Γράφει ο Χρήστος Τούμπουρος
Αφήνω γεια στις έμορφες και γεια στις μαυρομάτες, εγώ πάω στον τόπο μου, στο
όμορφο Τζουμέρκο.
Άλλωστε το κατάλαβα καλά.
Τι θέλει ο άνθρωπος;
Ένα σπίτι για να γεννηθείς
ένα δέντρο για να ανασάνεις
ένας στίχος για να
κρυφτείς
ένας κόσμος για να πεθάνεις
Τάσος Λειβαδίτης
Στα Τζουμέρκα στα παρέχει απλόχερα η
φύση.
Εκεί, όπου σε πνίγουν οι μυρουδιές του έλατου και του αγριοπρίναρου, της
φτέρης και της τσερμιτζέλας και πουμώνεσαι με τα θυμιάματα από το ρετσίνι.
Να απολαύσω το ηλιοβασίλεμα
Πίσω από μακρινές κορφές
ο ήλιος βασιλεύει,
και τ’ ουρανού τα σύνορα χίλιες βαφές
αλλάζουν.
Πράσινες, κόκκινες, ξανθές, ολόχρυσες, γαλάζιες,
κι ανάμεσά τους
σκάει λαμπρός λαμπρός ο Αποσπερίτης
Και σαν ανταριάσ’ το Τζουμέρκο και αρχίσ’
να κριτσιανάει ο τόπος
να χωθώ μέσα στην καλύβα, ώσπου να καταλαγιάσ’ η μπόρα
και να απολαύσω τη φύση, το βράδυ ή την αυγή.
Κάθε βραδούλα, κάθε αὐγή, θέλω τὸ κρύο τ᾿ἀγέρι
νἄρχεται ἀπὸτὴν λαγκαδιά,
σὰν μάνα, σὰνἀδέρφι
νὰ μοῦ χαϊδεύει τὰ μαλλιὰ καὶ τ᾿ ἀνοιχτά μου
στήθη
Κώστας Κρυστάλλης
Να γίνω μέγας πανηγυριστής
Ντίπ«κρούνα» απ’ τα τσίπρα.
Πού θα τα βρεις αλλού αυτά.
Να νιώθεις Τζουμερκιώτης και να μη χορταίνεις το Τζουμέρκο.
Ακόμη κι αν μελαγχολείς γιατί…
“……Βάρβαρες φυλὲς μὲ μεγάλα πέλματα ἀνάσκαψαν τὴν πατρικὴ γῆ καὶ μόνο ἕνα
χάνι ἐρειπωμένο ἔστεκε ἀκόμα πλάι στὸ δρόμο, ὅπου ἄφηναν τὶς ψεῖρες τους οἱ
περαστικοί,
……σὰν τὸν ποιητὴ στὸ ἔλεος ὅλου του κόσμου”.
Τάσος
Λειβαδίτης
Και να απαντάς στους «σωτήρες» του τόπου.
«Η ύβρη ανθίζοντας μεστώνει
της καταστροφής το στάχυ και κατόπι θερίζει τρύγο θλιβερό με πόνο και με δάκρυ».
Αισχύλος
Και να φωνάζουν οι επισκέπτες, ντόπιοι και ξένοι
Αφήστε αυτόν τον
όμορφο κόσμο να διαιωνίζεται
ανακυκλώνοντας το αύριο μες στις πηγές του
όπως
τον καιρό που γεννήθηκα ως ν’ αναδύεται,
κάθε πρωί, για πρώτη φορά,
μες
απ’ τις ρόδινες γάζες της γέννας του.
Σβήστε στον ήλιο την κακή
φωτιά.
Μη μας σκοτώνετε!
Νικηφόρος Βρεττάκος
Χίλιων λογιών μυρωδιές
Χίλιων εικόνων πινελιές
Καλό Καλοκαίρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου