Για τα ρούβλια που δεν ήρθαν κι άλλες θεωρίες συνομωσίας

Λέτε να είναι "φθηνό" να πατήσουμε πάνω στις δηλώσεις Πούτιν για τις επενδύσεις στην Ελλάδα και να θυμίσουμε σε πολλούς για το πόσο "φίλοι" μας είναι οι Ρώσοι; Οι δουλειές είναι δουλειές και οι επενδυτές θέλουν κέρδος. Δεν θα το κάνουν ούτε για τα ωραία μας τα μάτια ούτε επειδή δήθεν νιώθουν υποχρέωση απέναντι στην Ιστορία ή στον Ιησού. 

Το παρανοϊκό του πράγματος ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή. Όταν κάποιοι υποστήριζαν ότι μπορούσαμε να δανειστούμε από τους Ρώσους, αντί να προσφύγουμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ότι η Ρωσία και προσωπικά ο Πούτιν θα βοηθούσανε την Ελλάδα να ξεπεράσει τα προβλήματά της και να συμβασιλεύσει στην Ορθόδοξη Αυτοκρατορία του μέλλοντος. 

Αν επιμείνουμε θα είναι σαν να κλέβουμε εκκλησία. Αλλά δεν μπορούμε να μην κάνουμε μία μικρή παρατήρηση: Δεν μπορούσες Βλαδίμηρε να κάνεις την δήλωση αυτή μετά τον αγώνα με την Σάλκε;  Είναι ήδη φανερό ότι οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ επηρεάστηκαν και έχασαν από το Αγρίνιο... 

Από την άλλη, προσπαθούμε να αποκρούσουμε νέες θεωρίες, όπως ότι η Ελλάδα έχει δανειστεί περισσότερα από 200 δισεκατομμύρια για λογαριασμό του τραπεζικού της τομέα.  Αν ως χώρα οφείλεις 320 και από αυτά τα 200 τόσα τα δανείστηκες από τις τράπεζες, τότε σκέφτεσαι ότι ένα κομμάτι απ΄ αυτά μπορείς να τα δώσεις υπέρ των δανειοληπτών. Αυτοί που "συνέλαβαν" αυτό το τρομερό επιχείρημα, ίσως να μην γνωρίζουν ότι τα 200 δισ. ήταν από το ELA και δεν ήταν μέσα στα 320 δισ. του χρέους. Τα χρήματα του ELA έχουν μειωθεί σήμερα σε λιγότερα από 75 δισ. ευρώ. Από αυτά θα πάρουν για να μοιράσουν στον λαό;

Τα ψέματα είναι χοντροκομμένα, αλλά αυτό δεν δείχνει να πτοεί εκείνους που τα επινοούν, ούτε και εκείνους που τα αναπαράγουν. Στο μεταξύ η γλώσσα των αριθμών είναι η μόνη που δεν μπορεί να πει ψέματα. Κι η αλήθεια είναι ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν και τα λεφτά δεν υπάρχουν. Με θεωρίες συνωμοσίας και με επιχειρήματα τραβηγμένα από τα μαλλιά δεν θα δούμε προκοπή. Το αντίθετο, έτσι πλησιάζουμε ολοένα και πιο κοντά στην απόλυτη καταστροφή.

Στην επόμενη σύνοδο κορυφής, μας λένε κάποιοι άλλοι, θα πρέπει να κτυπήσουμε το χέρι στο τραπέζι. Δεν τους θυμόμαστε να λένε τα ίδια πράγματα όταν το περιβάλλον του Γιώργου Παπανδρέου τους αναδείκνυε. Στις μέρες του Γιώργου, κατά τους ίδιους ανθρώπους, το χρέος θα μπορούσε να είναι βιώσιμο και το ΔΝΤ χρήσιμο.

Θα λέγαμε ότι ειδικά αυτή την περίοδο θα πρέπει ο πολιτικός κόσμος να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στις προτάσεις που διατυπώνει. Να  μην πιστέψει ότι δεν τους ακούν έξω από τα σύνορα της χώρας, ότι δεν παίρνουν στα σοβαρά τις απειλές τους και πολύ περισσότερο να μην αποκλείσουν το ενδεχόμενο η ευχή τους να γίνει... πραγματικότητα. Και να τους δοθεί η δυνατότητα να αποδείξουν πόσο εφαρμόσιμες είναι οι θεωρίες τους...

Θανάσης Μαυρίδης

www.capital.gr