Aνάκαμψη χωρίς ρευστότητα υπάρχει μόνο στο σινεμά.Δυστυχώς τo Ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης, είναι μία σύγχρονη εκδοχή αυτών που ο Πλάτωνας αποκαλούσε "ευγενή ψεύδη".

To Ελληνικό Πρόγραμμα είναι μία σύγχρονη εκδοχή αυτών που ο Πλάτωνας αποκαλούσε "ευγενή ψεύδη". Για να το αποδεχτείς πρέπει να ξεχάσεις το "τι είναι" και να εστιάσεις στο "τι στοχεύει". Δυστυχώς στην σύγχρονη εκδοχή του και ο στόχος του ήταν λάθος σχεδιασμένος.

Σχεδιάστηκε ένα πακέτo διάσωσης που στη λογική του περιείχε μία δομική αντίφαση, μεταξύ του στόχου της βιωσιμότητας που έπρεπε να εξυπηρετεί και της παραγόμενης, από τις πολιτικές του, ύφεσης που υπονόμευε (και οι σχεδιαστές του αυτό έπρεπε να το έχουν προβλέψει) τον ίδιο τον στόχο. Στη δική μας περίπτωση η αγχόνη ήταν ο ίδιος ο στόχος: επίτευξη χρέους/ΑΕΠ 120% έως το 2020 που στήθηκε πάνω σε μία κινούμενη άμμο ενός εξαρχής υπο-χρηματοδοτουμένου προγράμματος που σε κάθε δόση ανακάλυπτε και νέα χρηματοδοτικά κενά.

Εμείς αποδεχτήκαμε  αυτή τη λογική (εκόντες άκοντες ίσως δεν έχει πλέον σήμερα τόση σημασία) χωρίς καν να καταλάβουμε την παγίδα που θα έβαζε την Ελλάδα στη μέγκενη, χωρίς ασφαλιστικές βαλβίδες ανάπτυξης ή οριοθέτησης των μέτρων που θα μπορούσαν εκάστοτε να ζητηθούν και τέλος, χωρίς εγγυήσεις χρηματοδότησης των χρηματοδοτικών κενών που θα προέκυπταν εξαιτίας λανθασμένης εκτίμησης ή αδυναμίας συνέχισης της χρηματοδότησης από κάποιο από τα μέρη. Άφησαν την Ελλάδα μόνη της να πρέπει να καλύπτει όλα τα χρηματοδοτικά κενά που θα δημιουργούσε το πρόγραμμα, στο όνομα του κακού της παρελθόντος. Χωρίς ούτε μία βαλβίδα ασφαλείας έναντι μιάς σπατάλης του Ελληνικού ΑΕΠ που ξεπερνά ακόμα και τα ιστορικά όρια οικονομιών που βρέθηκαν σε αληθινό πόλεμο..

Ο χρόνος κύλησε, οι προβλέψεις έγιναν δεδομένα και τα δεδομένα τροφοδότησαν νέες προβλέψεις. Και όλες αυτές από όπου και εάν προέρχονται συγκλίνουν πλέον σε ένα συμπέρασμα. Δεν υπάρχει αύριο για την ελληνική οικονομία χωρίς ανάσχεση της ύφεσης. Δεν υπάρχει δυνατότητα ανάσχεσης χωρίς τροφοδότηση ρευστότητας στην πραγματική οικονομία. Δεν υπάρχει μηχανισμός μετάδοσης ρευστότητας χωρίς πρόσβαση σε φρέσκο χρήμα. Και δεν υπάρχει τέτοια πρόσβαση σήμερα πουθενά. Ούτε σε επίπεδο δημοσίου ούτε σε επίπεδο τραπεζών ούτε σε επιχειρήσεων. Και δεν θα υπάρξει έως τη στιγμή που θα επιλυθεί το μείζον: η βιωσιμότητα του χρέους μας. Εδώ βρισκόμαστε σήμερα.

Όσο η διεθνής επενδυτική κοινότητα θεωρεί ότι η ελληνική οικονομία δεν βρίσκεται σε ασφαλή τροχιά βιωσιμότητας, οι επενδυτές θα απέχουν και οι αγορές θα "απεργούν". Τα κοράκια μόνο θα ψάχνουν για κουφάρια και κάποιοι αφελείς ή ονειροπόλοι θα φαντασιώνονται διψήφιες αποδόσεις. Θα προχωρά μία στις πέντε αποκρατικοποιήσεις και αυτή σε τιμές fire sales. Και σε καμία περίπτωση δεν είπαμε ότι εμείς τα κάνουμε όλα σωστά ή εν πάσει περιπτώσει προσεγγίσαμε τις αποκρατικοποιήσεις με τον απαιτούμενο επαγγελματισμό. Αλλά, είναι ένα πράγμα να προσπαθείς να πουλήσεις μέσα σε ένα χρηματοδοτήσιμο περιβάλλον και άλλο σε περιβάλλον ομίχλης.

Αυτός είναι ο γόρδιος δεσμός που καλείται να λύσει (;) να κόψει (;) η Κυβέρνηση. Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι αδύνατον. Το μόνο που είναι αδύνατον είναι μία ανάκαμψη χωρίς ρευστότητα. Αυτό το έργο του creditless recovery (ανάκαμψη χωρίς ρευστότητα) τα σινεμά το παίζουν ως "επιστημονικής φαντασίας"...

www.However.gr