Στρατόπεδο Τεπελένι, το Άουσβιτς της κομμουνιστικής Αλβανίας.

Ένα έγγραφο του CIA της 27 Οκτωβρίου 1951, που τώρα είναι αποχαρακτηρισμένο, ρίχνει φως για την κατάσταση που επικρατούσε στο κομμουνιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης της Τεπελένης, όπου από το 1949 κρατούνταν πάνω από 3600 εξόριστοι. Το έγγραφο αναφέρεται στην δύσκολη κατάσταση που επικρατούσε στο στρατόπεδο αυτό, το μεγάλο αριθμό των θανάτων κυρίως των παιδιών και των ανδρών, όπως επίσης αναφέρει το όνομα του διοικητή του στρατοπέδου, τον Τζαφέρ Πογάτση. Για τον ίδιο αναφέρεται πως βίαζε γυναίκες που δεν δέχονταν να έχουν "προσωπικές" σχέσεις μαζί του.

Απόσπασμα του εγγράφου

"Είναι 3600 εξόριστοι στο στρατόπεδο της Τεπελένης, οι οποίοι είναι εκεί από το 1949, το παλαιότερο και το μεγαλύτερο στρατόπεδο στην Αλβανία, ενώ στο στρατόπεδο Μπεντέν στην Καβάγια είναι περίπου 2000 εξόριστοι, 70 % των εξόριστων είναι γυναίκες και παιδιά.

Η θνησιμότητα είναι μεγαλύτερη στα παιδιά. Τα παιδιά που απεβίωσαν το 1949 ήταν τα δίδυμα της Λούλιε Τζέρτζε από το Κοπλίκ, και δεν ήταν μεγαλύτερα του ενός έτους, το μικρό παιδί του Ζέφ Μιράσα από την Μπάγιζα, το ενός ετών παιδί του Φράν Χάσα από την Μπάγιζα, τα δύο παιδιά του Πρενάς Τζέρτζε από την Λιόχε, και τα τρία παιδιά του Τζούστε Γκόραϊ, 10 ετών , 6 ετών και 6 μηνών.

Ο διοικητής του στρατοπέδου είναι ο Τζαφέρ Πογάτση. Είναι ένας "χωριάτης", ηλίθιος και τύρρανος που έχει βιάσει γυναίκες και κορίτσια, οι οποίες είχαν απορρίψει τις προτάσεις του για "ιδιαίτερες" σχέσεις. Απολαμβάνει το να βλέπει παιδιά καθώς πεθαίνουν. Οι εξόριστοι στο στρατόπεδο της Τεπελένης κοιμούνται σε τετραώροφα ξύλινα κρεβάτια. Οι οικογένειες δεν χωρίζονται. Η οικοδομή δεν έχει παπαφίγκο, δεν έχει σκεπή, ζουν σε ανοιχτό ουρανό. Το στρατόπεδο του εξασφαλίζει ένα ξύλινο κρεβάτι και σαπούνι για ένα μήνα. Το καθημερινό φαγητό είναι για πρωινό τσάι-σούπα και 650 γραμμάρια ψωμί για μεσημεριανό και βραδινό. Δεν υπάρχει κανένα έπιπλο για να τοποθετήσουν φαγητό ή τα ενδύματα. Τίποτα συμπληρωματικό για τα παιδιά.

Είναι δύσκολο να διατηρήσεις την καθαριότητα στο στρατόπεδο. Δεν τους δίνονται σκούπες, αλλά αναγκάζονται να σκουπίζουν με κλαδιά δέντρων. Το μέρος είναι γεμάτο παράσιτα, η φυματίωση θερίζει. Πολλοί πεθαίνουν, κυρίως παιδιά και άνδρες. Τα παιδιά πεθαίνουν από τις αρρώστιες ενώ οι άντρες από την δουλειά που κάνουν ως σκλάβοι.

Στην Αλβανία οι συλλήψεις γίνονται χωρίς εντολή και η φυλάκιση χωρίς δίκη. Οι φυλακισμένοι δεν χωρίζονται σε κατηγορίες, εγκληματίες ποινικού κώδικα, πολιτικοί κρατούμενοι, ο θάνατος είναι δεδομένος για όλους. Περίπου δύο χρόνια νωρίτερα, ο Ιάκ Μάρκο, ένας αστυνομικός, σκότωσε τον Ζεφ Κόλια Πρέντσια, πρόεδρο της οργάνωσης των νέων στην περιοχή Μπαρμπουλούς. Την επόμενη , ο Μετούς Μπόγο, αξιωματικός από την Σκόδρα, εξήγησε τα αίτια του φόνου σε μια συνάντηση που είχε με τον λαό. Το επιχείρημα που έδωσε για το φόνο ήταν, πως το θύμα είχε συμπάθεια προς την Γιουγκοσλαβία. Οι αρχές επίσης σκότωσαν τον Σοκόλ Μπαγιάρμη, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, αφού σε μια συνάντηση είπε πως ο θόρυβος που δημιουργούνταν γύρω από την Γιουγκοσλαβία δεν ήταν πραγματικός.

Μετέφρασε, ετοίμασε ο Πελασγός Κορυτσάς 

pelasgoskoritsas.gr

www.himara.gr