Παιδιά ενός ανώτερου Θεού...

Bλέποντας αυτά που γίνονται στις τράπεζες, αναρωτιέσαι εάν η χώρα είναι χωρισμένη σε δύο κατηγορίες πολιτών. Σε αυτούς που είναι αναγκασμένοι και δέχονται τα πυρά της «μοίρας» -δηλαδή την αποτυχία των πολιτικών και των τραπεζιτών- και υπομένουν όλες τις συνέπειες της σκληρής οικονομικής πολιτικής, και τους άλλους, που κέρδισαν και κερδίζουν εις βάρος των άλλων με τα λεφτά και τις θυσίες των άλλων.

Στην πλευρά των κερδισμένων είναι ακόμα τα στελέχη των τραπεζών -δεν αναφέρομαι στους απλούς εργαζομένους, αλλά σε αυτούς που έχουν το κοκαλάκι της νυχτερίδας και της πολιτικής στήριξης και συνεχίζουν να ζουν πλουσιοπάροχα απολαμβάνοντας υψηλούς μισθούς, παχυλές αποζημιώσεις και πραγματοποιώντας αδικαιολόγητα έξοδα κίνησης (όπως λένε την καλοζωία) από τράπεζες που ανήκουν στο Δημόσιο. Αυτοί είναι τα παιδιά ενός ανώτερου Θεού. Η χώρα χρεοκόπησε, οι τράπεζες χρεοκόπησαν, πολλές ελληνικές επιχειρήσεις χρεοκόπησαν, αλλά οι μόνοι που αποζημιώνονται από χρεοκοπημένες εταιρείες είναι τα στελέχη των τραπεζών.

Στη μία περίπτωση το... Δημόσιο βρίσκει ένα σωρό δικαιολογίες για να κλείσει εταιρείες και να κόψει νόμιμες αποζημιώσεις. Το ίδιο έκανε στην ΕΡΤ, το ίδιο στον Οργανισμό Προώθησης Εξωγωγών, το ίδιο σε άλλους φορείς. Το Δημόσιο κλείνει ή αναδιαρθρώνει -όπως λέμε- τις εταιρείες και δεν αποδίδει τα νόμιμα στους εργαζομένους. Αντίθετα, δεν κάνει το ίδιο στις τράπεζες. Διώχνει ο βασικός μέτοχος της Eurobank, δηλαδή το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το τάδε στέλεχος διότι το θεωρεί ακατάλληλο να διοικήσει και σχεδόν την ίδια στιγμή το ίδιο στέλεχος προσλαμβάνεται από τη Γενική Τράπεζα. Διώχνει η Εθνική Τράπεζα άλλο στέλεχος και έπειτα από κάποιους μήνες προσλαμβάνεται επίσης στη Γενική Τράπεζα. Αλλο στέλεχος παίρνει παχυλή αποζημίωση από τη Eurobank και την ίδια στιγμή προσλαμβάνεται στην Εθνική Τράπεζα. Ολα αυτά γίνονται λες και ο εργοδότης είναι διαφορετικός. Οχι, κύριοι, ο εργοδότης είναι ο ίδιος, δηλαδή το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αλλά δυστυχώς δεν έχει φροντίσει τα αυτονόητα. Θα μπορούσε να πει κάποιος, καλά κάνουν και ορθώς γίνονται όλα αυτά και θα είχε δίκιο εάν πλήρωναν κάποιοι επιχειρηματίες ή κάποια funds. Ομως τα λεφτά του τσίρκου των τραπεζών τα πληρώνει ο ένας και μοναδικός: ο Ελλην πολίτης.

Σε σοβαρές χώρες και σε σοβαρές εταιρείες, όπου τα λεφτά του μετόχου είναι ιερά, είτε είναι ιδιωτικά είτε δημόσια, όταν οι εταιρείες κάνουν εξυγίανση και βγάζουν το προσωπικό τους σε εθελούσια έξοδο, θέτουν απαρέγκλιτους χρονικούς και κλαδικούς επαγγελματικούς περιορισμούς στα στελέχη που αποδέχονται το πρόγραμμα. Και το κάνουν αυτό για να μην μπορέσουν τα ακριβοπληρωμένα στελέχη να εκμεταλλευτούν τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας (πελατολόγιο, μυστικά, τεχνογνωσία κ.λπ.) από την οποία αποχωρούν υπέρ του ανταγωνισμού. Ετσι και ο ανταγωνισμός αναγκάζεται να προσλάβει άλλα στελέχη, συνεισφέροντας στην απασχόληση. Εδώ στην Ελλάδα, όλα γίνονται εκ του προχείρου από τους ίδιους ακριβοπληρωμένους ανθρώπους.

www.enet.gr

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr