Η λίμνη «Νιζερός» ή «Ζαραβίνα» ή ''λίμνη Δελβενακίου'': 'Ενα αριστούργημα της φύσης στα ... αζήτητα του Δήμου Πωγωνίου.

Τις τελευταίες μέρες γίνεται πολύς λόγος (στα sm-έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο)για ένα μεγάλο κατά την γνώμη μας θέμα που απασχολεί την περιοχή του Πωγωνίου.Είναι το θέμα της γνωστής μας λίμνης της Ζαραβίνας. Ενστάσεις εγείρονται και πολύ συζήτηση γίνεται σχετικά με την μη αξιοποίηση της περιοχής της λίμνης από τους αρμόδιους φορείς (Δήμο-Περιφέρεια και Κράτος). Θα επιχειρήσω στη συνέχεια να αναφερθώ προς ενημέρωση όσων δεν γνωρίζουν τα σχετικά,  σε όλες τις παραμέτρους (κατά το δυνατόν) που αφορούν το θέμα χωρίζοντάς το σε τρείς επιμέρους ενότητες:

Α. Η "ταυτότητα" της λίμνης

Β. Μία ιστορική αναδρομή των διεκδικήσεων της λίμνης εκ μέρους των φορέων Κράτους-Δήμων-Αδελφοτήτων και κατοίκων της περιοχής απο τους μέχρι το 2011 φερόμενους ως ιδιοκτήτες της και την ιστορική δικαστική απόφαση παραχώρησης της λίμνης σε αυτούς που δικαιωματικά ανήκει

Γ. Τί μέλλει γενέσθαι και δημοσιεύματα διαμαρτυρίας που τονίζουν την αδιαφορία των υπεύθυνων φορέων για  το μέλλον και την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου που συνιστά όλη η περιοχή της λίμνης.

Α. Λίμνη Ζαραβίνας ή Νεζερός ή Νιζερός
ή λίμνη Δελβινακίου

Λίμνη Ζαραβίνα

Η  λίμνη της Ζαραβίνας με τα πολλά ονόματα ξεφυτρώνει ανάμεσα στους ήρεμους λόφους του Πωγωνίου, ανάμεσα στα δρυοδάση και τα λιβάδια που απλώνονται στα βορειοδυτικά της Ηπείρου. 

Η Ζαραβίνα αναφέρεται και με τα ονόματα Τζαραβίνα, Τζεροβίνα, Νεζερός, Νιζερός, Νιντζερός και λίμνη Δελβινακίου. 

Η λίμνη βρίσκεται σε ένα λεκανοπέδιο που περιβάλλεται από λόφους, σε υψόμετρο 458 μέτρων και πάνω στο κεντρικό δρόμο που ενώνει τα Ιωάννινα με την Κακαβιά, 10 χλμ. νοτιοδυτικά από το Δελβινάκι και 11 χλμ. δυτικά από το Καλπάκι. Το σχήμα της είναι σχεδόν κυκλικό με περίμετρο 2,2 χλμ. και έκταση που φτάνει τα 285 στρέμματα. Πρόκειται για μία ανοικτού τύπου καρστική λίμνη που τροφοδοτείται με νερό από επιφανειακές και από υπόγειες πηγές, αλλά και με τα νερά που κατεβαίνουν από τους χειμάρρους Θειαφόλακκο, Βοϊδίτσα και Λάκκο Παναγιάς. Όταν η λίμνη γεμίζει με πλεονάζοντα νερά, εκφορτίζεται προς τον ποταμό Νέζερο μέσω του χειμάρρου Νεζεραύλαυκα και τα νερά της καταλήγουν μετά από μια πορεία χιλιομέτρων στον ποταμό Καλαμά. 

Γύρω από τη Ζαραβίνα υπάρχουν πολλά βαλτοτόπια, επιφανειακές πηγές και ρέματα. Η γέννηση της ανάγεται στη εποχή του Πλειστόκαινου και διακρίνεται για το μεγάλο βάθος σε σχέση με το μέγεθος της που φτάνει τα 31,5 μέτρα και την μορφή του βυθού της που προσομοιάζει με έναν ανεστραμμένο κώνο. Η Ζαραβίνα μάλιστα κατατάσσεται ως πέμπτη στη σειρά των βαθύτερων φυσικών λιμνών της χώρας μας μετά την Τριχωνίδα, το Ζηρού, τη Βεγορίτιδα και την Αμβρακία. Αυτό το βάθος είχε δημιουργήσει και διάφορους θρύλους στη λαϊκή παράδοση της περιοχής. 

Ο Γάλλος διπλωμάτης και περιηγητής Φρανσουά Πουκεβίλ αναφέρει ότι οι ντόπιοι πίστευαν ότι η Ζαραβίνα δεν είχε βάθος και ρούφαγε ότι έπλεε σε αυτήν. 

Η λίμνη μέχρι και πριν λίγα χρόνια λειτουργούσε ως ιχθυοτροφείο. Η εξερεύνηση γύρω από τη Ζαραβίνα είναι μια μοναδική εμπειρία, καθώς τα γαλάζια νερά πάνω στα οποία καθρεφτίζονται οι χρυσόχρωμες βελανιδιές και ο πλούτος της άγριας πανίδας συνθέτουν ένα υπέροχο τοπίο γεμάτο ζωή.

Γύρω από τη λίμνη αναπτύσσονται καλαμιώνες και υγρά λιβάδια, ενώ οι λόφοι καλύπτονται από πυκνά δάση δρυός που αποτελούνται από τέσσερα είδη βελανιδιάς, ανάμεσα στα οποία υπάρχουν και κάποια αιωνόβια . Άλλα είδη είναι οι οστρυές, οι γαύροι, οι φράξοι, οι ψευτοπλάτανοι και οι βατομουριές. 

Το σημαντικότερο φυτό της περιοχής είναι ο σπάνιος Solenanthus albanicus. Άλλα αξιόλογα φυτά είναι ο κρίνος Lilium candidum, το κολχικό Colchicum autumnale, η Asphodeline taurica, το κυκλάμινο Cyclamen hederifolium, η Digitalis grandiflora, η ίριδα Iris sintenisii, η Lysimachia atropurpurea, η Silene coronaria, ο κρόκος Crocus cancellatus, η Lysimachia punctata, το Ornithogalum sphaerocarpum, η Scabiosa tenuis, η Scutellaria rupestris, η Orlaya daucorlaya και οι ορχιδέες Epipactis microphylla, Platanthera chlorantha, Ophrys helenae, O. hystera, O. zeusii και Ο. oestifera, ενώ λίγα χιλιόμετρα από τη λίμνη φυτρώνει και μια εξαιρετικά σπάνια ορχιδέα, η Ophrys bertolonii. 

Στη λίμνη ζει ένας μεγάλος αριθμός από αρπακτικά πουλιά. Πρόκειται για ένα από τα τελευταία καταφύγια του κραυγαετού και του σπάνιου τσίφτη στην Ελλάδα. Παλιότερα στην γύρω περιοχή ζούσανε σπάνιοι ασπροπάρηδες. Άλλα αρπακτικά είναι ο φιδαετός, ο σφηκιάρης, η γερακίνα, ο χειμωνόκιρκος, ο καλαμόκιρκος, το ξεφτέρι, το σαΐνι, το διπλοσάινο και ο πετρίτης. 

Στα υγρά λιβάδια της λίμνης συναντάει κανείς λευκούς πελαργούς και μαυροπελαργούς, ενώ στους καλαμιώνες και στις όχθες ζούνε σταχτοτσικνιάδες, αργυροτσικνιάδες, νυχτοκόρακες, κρυπτοτσικνιάδες, μικροτσικνιάδες, λαγγόνες, αλκυόνες, ψευταηδόνια, νεροκελάδες, σχοινοποταμίδες, τσιχλοποταμίδες, καλαμοτριλιστές, κ.ά. 

Η ορνιθοπανίδα συμπληρώνεται με είδη, όπως κύκνοι, βαλτόπαπιες, φαλαρίδες, νερόκοτες, νανοβουτηχτάρια, σκουφοβουτηχτάρια, μπεκατσίνια, βουνοσταχτάρες, κίσσες, γιδοβύζια, λούγαρα, μεσαίοι δρυοκολάπτες, αετομάχοι, κοκκινοκεφαλάδες, τριγώνια, χρυσοβασιλίσκοι, μελισσοφάγοι, κοκκοθραύστες, κούκκοι, φάσσες, μιλτοχελίδονα, κοκκινοτσιροβάκοι, τσαλαπετεινοί και αιγίθαλοι.

Τα αμφίβια περιλαμβάνουν πολλά είδη, όπως σαλαμάνδρες, κοινούς τρίτωνες, μακεδονικούς τρίτωνες,  κοινούς φρύνους, πρασινόφρυνους, δεντροβάτραχους, βαλκανοβάτραχους, ηπειρωτικούς βατράχους, σβελτοβάτραχους και γραικοβάτραχους. 

Η ερπετοπανίδα είναι εξίσου πλούσια και αποτελείται από μεσογειακές χελώνες, γραικοχελώνες, βαλτοχελώνες, κονάκια, τυφλίτες, σαύρες της Ρούμελης, τρανόσαυρες, πρασινόσαυρες, σαύρες του Ταύρου, στεφανοφόρους, εφιούς, λαφιάτες, δεντρογαλιές, σαπίτες, νερόφιδα, λιμνόφιδα, σπιτόφιδα, σαΐτες και κοινές οχιές.

Από τα θηλαστικά μέσα στη λίμνη ζούνε αρκετοί μυοκάστορες, αλλά και λίγες βίδρες. 

Στους γύρω λόφους ζούνε υγιείς πληθυσμοί από αρκούδες, λύκους και ζαρκάδια. Άλλα θηλαστικά είναι τα κουνάβια, οι νυφίτσες, τα αγριογούρουνα, οι αγριόγατες, οι ασβοί, οι αλεπούδες, οι δασομυωξοί και οι σκίουροι. 

Η ιχθυοπανίδα της λίμνης περιλαμβάνει 11 είδη από τα οποία ξεχωρίζουν τα χέλια (Anguilla anguilla), η πελοποννησιακή μπριάνα (Barbus peloponnesius), ο κυπρίνος (Cyprinus carpio), το σκαρούνι (Luciobarbus albanicus), η ιονική πέστροφα (Salmo farioides), η λιάρα (Telestes pleurobipunctatus) και το γληνί (Tinca tinca). Η λίμνη Ζαραβίνα θεωρείται ένας από τους τελευταίους τόπους όπου πιθανολογείται η παρουσία της ηπειρωτικής τσίμας (Pelasgus epiroticus), ενός ψαριού που βρίσκεται στα όρια της εξαφάνισης.

Ένας νεαρός κύκνος στα νερά της λίμνης.

Οι λιάρες είναι κοινές στη Ζαραβίνα.

Οι κρόκοι του είδους Crocus cancellatus βγαίνουν κοντά στα δάση.

Ένα ψευταηδόνι τραγουδάει στις καλαμιές.

Γύρω από τη λίμνη ζούνε πολλά είδη λεπιδόπτερων.

Ένα τοπίο της μαγικής Ζαραβίνας.

Τα νανοβουτηχτάρια είναι κοινά πουλιά της λίμνης.

Η ορχιδέα Epipactis microphylla βγαίνει στα κοντινά δάση.

Ένας χρυσοβασιλίσκος ψάχνει για τροφή.

Κυκλάμινα του είδους Cyclamen hederifolium.

Γύρω από τη λίμνη ζούνε πολλά μιλτοχελίδονα.

Οι λόφοι καθρεφτίζονται στα νερά της Ζαραβίνας.

Πηγή: http://www.naturagraeca.com/ws/129,191,282,1,1,%CE%9B%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7-%CE%96%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%B1

►11 Οκτωβρίου 2012◄

Λίμνη Ζαραβίνα

Κείμενο: Παναγιώτης Κρητικάκος

Φωτογραφίες: Νίκος Γκίκας-Παναγιώτης Κρητικάκος

Η λίμνη Ζαραβίνα βρίσκεται στο δήμο Πωγωνίου, στον νομό Ιωαννίνων, στο 45ο χιλιόμετρο του οδικού δικτύου Ιωαννίνων με τον συνοριακό σταθμό της Κακαβιάς, σε υψόμετρο 457 μέτρων.

Η λίμνη βρισκόταν μέχρι πρόσφατα κάτω από ένα ιδιαίτερο ιδιόκτητο καθεστώς, πράγμα που καθιστούσε δύσκολη την οποιαδήποτε δραστηριότητα επί αυτής. Εδώ και έναν χρόνο, με απόφαση του Πολιτικού Εφετείου Ιωαννίνων, η λίμνη είναι δημόσια και μπορεί να την απολαύσει και να την “εκμεταλλευτεί” οποιοσδήποτε πολίτης δείχνοντας βέβαια τον αντίστοιχο σεβασμό που απαιτεί ένα τέτοιο οικοσύστημα. Τα νερά της λίμνης θεωρούνται πολύ καλής ποιότητας μιας και τροφοδοτούνται συνεχώς με φυσικό τρόπο [1]. Το μέγιστο βάθος της λίμνης θεωρείται στα 31.5 μέτρα έπειτα από μέτρηση που έγινε με sonar (Νικολάου & Σαχπάζης, 1999).

Στις 28 Οκτωβρίου 2011, οι Αργύρης Αργυριάδης, Νίκος Γκίκας και Παναγιώτης Κρητικάκος καταδύθηκαν μέχρι τα 17 μέτρα με ελάχιστη θερμοκρασία τους 12 βαθμούς. Η κατάδυση διακόπηκε στο συγκεκριμένο βάθος λόγω της ύπαρξης μεγάλης ποσότητας υδρόθειου, το οποίο έγινε αντιληπτό από την όσφρηση καθώς επίσης και λόγω της περιορισμένης ορατότητας κάτω από τα 10-12 μέτρα. Από το βάθος αυτό η ορατότητα μειώνεται στο ελάχιστο και γίνεται έως και μηδενική. Ολόκληρος ο όγκος νερού είναι εμπλουτισμένος με μεγάλες ποσότητες υδρόθειου το οποίο γίνεται ιδιαίτερα δυσάρεστο και αντιληπτό μέσω της όσφρησης, με τη χαρακτηριστική μυρωδιά που το διακατέχει.

Ο συνηθέστερος λόγος ύπαρξης υδρόθειου είναι αυτός της νεκρής οργανικής ύλης, κάτι το οποίο ίσως να μην ισχύει στην περίπτωση της Ζαραβίνας μιας και συναντήθηκε σε σειρά καταδύσεων, ανά διαφορετικές εποχές, από διαφορετικές πλευρές της λίμνης και σε τέτοια μορφολογία πυθμένα η οποία λόγω της απότομης κλίσης δεν επιτρέπει τη συσσώρευση οργανικής ύλης που να έχει ως αποτέλεσμα τη βακτηριακή αποικοδόμηση αυτής.

Πρέπει να επισημάνουμε πως η ευρύτερη περιοχή του Πωγωνίου είναι γνωστή για τα κοιτάσματα τόσο σε φυσικό αέριο όσο και σε πετρέλαιο, όπου το υδρόθειο ευδοκιμεί (κυρίως στο φυσικό αέριο). 

Η έντονη παρουσία υδρόθειου στα νερά της λίμνης έρχεται σε αντίθεση με την έρευνα [1], η οποία δηλώνει τα καλής ποιότητας νερά, μιας και το υδρόθειο είναι ιδιαίτερα τοξικό. Αξίζει να σημειωθεί επίσης πως, η παραγωγή υδρόθειου μπορεί να οφείλεται και στην υδρόλυση θειούχων ορυκτών, κάτι για το οποίο δεν έχουμε στοιχεία για να επιβεβαιώσουμε όσον αφορά την περιοχή της Ζαραβίνας όπου κυριαρχεί ο ασβεστόλιθος. Ο πυθμένας της λίμνης είναι λασπώδης με μεγάλη κλίση, δίνοντας την αίσθηση πως πρόκειται για ένα χωνί στην ουσία, βάθους 31 μέτρων όπως έχει αναφερθεί μετά από έρευνες με sonar [1].

Η λίμνη Ζαραβίνα ανήκει στην ομάδα των καρστικών λιμνών η οποία ξεκινά από τις νότιες Άλπεις, διασχίζει τις ανατολικές ακτές της Αδριατικής και διαμέσου της Ηπείρου και της δυτικής Ελλάδας καταλήγει στην Πελοπόννησο (Bogli, 1978). Οι λίμνες αυτές είναι αποτέλεσμα τεκτονικών κινήσεων, αλλά και εξωγενών συνθηκών όπως είναι οι διαλυτικές διεργασίες του νερού, η δράση των πλημμυρών και η ιζηματοποίηση (διάβρωση και αποσάθρωση) (Λεοντάρης 1967, Ψαριανός 1992). Στη λίμνη θεωρείται πως συναντώνται 11 είδη ψαριών γλυκού νερού καθώς και βρίδες.

Στις καταδύσεις που πραγματοποιήθηκαν δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε κανένα σημάδι ζωής πέραν των γυρίνων και μικρών ψαριών γλυκού νερού δίπλα στην όχθη της λίμνης καθώς επίσης και την παρουσία υδροχαρών φυτών σε μικρό βάθος (5-6μ). Η λίμνη Ζαραβίνα υπάγεται στο δίκτυο προστασίας NATURA2000 με κωδικό GR2130010.

Λόγω την λειψυδρίας που επικρατεί τους καλοκαιρινούς μήνες στην περιοχή, έχει δημιουργηθεί ένα μικρό φράγμα το οποίο επιτρέπει την άρδευση των γύρω περιοχών. Έρευνες έχουν δείξει ότι η λίμνη εκτός των επιφανειακών νερών δέχεται και υπόγεια νερά [2], κάτι το οποίο δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε κατά τη διάρκεια των καταδύσεων που πραγματοποιήσαμε. Ο ποταμός Νιζερός, ο οποίος στη συνέχεια χύνεται στον Καλαμά (Θύαμις) δέχεται τα πλεονάζοντα νερά της λίμνης.

Προσεγγίζοντας τη λίμνη από ιστορική σκοπιά, ντόπιες μαρτυρίες λένε πως Ιταλικά άρματα είχαν βυθιστεί στη λίμνη το 1940, καθώς απωθήθηκαν τον Νοέμβριο του 1940 από τα ελληνικά άρματα της Μεραρχίας Τεθωρακισμένων Κενταύρων. Κάτοικοι της περιοχής μας ενημέρωσαν πως υπήρξαν σκέψεις για την ανέλκυση των αρμάτων ώστε να χρησιμοποιηθούν τα υλικά τους. Η διαδικασία ανέλκυσης όμως κοστολογήθηκε τόσο ώστε να μην επιτρέψει καν να ξεκινήσει ένα τέτοιο εγχείρημα. Μέχρι και σήμερα δεν έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη αρμάτων μέσα στη λίμνη.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποτελεί όμως η αναφορά βύθισης 15 Ιταλικών αρμάτων σε κοντινούς βαλτότοπους [3], πράγμα που καθιστά πιθανή την ύπαρξη αρμάτων, ή άλλων οχημάτων και οπλισμού κάτω από την επιφάνεια της Ζαραβίνας. Ντόπιοι ψαράδες ανέφεραν την εύρεση και ανέλκυση ιταλικών ποδηλάτων του Δευτέρου Παγκοσμίου στα ρηχά της λίμνης.

Η λαϊκή παράδοση έχει την τάση πολλές φορές να μεγαλοποιεί, παραφράζει και να μυθοποιεί γεγονότα, συμβάντα και καταστάσεις. Αυτό βέβαια δεν μας εμποδίζει από το να ευελπιστούμε ότι μελλοντικές ερευνητικές βουτιές στη λίμνη θα μπορούσαν να μας επιφυλάσσουν κάποια ευχάριστη έκπληξη με ιστορικά ευρήματα.

Βιβλιογραφία:

[1] Δρ. Θ. Κουσουρής, ΕΚΘΕ, Υπουργείο Ανάπτυξης / Περιβάλλο - Υδρο - Γεω-πραγματο-γνωμοσύνη λίμνης Ζαραβίνας, 10 Σεπτεμβρίου 2001.

[2] Ρηγίδης & Γόντικας, Υπουργείο Γεωργίας, Δ/νση Υδραυλικών Κατασκευών, 1959,1960

[3] Άγγελος Τερζάκης, “Ελληνική Εποποιία” 1940-1941

Πηγή:http://ydronaftes.gr/el/%CE%86%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/%CE%A4%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%B4%CF%85%CF%83%CE%B7/%CE%9B%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7_%CE%96%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%B1

Β. Η Ιστορική απόφαση του Εφετείου Ιωαννίνων 

►Τετάρτη, 14 Σεπτεμβρίου 2011◄

Κοινόχρηστη η λίμνη Ζαραβίνα...

«Απελευθερώνεται» από τους φερόμενους ως ιδιοκτήτες και θα αποδοθεί σε κοινή χρήση η ιδιαίτερου φυσικού κάλους, λίμνη Ζαραβίνα ή Νεζερός στο Πωγώνι.

Ο πολύχρονος και σκληρός δικαστικός αγώνας του δημοσίου, της αυτοδιοίκησης και των Αδελφοτήτων Κρυονερίου και Λίμνης, αλλά και κατοίκων, δικαιώθηκε με την πρόσφατη απόφαση του Πολιτικού Εφετείου Ιωαννίνων με την οποία χαρακτηρίζεται ως μεγάλη και άρα δεν μπορεί να είναι ιδιωτική και κυρίως ως «κοινόχρηστη και εκτός συναλλαγής».Αυτή η διατύπωση στην απόφαση αποτελεί εχέγγυο για μη εμπλοκή της σε «αξιοποίηση» δημόσιας περιουσίας που είναι στο προσκήνιο. Άλλωστε πέριξ της λίμνης υπάρχουν ιδιοκτησίες και μόνο από την πλευρά του εθνικού δρόμου Ιωαννίνων-Κακαβιάς υπάρχει δημόσια έκταση.Με απλά λόγια η λίμνη περιέρχεται σε κοινή χρήση για κάθε πολίτη και παύει να αποτελεί κτήμα ιδιωτών, όπως συνέβαινε για περισσότερο από έναν αιώνα και βέβαια και μετά από την απελευθέρωση από τους Τούρκους!

Άμεσα εκτελεστή

Η Εφετειακή απόφαση είναι τελεσίδικη και άμεσα εκτελεστή από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, ωστόσο οι αντίδικοι έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν Αναίρεση από τον Άρειο Πάγο, κάτι που όπως πληροφορούμαστε ήδη προωθείται, αλλά αυτό δεν εμποδίζει να αποδοθεί η λίμνη των 305 στρεμμάτων στους πολίτες.

Ακόμη και η αναμενόμενη προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν ...φοβίζει πλέον, αφού πρόκειται για λίμνη ενταγμένη προ πολλών ετών με απόφαση της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη, (επισημαίνεται στην εφετειακή απόφαση) στο δίκτυο Natura και ως μεγάλη λίμνη δεν μπορεί να ανήκει σε ιδιώτες. Στα θετικά της απόφασης συγκαταλέγεται ο όρος κοινόχρηστη έκταση για τη λίμνη, κάτι που δεν αφήνει περιθώρια άλλης «αξιοποίησης» από το δημόσιο.

Από την Διοικητική Αποβολή στον δικαστικό αγώνα

Την ευχάριστη είδηση μετέφερε ο δικηγόρος Πολύκαρπος Ζωγράφος, ο οποίος υποστήριξε νομικά την υπόθεση στην παρέμβαση που έγινε για λογαριασμό του πρώην δήμου Δελβινακίου και των Αδελφοτήτων Κρυονερίου και Λίμνης. Και οι δυο πρώην κοινότητες είχαν συμβάλλει.Από πλευράς δημοσίου που είχε και τον πρώτο λόγο, την πολύχρονη δικαστική διαμάχη υπηρέτησαν οι δικηγόροι του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Κωνσταντίνος Γεωργάκης (μέχρι την μετάθεση του στην Αθήνα) και Μιχαήλ Τζουβάρας .Πολλοί ήταν και οι καταγόμενοι από την περιοχή που κατέθεσαν στο δικαστήριο και οι μαρτυρίες τους συνέβαλαν στο να ενισχυθούν τα νομικά επιχειρήματα και στην θετική απόφαση.Η πρώτη απόπειρα του δημοσίου για να φέρει στην κυριότητα του τη λίμνη έγινε το 1990 με το Πρωτόκολλο Διοικητικής Αποβολής που συντάχθηκε από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου με εντολή του τότε υπουργού Οικονομικών Γ. Παλαιοκρασσά, αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκε.

Η Πρωτόδικη απόφαση του 2009

Ο δικαστικός αγώνας άρχισε το 1996 με το δημόσιο να καταθέτει αγωγή κατά των φερομένων (γνωστής οικογένειας της περιοχής) ως ιδιοκτητών. [Σημ. ιστολογίου: πρόκειται για τη γνωστή οικογένεια Μέντζου απο τη Βήσσανη Πωγωνίου].

Χρειάστηκαν 15 χρόνια για να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση, αλλά άξιζε τον κόπο και το χρόνο, αφού όλο αυτό το διάστημα, όπως σημειώνει ο κ,. Ζωγράφος συγκεντρώθηκαν νέα στοιχεία που στήριξαν την υπόθεση και οι Εφέτες μπόρεσαν να κρίνουν καλύτερα, μαζί βέβαια με τα στοιχεία από τις πραγματογνωμοσύνες που έγιναν. Η προγενέστερη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ιωαννίνων δεν ικανοποίησε πλήρως το δημόσιο και το δήμο Δελβινακίου που μαζί με τις δυο Αδελφότητες παρενέβη υπέρ του δημοσίου. Κι αυτό γιατί αναφέρονταν ότι η λίμνη δεν είναι μεγάλη, ωστόσο περιέρχεται στο δημόσιο επειδή οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες δεν διαθέτουν γνήσιους τίτλους κυριότητας. Επί των τίτλων αυτών υπήρξε μεγάλη κινητοποίηση με έρευνες και στην Τουρκία (ταπιά) και όπως αποδείχτηκε από την κατάληξη της υπόθεσης, τίτλοι δεν προσκομίστηκαν.

Η τελεσίδικη του Εφετείου

Τόσο το δημόσιο, όσο και οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες κατέθεσαν έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης (110 του 2009) και φτάσαμε μετά από αναβολές (είχε οριστεί δικάσιμος για τις 18 του περασμένου Μαίου/2011) στην απόφαση 209/2001 της 7ης Σεπτεμβρίου με την οποία το Εφετείο δικαιώνει το δημόσιο, τον πρώην δήμο Δελβινακίου και το διάδοχο δήμο Πωγωνίου, αλλά και τις Αδελφότητες. 

Για να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα χρειάστηκε να γίνουν πραγματογνωμοσύνες, από το ΙΓΜΕ (που κατέληγε ότι η λίμνη είναι μικρή...) και από το τμήμα Υδρογεωλογίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου που αποδείχθηκε καταλυτική για την κρίση του δικαστηρίου. Η λίμνη «μετρήθηκε» στα 305 στρέμματα έκταση, με μέγιστο βάθος (χρησιμοποιήθηκε σόναρ) 31,5 μέτρα, με πηγές που ανανεώνουν τα νερά της με μεγάλη συχνότητα, που δεν παγώνει ποτέ για αυτόν τον λόγο και με πλούσια ιχθυοπανίδα.

Πλέον, επαφίεται στο υπουργείο Οικονομικών και ειδικότερα στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, να υλοποιήσει την Εφετειακή απόφαση, ανεξάρτητα από την αίτηση Αναίρεσης που θα κατατεθεί στον Άρειο Πάγο. Να απομακρυνθούν δηλαδή κατασκευές και ότι άλλο ανήκει στους, πρώην πλέον, φερόμενους ως ιδιοκτήτες και να επιτραπεί στον καθένα να την χαρεί από κοντά, κάτι που δεν «επιτρεπόταν» ως τώρα. Η λίμνη πρέπει να αποδοθεί σε κοινή χρήση, αλλά όπως επισημαίνει ο δικηγόρος Πολύκαρπος Ζωγράφος, χρειάζεται προσοχή από όσους τυχόν θα θελήσουν να ψαρέψουν ή να κάνουν μπάνιο, υπάρχουν απότομα βάθη και ελοχεύουν κίνδυνοι. Ο κ. Ζωγράφος δεν παραλείπει να σημειώσει ότι ήταν μια πολύ δύσκολη υπόθεση επειδή δεν υπήρχε νομολογία και οι αντίδικοι είχαν καλή προετοιμασία και ίσως εμφάνιζαν κάποιον τίτλο ιδιοκτησίας που θα ανέτρεπε την κατάσταση.

Το δάσος η επόμενη διεκδίκηση;

Με αυτή την απόφαση μόνο η λίμνη ορίζεται ως κοινόχρηστη έκταση, ωστόσο υπάρχουν πέριξ αυτής εκτός των ιδιοκτησιών (το αγρόκτημα Ζαραβίνας από το οποίο απαλλοτριώθηκαν εκτάσεις το 1925 και αποδόθηκαν σε κατοίκους της περιοχής) και άλλες εκτάσεις με σημαντικότερη και διεκδικίσημη από το δημόσιο, του δάσους που σήμερα νέμεται η οικογένεια που είχε στην κατοχή της και τη λίμνη. Η συνολική έκταση των περίπου 11,5 χιλιάδων στρεμμάτων περιλαμβάνει και ιδιοκτησίες και το δάσος και τη λίμνη και είναι στο χέρι του δημοσίου να διεκδικήσει και το δάσος, αρκεί να κινηθεί και η αυτοδιοίκηση για να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση. Πάντως, ο διαχωρισμός της διεκδίκησης της λίμνης από τις άλλες εκτάσεις επέτρεψε να εκδοθεί η θετική απόφαση.

ΝΕΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Πηγή:http://epirusgate.blogspot.gr/2011/09/blog-post_14.html

Σχόλιο ιστολογίου:

Σχετικά με την υπόθεση της Λίμνης Ζαραβίνας μέλος της οικογένειας Μεντζου [Γιώργος Μιχ. Μέντζος] στην επιστολή -απάντηση σε δημοσίευμα του ιστολογίου μας [H Ζιαραβίνα και οι αδελφοί Μέντζου...] την Πέμπτη, 22 Ιουνίου 2017 αναφέρει :

[...Σχετικά πρόσφατα θλιβερή εξέλιξη αποτέλεσε απόφαση που εξέδωσε το 2011 το εφετείο Ιωαννίνων μετά από 20ετή αντιδικία. Με την απόφαση οποία η λίμνη Ζαραβίνας αφαιρέθηκε από το περιουσιολόγιο της οικογένειας Μέντζου κριθείσα παρά πάσα προσδοκία «μεγάλη» και ως εκ τούτου κοινόχρηστη και ανήκουσα στα πράγματα εκτός συναλλαγής, δηλαδή μη δυνάμενη  να αποτελεί αντικείμενο ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Αλλά ο σημερινός δικαστής παρέλειψε να διαγνώσει παράβαση νόμου στην κατακυρωτική απόφαση του 1885 που υπήρξε νομικά άψογη και τα εξ αυτής δικαιώματα ασκηθέντα καλή τη πίστη επί σχεδόν 130 έτη θα έπρεπε να είχαν παραμείνει άθικτα...]  

Για ενημέρωση των αναγνωστών αλλά και των κατοίκων του Πωγωνίου έχουμε να επισημάνουμε τα παρακάτω σημεία της ιστορικής κατα τη γνώμη μας απόφασης 209/2011 του Εφετείου Ιωαννίνων:

[Ολόκληρη η απόφαση δημοσιεύεται παρακάτω-οι υπογραμμίσεις δικές μου]

Σχετικά με το "οτι κρίθηκε παρά πασα προσδοκία μεγάλη..."

Αναφέρει η απόφαση:[Σελ. 18]

...η οποία καλύπτει έκταση 12.271.986 τ.μ. και πολύ μεγάλο όγκο νερού, ο οποίος ανέρχεται ανέρχεται σε 6.281.300 κυβικά μέτρα. Πρέπει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Μεγάλων Φραγμάτων (ΙΈΈ.Ο.), μεγάλοι θεωρούνται οι ταμιευτήρες, που έχουν όγκο νερού άνω του 1.000.000 μ3...

 Και παρακάτω:[Σελ. 21-22]

...και υφίσταται από αέναη ροή υδάτων προερχόμενων εκτός του εδάφους, που καταλαμβάνει, από μακρινή περιοχή, όσον αφορά στα υπόγεια ύδατα, που αναβλύζουν και ρέουν ακατάπαυστα, αλλά και τα επιφανειακά, των οποίων, μάλιστα, η ροή στο έδαφος έχει προσλάβει μόνιμη και διαμορφωμένη κοίτη, συνάγεται, αναμφίβολα, ότι η επίδικη λίμνη είναι «μεγάλη» λίμνη, κατά την έννοια των διατάξεων, που προαναφέρονται και, επομένως, είναι και ήταν ανέκαθεν κοινόχρηστη. Ανήκει, λοιπόν, κατά κυριότητα στο ενάγον (Ελληνικό Δημόσιο), ως διάδοχο του Τουρκικού Κράτους και δεν μπορεί, σύμφωνα με όσα προεκτίθενται στην ανωτέρω μείζονα σκέψη, να καταστεί αντικείμενο αποκλειστικού εμπραγμάτου δικαιώματος, ιδιωτικής κτήσεως και νομής. Συνεπώς, ούτε οι δικαιοπάροχοι του εναγομένου ούτε αυτός ο ίδιος είχαν τη νομική δυνατότητα να αποκτήσουν δικαίωμα κυριότητας ή συγκυριότητας στην επίδικη λίμνη, με παράγωγο τρόπο, αλλά ούτε και πρωτοτύπως με τακτική ή έκτακτη χρησικτησία, λαμβανομένου υπόψη ότι και, κατά τον Οθωμανικό Αστικό Κώδικα, τα κοινόχρηστα πράγματα εθεωρούντο εκτός συναλλαγής...

Επίσης ας δούμε τί προέβλεπε το Οθωμανικό Δίκαιο σχετικά με το τί θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο ιδιωτικής κτήσεως και τι ορίζεται ως κοινόχρηστο.

Επισημαίνει η απόφαση:[Σελ. 10]

...Κατά τον Οθωμανικό Αστικό Κώδικα και συγκεκριμένα, κατά τη διάταξη του άρθρου 1237 τούτου, οι θάλασσες και οι μεγάλες λίμνες εθεωρούντο κοινά τοις πάσι πράγματα, τα οποία δεν μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο ιδιωτικής κτήσεως και, επομένως, ο καθένας μπορούσε να επωφελείται αυτών ελευθέρως, ενώ, όπως όριζε το άρθρο 1254 του ίδιου κώδικα, ο καθένας μπορούσε να απολαμβάνει των ωφελειών των κοινών πραγμάτων, αλλά, υπό τον όρο, να μην προξενεί σε άλλους ζημία. Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 1664 του αυτού κώδικα, δικαίωμα αγωγής για τα κοινά τοις πάσι πράγματα είχε ο καθένας, ενώ, κατά το άρθρο 1675, δεν χωρούσε παραγραφή υπέρ των ιδιωτών επί τοιούτων πραγμάτων. Συγχρόνως, οι θάλασσες και οι μεγάλες λίμνες εθεωρούντο και από αυτό το Ιερό Μουσουλμανικό Δίκαιο, ως πράγματα κοινά τοις πάσι (μουμπάχ, res communia omnioum), προορισμένα σε κοινή χρήση (puplico usu destinatae) και, ως τέτοια, ήσαν πράγματα εκτός συναλλαγής (extra commercium (βλ. την από 27-6-1922* γνωμοδότηση Ν. Ελευθεριάδη, ειδικού Νομικού Συμβούλου του Υπουργείου Γεωργίας, που επικαλούνται και προσκομίζουν, αμφότερες οι διάδικες πλευρές, ήτοι τόσον το ενάγον όσον και ο εναγόμενος, βάσει της οποίας καθίσταται γνωστό στο Δικαστήριο το Οθωμανικό δίκαιο, κατ’ άρθρο 337 του Κ.Πολ.Δ.)....

Με λίγη προσπάθεια και επιμονή βρήκαμε τα παραπάνω επίμαχα άρθρα του Οθωμανικού Αστικού Κώδικα. Δείτε τα: [Πηγή το βιβλίο :Οθωμανικοί κώδικες : ήτοι συλλογή απάντων των νόμων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διαταγμάτων, κανονισμών, οδηγιών και εγκυκλίων / εκδιδόμενοι υπό Δημ. Νικολαΐδου-Βιβλιοθήκη  Πανεπ. Κρήτης]

Διαβάστε όλη την Απόφαση 209/2011 του Εφετείου Ιωαννίνων 

https://www.scribd.com/document/356014869/%CE%91%CF%80%CE%BF%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%95%CF%86%CE%B5%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%93%CE%B9%CE%B1-%CE%9B%CE%B9%CE%BC%CE%BD%CE%B7-%CE%96%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%83-ocr#from_embed

Για την πληρότητα της ενημέρωσης δημοσιεύουμε παρακάτω και την σχετική μελέτη -τεχνική γνωμοδότηση του Δ. Κουτσογιάννη: "Χαρακτηρισμός του μεγέθους της λίμνης Ζαραβίνας στην περιοχή Δελβινακίου του Νομού Ιωαννίνων, 

Ανάθεση: Π. Μέντζος, Ανάδοχος: Δ. Κουτσογιάννης, 35 pages, Αθήνα, 2004."[Πηγή:https://www.itia.ntua.gr/el/docinfo/806/], με την οποία η λίμνη χαρακτηρίζεται "μικρή".[Χρησιμοποιήθηκε στη δίκη απο την Οικ. Μέντζου]

Στις τελευταίες σελίδες της έκθεσης μπορείτε να διαβάσετε και ένα μικρό ιστορικό της υπόθεσης της λίμνης.

Τρία ακόμη ενδιαφέροντα αρχεία περί του θέματος. Διαβάστε τα παρακάτω

Θ. ΚΟΥΣΟΥΡΗΣ-ΟΙ ΛΙΜΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ-ΛΙΜΝΗ ΖΑΡΑΒΙΝΑΣ.pdf

https://www.scribd.com/document/356014633/%CE%98-%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%A3%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%97%CE%A3-%CE%9F%CE%99-%CE%9B%CE%99%CE%9C%CE%9D%CE%95%CE%A3-%CE%A3%CE%A4%CE%97%CE%9D-%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%91%CE%94%CE%91-%CE%9B%CE%99%CE%9C%CE%9D%CE%97-%CE%96%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%92%CE%99%CE%9D%CE%91%CE%A3-pdf

NATURA 2000 - STANDARD DATA FORM

N2K GR2130010 dataforms.pdf
http://natura2000.eea.europa.eu/Natura2000/SDF.aspx?site=GR2520003

ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ-ΛΙΜΝΗ ΖΑΡΑΒΙΝΑΣ

ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ-ΛΙΜΝΗ ΖΑΡΑΒΙΝΑΣ.pdf by BAB on Scribd

https://www.scribd.com/document/356014624/%CE%95%CE%98%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F-%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%A3%CE%9F%CE%92%CE%99%CE%9F-%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%A5%CE%A4%CE%95%CE%A7%CE%9D%CE%95%CE%99%CE%9F-%CE%9B%CE%99%CE%9C%CE%9D%CE%97-%CE%96%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%92%CE%99%CE%9D%CE%91%CE%A3-pdfΓ. Τί μέλει γενέσθαι

►Πέμπτη, 21 Νοεμβρίου 2013◄

Αναξιοποίητη παραμένει μέχρι και σήμερα η λίμνη Ζαραβίνα

Ο Δήμος Πωγωνίου τι κάνει;

Γιατί η λίμνη Ζαραβίνα δεν θα μπορούσε να αξιοποιηθεί τουριστικά όπως η λίμνη Πλαστήρα ή η λίμνη Κερκίνη, μας ρωτούν εύστοχα φίλοι αναγνώστες από το Πωγώνι;

Το ίδιο ρωτούν, τόσο οι απόδημοι Πωγωνήσιοι, όσο και αρκετοί επισκέπτες της περιοχής που αντικρύζουν αναξιοποίητο ένα μοναδικό περιβαλλοντικό οικοσύστημα. Η λίμνη Ζαραβίνα μαζί με τις γειτονικές περιοχές της κοιλάδας του Γορμού ποταμού, το δάσος της Μερόπης και το Ωραιόκαστρο - συνολικής έκτασης 219,17 τετραγωνικά χιλιόμετρα -, έχει ενταχθεί στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος NATURA-2000, με υψηλή μάλιστα προτεραιότητα προστασίας και με κωδικό GR2130010 (NATURA-2000).

Από περιβαλλοντική άποψη, στη λίμνη Ζαραβίνα, διαβιούν αρκετά ψάρια του γλυκού νερού (περισσότερα από έντεκα), μερικά από τα οποία είναι ενδημικά είδη της ευρύτερης περιοχής ή και της δυτικής Ελλάδας- οι περισσότεροι από αυτούς τους ιχθυοπληθυσμούς έχουν σημαντική περιβαλλοντική παρά οικονομική αξία και σημασία.

Ειδικά σήμερα, που έχει ξεκαθαρίσει και το ιδιοκτησιακό καθεστώς της λίμνης, δήμος Πωγωνίου και Περιφέρεια Ηπείρου θα πρέπει να καθήσουν κάτω και από κοινού να δρμολογήσουν όλες τις απαιτούμενες διαδικασίες, ώστε αξιοποιώντας κονοτικούς πόρους να εντάξουν την αξιοποίηση της λίμνης σε κάποιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Θα ξυπνήσει επιτέλους από το λήθαργο ο δήμος Πωγωνίου;

Πηγή:http://epirusgate.blogspot.gr/2013/11/blog-post

►2 Αυγούστου 2017◄

Η λίμνη «Νιζερός» ή «Ζαραβίνα»: ένα αριστούργημα της φύσης στα ... αζήτητα του Δήμου Πωγωνίου...

Του Θανάση Μποζιάρη

Πολλοί φορείς του Πωγωνίου με υπεύθυνο τον πρ. Δήμο Δελβινακίου αγωνιστήκαμε μεθοδικά και ενωτικά για να καταφέρουμε με τελεσίδικη δικαστική απόφαση η λίμνη Νιζερός στη θέση Ζαραβίνα του τ.δ. Λίμνης Πωγωνίου, συνολικής έκτασης 300 στρ. και 500 m2, από ιδιωτική, δηλ. από «τσιφλίκι», να περάσει στο Δημόσιο και μέσω αυτού ήδη να είχε περάσει και στο Δήμο Πωγωνίου.

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά γι΄ αυτό το αξιοποιήσιμο πλεονέκτημα του Πωγωνίου μας, το οποίο σημειωτέον είναι ενταγμένο στο ευρωπαϊκό οικολογικό δίκτυο «NATURA» και το οποίο, τηρουμένων των αναλογιών, μπορεί να χαρακτηριστεί και «ομφαλός του Πωγωνίου». Επτά (7!) χρόνια τώρα αναμένουμε ο Δήμος μας να είχε υλοποιήσει κάποια από τις μεγαλόστομες εξαγγελίες του Δημάρχου που είχαν γίνει αμέσως μετά την έκδοση της απόφασης και κάτι θα δρομολογούσε για την αξιοποίησή της προς όφελος βέβαια του Δήμου και των δημοτών.

Από όσα όμως γνωρίζω (μακάρι να … έχω χάσει επεισόδιο) ο Δήμος όχι μόνον δεν έκανε ΤΙΠΟΤΕ αλλά με την απραξία του συμβάλλει στην απαξίωσή της. Ακόμη ένα, λοιπόν, έτοιμο και σημαντικό πλεονέκτημα της περιοχής μας μένει αναξιοποίητο από αυτή τη δημοτική αρχή. Ούτε λόγος βεβαίως να γίνεται και για το παρακείμενο δάσος Κρυονερίου που και αυτό αναμένει τη δική του σειρά διεκδίκησης…

Με ικανοποίηση όμως σκέφτομαι ότι ευτυχώς που είχε τελεσιδικήσει η υπόθεση για τη λίμνη μας, αλλιώτικα θα μπορούσε ίσως και αυτή να πάθει ό,τι ακριβώς έπαθε και το 3/όροφο κτήριο του Κερασόβου, το οποίο … «πέρασε» σε ιδιοκτησία ιδιωτών μόνον με Α/δικη απόφαση (δηλ. δίχως τελεσιδικία!) με αυτή τη δημοτική αρχή.

*πρώην Δήμαρχος Δήμου Δελβινακίου.

Πηγή:http://neaaptopogoni.blogspot.gr/2017/08/blog-post_12.html

►10 Αυγούστου 2017◄

Η λίμνη Ζαραβίνας και η αδράνεια του κ. Καψάλη !

Του Παναγιώτη Τσιούνη

Σε σχόλιο που είχα ανεβάσει πριν κάτι μέρες σχετικά με την ύποπτη στάση του κ. Καψάλη στο θέμα της αξιοποίησης της λίμνης Ζαραβίνας 

(βλέπε : https://www.facebook.com/mkotrotsios?fref=ts ) , ο αγαπητός φίλος Γιώργος Λογοθέτης μου έγραψε :.

[-Φίλε Παναγιώτη ...γράφεις και σωστά ότι η λίμνη πέρασε στα χέρια του Δημοσίου έπειτα από αγώνες κλπ..κλπ...Ο Δήμαρχος και ο κάθε Δήμαρχος διαχειρίζεται και αξιοποιεί την περιουσία του Δήμου του και όχι την περιουσία του Δημοσίου ...Για την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου υπεύθυνη είναι η Κυβέρνηση με το αρμόδιο Υπουργείο ...πχ ..το γκόλφ Αφάντου που ανήκει στον Δήμο Αφάντου ..το Ελληνικό ..κλπ.κλπ..η κυβέρνηση βρήκε επενδυτές για αξιοποίηση και όχι οι Δήμαρχοι ...Συνεπώς και ο κος Καψάλης δεν αποφεύγει σκόπιμα οποιαδήποτε ενέργεια για αξιοποίηση της λίμνης ...Παναγιώτη στη Σύμη διετέλεσα 12 χρόνια Δημοτικός Σύμβουλος και δύο τετραετίες Αντιδήμαρχος ...και είχαμε παρόμοια περίπτωση ..πήγαμε δικαστήριο ..πήγαμε Εφετείο και χάσαμε γιατί ο χώρος δεν ήτανε Δημοτικός αλλά ανήκε στο Δημόσιο ...Εάν πάλι κάποιος νομίζει ότι κάνω λάθος παρακαλώ να με διορθώσει....Καλό σας βράδυ....]

Την άλλη μέρα του απάντησα :

- Αγαπητέ φίλε Γιώργο ! Ο Δήμος Δελβινακίου είχε, επί δημαρχίας Μποζιάρη , είχε δικαίωμα, να ξεκινήσει ολόκληρο δικαστικό αγώνα για την οριστική και αμετάκλητη επιστροφή της λίμνης στο Δημόσιο , (και στο τέλος να δικαιωθεί), και δεν έχει δικαίωμα να την αξιοποιήσει ? Θα επανέλθω σ αυτό το θέμα.

Υ.Γ. Επανειλημμένα ο κ. Μποζιάρης ειχε θέσει το ζήτημα της αξιοποίησης της λίμνης. Ο κ. Καψάλης όμως δεν πήρε ποτέ θέση . Δεν πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις αυτή η στάση του ?

Επανέρχομαι όπως υποσχέθηκα στον φίλο Γιώργο Λογοθέτη, στο θέμα της αξιοποίησης της λίμνης γιατί η υπόθεση (όπως και η λίμνη ) έχει πολύ βάθος.

Λοιπόν :- Ο Δήμος Πωγωνίου με μια απλή αίτηση προς το Δημόσιο μπορεί να ζητήσει από το κράτος να του παραχωρήσει την λίμνη. Δεν χρειάζεται καμία άλλη δικαστική κλπ. διαδικασία. Με μια απλή τροπολογία σε ένα νομοσχέδιο, όπως ακριβώς έγινε με την παραχώρηση του κτηρίου του Ειρηνοδικείου Δελβινακίου. Τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν εκατοντάδες .Θα αναφέρω μόνο μια πρόσφατη: 

- Με απόφαση του υπουργού Εσωτερικών κ. Σκουρλέτη, ολόκληρο το συγκρότημα εργατικών κατοικιών της λεωφόρου Αλεξάνδρας , ύστερα από αίτηση του Δήμου Αθηναίων πέρασε από το Δημόσιο στο Δήμο . Είναι πάρα πολύ απλό. Αλλά είπαμε και το ξαναλέμε ότι για την αδράνεια του κ. Καψάλη στο θέμα της λίμνης ένας και μοναδικός λόγος υπάρχει : [- Δεν θέλει να δυσαρεστήσει ορισμένους κύκλους της Νομενκλατούρας του Πωγωνίου που θεωρούν όχι μόνο την λίμνη αλλά και ολόκληρο το Πωγώνι σαν δικό τους τσιφλίκι.] Είναι ακριβώς η ίδια και απαράλλακτη αδράνεια που επέδειξε χρόνια τώρα και στο ζήτημα του εργοστασίου ύδατος .

Υ.Γ. Να πούμε όμως και κάτι για του στραβού το δίκιο: Ο κ. Καψάλης έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την, σε άπειρα εισαγωγικά, αξιοποίηση του παρακείμενου δάσους, μιλάμε για μεγάλη φαντασία: -Ρώτησε νομικούς με ποιο τρόπο θα μπορέσει να πουλήσει την ξυλεία του παρακείμενου δάσους .. Οι νομικοί όμως του απάντησαν ότι το ζήτημα του παρακείμενου δάσους δεν έχει ξεκαθαρίσει νομικά. Το πότε θα ξεκαθαρίσει , δεν μπορεί να το ξέρει ακόμη κανείς , και ο κ. Καψάλης έχει αγωνία , οι καιροί είναι δύσκολοι. Το αύριο αβέβαιο, ειδικά τώρα που ο εισαγγελέας άρχισε να ψάχνει στα άδυτα του Δήμου σχετικά με το ζήτημα  που προέκυψε και το εργοστασίου ύδατος.

Πηγή :http://neaaptopogoni.blogspot.gr/2017/08/blog-post_10.html

Σχόλιο ιστολογίου:

• Με δεδομένη την μεγάλη περιβαλλοντική και αισθητική αξία (για την οικονομική δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε) της λίμνης που με τόσους αγώνες περιήλθε τελικά στους φυσικούς της κτήτορες που βεβαίως είναι οι πολίτες του Πωγωνίου
• Με δεδομένη την "επενδυτική" απραξία και την οικονομική δυσπραγία στην οποία αναμφισβήτητα έχει περιέλθει η περιοχή του Δήμου Πωγωνίου -(όπως και ολόκληρη η χώρα άλλωστε) 
• Με δεδομένο οτι μία ολόκληρη περιοχή (με το μεγαλύτερο μέρος της να ανήκει στο Δήμο Πωγωνίου)  έχει ενταχθεί στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος NATURA-2000, με υψηλή μάλιστα προτεραιότητα προστασίας και με κωδικό GR2130010 (NATURA-2000)

καλό θα είναι οι αρμόδιοι φορείς (Δήμος-Περιφέρεια) να μην κωφεύουν και να δώσουν απαντήσεις για την μή μέχρι τώρα δραστηριοποίησή τους στην κατεύθυνση της αξιοποίησης της παραπάνω περιοχής (ολόκληρης της περιοχής και όχι μόνο της λίμνης) προς όφελος προφανώς των πολιτών του Πωγωνίου.

Επειδή ποτέ δεν είναι αργά θα τονίσουμε πως οι υπεύθυνοι του Δήμου και της Περιφέρειας (σε συντονισμό με τους κατοίκους του Πωγωνίου) μπορούν πέρα απο κομματικές ή άλλου τύπου σκοπιμότητες να προσπαθήσουν να ανταποκριθούν στον σκοπό για τον οποίο έχουν εκλεγεί και ο οποίος δεν μπορεί να είναι άλλος από την βελτίωση της κατάστασης των κατοίκων της περιοχής ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ .

Επιμέλεια Χ. Κ

www.adelfotitavissanis.blogspot.gr