράτηση νέων έργων και την ανάδειξη αναδόχου για ένα άλλο, ενέκρινε στη χθεσινή της συνεδρίαση η Οικονομική Επιτροπή της Περιφέρειας Ηπείρου. Συγκεκριμένα:

1. Δημοπρατήθηκε το έργο «Ολοκλήρωσης των κτιριακών εγκαταστάσεων στη λίμνη Ζηρού» με προϋπολογισμό 175.000 ευρώ.

2. Δημοπρατήθηκε το έργο, «Αποκατάσταση πρανούς 8ης επαρχιακής οδού» στο Δ.Δ. Σκιαδά Ν. Πρέβεζας, με προϋπολογισμό 28.000 ευρώ.

3. Επαναδημοπρατείται το έργο: «Βελτιώσεις - συντηρήσεις -αποκαταστάσεις ζημιών σε τμήματα του επαρχιακού και βασικού οδικού δικτύου της Π.Ε. Πρέβεζας», προϋπολογισμού 150.000 ευρώ, επειδή δεν προσήλθε κανείς ενδιαφερόμενος για προσφορά.

4. Εγκρίθηκε η επαναδημοπράτηση με τους ίδιους όρους του έργου: «Αποκατάσταση ζημιών από κατολίσθηση πρανούς τμήματος της 5ης επαρχιακής οδού Αγιάς - Πέρδικας», προϋπολογισμού 440.000 ευρώ, με παράλληλη ματαίωση του διαγωνισμού που επρόκειτο να γίνει στις 18 Νοεμβρίου.

Τέλος η Ο.Ε. ανέδειξε τον ανάδοχο του έργου «Ηλεκτροφωτισμός 1ης Επαρχιακής Οδού Π.Ε. Πρέβεζας». Ο προϋπολογισμός του ανέρχεται σε 100.000 ευρώ και ανάδοχος αναδείχτηκε ο Γεώργιος Μυριούνης.

Ανάδοχοι για έργα στην Π.Ε. Άρτας

Η Οικονομική Επιτροπή ανέδειξε σήμερα:
- Τον ανάδοχο του έργου της αποκατάστασης της κοίτης του Αράχθου στην περιοχή Γεφυρών, με προϋπολογισμό 200.000 ευρώ. Μειοδότρια αναδείχτηκε η εργοληπτική επιχείρηση Ι.ΚΑΛΛΙΑΣ & ΣΙΑ Ε.Ε..
- Τον ανάδοχο του έργου της επισκευής - συντήρησης εγκαταστάσεων του αντλιοστασίου Βίγλας, προϋπολογισμού 50.000 ευρώ. Μειοδότρια αναδείχτηκε η Κ/Ξ Α.ΤΣΩΡΟΣ-Λ.ΣΑΚΚΑΣ Ο.Ε..

Αξιολόγηση προσφορών για τον κινητό εξοπλισμό του ΧΥΤΑ Ελληνικού

Στη χθεσινή της συνεδρίαση η Οικονομική Επιτροπή ενέκρινε το Πρακτικό Αξιολόγησης Προσφορών για την προμήθεια κινητού εξοπλισμού για το ΧΥΤΑ Ελληνικού. Ο εξοπλισμός περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, ερπυστριοφόρο φορτωτή, συμπιεστή απορριμμάτων, ελαστιχοφόρο εκσκαφέα- φορτωτή, φορτηγό αυτοκίνητο.

  Preveza Leaks 

Παπανδρέου: Δημοψήφισμα για τη νέα σύμβαση.

 

Θα ζητήσει και ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.

Το «μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι» στη νέα συμφωνία της Ελλάδας με την Ευρώπη θα κληθούν να πουν οι πολίτες, δήλωσε ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, προαναγγέλλοντας τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την κύρωση ή μη της νέας δανειακής σύμβασης από τον ελληνικό λαό. «Έχουμε εμπιστοσύνη στους πολίτες», η εντολή τους θα μας δεσμεύσει, τόνισε ο κ. Παπανδρέου και συμπλήρωσε: Λέμε ''όχι'' στις εθνικές εκλογές τώρα γιατί θα ήταν υπεκφυγή και θα οδηγούσε σε διχόνοιες. Παράλληλα, ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, λέγοντας ότι «περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η έκφραση της εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση». 
Ο κ. Παπανδρέου χαρακτήρισε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος ύψιστη πράξη δημοκρατίας και πατριωτισμού.
«Ας δώσουμε το λόγο στο λαό και στους πολίτες. Να τιμήσουμε το λαό και να τον κάνουμε συμμέτοχο στις αποφάσεις. Να υπάρχει κρυστάλλινη θέση για ένα θέμα που οριοθετεί το παρόν και το μέλλον», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Είναι η ώρα να απαντήσει ο πολίτης υπεύθυνα. Θέλει να την υλοποιήσουμε ή να την απορρίψουμε (σ.σ. την σύμβαση). Αν δεν την θέλει ο λαός δεν θα εφαρμοστεί. Εάν ναι, θα προχωρήσουμε», ανέφερε ο κ. Παπανδρέου κατά τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.
Η κυβέρνηση, τόνισε ο κ. Παπανδρέου, διαθέτει την δεδηλωμένη και έχει δύο χρόνια μπροστά της για να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της.
Νωρίτερα, ο κ. Παπανδρέου είχε απορρίψει τα περί πρόωρων εκλογών, λέγοντας ότι «θα κριθούμε στο τέλος της τετραετίας. Δεν μπορούμε να παρατήσουμε τον αγώνα στη μέση γιατί έτσι συμφέρει ορισμένους». Παράλληλα απέρριψε σενάρια συγκυβέρνησης και συγκατοίκησης. 
Πρότεινε όμως να υπάρξει συνεννόηση σε ένα πρόγραμμα βασικών αλλαγών -από τον εξορθολογισμό του κράτους έως την καταπολέμηση της ανομίας και τις αλλαγές στην Παιδεία- το οποίο θα εφαρμόσει μετά τις κάλπες όποια κυβέρνηση και εάν εκλεγεί, με τη στήριξη της αντιπολίτευσης.

«Η συμφωνία απομακρύνει την ανασφάλεια».
«Η συμφωνία των Βρυξελλών απομακρύνει την ανασφάλεια και μας επιτρέπει να κοιτάξουμε το μέλλον», τόνισε ο Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.

Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της περασμένης Τετάρτης ανοίγει νέα εποχή για την Ευρώπη και την Ελλάδα, δήλωσε ο Πρωθυπουργός. «Τίποτε δεν θα είχε επιτευχθεί αν η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν είχε σταθεί στο ιστορικό ύψος των στιγμών», τόνισε, ευχαριστώντας τους βουλευτές της συμπολίτευσης που ψήφισαν το πολυνομοσχέδιο.

«Θέλω να ευχαριστήσω όλους για τον αγώνα που δίνουμε μαζί, κάθε βουλευτή τον τιμούμε για την επιμονή και την αντοχή του σε αυτές τις δύσκολες στιγμές», ανέφερε.

«Δεν κινδυνεύουν συντάξεις και καταθέσεις».

Ο κ. Παπανδρέου επανέλαβε ότι δεν κινδυνεύουν οι συντάξεις και διαβεβαίωσε ότι το τραπεζικό σύστημα και οι καταθέσεις είναι απολύτως διασφαλισμένα.

Ο κ. Παπανδρέου τάχθηκε κατά των «κηρύκων της μιζέριας», όπως είπε, τονίζοντας πως δεν θα μας απαγορεύσει κανείς να χαιρόμαστε και δεν πρόκειται να δεχτούμε αμφισβήτηση του πατριωτισμού μας από κανέναν. Κανείς δεν πανηγυρίζει γιατί το μέλλον έγινε ξαφνικά ρόδινο, έγινε όμως πιο εύκολο, συμπλήρωσε.

Εξάλλου, ο κ. Παπανδρέου τόνισε ότι «δεν δικαιολογώ σε κανένα σημείο τη βία, μπορώ να συμμεριστώ όμως την οργή του κόσμου», ενώ στηλίτευσε τη συμπεριφορά όσων «για δικούς τους λόγους καλλιεργούν φόβους, μιζέρια και ανασφάλεια».

«Νέο τοπίο από τις αρχές του 2012».
Από τις αρχές τους 2012 θα υπάρχει ένα νέο τοπίο. Θα μπορούμε να πάμε με όλες μας τις δυνάμεις όχι πια στην άμυνα, αλλά στην επίθεση: στις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος, πρόσθεσε.

«Ο δρόμος αυτός δεν είναι στρωμένος με πέταλα, έχει όμως ένα τέλος» πρόσθεσε ο κ. Παπανδρέου επιχειρώντας να δείξει κάποιο φως στην άκρη του τούνελ. Παραδέχτηκε όμως ότι «δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αυξήσεις μισθών αυτήν την στιγμή», μπορούμε όμως -όπως πρόσθεσε- να μιλήσουμε για επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας.
«Θέλει η πλειοψηφία αστάθεια και αναρχία; Θέλουμε τον εθνικό διχασμό; Θα είναι αυτή λύση για την Ελλάδα;» αναρωτήθηκε ο κ. Παπανδρέου και πρόσθεσε ότι εάν συμπεριφερόμαστε με βία απέναντι στους εκλεγμένους εκπρόσωπους του ελληνικού λαού, εάν χωρίζουμε ο ένας τον άλλο σε εθνικόφρονες και μιάσματα, αυτό δεν υπηρετεί την πατρίδα.
«Η βία, ο διχασμός και η λασπολογία δεν υπηρετεί την πατρίδα. Αν στήναμε εθνικά δικαστήρια θα λυνόταν τα προβλήματα μας;» συμπλήρωσε.

www.tanea.gr

Κορνέλ Γουέστ: «Ο νεοφιλελευθερισμός είναι ηθικά χρεοκοπημένος».

«Οι πολιτικές επιλογές που υπάρχουν σήµερα στις Ηνωµένες Πολιτείες προκαλούν θλίψη» λέει στο «Βήµα» ο γνωστός αφροαµερικανός φιλόσοφος και καθηγητής στο Πανεπιστήµιο του Πρίνστον Κορνέλ Γουέστ. Εχοντας συλληφθεί δύο φορές µέσα σε έναν µήνα – η τελευταία πριν από λίγες ηµέρες – για τη συµµετοχή του στις διαδηλώσεις του κινήµατος «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ», ο Γουέστ χαρακτηρίζει το δικοµµατικό σύστηµα στις Ηνωµένες Πολιτείες «σάπιο», ενώ καταδικάζει και τις προεδρικές επιδόσεις του Μπαράκ Οµπάµα, τον οποίο στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας το 2007 είχε στηρίξει έµπρακτα. Ο αµερικανός πρόεδρος, µας λέει ο διάσηµος διανοητής, δεν κατάφερε να δαµάσει το χρόνιο πρόβληµα της φτώχειας στις ΗΠΑ ούτε την «εγκληµατική δραστηριότητα» του αµερικανικού τραπεζικού συστήµατος. Είναι, εξηγεί, «ηθικά χρεοκοπηµένες» οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που οδηγούν σε «εθνικές χρεοκοπίες» στον δυτικό κόσµο και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Ο 58χρονος Γουέστ δηλώνει ταυτόχρονα θαυµαστής του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και της σοσιαλιστικής σκέψης.

Συµµετέχει στο κίνηµα για τα πολιτικά δικαιώµατα στις ΗΠΑ έχοντας µεγαλώσει στην ταραχώδη δεκαετία του 1960. Μέσω της ακτιβιστικής δράσης του και του συγγραφικού έργου του, το οποίο επικεντρώνεται σε φυλετικά και ταξικά ζητήµατα, ζητήµατα ηθικής και φιλοσοφίας της θρησκείας, έχει συµβάλει καθοριστικά στη διαµόρφωση της αµερικανικής προοδευτικής σκέψης των τελευταίων δεκαετιών.
Ο ίδιος υπήρξε ένθερµος υποστηρικτής και του Οµπάµα, βοηθώντας µάλιστα σε περισσότερες από 60 εκδηλώσεις της προεκλογικής εκστρατείας του. Εκτοτε η γνώµη του για τον πρόεδρο έχει αλλάξει ριζικά: τον χαρακτήρισε «µαύρη µασκότ των ολιγαρχών της Γουόλ Στριτ και µαύρη µαριονέτα των εταιρικών πλουτοκρατών, που έγινε επικεφαλής της αµερικανικής φονικής µηχανής και είναι υπερήφανος γι’ αυτό».
Τι προκάλεσε αυτή τη µεταστροφή; τον ρωτάµε. «Οταν ο πρόεδρος επέλεξε για το οικονοµικό του επιτελείο τον Τίµοθι Γκάιτνερ και τον Λάρι Σάµερς (σ.σ.: πρώην επικεφαλής του Εθνικού Οικονοµικού Συµβουλίου του Λευκού Οίκου) κατάλαβα ότι είχε υποταχθεί στη Γουόλ Στριτ» µας εξηγεί. «Και η άρνησή του να υποστηρίξει τον Νόµο υπέρ τηςΕλεύθερης Επιλογής των Εργαζοµένων (Employee Free Choice Act – EFCA) που θα ενίσχυε τα συνδικάτα το επιβεβαίωσε. Επιπλέον η υποστήριξή του στον Πατριωτικό Νόµο (Patriotic Act), η άρνησή του να στείλει στη ∆ικαιοσύνη τους υπευθύνους της εγκληµατικήςσυµπεριφοράς στη Γουόλ Στριτ αλλά και η σιωπή του για το χρόνιο πρόβληµα της φτώχειας στην Αµερική ενίσχυσαν ακόµη περισσότερο τη γνώµη µου για εκείνον» συµπληρώνει. Ο Γουέστ µπήκε σε ένα λεωφορείο και διαπίστωσε ιδίοις όµµασι τα διογκούµενα προβλήµατα των φτωχότερων κοινωνικών στρωµάτων στις ΗΠΑ: τον περασµένο Αύγουστο περιόδευσε επί µία εβδοµάδα σε 18 αµερικανικές πόλεις σε εννέα Πολιτείες παρέα µε τον τηλεοπτικό παρουσιαστή και πολιτικό σχολιαστή Τάβις Σµάιλι, καταγράφοντας τις προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας. «Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού», του «Poverty Tour», µας λέει, «αντικρίσαµε την πολύτιµη ανθρωπιά και την αξιοθαύµαστηανθεκτικότητα των φτωχών ανθρώπων όλων των χρωµάτων – από τους καταυλισµούς των Ινδιάνων στα ισπανόφωνα “barrios” (γειτονιές), στις ασιατικές κοινότητες, στις µαύρες γειτονιές και στα λευκά γκέτο. Είδαµε όµως και το µεγαλύτερο πρόβληµα που αντιµετωπίζεισήµερα η αµερικανική κοινωνία: την αισχρή ανισότητα στην κατανοµή του πλούτου». Γι’ αυτό εξάλλου αποφάσισε να υποστηρίξει µε την παρουσία του τις διαδηλώσεις του κινήµατος «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ». Αν και, όπως µας εξηγεί, δεν γνωρίζει το πώς αυτό θα εξελιχθεί στο µέλλον, πιστεύει ότι οι περισσότεροι από τους διαδηλωτές «είναι βαθιά καχύποπτοι µε το σάπιο δικοµµατικό σύστηµα, που έχει δηλητηριαστεί από τα µεγάλα κεφάλαια και τους λοµπίστες».
∆εδοµένων των πολιτικών επιλογών, ο ίδιος θα προτιµούσε στις προεδρικές εκλογές του 2012 να επανεκλεγεί ο Οµπάµα ή ο Λευκός Οίκος να επιστρέψει σε ρεπουµπλικανικά χέρια; τον ρωτήσαµε. «Η επιλογή µεταξύ ενός µέτριου, ψευδολόγου και κακόβουλουΡεπουµπλικανού υποψηφίου και ενός µαλθακού, άτολµου, κεντρώου ∆ηµοκρατικούυποψηφίου προκαλεί θλίψη» απαντά. Και καταλήγει: «Πρέπει να κρατήσουµε τη ∆εξιά εκτός Λευκού Οίκου, αλλά εύχοµαι να µπορούσαµε να τα πάµε καλύτερα από αυτό που έχουµε. Και τα δύο κόµµατα είναι εκδοχές της κυριαρχίας των ολιγαρχιών, µε τους ∆ηµοκρατικούς να είναι λιγότερο µοχθηροί».

«Η ΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΜΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΕ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ»…

Δεν αλλάζει το µαύρο κοστούµι του ποτέ.

Κυκλοφορεί πάντα – µα πάντα – µε µαύρο κοστούµι, µαύρη γραβάτα και λευκό πουκάµισο. «Είναι τα ρούχα του νεκροταφείου – η στολή που µε κρατάει σε ετοιµότητα για τη µάχη. Αν πέσω ξερός, είµαι έτοιµος για το φέρετρο. Απλά φροντίστε καλά την “άφρο”κόµµωσή µου» έχει πει αυτοσαρκαζόµενος. «Εκκεντρικός» λένε πολλοί. Ποιος θα περίµενε άλλωστε ότι ένας καθηγητής Πανεπιστηµίου, συγγραφέας, φιλόσοφος και πολιτικός ακτιβιστής, σοσιαλιστής πλην πιστός χριστιανός, µπορεί να είναι παράλληλα ηθοποιός, ερασιτέχνης κλασικός βιολονίστας και ραπ τραγουδιστής; Ο Κορνέλ Γουέστ είναι καθηγητής Αφροαµερι κανικών Σπουδών στο Πανεπιστήµιο του Πρίνστον, ενώ στο παρελθόν έχει διδάξει και στο Γέιλ, στο Χάρβαρντ και στο Πανεπιστήµιο του Παρισιού. Εχει γράψει 19 βιβλία, µε πιο γνωστά τα «Race Matters» (Ζητήµατα φυλής), «Democracy Matters: Winning the Fight Against Imperialism» (Ζητήµατα ∆ηµοκρατίας: Κερδίζοντας τη µάχη κατά του ιµπεριαλισµού) και την πιο πρόσφατη αυτοβιογραφία του, «Brother West: Living and Loving Out Loud» (Αδελφός Γουέστ: Ζώντας και αγαπώντας στο επακρον). Εξέχον µέλος του κινήµατος ∆ηµοκράτες Σοσιαλιστές της Αµερικής, µε αναρίθµητες αναφορές στον διεθνή Τύπο και µε περισσότερες από 20 τιµητικές διακρίσεις, ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως «µη µαρξιστή σοσιαλιστή» , καθώς δεν µπορεί να συγκεράσει τις µαρξιστικές θεωρίες µε την παράδοση της µαύρης θεολογίας και τις διδαχές της Εκκλησίας των Βαπτιστών στην οποία ανήκει. Η καριέρα του όµως δεν περιορίζεται στον ακαδηµαϊκό κόσµο και στον ακτιβισµό: ο Γουέστ ενσαρκώνει τον χαρακτήρα του Councilor West στις ταινίες «The Matrix Reloaded» και «The Matrix Revolutions», ενώ έχει εµφανιστεί και σε αρκετά πολιτικο-κοινωνικού περιεχοµένου ντοκυµαντέρ, όπως το «Examined Life», το «Sidewalk» και το «Stand». Εχει επίσης κυκλοφορήσει δύο χιπ-χοπ δίσκους, ενώ το 2009 συνεργάστηκε και µε τον διάσηµο ροκ τραγουδιστή Τζον Κούγκαρ.

«Ο λαός της Ελλάδας υποφέρει αλλά αγωνίζεται».

Λέτε ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη οδηγούν σε συρρίκνωση της μεσαίας τάξης. Πώς θα αντιστραφεί αυτή η τάση;

«Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην Αμερική και στην Ευρώπη είναι ηθικά χρεοκοπημένες και έχουν οδηγήσει σε εθνικές χρεοκοπίες. Χρειαζόμαστε δημοκρατικά ελεγχόμενη ρύθμιση των τραπεζών που θα περιορίζει την απληστία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και θα δίνει αξία στο δημόσιο συμφέρον, εστιάζοντας κυρίως στο συμφέρον της εργατικής τάξης και των φτωχών ανθρώπων. Εκφράζω τη βαθιά μου αλληλεγγύη προς τον λαό της Ελλάδας που υποφέρει αλλά αγωνίζεται εναντίον τόσο των μεγάλων τραπεζών, οι οποίες δεν λογοδοτούν σε κανέναν, όσο και των πολιτικών που συνεργούν σε αυτό. Με λίγα λόγια, είμαστε σε αυτόν τον αγώνα όλοι μαζί, πέρα από τα εθνικά σύνορα».

tovima.gr

Φθινόπωρο. - Φωτογραφικό Αφιέρωμα.

Σε πολλά μέρη του κόσμου, το φθινόπωρο είναι η πιο όμορφη και πολύχρωμη εποχή του έτους. Φύλλα πέφτουν σε κίτρινο, πορτοκαλί και φωτεινές αποχρώσεις του βαθύ κόκκινου.

http://www.otherside.gr

Προχωρούν οι διαδικασίες για την δημιουργία Λαικής Αγοράς στην Πρέβεζα.

 

Την απόφαση της Δημοτικής Αρχής να προχωρήσει το συντομότερο δυνατό στην λειτουργία Λαικής Αγοράς στην Πρέβεζα επανέλαβε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Δημήτρης Κατσιπανέλης απευθυνόμενος στους εκπροσώπους των νέων αγροτών και παραγωγών της περιοχής.

Ο κ.Κατσιπανέλης και ο αρμόδιος υπάλληλος κ.Σταύρακας ενημέρωσαν την αντιπροσωπεία για το που βρίσκεται σήμερα το θέμα της Λαικής Αγοράς αλλά και για τις κινήσεις στις οποίες έχει προβεί η Δημοτική Αρχή προκειμένου να ξεπεραστούν τα προβλήματα που προέκυψαν στην διαδικασία αδειοδότησης και τα οποία οφείλονταν κυρίως στην έλλειψη διευκρινιστικών εγκυκλίων από τον «Καλλικράτη».

Το αρμόδιο γραφείο του Δήμου έχει σχεδόν ολοκληρώσει το πλαίσιο για την συγκρότηση επιτροπής γνωμοδότησης προκειμένου το θέμα να εισαχθεί και πάλι στο Δημοτικό Συμβούλιο και να προχωρήσουν έτσι οι απαραίτητες εγκρίσεις αδειοδότησης. 

Τόσο τα μέλη της Ε.Ν.Α Πρέβεζας όσο και οι υπόλοιποι παραγωγοί που συμμετείχαν στην σύσκεψη επανέλαβαν ότι η Λαική Αγορά στην οποία θα μπορούν να διαθέτουν τα προιόντα τους οι αγρότες της περιοχής αποτελεί την μοναδική διέξοδο για την επιβίωσή τους σε αυτή την δύσκολη οικονομική συγκυρία ενώ ο κ Κατσιπανέλης τους διαβεβαίωσε ότι αυτός ο στόχος αποτελεί βασικη προτεραιότητα και για την Δημοτική Αρχή η οποία θα αναλάβει κι άλλες πρωτοβουλίες για την υποστήριξη της τοπικής παραγωγής.

  epirusgate 

Τι έχεις Γιάννη μ; Τι είχα πάντα.

KYR-Άλλοτε και τώρα

More PowerPoint presentations from rompre

( Για μεγέθυνση κάντε κλίκ στο εικονίδιο δεξιά του menu )

Η ελληνική κρίση και οι ευθύνες της Ευρώπης.

Στο τελευταίο βιβλίο του, με τίτλο «Finanzcapitalismo» (Einaudi, 2011), ο Ιταλός κοινωνιολόγος Λουτσιάνο Γκαλίνο αναλύει τη σημερινή παγκόσμια κρίση ως συνέπεια της μακρόχρονης κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού.Σύμφωνα με τον Γκαλίνο, ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια ιδεολογία «ολοκληρωτική», καθώς αποβλέπει στη διάπλαση ενός «νέου ανθρώπου», με βάση το υπόδειγμα του homo economicus. Ταυτόχρονα, ωστόσο, είναι και μια «ευέλικτη» ιδεολογία, επειδή μπορεί να συμβιώνει τόσο με δημοκρατικά όσο και με αυταρχικά πολιτικά καθεστώτα, υπό τον όρο, βέβαια, να μην τίθεται υπό αμφισβήτηση η θρησκεία της ελεύθερης αγοράς. Το ακόλουθο άρθρο του Λουτσιάνο Γκαλίνο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «La Repubblica».Η ελληνική κρίση δείχνει με τρόπο σκληρό πώς το χρηματοπιστωτικό σύστημα κυβερνάει ήδη στην πράξη την Ευρωπαϊκή Ενωση με τους εκτελεστικούς του βραχίονες: την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οι εκλεγμένες από το λαό κυβερνήσεις έχουν εδώ και πολύ καιρό επιλέξει να διεκπεραιώνουν τις εντολές του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Θα έπρεπε να το έχουν μεταρρυθμίσει μετά την έκρηξη της κρίσης το 2008, όταν, σύμφωνα με τα λόγια του τότε Γερμανού υπουργού Οικονομικών, του Πέτερ Στάινμπρουκ, «είδαμε το βάθος της αβύσσου».Είναι αλήθεια ότι στις Βρυξέλλες συζητούν εδώ και δύο χρόνια για οικονομικές μεταρρυθμίσεις, αλλά μπροστά στη φύση και τις διαστάσεις του προβλήματος πρόκειται για το γνωστό κουβαδάκι με το οποίο προσπαθούν να αδειάσουν τη θάλασσα. Καθώς δεν έχουν μεταρρυθμίσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα και καθώς μάλιστα το έχουν βοηθήσει να γίνει πιο ισχυρό από πριν, οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκονται τώρα εκτεθειμένες στις αξιώσεις του. Ακριβώς όπως συνέβη και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Προς το παρόν, αυτό αξιώνει να διασωθούν οι τράπεζες από την κρίση του ελληνικού χρέους.Πιστές στο ρόλο τους των δημοκρατικά εκλεγμένων οργάνων, που δεν βλέπουν άλλη λύση από το να υποκύπτουν στις υπαγορεύσεις οργάνων που ποτέ δεν έχουν εκλεγεί από κανέναν, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης απαιτούν ομόφωνα από την Ελλάδα να μειώσει δραστικά το δημόσιο χρέος της. Ζούσε πάνω από τις οικονομικές δυνατότητές της, υποστηρίζουν, και τώρα οφείλει να μπει σε ένα δρόμο αυστηρής λιτότητας: να περικόπτει τους μισθούς, τις συντάξεις, τις δαπάνες για Υγεία και Παιδεία και να ιδιωτικοποιεί τα πάντα: τις μεταφορές, τις ακτές, τις συλλογικές υπηρεσίες, τα νησιά, τα λιμάνια και (γιατί όχι;) τον Παρθενώνα.

Το «φάρμακο» και η «αρρώστια».
Αυτό που αποσιωπάται σχετικά με την ελληνική κρίση είναι ότι οι αιτίες της δεν είναι εκείνες που συνήθως αναφέρονται, ότι τα φάρμακα, που μέχρι τώρα προτείνονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι χειρότερα από την αρρώστια και ότι η πολιτική παράλυση, στην οποία περιέπεσε η ελληνική κυβέρνηση, στερούμενη της δυνατότητας να αποφασίζει για οποιοδήποτε θέμα οικονομικής πολιτικής, αποτελεί μιαν έκπτωση της δημοκρατίας με παγκόσμια σημασία. Πρώτα απ' όλα, η κύρια αιτία του υψηλού δημόσιου χρέους δεν έγκειται σε υπερβολικές κοινωνικές δαπάνες, αλλά σε πολύ περιορισμένη ροή φορολογικών εσόδων, οφειλόμενη σε ένα υψηλό ποσοστό φοροδιαφυγής, που διαρκούσε για κάμποσα χρόνια.Τώρα η ελληνική κυβέρνηση, πιεζόμενη από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ζητάει από τους συνταξιούχους, από τους εργαζόμενους, από τους εκπαιδευτικούς, από τους δημόσιους υπάλληλους, να αποδώσουν στον κρατικό προϋπολογισμό τα δισεκατομμύρια ευρώ που αφαίρεσε από αυτόν, στη διαδρομή του χρόνου, μια μειονότητα, η οποία εισπράττει ένα εισόδημα εκατοντάδες φορές μεγαλύτερο από το δικό τους.Αφού, μάλιστα, τους ενοχοποίησαν -πρώτη η γερμανική κυβέρνηση- ότι εργάζονται λίγο, ότι συνταξιοδοτούνται νωρίτερα από όλους τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες, ότι παίρνουν πολύ μεγάλες συντάξεις, ότι κάνουν περισσότερες διακοπές από όλους (ενώ όλα τα διαθέσιμα στοιχεία, για όποιον θέλει να πληροφορηθεί, επιβεβαιώνουν ότι πρόκειται για ψευδείς ισχυρισμούς).Ποιο είναι, όμως, το πραγματικό ύψος του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, για το οποίο λένε ότι θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα ολόκληρη την ευρωζώνη; Πρόκειται για 350 δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι σίγουρα ένα σημαντικό ποσό. Το οποίο, όμως, αντιπροσωπεύει μόνο το 3,7% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, χωρίς να υπολογίζουμε δηλαδή μια μεγάλη οικονομία, όπως εκείνη του Ηνωμένου Βασιλείου. Επιπλέον, το 43% αυτού του χρέους βρίσκεται στα χέρια Ελλήνων πιστωτών, που κατά το ήμισυ είναι τράπεζες. Από το σύνολο πρέπει ακόμα να αφαιρεθούν 7 δισεκατομμύρια χρεών προς τις ΗΠΑ, 3 προς την Ελβετία και περί τα 2 προς την Ιαπωνία.

Ελληνικό χρέος και σενάρια.
Το ελληνικό χρέος προς την Ευρωπαϊκή Ενωση (συμπεριλαμβανομένων κρατών και τραπεζών), που έγκειται κυρίως σε ομόλογα και άλλους τίτλους, ανέρχεται επομένως σε λιγότερα από 190 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα οποία περίπου τα 35 οφείλονται στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.Από το 2008 μέχρι σήμερα οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πλην της Ελβετίας, έχουν δαπανήσει ή εγκαταλείψει πάνω από τρία τρισεκατομμύρια ευρώ, για να διασώσουν τους χρηματοπιστωτικούς θεσμούς τους. Και τώρα ανησυχούν αληθινά, επειδή μια περιφερειακή οικονομία δυσκολεύεται να ξεπληρώσει, με τους τόκους, λίγο πάνω από το 6% αυτού του ποσού; Υπάρχει κάτι που δεν πάει καλά σε όλη αυτή την υπόθεση. Τα πράγματα που δεν πάνε καλά είναι κυρίως δύο.Η ελληνική κρίση είναι, σε πρώτο επίπεδο, μια προαγγελία αυτού που θα μπορούσε να συμβεί και σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανόμενης και της Ιταλίας, αν οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης συνεχίσουν να υφίστανται τους χειρισμούς του χρηματοπιστωτικού συστήματος (και των οίκων αξιολόγησης) και να μην προσπαθούν σοβαρά να το ρυθμίσουν, προκειμένου να αποτρέψουν μια νέα κρίση, χειρότερη από εκείνη του 2008.

Κερδοκοπία και πιστωτικοί όμιλοι.
Το σενάριο περιλαμβάνει, όπως είναι φανερό, νέες κερδοσκοπικές πιέσεις, τις οποίες θα ασκήσουν οι μεγαλύτεροι πιστωτικοί όμιλοι, προκειμένου να αντλήσουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος με τη μορφή τόκων και υπεραξιών. Πράγμα που συνεπάγεται, όπως διδάσκουν τα μοντέλα διαχείρισης του ρίσκου, το να διατρέχουν έναν υψηλό κίνδυνο όχι οι ίδιοι οι όμιλοι, αλλά οι πολίτες· σήμερα οι Ελληνες, αύριο οι Ισπανοί ή οι Ιταλοί.Περιλαμβάνει όμως και μιαν άγρια πίεση για ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες θα γίνονται υπό την αιγίδα της τρόικας και θα αποτελούν αληθινό ξεπούλημα πελώριων εθνικών περιουσιών.Ενα δεύτερο πράγμα, που δεν πάει καλά, είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το βασικό της όριο, που επιβάλλεται από την ιδρυτική συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έγκειται στο ότι έχει ως μέγιστο καταστατικό σκοπό τη σταθερότητα των τιμών, δηλαδή την πάλη εναντίον του πληθωρισμού. Αυτό εξηγεί εν μέρει τη βραδύτητα και την αδεξιότητα με την οποία κινήθηκε μπροστά στην ελληνική κρίση.Ενα τέτοιο όριο, όμως, ισοδυναμεί με το να αποφασίζουμε με νόμο ότι, για παράδειγμα, το πρώτων βοηθειών του μεγαλύτερου νοσοκομείου θα ασχολείται μόνο με τραύματα του αριστερού ποδιού. Οι άλλες δύο κεντρικές τράπεζες της Δύσης, η Τράπεζα της Αγγλίας και η αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα, έχουν μεταξύ των καταστατικών σκοπών τους και την ανάπτυξη και την αύξηση της απασχόλησης, σκοπούς που επιδιώκουν και με τη δημιουργία νέου χρήματος.Με αυτή, δηλαδή, τη βασική λειτουργία που τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν παραχωρήσει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά που αυτή δεν θέλει να ασκήσει, τη στιγμή ακριβώς που τη χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

enet 
epirusgate.blogspot.com

Φως στο τούνελ.

3.000 ευρώ έδωσε ο αντιπεριφερειάρχης Στράτος Ιωάννου στην Φιλαρμονική Πρέβεζας για να παίξει την 28η Οκτωβρίου (;;;).

Στο στόχαστρο του γιαννιώτικου Epiruspost  μια απόφαση του αντιπεριφερειάρχη κου Στράτου Ιωάννου και πάλι. Το εν λόγο site αναφέρει ότι ο κος Ιωάννου υπέγραψε σύμβαση με την Φιλαρμονική Πρέβεζας υψους 3000 ευρώ για να παίξει την 28η Οκτωβρίου !!!

Αναλυτικά το δημοσίευμα και τα συμπεράσματα δικά σας... 

Και η Φιλαρμονική ήθελε το μισθό της... Και η Περιφερειακή Ενότητα της Πρέβεζας ήταν πρόθυμη να διαθέσει τα χρήματα.... Παραμονή της 28ης Οκτωβρίου, ο αντιπεριφερειάρχης Στράτος Ιωάννου υπέγραψε με τον εκπρόσωπο του σωματείου «Φιλαρμονική Πρέβεζας Ορφέας» τη σύμβαση ώστε η φιλαρμονική να παιανίσει την ημέρα της εθνικής επετείου.

Αξιοπερίεργο; Πιθανόν να είναι για την υπόλοιπη Ελλάδα, όχι όμως για την Πρέβεζα, καθώς εκεί η Περιφερειακή Ενότητα μοιράζει αφειδώς χρήματα και εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Έτσι λοιπόν στην εν λόγω Φιλαρμονική, δόθηκε το ποσό των τριών χιλιάδων ευρώ, για δουλειά ελάχιστων ωρών!

Το αντικείμενο, σύμφωνα με τη σύμβαση ήταν «η παιάνιση θριαμβευτικών θουρίων και εμβατηρίων στις οδούς της πόλης κατά τις πρωινές ώρες της επετείου, η μουσική συνοδεία κατά την αναγγελία των επισήμων στη δοξολογία και την κατάθεση στεφάνων, η ανάκρουση του εθνικού ύμνου μετά την κατάθεση στεφάνων και η παιάνιση εμβατηρίων στη διάρκεια της παρέλασης».

Από μία γρήγορη έρευνα, διαπιστώσαμε ότι η περίπτωση της Πρέβεζας αποτελεί πανελλαδική πρωτοτυπία, καθώς σε όλες τις άλλες πόλεις οι δημοτικές ή στρατιωτικές φιλαρμονικές δεν χρειάστηκε να πληρωθούν για να είναι παρούσες την ημέρα της εθνικής επετείου!

Preveza Leaks 

Ο ΟΓΑ έκοψε 3.050 συντάξεις ομογενών από την Αλβανία.

Σε διακοπή της σύνταξης προχώρησε ο ΟΓΑ σε 3.050 περιπτώσεις ομογενών από την Αλβανία, επειδή δεν κατέθεσαν τα δικαιολογητικά που τους ζητήθηκαν μέσα στη νόμιμη προθεσμία.

Τα παραπάνω κάνει γνωστά ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γιώργος Κουτρουμάνης, σε έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή προς απάντηση ερώτησης του βουλευτή του ΛΑΟΣ Θανάση Πλεύρη.

Στο έγγραφο του ο Γιώργος Κουτρουμάνης θυμίζει ότι ο ΟΓΑ χορηγεί συντάξεις σε ασφαλισμένους του, Έλληνες και αλλοδαπούς, εφ' όσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις.

Αναφέρει, επίσης, ότι «ο ΟΓΑ, ως εντολοδόχος ειδικού λογαριασμού του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, χορηγεί σύνταξη ανασφάλιστου υπερήλικα, σε υπερήλικα, ανασφάλιστα οικονομικά αδύναμα άτομα, όταν διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα και δε λαμβάνουν τα ίδια, αλλά ούτε και οι σύζυγοί τους, σε περίπτωση εγγάμων, σύνταξη ή άλλο περιοδικό βοήθημα από οποιαδήποτε πηγή, μεγαλύτερη από τη βασική σύνταξη του ΟΓΑ (σύνταξη χωρίς εισφορές ν. 4169/61) που χορηγεί ο ΟΓΑ στον αγρότη (το ποσό της σύνταξης αυτής ανέρχεται σήμερα στα 360 ευρώ μηνιαίως). Η ίδια παροχή χορηγείται εκτός από τους Έλληνες υπηκόους και σε Έλληνες το γένος, που μένουν νόμιμα και μόνιμα στην Ελλάδα, ανεξάρτητα αν είναι η όχι Έλληνες υπήκοοι».

Όπως ενημερώνει ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, «με αφορμή το νέο τρόπο πληρωμής όλων των παροχών του ΟΓΑ μέσω τραπεζικού λογαριασμού, καθώς και την ανάγκη επικαιροποίησης του Μητρώου Συνταξιούχων Ομογενών Ανασφάλιστων Υπερηλίκων, διενεργείται απογραφή και έλεγχος όλων των συνταξιούχων της κατηγορίας αυτής με χώρα γέννησης την Αλβανία».Στο πλαίσιο του ελέγχου ζητήθηκαν, για την κατηγορία αυτή των συνταξιούχων, νέα στοιχεία όπως είναι η νέα αλβανική ταυτότητα και το αλβανικό βιομετρικό διαβατήριο, που είναι βασικά στοιχεία ταυτοποίησης προσώπων καθώς και πιστοποιητικά γέννησης και οικογενειακής κατάστασης.

Ο Γιώργος Κουτρουμάνης ενημερώνει ότι «μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία μηχανογράφησης του ΟΓΑ, έχουν υποβληθεί δικαιολογητικά από 17.130 περίπου συνταξιούχους ομογενείς από την Αλβανία. Από αυτές τις περιπτώσεις σε 3.050 έγινε διακοπή της σύνταξής τους επειδή δεν κατέθεσαν τα δικαιολογητικά που τους ζητήθηκαν μέσα στη νόμιμη προθεσμία».Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ στην ερώτηση που είχε απευθύνει στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης επικαλούνταν καταγγελίες για «παράνομη είσπραξη συντάξεων του ΟΓΑ από λαθρομετανάστες». Παρέθετε μάλιστα και 15 ονοματεπώνυμα αλλοδαπών που λαμβάνουν συντάξεις του ΟΓΑ, χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις.

 Ο Γιώργος Κουτρουμάνης στην απάντησή του διαβεβαιώνει τον Θανάση Πλεύρη ότι κανένας από τους αναφερόμενους δεν συνταξιοδοτείται παράνομα από τον ΟΓΑ.

ΑΠΕ

thesprotia-news.blogspot.com