Νίκος Μυλόπουλος-Ο κλήρος του ανεκπλήρωτου.

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.

Στην αλήθεια που χάνεται , στην ομορφιά που επιμένει, σ΄αυτά τα δύο στοιχεία είναι αφιερωμένη η νέα ποιητική συλλογή του Νίκου Μυλόπουλου, “Ο κλήρος του ανεκπλήρωτου”.  Υπό προθεσμία ο ποιητής αποφασίζει, πως η δική του συνέχεια βρίσκεται μέσα από έναν περίπατο στο βάλτο «Ήταν προσπάθεια στο άβατο διαδικασία αμαρτωλή/Η προσπάθεια να σταθούμε λίγο ψηλότερα/Τρύπια φορώντας κατακραυγή στο μισοσκόταδο» για ν΄αποτυπώσει το ανεκπλήρωτο όπου «Τα ρολόγια μιλάνε παράφωνα με θορύβους ενεργού οξυγόνου...Ραγισμένες οι φτερούγες του χθες στον ασάλευτο χρόνο» και στεφανώνει το αύριο με τις δικές του πικροδάφνες  «ταΐζουμε ξέφρενα το ανύπαρκτο/Την ευωδία απολαμβάνοντας ξεπερασμένων ενοχών...» Και το σύμπαν ενός ποιητή αναζητά πάντοτε και τα θεμέλια που είναι τέσσερα ... «Όσα ακριβώς τα εύφλεκτα ανθρωποφάγα χείλη»...Όμως και η σκέψη πληρώνει το δικό της ενοίκιο «Το άγγιγμα της μνήμης που ματώνει» και συνεχίζει ο ποιητής να περπατά με θάρρος και άγνοια κινδύνου που μόνο οι ποιητές διαθέτουν στην αφύλακτη διάβαση «...Ανταλλάξαμε τότε ανισόπεδα βλέμματα/Ολόκληρο τον ψυχικό  ρουχισμό μας και λέξεις αφιλτράριστες/Όπως το σφύριγμα του σεισμού πριν την εγκόσμια έκρηξη». Φτάνει όμως ο καιρός να γίνεται μικρός « Η νύχτα κύλησε σαν κέρμα/πλανόδιοι έρωτες κι αξόδευτα τη συνοδεύουν πάθη...» Ο κόσμος του ποιητή μέσα από την κοινωνία των κατόπτρων γνωρίζει πως ζούμε σε «αμφίβολο αύριο, διαρκώς το μεταβαλλόμενο τώρα» και η ζωή πάντοτε υπό προθεσμία όπου «σε δρόμους καθαρά ιδιωτικούς/κι οι θάλασσες κορίτσια από φωτιά/Ζωή εγκυμονούν υπό προθεσμία»... Φτάνουμε κάποτε στις ισοπολιτείες του χώματος «Με άγρυπνες ντύνοντας θάλασσες τα μικρά κι ασήμαντα όνειρά μας»... «ανήμποροι στην ενική αγκαλιά του δειλινού/ Δυό σιωπές δοτικές στο μεγάλο λιβάδι της μνήμης...» Η γλώσσα που ο ποιητής ντύνει τις δικές του εικόνες γεμάτες ήχο και χρώμα σε ιδιωτικές στιγμές και σκέψεις να προχωρά μέσα στο σκοτάδι, μέσα στον ουρανό, με χρόνο πουλί με μικρούς αφορισμούς μιας ζωής που γνωρίζουμε πολύ καλά πού θα καταλήξει η ροή του. Κι όμως συνεχίζει μέσα από «Ρυθμικά λικνίσματα της ψυχής οι έρωτες/ Κι οι μέρες μας δεμένες μαζί, στης αλήθειας τον όλεθρο» ζώντας άλλη μια δόση ουτοπίας «Διαγωνίως της αβύσσου/βαρύτιμα αλλάζοντας σωσίβια φιλιά» γεωμετρία και γνώση, ρυθμός και αρμονία συνθέτουν δυό σιωπές με μια γωνία «με τεράστιες τσέπες για να στοιβάζουν μέσα τους/ Παλιές αγάπες, πέτρες και χώματα.». Συνεχίζει να τον απασχολεί εκτός από τη θάλασσα και το φως. Το εγχείρημα φωτός που μπαίνει μέσα από τα έτη φωτός μέσα από τις πορείες του ήλιου και τους ουρανούς του «Από ψηλά ο ήλιος με βλέμμα επιτόπιο απασφαλίζει ανθρώπους /Εγχείρημα επιχειρώντας ομοιοκατάληκτο έως το τέλος.» Από την άλλη παραφυλά πάντοτε ένα σκοτάδι που όμως καθόλου δεν μπορεί να φοβίσει ή να προβληματίσει έναν ποιητή μιας και είναι κι αυτό μια βιωμένη πραγματικότητα « Στου σκοταδιού την απαράμιλλη παραφροσύνη/ Των συνειδήσεων η σύγκρουση θολή...» τελειώνοντας με της ζωής την υπέρβαση « μαύρες άμαξες μεταφέρουν μακριά/ Περ΄από κάθε πένθος το λευκό» γιατί όπως πολύ σωστά επισημαίνει το εξασκημένο όμμα του ποιητή «Και μαλωμένοι με όλα τα σύμφωνα/ Ακέραιη διατηρούμε ομορφιά διπλής όψης». Μόνο με τη διπλή όψη και τη μοναδική αυτή ιδιότητα μπορεί ο Νίκος Μυλόπουλος να μας προσφέρει στιγμές ηδονικές και απαράμιλλα φωτεινές μέσα από στίχους, συστροφές και επίπεδα που γνωρίζει βαθιά ο ίδιος μέσα στους δικούς του χάρτες και τοπιογραφήματα εσωτερικής τέχνης, έρωτα και μοναξιάς. Ο κλήρος του ανεκπλήρωτου είναι η ευτυχία της απουσίας μας και της συνεχόμενης πορείας μας μέσα σε βάρβαρους καιρούς, που ευτυχώς ακόμη γράφουν και καταγράφουν οι ποιητές μας. Του ευχόμαστε κάθε επιτυχία και πτήση προς και από την ομορφιά και την ελπίδα. 

Ο Νίκος Μυλόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951. Σπούδασε Ιατρική και ειδικεύτηκε στην Οφθαλμολογία. Είναι διδάκτωρ Ιατρικής του ΑΠΘ. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με την ποιητική συλλογή Παράκτιος έρωτας (εκδ. Πλέθρον, 2002) και έχει εκδόσει εννιά ποιητικές συλλογές, με τελευταία  «Ο κλήρος του ανεκπλήρωτου» από τις Εκδόσεις των Φίλων- Αθήνα 2019.

Κατερίνα Σχισμένου