Παραδοσιακό Τυρόψωμο στη Γάστρα | Η Ελλάδα του Χθες σε Κάθε Μπουκιά

Ένα ταξίδι στις αυθεντικές γεύσεις και τις μνήμες της παραδοσιακής Ελλάδας, μέσα από την τέχνη του χειροποίητου τυρόψωμου.

Σήμερα σας ταξιδεύουμε στη Δυτική Φραγκίστα Ευρυτανίας, ένα χωριό γεμάτο ιστορία, παράδοση και αυθεντικές γεύσεις. Στο βίντεο αυτό, η κυρία Αλεξάνδρα μας μαθαίνει βήμα-βήμα πώς να φτιάχνουμε παραδοσιακό τυρόψωμο στη γάστρα, όπως το έφτιαχναν οι παλιές νοικοκυρές για να ζεστάνουν τις κρύες χειμωνιάτικες μέρες.

Παρακολουθήστε πώς αναμιγνύει το αλεύρι, το προζύμι και το τυρί, πώς προετοιμάζει τη γάστρα και ανάβει τη φωτιά, και πώς το ψωμί αποκτά την τραγανή υφή και τη μοναδική γεύση του. Μαζί της, θυμόμαστε ιστορίες από τις παλιές, δύσκολες αλλά όμορφες μέρες, με τις μεγάλες οικογένειες, τις σκληρές δουλειές και την αληθινή αγάπη για την παράδοση.

Η κυρία Αλεξάνδρα δεν περιορίζεται μόνο στο τυρόψωμο, αλλά μας φτιάχνει και μια χωριάτικη σαλάτα με υλικά από τον κήπο της, ενώ μας δείχνει πώς παραδοσιακά τρίβουν τη ρίγανη.

Κάθε πλάνο είναι γεμάτο αυθεντικότητα, ενώ κάθε μπουκιά μας γυρνάει πίσω σε μνήμες και γεύσεις από το χθες. Απολαύστε αυτό το μοναδικό ταξίδι στις γεύσεις και την παράδοση και μείνετε συντονισμένοι για ακόμα περισσότερες ιστορίες από τα πανέμορφα χωριά της Ελλάδας.

Παραγωγή: Greek Village Life

Φτερά έκαναν 300 κιλά ελαιόλαδο από αποθήκη ηλικιωμένου. ΒΙΝΤΕΟ

Ηλικιωμένος από τις Σέρρες καταγγέλλει κλοπή ελαιολάδου από την αποθήκη του η οποία είναι δίπλα από το σπίτι του.

Ο ίδιος καταγγέλλει πως του έσπασαν το σύρτη, μπήκαν στο οικόπεδο και του αφαίρεσαν ελαιόλαδο μετά τα μεσάνυχτα καθώς μπήκαν από το παράθυρο.

Δείτε το σχετικό βίντεο από τον ηλικιωμένο που είναι σε απόγνωση

https://agronewsbomb.gr/

Ο γάιδαρος και το πηγάδι....

Μια φορά ήταν ένας χωρικός που είχε έναν γάιδαρο. Μια μέρα ο γάιδαρος έπεσε κατά λάθος σε ένα πηγάδι.... άρχισε να γκαρίζει πολύ δυνατά και ο χωρικός που τον άκουσε πήγε να τον βοηθήσει να βγει....

Έριξε σχοινιά για να τον τραβήξει αλλά στάθηκε αδύνατο. Σκέφτηκε ότι δεν μπορεί να τον βγάλει έξω κ αποφάσισε να μην προσπαθήσει παραπάνω αλλά να τον θάψει μέσα σε αυτό, για να μην ακούει και τα γκαρίσματα του.

Έτσι φώναξε όλους τους γείτονές του να τον βοηθήσουν να ρίξει χώμα στο πηγάδι για να θάψει το ζωντανό μια ώρα αρχύτερα.

Ο γάιδαρος μόλις κατάλαβε τι συνέβαινε άρχισε να γκαρίζει ακόμα πιο σπαρακτικά. Ωστόσο μετά από λίγη ώρα τα γκαρίσματα σταμάτησαν. Οι χωρικοί συνέχισαν να ρίχνουν χώμα..............

Μετά από λίγο ο ιδιοκτήτης του, κοίταξε μέσα στο πηγάδι και βλέπει ότι ο γάιδαρος τίναζε το χώμα από πάνω του και πατούσε πάνω σε αυτό για να ανέβει ψηλά.

Έτσι είχε φτάσει σχεδόν στην επιφάνεια κ έδωσε ένα τελευταίο σάλτο κ έτρεξε ελεύθερος μακριά...............

Ελευθερία

Κοπή πίτας του Συλλόγου Ηπειρωτών Θριασίου Πεδίου

Σας προσκαλούμε την Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2025 και ώρα 18:30 μ.μ. στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του 2ου-4ου Γυμνασίου Ελευσίνας στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας μας. Θα ακολουθήσουν κάλαντα της Ηπείρου και κεράσματα.

Τι συμβαίνει στην Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας; (Μέρος Α'). Γράφει ο Χρήστος Τούμπουρος

Κάτι δεν πάει καλά, εκεί στους απόδημους της Αθήνας.  Μια ησυχία που φαντάζει απραξία.  Σε σημείο που να μην έχει ανακοινωθεί τίποτε για την «Πίτα του Ηπειρώτη 2025». Τηλεφωνούν, ρωτούν όλοι. Καμία απάντηση.

Φυσικά και δεν είναι άσχετο το γεγονός ότι έχει προηγηθεί η ανεξαρτητοποίησηση των

 Παύλου Χρήστου 

Χριστόφορου Ευθυμίου

Χρήστου Τούμπουρου 

Επίσης υπήρξαν οι παραιτήσεις των:

 Κωνσταντίνου Κωνσταντίνου από Ταμίας

Χρήστου Τούμπουρου από Έφορος Πολιτισμού

Να, και η τελευταία επιστολή του Χρήστου Τούμπουρου, μέλος του Δ.Σ. της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας

Μια εξήγηση…

(Πενήντα και βάλε χρόνια υπηρετώ την Ηπειρώτικη αποδημία. Ξεκίνησα από τον «Πανηπειρωτικό Φοιτητικό Σύλλογο» (1973) επί επταετίας, συνέχισα από το 1976, και δεν έφυγα ποτέ, στην Αδελφότητα Αγναντιτών, στην Ομοσπονδία Τζουμερκιωτών, στον Σύλλογο Ηπειρωτών Ηλιούπολης, στην Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας. Αν προσέφερα κάτι, άλλοι θα το πουν.

Με προβληματίζει όμως και στενοχωριέμαι η κατάσταση - η πραγματικότητα, να λέμε αλήθεια- στην οποία περιήλθε η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας.

Απέστειλα πολλές επιστολές προς τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Δημοσιεύω την τελευταία. Δεν αποποιούμαι καμιά ευθύνη. Ενημερώνω τους πατριώτες και τις πατριώτισσες).

Ηλιούπολη 19 Ιανουαρίου 2025

«Των οικιών ημών εμπιμπραμένων υμείς άδετε»

Αγαπητοί πατριώτες/σες

Έχουμε δύο σχεδόν μήνες να λάβουμε οποιαδήποτε ενημέρωση, ως μέλη του Δ.Σ. της Π.Σ.Ε. Ίσως θεωρείται από πολλούς αμελητέο κάτι τέτοιο, ίσως μερικοί να πιστεύουν ότι εκφεύγει η ενημέρωση των μελών για θέματα των αρμοδιοτήτων τους, ίσως … Χίλια ίσως. Εν πάση περιπτώσει, για θέματα μείζονος σημασίας, όπως είναι η «Πίτα του Ηπειρώτη 2025», δεν έχουμε, μέχρι τούδε ουδεμία ουσιαστική ενημέρωση, εκτός από την αίτηση για παραχώρηση του χώρου στο Ζάππειο και τη σχετική απάντηση της αρμόδιας Επιτροπής Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων. Πώς και γιατί φτάσαμε να τελειώνει και το δεύτερο δεκαήμερο του Ιανουαρίου και ακόμη δεν ορίσαμε πότε, πού και πώς θα γίνει αυτή η γιορτή των Ηπειρωτών; Το Προεδρείο έχει, μπορεί να μας ενημερώσει κάτι; Γιατί απλούστατα δεχόμαστε ερωτήσεις από μέλη Συλλόγων, βιώνουμε μαζί τους την αγωνία τους και δεν μπορούμε να δώσουμε καμία απάντηση.

Το ξέρω και δεν θέλω να υπενθυμίζω ότι η «Πίτα του Ηπειρώτη» είναι ο κορυφαίος θεσμός της Π.Σ.Ε. και χρονολογείται σαράντα ολόκληρα χρόνια. Η κατάργησή του, δυστυχώς φοβάμαι κάτι τέτοιο «πετύχαμε», είναι ιεροσυλία. Και το τονίζω μετά λόγου γνώσεως.

Προσωπικά δεν θα ήθελα να απολογηθώ για κάτι τέτοιο. Ο καθείς, ας αναλάβει τις ευθύνες του.

Εκκρεμεί, εδώ και τρεις μήνες το αίτημα του Εφόρου Τύπου για την εφημερίδα. Μαθαίνω διάφορα, αλλά για την εφημερίδα ουδέν.

Η χορωδία διαλύθηκε;

Στην επιτροπή για την εκδήλωση προς τιμήν -μνήμη του Μιχάλη Γκανά, είμαι ακόμη; Αν και δεν γνωρίζω όλα τα μέλη, δεν γνωρίζω, φυσικά, αν συνεδρίασε η Επιτροπή. Δεν έχω καμία ενημέρωση.

Επίσης, αποφασίστηκε κάτι για την παρουσίαση της έκδοσης των Απάντων του Κώστα Κρυστάλλη; Είκοσι ημέρες απομένουν. Ενημέρωσα με επιστολή μου τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.

Αυτά και χίλια δυο άλλα. Με μια παρατήρηση. Με τη σιωπή δεν απαξιώνονται τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Απαξιώνεται η λειτουργία της Πανηπειρωτικής. Με ό,τι σηματοδοτεί κάτι τέτοιο.

Σας ευχαριστώ

Χρήστος Α,. Τούμπουρος

Μέλος Δ.Σ. της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας

Τροχαίο μεταξύ δυο ΙΧΕ οχημάτων κοντά στα Ιωάννινα, με τον ένα οδηγό τραυματία

Τροχαίο μεταξύ δυο ΙΧΕ οχημάτων επί της 3ης Σεπτεμβρίου στην Ανατολή.  

Έγινε πλαγιομετωπική σύγκρουση και χρειάστηκε η επέμβαση της Πυροσβεστικής (δύο οχήματα, 5 άτομα), όπου με χρήση διασωστικής σειράς ανοίχτηκε η πόρτα του ενός εμπλεκόμενου οχήματος για να απεγκλωβιστεί ο οδηγός, ο οποίος έφερε ελαφρά τραύματα. 

Στη συνέχεια, ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ παρέλαβε τον τραυματία και τον μετέφερε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο για να του προσφερθεί ιατρική φροντίδα.

Τα παιδιά της Σαμαρίνας, Μίχος Φλώρος[ Βλαχόπουλος ]. Η ιστορία στην οποία αναφέρεται το τραγούδι

 Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Δεν ξέρω καμιά φορά βαδίζοντας στα μονοπάτια της ιστορίας μαθαίνεις πράγματα που δυστυχώς δεν τα μαθαίνεις στο σχολείο. Θα αναφερθώ στον μεγάλο βλάχο και ήρωα της Σαμαρίνας Μίχο Φλώρο ή Βλαχόπουλο, δίνοντας μου την ευκαιρία να αποδείξω πόσο Έλληνες είναι οι Βλάχοι του Διαφωτισμού, των Ευεργετών, των Εμπόρων, των Παλικαριών.  Πάντοτε μου άρεσε να συλλέγω παλιά δημοτικά τραγούδια.  Κάποτε παλιά επισκέφτηκα τη Σαμαρίνα, εκεί στην πλατέα δίπλα στην βρύση μεταξύ τσίπουρου και μεζέ άρχισα να τραγουδάω το τραγούδι αφού με παρότρυνε ο φίλος μου συνοδοιπόρος να πω το τραγούδι του Μίχου. Ένας σκοπός παράξενος που υμνεί την παλικαριά του[Βλαχόπουλου ].

Ο Μίχος εροβόλαγε από τη Σαμαρίνα                                                                                          με το τουφέκι Μίχο μ στο πλευρό με το σπαθί στην ζώση

πουλάκι πήγε μώρ και έκατσε στου Μίχου το κεφάλι 

δεν ελαλούσε Μίχο μ σαν πουλί μη δε και σαν αηδόνι 

μον λαλούσε και έλεγε ανθρώπινη κουβέντα

.-Πέρνα το, Μίχο, πέρνα του, αυτό το μονοπάτι, 

κι άλλη φορά δεν το περνάς αυτόν τον δόλιο τόπο. 

-Εψές, προψές επέρασα από τη Σαμαρίνα, 

κι άκουσα που κουβέντιαζαν πέντε - έξι Σαμαρνιώτες, 

κι έλεγαν πώς θα σκοτωθείς, μες στου Ρωμιού τη βρύση.

Με πλησιάζει ένας γέρο βλάχος με εκείνη την παραδοσιακή φορεσιά και αφού μου έδωκε τα παινέματα του μια και εξυμνούσα τον χωριανό του Καπετάνιο αρχίζει και μου εξιστορεί τα κατορθώματα του καπετάνιου. Ο Μίχος από μικρός ανέβηκε στο βουνό χάρη σε έναν παππακαλόγερο που του έμαθε λίγα γράμματα έβαλε μέσα στην καρδιά και την ψυχή του την αγάπη για πατρίδα. Ναι όπως και εμείς σήμερα πού όταν μιλάς για την πατρίδα μπορεί να σε πουν φασίστα, λές και εμείς θέλουμε να πάρουμε τις κατακτήσεις του Μέγα Αλέξανδρου. Εάν μιλάς για αληθινή ιστορία σε λένε ανθέλληνα, αλλά ας συνεχίσω με τον Καπετάνιο από την Σαμαρίνα.  

Ο Καπετάνιος αφού μάζωξε εκατόν είκοσι παλικάρια ξεκίνησε να πάει στο Μεσολόγγι για να βοηθήσει εκεί τα πολιορκημένα αδέρφια που πολεμούσαν τις ορδές του Κιουταχή και του Ιμπραήμ. Έκαναν δέκα μέρες για να φτάκουν αφού πρώτα είπαν ότι πάνε μακριά για αγώι στις γυναίκες τους. Εκεί με την Μακεδονική φάλαγγα πολέμησαν ηρωικά δίπλα στον στρατηγό Μακρή, αλλά ο αγώνας είναι άνισος, όχι από την παλικαριά των Αγαρηνών, αλλά από τις  αρρώστιες και την πείνα. 

Και όταν αποφασίστηκε για την έξοδο βγήκε πρώτος με τα παλικάρια του για να προφυλάξει τα γυναικόπαιδα. Εκεί έγινε το μεγάλο μακελειό, απόμεναν μόνο τριάντα δύο παλικάρια. Ο Καπετάνιος ξεψυχώντας είπε αυτές τις τελευταίες λέξεις, που για  να μην τις ξεχάσουν τις διαταγές τα παλικάρια του τις γράψανε στις φουστανέλες για να μην το ξεχάσουν που αναφέρονταν στα παιδιά της Σαμαρίνας. 

 Εδώ θέλω να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον φίλο στον Βασίλη Τσικάρα αν και τα είπαμε κατ' ιδίαν στον κινηματογράφο εκεί στο κέντρο για την σκηνοθεσία του στο έργο η [Έξοδος], μια υπερπαραγωγή για τα Ελληνικά δεδομένα με πολύ μικρή βοήθεια από τον δήμο Πέλλας και Γιαννιτσών. Μια και είναι το πρώτο κείμενο για το καινούργιο έτος που γράφω εύχομαι χρόνια πολλά υγεία ειρήνη και δημιουργικά.

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος Κραψίτης

Μπαλωματής, θεριστής, γαζώτρια, πλανόδιος έμπορος: επαγγέλματα που χάθηκαν στην Ελλάδα της αφθονίας και του καταναλωτισμού. Κάποια απ΄ αυτά θα «αναστήσει»η οικονομική κρίση...

Επαγγέλματα που χάθηκαν ή άλλαξαν μέσα στο πέρασμα του χρόνου είναι

 πολλά. Οι μεταβολές ακολούθησαν τα βήματα της ελληνικής κοινωνίας που 

μετασχηματίτηκε από αγροτική σε αστική. 

Ο μικρέμπορος και ο πραματευτής έδωσαν τη θέση τους στο πολυκατάστημα

 και τις πολεθνικές, ενώ ταυτόχρονα η χειρωνακτική εργασία έδωσε την θέση

 της στον υπάλληλο γραφείου. 

Ο πελάτης έγινε καταναλωτής και ο βερεσές αντικαταστάθηκε από την πιστωτική κάρτα.

 Οι παλιές φωτογραφίες μας βοηθούν να δούμε αυτές τις αλλαγές μέσα στο

 χρόνο. Φωτογραφίες της Βούλας Παπαιωάννου, της Nelly και άλλων 

πρωτοπόρων της εικόνας μας «διδάσκουυν». 

Στην αρχική φωτογραφία ο πλανόδιος έμπορος κουβαλά τα προς πώληση 

προϊόντα με τη βοήθεια του γαϊδαράκου μέσα σε δύο αυτοσχέδια ντουλάπια με 

συρμάτινη πρόσοψη. 

Στο χέρι του ο ψιλικατζής κρατά ένα κουδουνάκι το οποίο χτυπάει για να 

καλέσει τους υποψήφιους πελάτες του στον Πειραιά. Φωτογράφος είναι ο

 Περικλής Παπαχατζιδάκης.... 

 http://www.mixanitouxronou.gr

http://mpampini.blogspot.gr

Παλιές φωτογραφίες από Ελληνικά Σχολεία !

Φωτογραφίες από το ελληνικό σχολείο παλιότερων χρόνων

ΠΗΓΗ. Τρελλογιάννης

 όταν ο μαυροπίνακας είναι χαρακωμένος και μόλις διακρίνονται τα

σημάδια επάνω του .. η σόμπα στη μέση της "αίθουσας" προσπαθεί να δώσει λίγο ζεστασιά στα μικρά παιδιά

όταν στα θρανία δεν κάθονταν δυο δυο η τρεις τρεις αλλά έξι και πάνω!! Ιδιαίτερη προσοχή δώστε στο βλέμμα του δασκάλου και στα σταυρωμένα χέρια των παιδιών(1952)

 τα παπούτσια βέβαια ήταν πολυτέλεια...

κάτι ανάλογο και στα κοριτσάκια...και βέβαια πού βιβλία... ένα βιβλίο για δύο άτομα...(Δημοτικό Σχολείο Καναλίων Βόλου-1949-)

 εδώ δεν υπάρχει ούτε καν αίθουσα...το μάθημα έξω...ο πίνακας φαίνεται  μόνο σε λίγους και αυτό με πολύ δυσκολία...( Δημοτικό Σχολείο Ηπείρου 1950 )

 ...όταν πολυτέλεια ήταν ακόμα και τα θρανία...τα παιδιά γονατισμένα συμμετέχουν στο μάθημα!!(194

της Παιδόπολις - Αγ. Ελευθερίου - 1953...τα παιδιά ντυμένα πιο

προσεγμένα...άλλωστε κυριαρχούσε η προπαγάνδα της βασίλισσας 

Φρειδερίκης περί προσεγμένων παιδιών και σχολείων....

 υποστολή σημαίας σε παιδόπολη τη δεκαετία του 1950

 Δημοτικό σχολείο στο Βαρδάρη Θεσσαλονίκης(1930)...καμιά 60αριά παιδιά με μόνο μία δασκάλα!!!

 

 Ελληνικό Σχολείο Αρρένων Πύλου (1930) ...όταν η τραγιάσκα επιβάλλονταν για τα αγόρια...

 ...και το ανάλογο σχολείο θηλέων...ο αριθμός μαθητριών εξίσου μεγάλος και η δασκάλα πάλι μόνο μία...

 όταν η πείνα θέριζε...συσσίτιο στο σχολείο...

 και βέβαια δε θα μπορούσαν να λείψουν οι εκδηλώσεις στο τέλος της χρονιάς...γυμναστικές επιδείξεις...

να και μια σχετικά πιο πρόσφατη φωτογραφία...το 5ο Γυμνάσιο Θηλέων
Θεσσαλονίκης. Η ποδιά απαραίτητη στις μαθήτριες, το ίδιο και ο γιακάς...

 ακόμα πιο πρόσφατη φωτογραφία με την ποδιά όμως ακόμα υποχρεωτική

Κοπή πίτας και ετήσιος χορός του Συλλόγου Ηπειρωτών Ν. Λευκάδας

O τραγουδιστής των 80ς που έκανε τεράστια επιτυχία με ένα και μόνο τραγούδι! Μετά χάθηκε – Τι κάνει σήμερα

https://xiromeropress.gr/

Κοπή πίτας και ετήσιος χορός της Αδελφότητας Αποδήμων Περδικιωτών Θεσπρωτίας.

Ο Σπυράκος ο γιατρός. Πραγματική ιστορία από ορεινό χωριό της Ηπείρου

Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Χειμώνας καιρός κάπου εκεί στην Πίνδο, Φλεβάρης μήνας καταχείμωνο, το βράδυ όλοι μαζωμένοι κοντά στη φωτιά εκεί στην στην γωνιά στο μπουχαρή. Εγώ το ψαδάκ της φαμίλιας κουρνιάζιοντας σαν το γατάκι εκεί στης βάβως την ποδιά. Ωρέ λέει ο πάππους παλιακό χειμώνα θα έχουμε απόψε γριά φέρε κάνα κούτσουρο να κάνουμε θράκα και ετοίμασε και κείνο τον τραχανά. 
Καθόμαστε όλοι σταυροπόδι, η βάβω φέρνει την μπομπότα χαραγμένη στην μέση, την βάζει στην θράκα, η ταύλα είναι έτοιμη, στουμπιστό κρομμύδι και τυρί. Ο μπάρπα Βαγγέλης λέει αφού κάνει και τα σχετικά ρεψίματα, ωρέ τέτοιο φαΐ ούτε την πασχαλιά δεν το φάγαμαν. Και αφού σταματάει να λυσσομανάει την άλλη μέρα να το χιόνι. Ε ρε θυμάμαι είχε μια αντάρα ένα βουητό από το ποτάμι, αποκλειστήκαμε δέκα πέντε μέρες. Το ίδιο βιολί, χιόνι δυό μέτρα που ταΐ για τα ζωντανά μας, ξέχασε ακόμα και ο θεός τις κοιλιές από τα ζώα. Η κοιλιά κόντευε να ακουμπήσει η μια πλευρά την άλλη.

 Εγώ στο μαντρί βοήθαγα στο άρμεγα. Γάκο μου έλεγε ο πατέρας μου άμα ακούσεις τον τενεκέ να κάνει μπάμ τότε καλά πήγαμαν από γάλα. Αλλά τι γάλα να βγάλουν με τι ταΐ, δε βαριέσαι μου έλεγε ο πατέρας την υγειά μας να έχουμε. 

Αμ δε το μαντάτο μας ήρθε, ο Σπυράκος άρρωστος με θέρμη, έφτασε ο πυρετός σαράντα, που να τον πάς και καλός να ήταν ο καιρος υπάρχει δρόμος με το μουλάρι, θέλει πέντε ώρες για την πόλη. Η βάβω ουρλιόταν πάει θα το χάσουμε το παιδί, ο παππούς έγινε δαυλί, γριά βγάλε τον σκασμό και τράβα στην σπιτομάννα και συ νύφη. 

Έλα εδώ Κολιό θα πας να φέρεις την Θουμαίσια, αυτή ξέρ άπου γιατροσόφια και κι στο ρεματάκι να την πάρεις γκότσια μην κάνει και πέσει, τότε καήκαμαν. Έτσι και έγινε, ήρθε η Θουμαίσια. Μήτσαινα του σκαφίδ που πλένουμε, κατέβασε την κρεμαστάλα από το μπουχαρί γέμα το πάλι το κακάβ, ξεμπλέτωσε το παιδί και φέρτε τον εδώ να τουν πλύνου. Έλα δω ρίξτε και αυτά τα φύλλα απο τον ευκάληπτο να βράσουν, φέρτε μια πετσέτα, έλα εδώ Σπυράκο, βάλε μάνναμ το κεφάλ πάνω απτην κατσαρόλα και βάλε την πετσέτας σαν κατσούλα, μπράβο τώρα θα μου κάνεις δέκα φορές αχ!!, φέρτε να τον σκεπάσουμε, σε λίγο θα ιδρώσει να τον αλλαξετε. Όλα γινήκαν μια χαρά, α εδώ έχω μια εικονίτσα της Παναγιάς πάρτην Σπυράκο να σε φιλάει. 

Την άλλη μέρα ο Σπυρακος έστηνε μπάτες και έπιανε τσιροπούλια. Πέρασαν χρόνια ο Σπυράκος μαγαλογιατρός στην πόλη. Κάποια μέρα φέρνουν μια κοπέλα σε άσχημη κατάσταση. Τρέχει ο Σπυράκος να την σώσει, η κατάσταση δύκολη, με τά πολλά την συνεφέρνει. Κάποια μέρα στην επίσκεψη του γιατρού βλέπει την εικόνα, την ίδια που του είχε χαρίσει η βάβω Θωμέσια. 

-Ποιός την έδωσε κοπέλα μου αυτήν την εικόνα;

-Η γιαγιά μου μου την χάρισε μαζί με άλλες απο την Παναγιά της Τσούκας. 

Καταλαβαίνετε τι έγινε, κάνε καλό να δεις καλό.

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος Κραψίτης