Κι αυτό το εξοχικό με τα λεφτά της Μέρκελ; Αυτό που ίσως δεν έχουμε ακόμη αντιληφθεί, είναι ότι οι Ευρωπαίοι ουδέποτε υπήρξαν ανόητοι και όταν μας έδιδαν τα χρήματά τους, το έκαναν για να τονώσουν την δική τους εξαγωγική βιομηχανία.

Επί σειρά ετών η ελληνική Οικονομία ζούσε το όνειρο της ευμάρειας στηριζόμενη στις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. Πακτωλός χρημάτων ικανοποίησε την δίψα των νεοελλήνων για αυτό που λέμε καλή ζωή. Το πιο in σκηνικό ήταν να φτάνει ο αγρότης του Κολωνακίου με την Πόρσε του στο κατάλευκο της Αράχωβας και εκεί να τον περιμένει η θερμαινόμενη πισίνα του εξοχικού του. Λεπτομέρεια: Όλα αυτά αποκτήθηκαν με επιδοτήσεις των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Το κακό είναι ότι κακομάθαμε. Και τώρα που δεν έρχονται τα δισεκατομμύρια της Ευρώπης, οι Ευρωπαίοι έχουν μεταβληθεί από ανόητοι ευεργέτες σε μοχθηρούς και απαίσιους τύπους. Κι όχι μόνο αυτό. Αλλά τους απειλούμε ότι αν δεν δώσουν τα λεφτά, εμείς θα ζωστούμε με πυρομαχικά και θα ανατιναχτούμε στην Πύλη του Βρανδεμβούργου.

Αυτό που ίσως δεν έχουμε ακόμη αντιληφθεί είναι ότι οι Ευρωπαίοι ουδέποτε υπήρξαν ανόητοι. Όταν μας έδιδαν τα χρήματά τους το έκαναν για να τονώσουν την δική τους εξαγωγική βιομηχανία. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, η ουσία παραμένει: Αντί να εκμεταλλευτούμε τα κεφάλαια για την δική μας ανάπτυξη, τα σπαταλήσαμε σε λούσα! Σαν μία άμυαλη χωριατοπούλα που κερδίζει στα ξαφνικά το λαχείο και δεν ξέρει τι να κάνει τα χρήματα. Στο τέλος δε βρίσκεται και χρεωμένη...

Δεν αποτελεί είδηση το κόλπο με τους δήθεν ξενώνες. Να σας πούμε άλλα δέκα! Όπως εκείνο με τα πρόβατα που ο υπάλληλος του υπουργείου τα μετρούσε (τα ίδια πρόβατα) κάθε φορά για λογαριασμό άλλου κτηνοτρόφου. Ή τις καλλιέργειες που αν τις μετρούσαμε θα έπρεπε όλη η Ελλάδα να είναι ντυμένη στα λευκά από άκρη σε άκρη. Τι να λέμε τώρα.

Αλλά ακόμη και γι αυτά φταίει η Μέρκελ και το μνημόνιο! Καλά διαβάσατε! Διότι, λέει, η Ευρώπη έδωσε τα χρήματα αυτά με δόλιο σκοπό στην φτωχή Ελλάδα. Για να βγάλει τις καλλιέργειες που είχαμε μέχρι τότε και να βάλουμε άλλες. Τώρα μάλιστα! Τα πιάσαμε τα λεφτά μας! Δηλαδή, αν συνεχίζαμε να καλλιεργούμε βαμβάκι θα ήμασταν τώρα Ελβετία. Το αστείο είναι ότι κατηγορούμε τους Ευρωπαίους για κουτοπονηριά, όταν εμείς είμαστε κορυφαίοι σε αυτό το άθλημα. Αντί να δώσουμε εξηγήσεις (πρώτα απ΄ όλα στον εαυτό μας) τι κάναμε τόσα λεφτά, αναζητούμε φαντάσματα και σενάρια συνωμοσίας. Επειδή ακριβώς θέλουμε να συγκαλύψουμε την αλήθεια.

Η Ευρώπη έχει ευθύνη για άλλα θέματα: Για το γεγονός ότι μας φόρτωσε με αμυντικό υλικό δισεκατομμυρίων ευρώ, όταν θα μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλειά μας. Για το γεγονός ότι δεν πήρε μέτρα έγκαιρα κι άφησε να χαθεί πολύτιμος χρόνος κατά τον οποίο το χρέος της Ελλάδας γιγαντώθηκε. Τι καλύτερη απόδειξη χρειαζόντουσαν στις Βρυξέλλες από την εικόνα του υπουργού που έγραφε τα σχέδια της τότε κυβέρνησης πάνω σε χαρτοπετσέτες; Προχειρότητα, εγκληματική αμέλεια, ανευθυνότητα. Όλα αυτά γραμμένα πάνω σε μία χαρτοπετσέτα.

Η Ευρώπη δεν θέλησε τότε να λάβει τα μέτρα της. Επειδή δεν ήθελε να χαλάσει και το δικό της όνειρο. Διότι αυτά που έγιναν στην Ελλάδα έγιναν σε έναν βαθμό και σε άλλες χώρες. Αυτό δεν αποτελεί άλλοθι για τις χιλιάδες χαμένες ευκαιρίες. Για τα χιλιάδες ευρωπαϊκά προγράμματα που πέρασαν ανεκμετάλλευτα για την ελληνική Οικονομία. Το χειρότερο όλων είναι ότι κακομάθαμε. Ότι έχουμε την απαίτηση να συνεχίσουν οι άλλοι να πληρώνουν για να ζούμε εμείς σε έναν κόσμο επίπλαστης ευημερίας. Κι ακόμη πιο άσχημο είναι το ότι πιστεύουμε ότι έχουμε και δίκιο...

Aπό τον Θανάση Μαυρίδη

www.capital.com