"Πάμε για μελίκοκκα;" Μια φράση που ακούγονταν πολύ στις παλιότερες
γενιές… και κυρίως από τα παιδιά....
Τότε που παρέμεναν αδιάφορα για το τηλεοπτικό πρόγραμμα και
προτιμούσαν να παίζουν ή να πηγαίνουν απ΄τη μια άκρη του χωριού στην άλλη για
να μαζέψουν μελίκκοκα… μία από τις αγαπημένες συνήθειες των παιδιών της
δικής μου γενιάς.
Μιλάω για τους μικροσκοπικούς
γλυκούς καρπούς του δέντρου της μελικκοκιάς.....
Σκαρφαλωμένα πάνω στα ψηλά δέντρα να προσπαθούν να
γεμίσουν τσάντες με μελίκκοκα…. ακόμη πιο παλιά που δεν υπήρχαν
σακούλες, τα παιδιά μετέτρεπαν τις μπλούζες τους σε σακίδιο…(κι αν
άνοιγε άντε να τα μαζέψουν από κάτω)…
Πολλοί που στα χωράφια τους είχαν
μελικοκιές δεν άφηναν τα παιδιά να τα μαζέψουν {όπως και τα
κορόμηλα,σύκα, ρόδια (τώρα κανένα παιδί δεν πάει για μελίκκοκα ,ούτε καν τα
γνωρίζουν)}.
Έφευγαν
μεσημέρι και γύριζαν απόγευμα…
Για όσους δε γνωρίζουν: η μελικοκκιά είναι φυλλοβόλο δέντρο με
χρυσοπράσινα φύλλα, τα οποία έχουν σχήμα λόγχης και από κάτω χνούδι.
Ανθεκτικό στις δύσκολες καιρικές συνθήκες ,αλλά και σε ασθένειες, με ευλύγιστα
κλωνάρια.
Λένε, ότι τα μελίκοκκα ήταν ο λωτός των αρχαίων Ελλήνων…
Ωριμάζουν μέσα φθινοπώρου, έχουν πολύ γλυκιά γεύση, όταν
ωριμάζουν γίνονται μωβ σκούρα ως μαύρα. Αποτελείται από λεπτό
φλοιό, κίτρινη ψίχα και κουκούτσι που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του
καρπού (για να καταλάβεις τη γεύση τους πρέπει να φας 5-6 μαζί).
Η Ελλάδα είναι γεμάτη από μελικοκιές… μόνο που δεν έχουν παιδιά
σκαρφαλωμένα πάνω τους….
Πηγή: http://xiromeritissa.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου