Κακία, που βγάζει μάτια...

Στις ανθρώπινες σχέσεις πλέον κυριαρχεί η κακία και ο έπαινος εμφανίζεται να είναι σπάνιος και δυσεύρετος.

Λόγω τον ελλειμμάτων και των μειονεξιών του καθενός μας, δεν τολμούμε να επαινούμε, να επιβραβεύουμε, να επιδοκιμάζουμε...

Το διογκωμένο μας Εγώ, μας επιτάσσει επίμονα να μην αναγνωρίζουμε τις ικανότητες του άλλου και να μην θεωρούμε κανέναν άλλο ανώτερο ή καλύτερο από εμάς.

Ο αναίτιος φθόνος μας, δεν βλάπτει, όπως νομίζουμε, κάποιον, που ξεχωρίζει, αλλά πρωτίστως βλάπτει εμάς.

Ο καθένας μας ας υπερβαίνει, έστω και με δυσκολία, κάθε προσωπικό περιορισμό, ας απελευθερωνόμαστε από τις δεσμεύσεις μας, εσωτερικές ή εξωτερικές, και ας εκφραζόμαστε απλόχερα και γενναιόδωρα, ακόμη και στους εχθρούς μας, όταν νομίζουμε, ότι το αξίζουν. 

http://katoci.blogspot.com