To Σάββατο το βράδυ βρεθήκαμε σε ένα μεγάλο «λαϊκό» δικαστήριο, έξω από το
δικαστικό μας μέγαρο, όπου θαυμάσαμε μεν τις «αγορεύσεις» των σαράντα δικηγόρων
αλλά χαρήκαμε κιόλας που τίποτα δεν τελεσιδίκησε και τους υποχρεώνει να
ξανάρθουν να μας τα ξαναπούν. Ναι. Θέλουμε να τους ακούσουμε
πάλι.
Μιλάμε για την ξεχωριστή σε ζωντάνια μουσική βραδιά, που
διοργανώθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Πρέβεζα» και το Δικηγορικό Σύλλογο
Πρέβεζας, στην Πλατεία Ανδρούτσου της πόλης μας. Η συναυλία της χορωδίας και
της μικρής ορχήστρας ελληνικών μουσικών οργάνων του Δικηγορικού Συλλόγου
Αθηνών εντάχθηκε με επιτυχία στο πλαίσιο για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση
της Πρέβεζας. Και η πτυχή αυτή αναδείχθηκε με σοβαρότητα χάρη στη σύντομη
εισήγηση του προέδρου του ΔΣΠ κ. Θωμά Γεωργίου. Τον συγχαίρουμε.
Ας το
πούμε από την πρώτη στιγμή πως στη χθεσινή βραδιά πρωταγωνιστούσε ο μαέστρος,
δικηγόρος και καθηγητής μουσικής, Δημήτρης Καρούζος, που
μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στις αίθουσες των δικαστηρών και τις αίθουσες
συναυλιών που δίνει η χορωδία του ΔΣΑ. Και το σημαντικότερο ήταν πως ο μαέστρος
μοίρασε και τη χθεσινή βραδιά του ανάμεσα στη διεύθυνση των μουσικών και την
«ανιμασιόν» του πρεβεζάνικου κοινού. Ήταν δικός μας «συνήγορος», που
υπερασπίστηκε με επιτυχία τη συμμετοχή μας στην εκδήλωση, γυρνώντας κάθε τόσο
στο ακροατήριο και ζητώντας μας να σιγοτραγουδήσουμε τις μελωδίες που
διηύθυνε.
Έτσι, δεν «παρέστημεν δια των συνηγόρων
μας», μελών της χορωδίας και της ορχήστρας, και συγκινηθήκαμε
ιδιαίτερα τραγουδώντας κι εμείς παραδοσιακά τραγούδια από την Μικρά Ασία, την
Κρήτη και την Κωνσταντινούπολη, ρεμπέτικα του Μάρκου Βαρβακάρη και του Βασίλη
Τσιτσάνη καθώς και έντεχνα τραγούδια που μας είχαν διδάξει ο Χατζηδάκις, ο
Λοΐζος,ο Θεοδωράκης και ο Μαρκόπουλος. Να μην ξεχάσω να πως ο φίλος Τάσος
Αναστασόπουλος μου είπε μια στιγμή «κοίτα, ακούμε μουσική Μαρκόπουλου στην
πλατεία Μαρκόπουλου». Και μου υπενθύμισε, εν τάχει, πως η πλατεία είχε γίνει,
όπως ξέρουμε, επί νομαρχιακής θητείας του πατέρα του συνθέτη, στις αρχές της
δεκαετίας του 1960.
Αλλά το είπαμε. Κανένας δεν αθωώθηκε. Τίποτα δεν
τελεσιδίκησε. Θα χρειαστεί να ξαναβρεθούμε ενώπιον και εν μέσω ακροατηρίου.
Όλοι. Δικαστές της έδρας και συνήγοροι του πόντιουμ, ακροατές της πλατείας και
των «μικρών παραλειπομένων». Μας έλεγε ο συμπαθέστατος μαέστρος «Λυπούμαι που
δεν είχαμε μαζί μας και μπαγλαμά. Είχα κάνει μια μικρή εισαγωγή που θα
πρωτακούγαμε εδώ, στην Πρέβεζα. Μια ενορχήστρωση για την αποψινή πρεβεζάνικη
βραδιά, που θα βασιζόταν στον τόσο διακριτικό ήχο του μπαγλαμά, αλλά κάτι συνέβη
στο συνάδελφο». Είπαμε όμως, θα χρειαστεί να τους ξαναδούμε και να τους
ξανακούσουμε. Θα χαρούμε. Και μαζί τους το «πρεβεζάνικο» ζευγάρι, την Πρεβεζάνα
φίλη Αντωνία Κωνσταντινίδη και τον Τάσο Δημητρούκα, που, καθώς ξέρουμε,
αποτέλεσαν και τον ομφάλιο λώρο αυτής της σχέσης μας με τη Χορωδία του
ΔΣΑ.
Συγχαρητήρια σε όλους. Της ιδέας εμπνευστές και των οργάνων
εκτελεστές. Μέλη και προέδρους. Μουσικούς και συλλόγους. Και σε όσους αγαπούν το
κιόσκι μας, που μας το θυμίζει κάθε τόσο ο φίλος Κώστας
Λογοθέτης.
www.olapreveza.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου