Συκιές: Ένα ξεχασμένο Μαρτυρικό χωριό της Άρτας

Πριν λίγες μέρες τιμήθηκε η 73η επέτειος του ολοκαυτώματος του μαρτυρικού Κομμένου από τα Ναζιστικά στρατεύματα κατοχής στις 16 Αυγούστου 1943. Η αιτία της καταστροφής ήταν ο εφοδιασμός αντάρτικων ομάδων με τρόφιμα και αυτή η πράξη τιμωρήθηκε με 317 νεκρούς κάτοικους από τους στρατιώτες του Ράιχ.

Οι Συκιές την χρονιά εκείνη όπως και άλλα χωριά ίσως, ήταν από εκείνα που τροφοδοτούσαν με τρόφιμα, κυρίως όσπρια, καλαμπόκι, σιτάρι και λάδι τις αντάρτικες ομάδες Μακρυνόρους και Ραδοβιζίων καθώς και το Γερμανικό φυλάκιο που ήταν στην γέφυρα Αννίνου που αδιαλείπτως επισκεπτόταν το χωριό και έπαιρνε ότι ήθελε. Επίσης το χωριό είχε και έντονη αντιστασιακή δράση αφού είχε περίπου 25 ένοπλους αντάρτες στο βουνό αλλά και πυρήνες συντονισμού στο χωριό. Το Κομμένο αν και δίπλα, δεν τρόμαξε τους κάτοικους του χωριού που συνέχισαν να στέλνουν τρόφιμα στους αντάρτες ακόμη και δια θαλάσσης με βάρκες.

Το αποκορύφωμα όμως ήταν μια ενέδρα που έγινε μάλλον από Συκιωτες, σε «Έλληνες», ανθρώπους των Γερμανών, που κατά το τέλος Σεπτεμβρίου του 1943 γύριζαν στην περιοχή για συγκέντρωση τροφίμων. Η ενέδρα στήθηκε στη θέση «Τζανοχώρια» έξω από το χωριό και στο δρόμο που οδηγεί στο Καμμένο Σπίτι του σημερινού Λουτρότοπου, ξυλοκόπησαν τους ανθρώπους των Γερμανών και τους πήραν τα κατοχικά, άνευ αξίας, χρήματα που με αυτά έκλεβαν τους Έλληνες. Σπουδαία πράξη αντίστασης αυτή αλλά πληρώθηκε πολύ ακριβά. Οι Γερμανοί αντέδρασαν αμέσως και την 6η Οκτωβρίου 1943, στρατιώτες της περίφημης Γερμανικής Μεραρχίας Εντελβάις κύκλωσαν το χωριό. Ακριβώς 50 ημέρες μετά την καταστροφή του γειτονικού Κομμένου.

Μεθοδικά χτένισαν το χωριό συγκεντρώνοντας τους άνδρες κυρίως, και δημιουργώντας ένα ανθρώπινο κοπάδι περίπου 150 ατόμων, τους οδήγησαν στη θέση «Βαρκό» όπου είχαν στήσει ένα πολυβόλο και περίπου 20 Γερμανοί στρατιώτες τους συνόδευαν. Κάποιοι στρατιώτες μπήκαν ανάμεσα στο ανθρώπινο κοπάδι σπρώχνοντας τους να πυκνώσουν ώστε να είναι εύκολος στόχος του πολυβόλου. Τότε ένας εξ αυτών, ο Γιώργος Φαρδέλλας, χτυπά πολύ δυνατά στο πρόσωπο έναν στρατιώτη που τον έσπρωχνε και ο οποίος αιμορραγώντας, έπεσε στο έδαφος. Ταυτόχρονα ουρλιάζοντας προτρέπει τους άλλους «φεύγουμε θα μας σκοτώσουν». Το ανθρώπινο κοπάδι σκορπά τρέχοντας όπου και όπως μπορεί, το πολυβόλο στέκει βουβό γιατί μια ομάδα σκυλιά, σαν από μηχανής θεός, όρμησαν στον πολυβολητή και τον έβγαλαν εκτός μάχης.

Οι στρατιώτες πυροβολούν επιφυλακτικά και όχι στη μάζα γιατί εκεί μέσα ήταν και δικοί τους. Αποτέλεσμα 32 νεκροί και μαζί τους ο παπάς και ο δάσκαλος. Λυσσάξανε οι Γερμανοί. Δεν περίμεναν τέτοιο φιάσκο να γλυτώσουν τόσοι μπροστά από τις κάννες των όπλων τους. Χτενίζουν δεύτερη φορά το χωριό, αρπάζουν ότι μπορούν να πάρουν στα φορτηγά τους και στο τέλος πυρπολούν τα πάντα ακόμη και το πιο ασήμαντο καλύβι. Στη συνέχεια κατευθύνονται στο γειτονικό Λουτρότοπο όπου βρίσκουν και σκοτώνουν άλλους 7. Και εδώ πυρπολούν ότι βρουν.

Σήμερα η θυσία αυτών των ανθρώπων δυστυχώς έχει σκεπαστεί από την σκόνη του χρόνου και βέβαια από την μεγαλύτερη ανθρωποθυσία του Κομμένου. Είναι όμως τεράστια αδικία και λάθος ιστορικό να αποκρύβονται γεγονότα πατριωτισμού αλλά και βαρβαρότητας. Πρέπει εμείς οι σημερινοί να φροντίσουμε ώστε το χωριό μας να αναγνωριστεί και νομικά σαν «ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ» και η 6η Οκτωβρίου να είναι η ημέρα των Συκιών για το Νομό μας.

www.ixotisartas.gr