Ένα
σπίτι για να γεννηθείς
ένα
δέντρο για να ανασάνεις
ένας
στίχος για να κρυφτείς
ένας κόσμος
για να πεθάνεις Τάσος Λειβαδίτης
Ο
δροσερός κόρφος της βουνίσιας ζωής, το
καθαρό ανάσασμα, η πανδαισία της ώρας
που σκαρίζουν τα ζωντανά συνθέτουν τη
φυσική, ανθρώπινη και αληθινή ζωή του
βουνού. Μακριά από «τα ψεύτικα τα λόγια
τα μεγάλα», αχολογάν κουδούνια και
βελάσματα και μοσχοβολάν μυρτιές και
παπαρούνες.
Κι όσο κι αν φαίνεται
παράξενο -ίσως και παράδοξο- ειδικά στην
ποιμενική ζωή η ώρα του σκάρου είναι
αληθινό μεγαλείο. Μεγαλείο που συνθέτει
η ίδια η φύση.
Να αντιλαλούν τα πλάγια
και οι ρεματιές, τα ρουπάκια και οι
στράτες από τα βελάσματα, τα κουδούνια
και τα κυπριά, τα αλυχτίσματα των σκύλων
και τα σαλαητά των τσομπαναραίων
Να
σε πνίγουν οι μυρουδιές του έλατου και
του αγριοπρίναρου, της φτέρης και της
τσερμιτζέλας και να πουμώνεσαι από τα
θυμιάματα από το ρετσίνι.
Να αναγκάζεσαι
να παραμερίσεις τις βέργες που λυγάν
καταγής και δασώνουν τις στράτες, για
να φτάσεις στο Ξηροβούν’.
Χίλιων
λογιών μυρωδιές
Χίλιων εικόνων
πινελιές
Και να φωνάζει ο επισκέπτης,
ντόπιος και ξένος:
Αφήστε αυτόν
τον όμορφο κόσμο να διαιωνίζεται
ανακυκλώνοντας
το αύριο μες στις πηγές του όπως
τον
καιρό που γεννήθηκα ως ν’ αναδύεται,
κάθε
πρωί, για πρώτη φορά, μες
απ’ τις
ρόδινες γάζες της γέννας του.
Σβήστε
στον ήλιο την κακή φωτιά. Μη μας
σκοτώνετε!
Νικηφόρος Βρεττάκος
Να
ακούς από την ποταμιά το κροτάλισμα που
κατεβάζει η σούδα τα μεγάλα ασπρολίθια,
που δημιουργούν πανδαιμόνιο προκαλώντας
δέος και πανικό.
Να νιώθεις Τζουμερκιώτης
και να μη χορταίνεις το Τζουμέρκο.
Να
θέλεις ….
"Ἤθελα νἄμουν τσέλιγκας,
νἄμουν κ᾿ἕνας σκουτέρης,
νὰ πάω νὰ
ζήσω στὸ μαντρί, στὴν ἐρημιά, στὰ
δάσα,
νἄχω κοπάδι πρόβατα, νἄχω κοπάδι
γίδια,
κ᾿ ἕνα σωρὸ μαντρόσκυλα, νἄχω
καὶ βοσκοτόπια,
τὸ καλοκαίρι στὰ
βουνά, καὶ τὸν χειμῶ στοὺς κάμπους."
Και
να παρακαλείς
"Παρακαλώ σε,
σταυραητέ, για χαμηλώσου ολίγο
και
δώσ᾿ μου τες φτερούγες σου και πάρε με
μαζί σου,
πάρε με απάνου στα βουνά, τι
(=γιατί) θα με φάει ο κάμπος!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου