Άρθρο-φωτιά του νέου διευθυντή της εφημερίδας ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ Χρήστου Κώνστα για τους ανθρώπους του Μαξίμου.


Δικαστές, στρατιωτικοί, καθηγητές, φαρμακοποιοί, γιατροί, αγρότες ακόμη και οι εκδότες βιβλίων, μαζί με δεκάδες ακόμη επαγγελματικές συντεχνίες προσπαθούν εναγωνίως να διατηρήσουν τα τελευταία «κεκτημένα» προνόμια που τους επέτρεψαν να επιβιώσουν μέσα στην κρίση.
Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι οι επαγγελματίες. Το πρόβλημα είναι οι... κατ' επάγγελμα εκφραστές τους, λομπίστες της μιζέριας μέσα στο πρωθυπουργικό περιβάλλον.
Φοβισμένα μικρόνοα «στελέχη» κυκλοφορούν καθημερινά μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου και «αφήνουν υπομνήματα». Εισηγούνται στον πρωθυπουργό να αναβάλει τις τελευταίες μεταρρυθμίσεις με το επιχείρημα «δεν είναι τώρα η ώρα, δεν ευνοεί η πολιτική συγκυρία».
Ανεπάγγελτοι πολιτευτές, δήθεν δημοσιογράφοι, «παράγοντες του μηδέν και εκφραστές του τίποτα», ανίκανοι, που μια διαστροφή της ιστορίας τούς τοποθέτησε συγκυριακά δίπλα στους ανθρώπους που παίρνουν κρίσιμες αποφάσεις, κατεβάζουν ιδέες για πρόωρες εκλογές, ανασχηματισμούς και... τακτοποίηση των «δικών τους» παιδιών, γιατί μόνον αυτό ξέρουν να κάνουν, μέχρι εκεί φτάνει ο πολιτικός τους ορίζοντας.
Απελπιστικά μόνος, μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, ο πρωθυπουργός, Α. Σαμαράς, διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση ότι οι υπουργοί του πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους για την ολοκλήρωση απλών μεταρρυθμίσεων που σε άλλες χώρες εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες.




Ο απογαλακτισμός του χρηματοπιστωτικού συστήματος από το κομματικό παρακράτος, η προώθηση των αποκρατικοποιήσεων, το άνοιγμα των αγορών και των επαγγελμάτων δεν ταιριάζουν στον τρόπο ζωής των τρωκτικών της εκάστοτε εξουσίας.
Ακόμη και η πώληση των «μη υποχρεωτικώς συνταγογραφούμενων φαρμάκων και από τα σούπερ μάρκετ» έχει χαρακτηριστεί «βάναυση μεταρρύθμιση» που ανατρέπει «ευαίσθητες ισορροπίες». Στην Ελλάδα της κρίσης, το 2012, οι τιμές των φαρμάκων έχουν αυξηθεί κατά 25%. Η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία αύξησε την κερδοφορία της κατά 12,8%. Και όταν η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει πλαφόν στη μηνιαία φαρμακευτική συνταγογραφούμενη δαπάνη ή όταν ζητά από τους γιατρούς να επιλέξουν ανάμεσα στο ιδιωτικό τους ιατρείο ή τη μόνιμη θέση στο ΕΣΥ, ξεσπάει πόλεμος.

Στην Ελλάδα του 2013, έχει αναγορευτεί ως θέμα «κρίσιμης σημασίας και ευρύτερων κοινωνικών επιπτώσεων» το ζήτημα της διάρκειας του φρέσκου γάλακτος, η πώληση ψωμιού με το ζύγι και η κατάργηση φόρων υπέρ τρίτων.
Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι οι επαγγελματικές ομάδες και οι νόμιμοι εκπρόσωποί τους που προσπαθούν να διατηρήσουν ότι έχει απομείνει από το παλιό φαύλο ευνοιοκρατικό καθεστώς που δημιούργησε την πλαστή ευημερία του παρελθόντος.
Το πρόβλημα βρίσκεται στα τρωκτικά που μπαινοβγαίνουν στο Μέγαρο Μαξίμου, εκπροσωπώντας τους εκπροσώπους έναντι ευτελούς τιμήματος και αμφιβόλου πολιτικής ανταπόδοσης.