Ο Πρεβεζάνος ουτίστας,
δημιουργός και ψυχή των ''Τακίμ'', Θωμάς Κωνσταντίνου, εξηγεί πώς η ομάδα αυτή
αναζωογονεί την ελληνική παραδοσιακή μουσική
Στον τελευταίο δίσκο των ''Tακίµ'' υπάρχει µια εκτέλεση του παραδοσιακού
της Ανατολικής Θράκης «Oταν µ' εγέννας, µάνα µου» πολύ συγκινητική. Το τραγούδι
ξεκινάει ο Κώστας Μερετάκης και λέει την πρώτη στροφή, ο Μάνος Κουτσαγγελίδης
συνεχίζει µε τη δεύτερη, ο Βαγγέλης Δηµούδης τραγουδάει την τρίτη και ο Χρόνης
Αηδονίδης την τέταρτη. Τέσσερις Θρακιώτες το ερµηνεύουν, δηλαδή, µε σειρά από
τον νεότερο προς τον γηραιότερο. Αυτό το µοίρασµα, που είναι ταυτόχρονα και
διαδοχή, πέραν της συµβολικής διάστασης που δίνει στο τραγούδι, χαρακτηρίζει και
τη γενική φιλοσοφία της οµάδας αυτών των εξαιρετικών µουσικών: µια σκυταλοδροµία
αργού ρυθµού είναι η ενασχόληση µε την ελληνική µουσική παράδοση, όπου κάθε
γενιά οφείλει να ενσταλάζει στην επόµενη το µεράκι και τα µυστικά της, και
εκείνη να τα φυλάει µε σεβασµό, γνωρίζοντας ότι θα έρθει η ώρα να τα παραδώσει
σε κάποιους άλλους.
Στο άλµπουµ «Τακίμ» συµµετέχουν επίσης η Χάρις Αλεξίου, ο Σωκράτης Μάλαµας
και ο Παντελής Θαλασσινός, αλλά και σχεδόν µυθικά πρόσωπα του παραδοσιακού
τραγουδιού, όπως ο Γιάννης Κωνσταντίνου και η Γιασεµή Σαραγούδα.
Οι Τακίµ εµφανίστηκαν φέτος το καλοκαίρι του 2017, σε μιά περιοδεία σε όλη
την Ελλάδα µε τραγούδια και σκοπούς από το Ζαγόρι, το Πωγώνι, τη Μικρασία και
την Κωνσταντινούπολη µέχρι τα Γιάννενα και την Πρέβεζα, τη Μακεδονία και τη
Θράκη: ταξίµια, αµανέδες, καρσιλαµάδες, τσάµικα, λόνγκες, ζαγορίσια χαβάδια,
πωγωνίσια µοιρολόγια, ικαριώτικα και µπάλους.
«Αναρωτιόµαστε πολλά χρόνια τώρα αν µε αυτό που κάνουµε, επανεκτελώντας
δηλαδή µε τον ήχο µας παραδοσιακά τραγούδια, δίνουµε κάτι καινούργιο. Θεωρώ πως
η απάντηση είναι "ναι". Ερµηνεύουµε ξανά και βλέπουµε µε νέα µατιά την ουσία των
τραγουδιών που παίζουµε. Υπάρχει µια τάση στον χώρο των νεοπαραδοσιακών µουσικών
ότι ντε και καλά πρέπει να γράφουµε και καινούργια µουσική, αλλά προσωπικά δεν
συµφωνώ µε αυτήν. Θεωρώ πως όταν ασχολείσαι µε την παράδοση, πρέπει να
ασχολείσαι µόνο µε την παράδοση. Μπορεί να ακούγεται λίγο στενόµυαλο αυτό που
λέω, αλλά το πιστεύω. Τα τραγούδια που υπηρετούµε είναι σαν να έχουν προκύψει
από απόσταξη αιώνων. Δύσκολα µπορείς να το αντιγράψεις αυτό» λέει ο ουτίστας,
λαουτιέρης και τραγουδιστής του συγκροτήµατος Θωµάς Κωνσταντίνου, που
εμπνεύστηκε και δημιούργησε τους ''Τακίμ'', γιός του Ηπειρώτη τραγουδιστή, από
τα Δεσποτικά Πρέβεζας Γιάννη Κωνσταντίνου, που για πολλά χρόνια, αλλά και
σήμερα, έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, στην ηπειρώτικη μουσική παράδοση και
απετέλεσε πρώτο όνομα στα πανηγύρια της Ηπείρου, της Αιτωλοακαρνανίας και της
Ρούμελης, αλλά ακόμη και στην Πελοπόννησο, Θεσσαλία και Δυτική Μακεδονία
Βουτηγµένος στη µουσική από µικρό παιδί, που παράλληλα την
σπούδασε και στο Αριστο έχει πολλές ιστορίες να διηγηθεί: «Επαιζα πριν από
τέσσερα χρόνια στον Ασπρόπυργο, στη γιορτή για το έθιµο της Αποκριάς που έχουν.
Εκεί ζούσε ο Δηµήτρης Καλλιέρης, πρόεδρος του Πνευµατικού Κέντρου του Δήµου
Ασπροπύργου και λαογράφος - έχει γράψει πολλά βιβλία, όταν ήταν παιδάκι, στο
σπίτι του κοιµόταν η Ρόζα Εσκενάζυ, ο Στελλάκης Περπινιάδης, ο Στέλιος
Καζαντζίδης. Μερακλής άνθρωπος, αγαπούσε πολύ τη µουσική και είχε τροµερό αφτί.
Λίγο προτού τελειώσει το πανηγύρι, και ενώ δεν χόρευε ποτέ, αποφάσισε να
χορέψει. Μου ζήτησε να πω "Το πονεµένο στήθος µου". Κάνει δυο-τρεις στροφές και
πεθαίνει επιτόπου - από καρδιά. Ηταν 82 ετών. Αν έχω φάει µια δυνατή σφαλιάρα
στη ζωή µου, ήταν αυτή. Βέβαια, έχει και χιουµοριστικές προεκτάσεις αυτή η
ιστορία. Καµιά φορά, οι φίλοι µου µού λένε: "Θωµά, παίξε 'Το πονεµένο στήθος
µου' για να µε πειράξουν"».
Δείτε τα video
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου