"Τζουμερκιώτικη λαλιά".Η γλώσσα που σε παρασημοφόρησε «σκιζοκέφαλο, αλειτούργο, ίσιο, αγύριστο κεφάλι, μπεσαλή, αληθινό, ατόφιο, άσειαστο». Απόψε θα τα θυμηθούμε όλα

Θαρρώ πως είναι πολύ έντιμο να γράφεις και να σκέφτεσαι με τη γλώσσα που βαφτίστηκες και ταυτίστηκες και δεν αποποιήθηκες ποτέ σου. Τη Τζουμερκιώτικη λαλιά. Η γλώσσα που σε παρασημοφόρησε «σκιζοκέφαλο, αλειτούργο, ίσιο, αγύριστο κεφάλι, μπεσαλή, αληθινό, ατόφιο, άσειαστο» και που σε έκανε να δακρύσεις μιλώντας και υπερασπιζόμενος τον φίλο σου, να ανατριχιάζεις διηγούμενος τα λόγια της γιαγιάς σου, τιμώντας την με τη θύμηση και τη σοφία που σου κληροδότησε, και μνημονεύοντας τον μαθητή   που πάγωσε από «τη ζέση» για γνώση.

Μια γλώσσα, ένα ιδίωμα που κουβαλά μέσα της μια ιδιαίτερη παράδοση και ιστορία. Μια βαριά ιστορία ενός σκληρού τόπου που μάτωσε, που αντιστάθηκε, που  βρίσκεται στα όρια της ευθανασίας του μαζί με τον πλάτανο της πλατείας του χωριού σου, το Γυμνάσιο και τα περιστατικά που παρουσιάζει και περιγράφει ο Χρήστος Τούμπουρος από κάθε σκαλί της μνήμης και της ζωής του -όχι της ατομικής και ιδιωτικής, αλλά της συλλογικής και κοινής. Αυτής του χωριού του, της Κοινότητας και γενικότερα της Ηπείρου....Σήμερα στις 20.00μ.μ. στο επιμελητήριο Άρτας η παρουσίαση του βιβλίου....σας περιμένουμε.