Ναι, ο Γιώργος Παπανδρέου θα ιδρύσει νέο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ...

Την προσεχή Δευτέρα 1η Σεπτεμβρίου 2014 και μέχρι τις 7 Σεπτεμβρίου, το Ίδρυμα Ανδρέας Παπανδρέου διοργανώνει μια μεγάλη έκθεση ιστορικού υλικού στο Ζάππειο Μέγαρο με τίτλο «Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή», στην οποία θα εκτεθεί για όλους τους πολίτες σπάνιο ιστορικό υλικό από εκείνη την έντονα φορτισμένη ιστορικά περίοδο, στην οποία πρωταγωνίστησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ.

Η έκθεση θα ανοίξει με ομιλία του γιου του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου την 1η Σεπτεμβρίου, μια ομιλία , αλλά και μια έκθεση γύρω από την οποία έχει αναπτυχθεί τις τελευταίες δύο εβδομάδες μια έντονη παραφιλολογία, μιας και παράλληλα στις 3 Σεπτέμβρη το ΠΑΣΟΚ και ο Βαγγέλης Βενιζέλος διοργανώνουν εκδήλωση με τίτλο «Όλοι μαζί ξανά-Με τη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη για τη Νέα Αλλαγή».

Πριν αναφερθούμε στα σενάρια που αναπτύχθηκαν για τις δύο παράλληλες εκδηλώσεις, αξίζει να σταθούμε στο αυτονόητο: Η μεν εκδήλωση του ΙΑΠ είναι ιστορική και καλύπτει την περίοδο 1961-1981, με σημεία ορόσημα τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961, και τις εκλογές της Αλλαγής της 18ης Οκτωβρίου 1981, που έφεραν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία, απευθυνόμενη στο ευρύ κοινό.  Αντίθετα η εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ είναι περισσότερο γενεθλιακού τύπου, εστιάζοντας στα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, αφορώντας ένα περισσότερο κομματικό ακροατήριο.

Γιατί το αναφέρουμε αυτό; Γιατί τις τελευταίες δύο εβδομάδες καλλιεργείται από τα διαδικτυακά και όχι μόνο ΜΜΕ ότι αυτές οι δύο εκδηλώσεις είναι παράλληλες και ανταγωνιστικές μεταξύ τους, χρεώνοντας στον Παπανδρέου ένα οργανωμένο και καλά σχέδιο αποκοπής του από το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου. Γι αυτό και ξεκίνησε κι ένα γαϊτανάκι δημοσιευμάτων για το εάν ο Βενιζέλος θα πάει στην εκδήλωση του Παπανδρέου και το αντίθετο: http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=34414 

Όπως όμως απαντά απολύτως λογικά ο Παύλος Γερουλάνος: «Θα πάω και στις δύο. Και οι δύο άλλωστε ανταποκρίνονται στο "όλον ΠαΣοΚ". Και όσο δεν υπάρχουν αποκλεισμοί στελεχών εγώ θα δίνω το παρών σε όλα» (βλ. σχετικό link εδώ)

Για ακόμα μια φορά δηλαδή προσπαθούν, εκείνοι που θέλουν να δημιουργήσουν διχασμό και την λογική των ΠΑΣΟΚικών φρονημάτων, να βάλουν στον Παπανδρέου «απουσία», σπεύδοντας να βάλουν την ταμπέλα του «επίσημου» και ανεπίσημου, του «θεσμικού» και μη, στην εντελώς άγονη αντιπαράθεση για το «ποιος έχει τη σφραγίδα;»

Το γεγονός

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Προτού παραθέσουμε ενδεικτικά το πώς υποδέχτηκαν τα ΜΜΕ την έκθεση αυτή, αξίζει πρώτα να εστιάσουμε στο γεγονός, δηλαδή την ανακοίνωση του ίδιου του ΙΑΠ, εστιάζοντας σε δύο απραγράφους, που θα αποτελέσουν και έναυσμα για τη σκέψη μας (papandreou.gr):

[..] "Σκοπός της Έκθεσης, οι παλαιότεροι να ανακαλέσουν στη μνήμη τους γεγονότα που σημάδεψαν τον τόπο και που είτε έζησαν οι ίδιοι είτε παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο και οι νεότεροι να «ανακαλύψουν» μέσα από μια ολοκληρωμένη παρουσίαση, που και αυτή με τον χρόνο θα εμπλουτίζεται, ιστορικά γεγονότα που καθόρισαν την πορεία της Ελλάδας, αναδεικνύοντας τη σημασία της γνώσης και της ιστορικής μνήμης στην δημιουργία ενός μέλλοντος αντάξιου των αγώνων των Ελλήνων αλλά και των δυνατοτήτων της χώρας και της Ελληνικής κοινωνίας.

Παράλληλα, σκοπός της Έκθεσης είναι να αποτελέσει το έναυσμα για την ανάπτυξη ενός δημιουργικού διαλόγου, που θα συμβάλλει στην οικοδόμηση μιας οραματικής, αλλά συνάμα ρεαλιστικής και αποτελεσματικής πρότασης για τη συγκρότηση μιας προοδευτικής συμμαχίας πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που συνεχίζουν να αγωνιούν για το μέλλον της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού. Προοδευτικών δυνάμεων, που κατανοούν ότι οι ίδιες οφείλουν να αποτελέσουν την Αλλαγή που οραματίζονται και αναζητούν την ανατροπή των πελατειακών αντιλήψεων, νοοτροπιών και συμπεριφορών που συνεχίζουν να κρατούν σε ομηρία τη χώρα και τον Ελληνικό λαό".

Το ΙΑΠ, που έχει την δική του αυτόνομη λειτουργία και στην τελική είναι θεματοφύλακας του «προσώπου» Ανδρέα Παπανδρέου (όπως συμβαίνει με όλα τα παρεμφερή ιδρύματα, όπως το «Κωνσταντίνος Καραμανλής» π.χ.), έχει το κάθε δικαίωμα να κάνει μια ιστορική έκθεση, κατά τρόπο απολύτως θεσμικό, όπως αποφάσισαν τα όργανα και τα πρόσωπα που το διοικούν.

Η πρόσληψη από τα ΜΜΕ: Η λογική των «Δύο Ζαππείων» και το υποτιθέμενο «Σχέδιο Παπανδρέου»

Προτού κάνουμε ένα σχόλιο για την ουσία της έκθεσης και το εάν πρέπει ή όχι να πάρουμε διδάγματα για το σήμερα, ας δούμε ενδεικτικά κάποιους τίτλους ορισμένων sites, τα οποία κινούνται στην λογική των «δύο Ζαππείων», με εμφανή πρόθεση να χρεώσουν στον Παπανδρέου την τάση αυτονόμησης και απόσχισης από το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου 

Real: "Τα δύο...Ζάππεια του ΠΑΣΟΚ» http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=347713&catID=1

Έθνος: «Μια επέτειος για τον Ανδρέα και...δύο ΠΑΣΟΚ http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=64053716

Καθημερινή: «Πιο μακριά από το ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου» http://www.kathimerini.gr/779904/article/epikairothta/politikh/pio-makria--apo-to-pasok-o-g-papandreoy

Μάλιστα η παραφιλολογία δεν αρκείται μόνο σε μια τεχνητή διχοτόμηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά εντάσσουν την ομιλία Παπανδρέου, αλλά και την δικαιολογημένη και από καιρό απουσία του από τις εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ στις 3 Σεπτεμβρίου σ' ένα ευρύτερο σχέδιο συσπείρωσης των «παπανδρεϊκών» στελεχών, 

iefimerida: "Ο Παπανδρέου κάνει κινήσεις" (βλ. σχετικό link εδώ)

με απώτερο ευφάνταστο στόχο την δημιουργία νέου πολιτικού φορέα.

http://kourdistoportocali.com/post/37452/repas 

σενάρια στα οποία δίνει τέλος κατά τρόπο κατηγορηματικό ο πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Σωκράτης Ξυνίδης http://xinidis.blogspot.gr/2014/08/blog-post_21.html 

Επιμένοντας στην ουσία: Γιατί ο Ανένδοτος και Αλλαγή είναι πιο επίκαιρα από ποτέ

Πάμε τώρα στην ουσία, η οποία κρύβεται προφανώς στα δύο ιστορικά γεγονότα ορόσημα, τον Ανένδοτο του 1961 και την «Αλλαγή» του 1981. Συνοπτικά μιλώντας, θέλουμε να υπενθυμίσουμε το εξής:

-Ο «Ανένδοτος» του 1961 ξεκίνησε την επαύριο των εκλογών βίας και νοθείας των εκλογών του 1961, οι οποίες κράτησαν με το ζόρι την ΕΡΕ του Καραμανλή στην εξουσία. Ποιοι κράτησαν τον Καραμανλή στην εξουσία; Μα φυσικά το παρακράτος της Δεξιάς, όπως είχε οικοδομηθεί από τον Εμφύλιο και μετά, με εκφραστές το Στέμμα, τον Στρατό και τον Ξένο Παράγοντα. Το παρακράτος είχε ενοχληθεί πάρα πολύ από την εκλογική επιτυχία της ΕΔΑ το 1958, αλλά και από την σταδιακή άνοδο της ΕΚ, στην οποία συνέβαλε τότε και ο πρωτοεμφανιζόμενος στα πολιτικά πράγματα Ανδρέας Παπανδρέου. Το σχέδιο του παρακράτους για πάση θυσία νίκη της ΕΡΕ στις εκλογές του 1961 αποκάλυψε ο Γεώργιος Παπανδρέου στην Βουλή ως πρωθυπουργός το 1965, μιλώντας για το περίφημο «Σχέδιο Περικλής».

-Η «Αλλαγή» του 1981 ήταν προϊόν της πρωτοφανούς εκλογικής νίκης του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου τον Οκτώβρη του 1981. Για πρώτη φορά ένα αριστερό κόμμα κέρδιζε τις εκλογές, για πρώτη φορά το εκλογικό αποτέλεσμα ξεπερνούσε την λογική ότι «μόνο ασφαλές είναι να κυβερνά η Δεξιά», για πρώτη φορά εκφράστηκε ένα κίνημα λαού από τα κάτω, ζητώντας την πολυπόθητη «Αλλαγή», την απελευθέρωση από τα δεσμά της συντήρησης και των αγκυλώσεων, που κρατούσαν τις ελευθερίες υπό καθεστώς «πειθαρχημένης» ελευθερίας.

-Ο ανένδοτος του 1961 κατέληξε στη διπλή νίκη της ΕΚ τον Νοέμβριο του 1963 και τον Φεβρουάριο του 1964, δυστυχώς όμως αυτό το πλατύ δημοκρατικό κίνημα, που είχε γιγαντωθεί από την δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγορίου Λαμπράκη τον Μαϊο του 1963,δεν μπόρεσε να κρατήσει τον Παπανδρέου στην εξουσία, μιας και οι μηχανισμοί του παρακράτους ενορχήστρωσαν την Αποστασία του 1965, με τελικό απότοκο την δικτατορία των συνταγματαρχών του 1967. Πολλοί λένε ότι η δικτατορία του 1967 έγινε για έναν λόγο: για να μην κερδίσει τις εκλογές η ΕΚ, που κανονικά είχαν προκηρυχθεί για τον Μαϊο του 1967, η οποία χάρις στον Ανδρέα Παπανδρέου είχε κάνει σαφή αριστερή στροφή, προσπαθώντας επιτέλους το Κέντρο να ξεφύγει από την χειραγώγηση του αστικού καθεστώτος της μετεμφυλιακής Ελλάδας.

-Η αλλαγή του 1981 έμελλε να υλοποιήσει ιστορικά το αίτημα του ανένδοτου, μολονότι μεσολάβησαν σχεδόν είκοσι χρόνια, μια επτάχρονη δικτατορία και μια σχεδόν οκταετία Καραμανλή που προσπάθησε να ξορκίσει το προδικτατορικό δεξιό προσωπείο (φιλελεύθερο Σύνταγμα, νομιμοποίηση του ΚΚΕ). Η αλλαγή του 1981 ολοκλήρωσε το αίτημα του ανένδοτου μέσω ενός νέου συλλογικού υποκειμένου, το ΠΑΣΟΚ, του πρώτου κόμματος μαζών, ενός κόμματος που προέκυψε από τα κάτω και όχι ως συγκολλήσεις αξιωματούχων, όπως ήταν η προδικτατορική ΕΚ. Η «Αλλαγή» έφερε εις πέρας τον ανένδοτο υπό συνθήκες κοινοβουλευτικής ομαλότητας, οι οποίες δυστυχώς δεν υπήρχαν στην προδικτατορική Ελλάδα.

-Πολλοί πιστεύουν ότι τόσο ο «Ανένδοτος», όσο και η «Αλλαγή» είναι πλέον για τα Μουσεία και τα σχολικά βιβλία, ή ως μια αφορμή διεξαγωγής επετείων με καθαρά συμβολικό χαρακτήρα. Ωστόσο λίγοι καταλαβαίνουν ότι αυτά τα δύο ιστορικά ορόσημα όχι μόνο συνδέονται νοητά το ένα με το άλλο, αλλά μπορούν, μαθαίνοντας σε τι εναντιώθηκαν, να αποτελέσουν έναν οδικό χάρτη στη σύγχρονη εποχή, όπου η Δημοκρατική Παράταξη, όπως εκφράζεται από το ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται στριμωγμένη στην γωνία.

-Ο Ανένδοτος εναντιώθηκε στις εκλογές βίας και νοθείας που κράτησαν την ΕΡΕ στην εξουσία. Σήμερα δεν βλέπουμε την βία στο πρόσωπο της Χ.Α., ιδεολογικού συγγενή της Δεξιάς που τότε διαφέντευε τον τόπο; Νοθεία μπορεί να μην είχαμε σε εκλογική αναμέτρηση μεταδικτατορικά, αλλά οι «κεντροδεξιές» κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή την περίοδο 2004-2009 δεν νόθευσαν συστηματικά τα στατιστικά στοιχεία της χώρας, οδηγώντας την στο χείλος της χρεοκοπίας το 2010, όπως αναδείξαμε και στην έρευνά μας;

-Η «Αλλαγή» του 1981 εξέφρασε το αίτημα ο λαός να εκφράσει επιτέλους ελεύθερα την βούλησή του, εξέφρασε την ανάγκη η παλαιοκομματική άσκηση της εξουσίας από την Δεξιά να τεθεί στο περιθώριο, εξέφρασε την ανάγκη ο τόπος να αναπνεύσει δικαιώματα και ελευθερίες, να συμφιλιωθεί, να υπερβεί τις μετεμφυλιακές διαιρέσεις, το συγκεντρωτικό κράτος που γεννούσε αποκλεισμούς και διώξεις. Σήμερα δεν βλέπουμε την επιστροφή στο συγκεντρωτικό κράτος λάφυρο; Δεν βλέπουμε την εξουσία να ασκείται με τον πλέον παλαιοκομματικό τρόπο; Δεν βλέπουμε στην κοινωνία τον τεχνητό διχασμό που δημιουργήθηκε χάρις στο δίλημμα «μνημόνιο-αντιμνημόνιο»;

-Στις 4 Οκτωβρίου 2009 πήγε να γίνει μια βαθιά αλλαγή στον τρόπο που λειτουργούν οι θεσμοί και το κράτος, αλλά οι έκτακτες συνθήκες, ο υπονομευτικός ρόλος Σαμαρά-Βενιζέλου, αλλά και το μυωπικό-εχθρικό περιβάλλον στην Ε.Ε. οδήγησαν στην παραίτηση ενός Παπανδρέου, κυβερνώντας χρονικά κατά σύμπτωση περίπου το ίδιο με τον Γεώργιο Παπανδρέου. Μιας και η «Αλλαγή» πήρε μια μικρή αναβολή, ίσως ήρθε η ώρα να κηρυχτεί ένας νέος Ανένδοτος, που θα εναντιώνεται:
-στον πελατειασμό
-στον παλαιοκομματισμό
-στην μισαλλοδοξία
-στην μετριότητα
-στην αδιαφάνεια
-στην ανισότητα
-στην αναξιοκρατία
-στον κοινωνικό αποκλεισμό
-στον συμβιβασμό

-στην συντήρηση

Αυτός ο Ανένδοτος μπορεί να γεννήσει μια «νέα Αλλαγή». Αυτός ο Ανένδοτος δεν αφορά το όλον ΠΑΣΟΚ; Η μάχη ενάντια στις κατεστημένες νοοτροπίες βρίσκονται σε απόσταση ή σε διάσταση από το ΠΑΣΟΚ; Αυτό που πρέπει να αποφευχθεί είναι η λογική του «ενός κόμματος» και του «ενός προσώπου». Αντίθετα χρειάζεται μια βαθιά κινητοποίηση των δημοκρατικών πολιτών, μια βαθιά διαπαιδαγώγηση στις ρίζες και τις αρχές της Δημοκρατικής Παράταξης, να ξαναποκτήσουμε επαφή με το DNA της, το οποίο είναι συνδεδεμένο με δημοκρατικούς αγώνες και κατακτήσεις. Από εκεί θα γεννηθεί και το όραμα που θα εμπνεύσει, που θα θέσει και τα νέα διακυβεύματα, που θα αφουγκραστεί τα αιτήματα των καιρών.

Και για όσους αγωνιούν για το εάν ο Παπανδρέου θα ιδρύσει νέο κόμμα, ναι, θα ιδρύσει, το ΠΑΣΟΚ..

www.epikairo.gr