Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Προς τα Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Θυμός κι ελπίδα μιας Ελληνίδας ποιήτριας.

Προς τα Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Θυμός κι ελπίδα μιας Ελληνίδας ποιήτριας

Συγκινήθηκα κι ένιωσα ευγνωμοσύνη, όχι πολύ καιρό πριν, όταν άκουσα τον πρώην πρωθυπουργό μας Παναγιώτη Πικραμμένο ν' απαντάει στην ερώτηση που του έκανε ένα μέλος του "Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης","Πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα;" "Υπάρχει πολύς πόνος. Ο Ελληνικός λαός υποφέρει." Δεν μίλησε καμία "πολιτική" γλώσσα. Μίλησε μια γλώσσα ανθρωπιάς.

Εμείς, ο ελληνικός λαός, ζώντας καθημερινά τι ακριβώς σημαίνει "οικονομική κρίση" πέρα από Τράπεζες και Συμφωνίες Οικονομικές, κουβαλάμε στην ψυχή μας μία ερώτηση που όλο μεγαλώνει, όλο βαραίνει: "Μα δεν νοιάζονται;". Αυτοί οι άνθρωποι στην Ευρώπη, που πήραν τις ζωές μας, τη μοίρα μας στα χέρια τους, χωρίς να μπούν στον κόπο να μας πουν, να μας εξηγήσουν, σ' εμάς τον λαό, περι τίνος πρόκειται προδίδοντας έτσι τη Δημοκρατία, την πολύ ελληνική αυτή λέξη που σημαίνει "κυριαρχία του λαού". Αυτοί οι άνθρωποι στην Ευρώπη που συνεργάστηκαν με ανάξιους, σάπιους πολιτικούς και σάπια πολιτικά κόμματα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν νοιάζονται, δεν ανησυχούν;

Για τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις από τα πολύ αυστηρά, ακόμα και σκληρά μέτρα, για να πάρουν τα ΧΡΗΜΑΤΑ! Από μια συμφωνία που ο ελληνικός λαός δεν έμαθε ποτέ τι την αποτελούσε και γιατί, δεν νοιάζονται; Ακόμα, για το τρομερό γεγονός πως εκείνοι που "πλήρωσαν" για την απλήρωτη συμφωνία ήταν οι φτωχοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι, η εργατική τάξη; Οι πλούσιοι μείναν άθικτοι. Προστατευμένοι πάντα από την άγραφη αν και απόλυτα πραγματική "Διεθνή Ασφαλή Κοινωνία του Πλούτου"; Δεν νοιάζονται;

Αυτοκτονίες, σε όλες τις ηλικίες, με τραγικά περιστατικά όπως η νέα μητέρα που την έχουν διώξει από τη δουλειά της και αυτοκτονεί αφού πυροβολεί το κοριτσάκι της για να μη μείνει μόνο! Νέοι άξιοι άνθρωποι μεταναστεύουν γιατι δεν βρίσκουν δουλειά. Μαγαζιά που βάζουν λουκέτο και το φοβερό ερωτηματικό που ακολουθεί, καθώς περνώντας τα βλέπεις. "Και μετά τι κάνουν; Πώς ζούν;" Μία ακόμη, πολύ πιθανόν, σιωπηλή, μοναχική αυτοκτονία.

Ξαφνικά συσσίτια, σε διαφορετικά σημεία της Αθήνας, με ανθρώπους στη σειρά να κρύβουν το πρόσωπο από το βλέμμα του περαστικού, παγκάκια και γωνιές στους δημόσιους δρόμους, καταφύγιο για τον άστεγο και τον άδικα φτωχό.

Ανησυχητική αύξηση της τρέλας, έχουν γίνει καθημερινά νέα.

Και η Ευρώπη; Η... "Ενωμένη Ευρώπη"; Καμία αναφορά, σιωπή. Ή ελάχιστη, χωρίς συναίσθημα, σαν ένα ακόμα "Νέο της Ημέρας". Δεν υπάρχει, ΠΟΝΟΣ! Εκεί, στην Ευρώπη, όπου ΗΘΙΚΗ σημαίνει όλο και περισσότερο, ΧΡΗΜΑ! Εκεί όπου η ανθρώπινη ζωή πνίγεται στα μηδενικά των εκατομμυρίων... Εντάξει λοιπόν! Πληρώστε το δικό σας, ΧΡΕΟΣ!

Η Γερμανία, που εσείς επιλέξατε να είναι η κατεξοχήν αντιπρόσωπος της "Ευρωπαϊκής Ένωσης" -ξεχνώντας και συγχωρώντας τη σφαγή, τον φρικτό θάνατο 6.000.000 αθώων ανυπεράσπιστων Εβραίων, γυναίκες, γέροι, παιδιά, τα 2.000.000 αθώους τσιγγάνους εμπόδιο στην επικράτηση της ανωτερότητας της "Αρείας Φυλής". Ξεχνώντας και συγχωρώντας δύο Παγκόσμιους Πολέμους που η... ανώτερη αυτή φυλή ξεκίνησε-, η Γερμανία, αυτή, ας πληρώσει το "Ελληνικό της Χρέος" ή ας το αφαιρέσει από το δικό μας: 280 δισ. ευρώ περίπου.

Το χρέος το δικό μας είναι από μέταλλο και χαρτί. Το χρέος της Γερμανίας είναι από αίμα, θάνατο από πείνα και καταστροφή. Σε αριθμούς: 162 δισ. Βασικό Χρέος Πολέμου. Χωρίς Τόκους. Χωρίς το αναγκαστικό δάνειο του γερμανικού στρατού από ελληνικές τράπεζες επί εγκάθειρκτης κυβέρνησης Τσολάκογλου. Στο Βασικό Χρέος Πολέμου συγκαταλέγονται και τα χρήματα που χρειάστηκαν για να ξαναφτιαχτούν οι καταστροφές από βομβαρδισμούς και εμπρησμούς. Οι Γερμανοί υποχωρούσαν σπέρνοντας τον όλεθρο - π.χ. ο βομβαρδισμός του Ισθμού της Κορίνθου! Ο Ισθμός λειτούργησε ξανά ύστερα από τρία ολόκληρα χρόνια! Πόσο λοιπόν το χρέος της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα; Υπάρχει ένας αριθμός: 600.000.000.000 ευρώ! Ενδεχομένως, οι οφειλές αυτές να υπερκαλύπτουν το ελληνικό χρέος.
Είναι κι εκείνο το "ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΟ" της κλοπής και της καταστροφής των Αρχαίων Θησαυρών μας... Έσπαζαν με τη λαβή του όπλου ή την ξιφολόγχη μέρη από αγάλματα και γλυπτά και τα έπαιρναν! Χάριζαν σε Γερμανούς στρατιωτικούς επισκέπτες σπάνιας ομορφιάς γλυπτά. Υπάρχει επίσημη έκθεση του 1946 με τίτλο "Ζημίαι των Αρχαιοτήτων εκ του πολέμου και των στρατών Κατοχής" της Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Εθνικής Παιδείας με εντολή του τότε υπουργού Α. Παπαδήμου. Περιέχεται στο βιβλίο του Γιώργου Δεκάκη των εκδόσεων "Κάδμος". Διαβάζοντάς την, η απελπισία για την καταστροφή σμίγει με την οργή. Κι ακόμη, το Χρέος της Γερμανίας, δεν περιλαμβάνει την απόλυτη καταστροφή της "Ελληνικής Αναγέννησης" που είχε ξεκινήσει κι όλο απλωνόταν, από το 1930, κι ένα σοβαρό κίνημα για τη δημιουργία μιας "Βαλκανικής Ένωσης".1 Ούτε τον "Εμφύλιο Πόλεμο" που ξέσπασε με το τέλος της Γερμανικής Κατοχής όταν οι δύο στρατοί, ο "Στρατός της Ελληνικής Αντίστασης", κι ο "Εθνικός Στρατός" βρέθηκαν αντιμέτωποι για να ακολουθήσει ένας φρικτός Εμφύλιος που θα ταράζει πάντα τις μέρες και τις νύχτες μας - Όχι, κανένα χρέος δεν μπορεί να πληρώσει γι' αυτό.

Και δεν είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα συμφώνησε να μη δεχτεί το Χρέος Πολέμου της Γερμανίας απέναντί της. Αυτό που δέχτηκε, όπως και τα άλλα κράτη, ήταν τη μείωση του Χρέους σε μια Σύσκεψη των Νικητών Κρατών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

"ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ"

Στους Έλληνες, εμάς, αρέσει αυτή η ιδέα! Μια ένωση, μια αληθινή ένωση ανάμεσα σε διαφορετικές χώρες μέσα από την ανταλλαγή Βοήθειας Οικονομικής και Πολιτισμού - παλιού και καινούργιου. Και θα είναι πολύ πιο εύκολο από ό,τι ήτανε με τις "Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής", γιατί εδώ υπάρχει ένας κοινός δεσμός, μια κοινή αναφορά: Το κοινό "Ελληνικό Υπόβαθρο" σε πνευματικούς θησαυρούς και στη Γλώσσα. Χιλιάδες λέξεις στις γλώσσες τις ευρωπαϊκές έχουν ρίζες ελληνικές. Και πολλές, πολλές περισσότερες ακόμη στα αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά, γαλλικά... Όπως! "European Union!". Όταν, εάν, εμείς οι Έλληνες γίνομε μέλη αυτής της καινούργιας μορφής της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", θα ζητήσομε να αντιμετωπιστούμε όχι σαν ζητιάνοι ("Αυτοί οι φριχτοί Έλληνες ζητιάνοι", μας αποκαλούν στη "Wall Street Journal" στις 9 Φεβρουαρίου 2012)2 αλλά σαν ίσοι προς ίσους. Ίσως και σαν... "Ιδιαίτεροι Δωρητές!"

Η γλώσσα η ελληνική! Ένα χρέος 5.000 χρόνων! Ένα χρέος χάρισμα! Εκτός από ένα πράγμα, τον ΣΕΒΑΣΜΟ! Αυτός, ο σεβασμός, έχοντας υπ' όψιν τις σημερινές αξίες (Χρήμα, Τράπεζες, Οικονομικά) στη Δύση ειδικά, θα... μεγαλώσει εάν εσείς, "Χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης", λάβετε υπ' όψιν ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Ότι "Η Ελλάδα πιθανότατα είναι η πλουσιότερη σε ορυκτά χώρα στον πλανήτη"3. Που σημαίνει πως αν ο ελληνικός λαός είχε "πατριώτες πολιτικούς", η Ελλάδα δεν θα είχε κανένα οικονομικό πρόβλημα! Τουναντίον! Θα ήταν μια πλούσια χώρα, πρόθυμη να συνεργαστεί τίμια και γενναιόδωρα με τους άλλους λαούς του πλανήτη Γη αρχίζοντας φυσικά με τις χώρες των "ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ" όπου θα ανήκε και εκείνη.

Απ' το σκοτάδι που ζούμε τώρα, από το σκοτάδι όπου μας έριξε ο πρόχειρος, τραγικά όπως αποδεικνύεται, προσχεδιασμός του θεσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα ζούμε στο φως. Θα μοιράζομε φως. "ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ ΑΞΙΕΣ". Έτσι λοιπόν, "Πλούσιο Υπέδαφος", "Πλούσια Ορυκτά", μία ακόμη αιτία για να γίνουμε ΣΕΒΑΣΤΟΙ! Μία πολύ σοβαρή αιτία αν σκεφτούμε τις αξίες που κυριαρχούν σήμερα στις Κοινότητες της Δύσης! Και τις αξίες αυτές εμείς, Έλληνες, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ιταλοί, Ιρλανδοί -πόσο συμπτωματικό είναι αλήθεια πως αυτές οι χώρες έχουν το οικονομικό πρόβλημα;- με το κοινό μας "Ντουέντε" , "Πάθος , Έρωτας ζωής", ελπίζουμε να αλλάξουμε, να ομορφύνομε με άλλες κυρίαρχες αξίες: Ανθρώπινη Ευτυχία, Ανθρώπινη Γλυκύτητα, Βοήθεια και Προστασία της Ψυχής μας και της Γης μας.

ΑΜΗΝ

Ολυμπία Καράγιωργα, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών - Λυρική Ποίηση 2010
www.ramnousia.wordpress.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: