Γράφει ο Κίτσος ο
Αθαμάνας
«Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν
εκάναμε την επανάσταση, διατί ηθέλαμε συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια,
καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμε
λογαριάσει τη δύναμη την εδική μας, την τούρκικη δύναμη. Τώρα όπου ενικήσαμε,
όπου ετελειώσαμε με καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα.»
Θεόδωρος
Κολοκοτρώνης
Αυτά έγραψε κάποτε,
«κάποιος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης». Πίστευε στο «μακαριζόμεθα, επαινόμεθα».
Κάπως αλλιώς έχουν τα πράγματα σήμερα. Ο ορισμός του δούλου!
«Μάθε˙ η προκοπή δεν είναι για τους δούλους,/Κι όσο θένε οι δούλοι
αφέντη ας έχουν/τον αφέντη κάθε πλούτου και ομορφιάς˙/μάθε˙ η προκοπή για τους
ελεύθερους,/για μας» . Κ. Παλαμάς , «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»
Το «για μάς»
έφυγε οριστικά. Η ατομική βούληση χάθηκε. Παρασύρθηκε από την κατεβασιά της
«μοδάτης», αφασικής και αποχαυνωτικής μαζοποίησης. Την «Πολιτεία» την αποτελούν
όχι πολίτες με σκέψη, αλλά ευνούχοι υπηρέτες του αξιώματος: «έρποντας και
γλύφοντας φτάνεις παντού».
Κι αν ασχολείται κάποιος
με την πολιτική, τον έπνιξε η πλημμύρα της εμπορευματοποίησης της πολιτικής και
του υπηρέτη της, του πολιτικού.
«Το παραστράτισμα του εμπόρου, ο
πολιτευόμενος∙/που την έχει την πολιτική επάγγελμά του» Κ. Παλαμάς Η πολιτική
συνείδηση ανύπαρκτη! Η πολιτική κουβέντα : «αμούρες και φιστούρες»! Οι
πελατειακές σχέσεις και οι ψευτιές, σε ημερήσια διάταξη! Και εμείς, απλά
δικαιολόγούμαστε, αφού «αυτοί τους ψηφίσανε…»! "...Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι
αντάμα..." Και οι άλλοι να αλληλοξεκατινιάζονται νυχθημερόν στο χαζοκούτι. Να
«πιάνουν στασίδ’», από βαθέος όρθρου στα αιμολάγνα, αιδοιόφρονα και σπερμοβόρα
ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Επιβολής), εκστομίζοντας ένθεν κακείθεν ανεπανάληπτες λεκτικές
στοκιές, ευνουχίζοντας τη γλώσσα και αποπατώντας στη σκέψη.
Και όλοι «
αραχτοί και λάιτ», υπνώττουμε. Φάγαμε το « Αυγουστιάτικο βραστόγαλο», ήπιαμε και
νερό και ρεκλιαστήκαμε στον ύπνο. Γέμισε ο τόπος από τους αδιάφορους και
αλλοτριωμένους ανθρώπους που «πάντα βιαστικοί μέσα στους άσκοπους δρόμους
προφασιζόμενοι κάποιο μεγάλο σκοπό» (Μανόλης Αναγνωστάκης), ανήμποροι να νιώσουν
τον συνάνθρωπό τους, να αναπτύξουν κοινωνική συνείδηση και να αγωνιστούν…
συναγελαζόμενοι ενίοτε και στα διάφορα κομματικά γραφεία, (μαντριά), όπου
αναπτύσσονται τα πολιτικά βιλαέτια προς «εξυπηρέτηση των ψηφοφόρων μας». Και οι
επί της γης αργυραμοιβοί, πουλώντας τη «βασιλεία των ουρανών» ξεπούλησαν το
όραμα και την ελπίδα των Ελλήνων, για να σκαρφαλώσουν στα απάτητα κορφοβούνια
της θεαματικότητας και να στεριώσουν την πολιτική τους θέση.
«Δεν είναι τούτος τώρα ο
τόπος μας/μια συνοικία από κουρέλια και μπαλώματα/εκεί π’ αλώνιζε η λεβεντιά τα
μάτια δακρύζουν (...)»
Και οι εναπομείναντες, χειροκροτητές,
τυμπανοκρούστες, συναγελαζόμενοι αγεληδόν στα κομματικά μαντριά, χωρίς σκέψη,
χωρίς αιδώ και χωρίς τσίπα -όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου- οι κολαούζοι, τα
ενεργούμενα, οργανέτα και υποπόδια των «κατακτητών» και «εξυγιαντών» της χώρας,
αυτοί που θέλουν να κάνουν τον Έλληνα σαν την αφεντομουτσουνάρα τους:
Παράγωγα πολιτικής αφασίας που μέχρι σήμερα μας έζωσαν και μας έπνιξαν
τα ζουμιά της πολιτικής ψευτιάς και του αμοραλισμού . Βόθροι υπερχείλισαν και τα
λύματα «έκοψαν κατά διαόλ’» και κοντεύουμε όλοι να πνιγούμε μέσα σε «γαλατένιους
τροϊκανικούς δυσώδεις αφρούς». Μια μπόχα μουλιασμένη λερώνει ανθρώπους και
ψυχές. Και η βρώμα αποπνικτική, απέπνιξε δυσσωδώς κάθε έννοια αρετής, εθνικής
ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας.
Πάει κατά διόλου η Επανάσταση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου