Φθινοπωρινό δειλινό, αρχές Οκτωβρίου, στις όχθες του Αχέροντα, στη Γλυκή.
Μια πραγματική μαγεία....
Χωρίς πολλούς τουρίστες και επισκέπτες, με λίγες μικρές παρέες στις όχθες, το περιβάλλον ήρεμο...
Απόλυτη γαλήνη μέχρι τα μέσα μου.
Όχι δεν θέλω να βγω από την παλάμη αυτού του ονείρου.
Θέλω να αλαργεύω στα νερά του μυθικού ποταμού.
Να ανακαλέσω αναμνήσεις, μνήμες αποσβυμένες.
Και η γωνιά της ροής, γίνεται ορθή, γίνονται όλα φως.
Και καθώς κυλάει ο ποταμός, το υποσυνείδητό μου ανοίγει όλα τα ως τώρα κλειστά συρτάρια του.
Η. Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου