Πίνδος, Ασπροπόταμος. Το πέρασμα των Βλάχων από το Χαλίκι στην Ηπειρο

Περιήγηση στη σκληροτράχηλη Πίνδο, με τα απολιθωμένα χωριά, τα χαμένα στη λήθη μοναστήρια και την έξαλλη φύση που σε συντροφεύει σε κάθε σου βήμα.

Αυτό το οδοιπορικό στη ράχη της Πίνδου δεν θα σας φανεί εύκολο, και αυτό θα το καταλάβετε από την πρώτη στιγμή που θα δείτε να ξεμακραίνουν και να σβήνουν στο βάθος του ορίζοντα οι σκουρόχρωμες σκιές των Μετεώρων. Στην αρχή θα χαθείτε στη σκιά του αρχέγονου πλατανόδασους του Πηνειού. Στη συνέχεια, θα περάσετε το ποτάμι και αμέσως θα ξεκινήσει ο χορός των στροφών που θα σας ανεβάσει στη ράχη της Πίνδου.

Στροφή τη στροφή, το τοπίο αλλάζει. Ο αέρας βαθμηδόν γίνεται ψυχρότερος, φέρνοντας μαζί του την παγωνιά των χιονισμένων κορυφογραμμών και τις μυρωδιές των δασών από οξιές και έλατα που σύντομα θα σας αγκαλιάζουν από παντού.

Τριάντα τέσσερα χιλιόμετρα μετά την Καλαμπάκα και σε ύψος 850 μ. βρίσκεται η Καστανιά (παλαιότερη ονομασία Κουστιάνα), που ήταν ανέκαθεν ένα πλούσιο κεφαλοχώρι, εξαιτίας της θέσης της στις στράτες των βουνών. Εδώ τον Ιούλιο του 1943 συναντήθηκαν αντιπροσωπείες των παρτιζάνων των Βαλκανίων από την Ελλάδα, την Αλβανία και τη Γιουγκοσλαβία για να συντονίσουν τη δράση τους. Λίγο έξω από το χωριό διασώζεται ακόμη και σήμερα η τοποθεσία Ταμπούρια Καραϊσκάκη, όπου ο θρυλικός καπετάνιος της Ρούμελης έστησε το προσωρινό στρατηγείο του.

Αντικρίζοντας τα πρώτα πετρόσπιτα της Καστανιάς, σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να νομίζετε ότι φτάσατε, αφού μόλις τώρα ξεκινά η πραγματική ορεινή περιπέτεια. Για λόγους συντομίας, προσπεράστε γρήγορα πανέμορφες τοποθεσίες, όπως τη δασική θέση Κουκουφλί με τα τρεχούμενα νερά και το χωριό Δολιανά, όπου κρυμμένος μέσα στο δάσος δεσπόζει ο εξαιρετικής ομορφιάς ναός του Τιμίου Σταυρού Δολιανών, δηλαδή η περίφημη βασιλική με τα τρία κλίτη και τους 13 τρούλους!

Η πανέμορφη τοποθεσία Βερλίγκα ή Βιρλίγκα. Σε υψόμετρο που αγγίζει τα 2.000 μ. αναβλύζουν κάποιες από τις κύριες πηγές του Αχελώου.

Στη συνέχεια, κατηφορίστε προς τη θέση Τρία Ποτάμια, ένα κομβικό σημείο για όσους ταξιδεύουν στην Πίνδο (60 χλμ. από Καλαμπάκα). Εδώ θα συναντήσετε τον Ασπρο ή Ασπροπόταμο, σύμφωνα με την ντοπιολαλιά, επισήμως ποταμό Αχελώο ή Αραού Αλμπού - αν προτιμάτε τα βλάχικα. Κατηφορίζει όλο ορμή και βουητό χαράζοντας την πλατιά του κοίτη, φουσκωμένος, καθώς είναι αυτή την εποχή από τα χιόνια που λιώνουν στα υψίπεδα των βουνών.

Ορεινά στολίδια

Ακολουθώντας πορεία βόρεια, ο δρόμος πάντα ασφάλτινος, με ήπιες κλίσεις και στροφές, «συντονίζεται» με την κοίτη του ποταμού σ' ένα προκλητικό παιχνίδι εναλλαγής με το δάσος και τα γρήγορα νερά. Κάθε τόσο, σύντομες ασφάλτινες παρακάμψεις ξεστρατίζουν από τον κεντρικό οδικό άξονα με κατεύθυνση προς τα ορεινά χωριά Καλλιρρόη, Κατάφυτο και Ανθούσα, που δεσπόζουν πάνω από τη λεκάνη απορροής.

Ο πολύτρουλος ναός του Τιμίου Σταυρού απέχει 1,5 χλμ. από τον οικισμό Δολιανά και 2 χλμ. από την κοινότητα Κρανιά του Ασπροποτάμου.

Πλησιάζοντας στο Χαλίκι και πολύ κοντά στον δρόμο, αξίζει μια σύντομη στάση για να επισκεφτείτε την εκκλησία της Παναγιάς της Γαλακτοτροφούσας, που για αιώνες ήταν σημείο συνάντησης των κτηνοτρόφων. Χαμηλότερα στις όχθες του ποταμού απλώνει το καλοζυγισμένο βήμα του το πέτρινο δίτοξο γεφύρι του Μίχου που κτίσθηκε το 1799.

Σε μικρή απόσταση και λίγο πριν μπείτε στο Χαλίκι, θα δείτε αριστερά το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, κτίσμα του 1835, να ποζάρει σιωπηλό και έρημο, χωρίς μοναχούς πια, διακριτικά κρυμμένο ανάμεσα στα πανύψηλα ελάτια. Το πρώτο σκέλος της προτεινόμενης διαδρομής ουσιαστικά τερματίζει στο βλάχικο χωριό Χαλίκι ,που θα το συναντήσετε σε υψόμετρο 1.150 μ. (73 χλμ. από την Καλαμπάκα).

Η αίσθηση που έχεις όταν αντικρίζεις για πρώτη φορά το Χαλίκι είναι πως βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Το ονομαστό βλαχοχώρι απλώνει τις πέτρινες γειτονιές του σε γυμνή από δάση πλαγιά του όρους Περιστέρι, σε ύψος 1.150 μ. Πλέον τον χειμώνα το χωριό είναι σχεδόν έρημο.

Ετήσιος ορεινός αγώνας δρόμου

Με αφετηρία το Μέτσοβο αξίζει να ακολουθήσετε το μονοπάτι που ξεκινά από τη βόρεια είσοδο της ορεινής πολίχνης και πραγματοποιεί ένα μεγάλο κύκλο 42 χλμ.

Η διαδρομή περνά από το χωριό Ανήλιο και αφού διασχίσει εντυπωσιακά δάση οξιάς και δρυός, καταλήγει και πάλι στο Μέτσοβο. Εδώ πραγματοποιείται με ιδιαίτερη επιτυχία ο ετήσιος ορεινός αγώνας δρόμου με την περιγραφική ονομασία... «Στα Χνάρια της Αρκούδας». Βέβαια, δεν χρειάζεται να περπατήσετε όλο το μονοπάτι. Ακολουθήστε το για λίγα χιλιόμετρα, όσο αντέχουν οι δυνάμεις σας.

Στο κέντρο του Χαλικιού ξεχωρίζει η μεγαλόπρεπη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, ενώ από τα πιο εντυπωσιακά κτίσματα είναι τα πέτρινα σπίτια του Δρόσου, του Δημάκη και του Ζιώζια.

Δείτε τα υπέροχα γλυπτά του καθηγητή Χουλιάρα και των φοιτητών του που κοσμούν αρκετά σημεία του και απολαύστε την απόλυτη ελευθερία της ορεινής φύσης, χωρίς να φοβάστε ότι θα χαθείτε, μια και είναι άριστα σημαδεμένο και απόλυτα ασφαλές. 

Δίκαια θεωρείται ένα από τα ομορφότερα πεζοπορικά μονοπάτια της Ελλάδας.

Το απομονωμένο Χαλίκι και η υπέροχη Βερλίγκα 

Η αίσθηση που έχει κανείς όταν αντικρίζει για πρώτη φορά το Χαλίκι είναι πως βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Το ονομαστό βλαχοχώρι απλώνει τις πέτρινες γειτονιές του στην πλαγιά του όρους Περιστέρι. Ολόγυρα χύνεται μια θάλασσα από κορφοβούνια που δημιουργούν την αίσθηση ότι αγκαλιάζουν από τον τόπο. Μέσα σε αυτή την παντελή ερημιά, το μάτι μάταια ψάχνει να βρει διεξόδους σε δρόμους και ανθρώπινες πολιτείες.

Το Μέτσοβο αποτελούσε σταθμό ανεφοδιασμού καραβανιών, ενώ σήμερα έχει αναδειχθεί σ’ έναν από τους δημοφιλέστερους ορεινούς τουριστικούς προορισμούς.

Στη θέση του σημερινού οικισμού ίσως εντοπίζεται η αρχαία πόλη Χαλκίδα, από παράφραση της οποίας πιθανόν να προήλθε και η σημερινή ονομασία του χωριού. Στο κέντρο του Χαλικιού ξεχωρίζει η μεγαλόπρεπη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, ενώ από τα πιο εντυπωσιακά κτίσματα είναι τα πέτρινα σπίτια του Δρόσου, του Δημάκη και του Ζιώζια. Σημαντική στιγμή για την Iστορία των χωριών του Ασπροπόταμου ήταν η 5η Ιουλίου του 1821, όταν τα λάβαρα της Επανάστασης υψώθηκαν εδώ από εξεγερμένους κατοίκους, μυημένους στη Φιλική Εταιρεία. Η μεγάλη καταστροφή ήρθε το 1823 με την εισβολή του Μουσταή Πασά της Σκόδρας, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τις έριδες των ντόπιων οπλαρχηγών Καραϊσκάκη και Στουρνάρη. Τότε πολλοί από τους Ασπροποταμίτες, ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές εστίες, κατέβηκαν χαμηλότερα προς τα όρη του Βάλτου στην Αιτωλοακαρνανία. Λίγο βορειότερα από το Χαλίκι προσδιορίζονταν και τα ελληνοτουρκικά σύνορα μέχρι το 1912, όταν η Ηπειρος ήταν ακόμη στην κυριαρχία των Οθωμανών.

Αν σας κούρασε η μέχρι τώρα ορεινή διαδρομή, μπορείτε να σταματήσετε μέσα στο Χαλίκι, να δείτε τα πέτρινα αρχοντικά, να δοκιμάσετε βλάχικη κουζίνα, να εξερευνήσετε τις όχθες του Ασπροπόταμου και στη συνέχεια να πάρετε τον δρόμο της επιστροφής. Αν έχετε τετρακίνητο όχημα, αξίζει ν' ακολουθήσετε τον δρόμο που θα σας δείξουν οι ντόπιοι, αφού πρώτα σας διαβεβαιώσουν ότι έχουν λιώσει τα χιόνια και ν' ανεβείτε έως τη θέση Κριθάρια. Βέβαια, ακόμη και με καλό καιρό η ανάβαση είναι ζόρικη με πολλές κοφτερές πέτρες στο οδόστρωμα και σημεία όπου το πλάτος του δρόμου είναι οριακό, γι' αυτό και πάντα χρειάζεται προσοχή.

Από την αγορά του Μετσόβου θα αγοράσετε εξαιρετικής ποιότητας τυροκομικά προϊόντα του τυροκομείου Τοσίτσα, αλλά και μικρότερων παραγωγών.

Από τα Κριθάρια ξεκινά το μονοπάτι (διάρκεια μιάμιση ώρα) που οδηγεί στην τοποθεσία Βερλίγκα ή Βιρλίγκα, κάτω από την κορφή Τσουκαρέλα (2.294 μ.). Εδώ, σε υψόμετρο που αγγίζει τα 2.000 μ., αναβλύζουν οι κυριότερες πηγές του Αχελώου και σχηματίζουν το μικρό ποτάμι που δημιουργεί στα πρώτα του βήματα αλλεπάλληλους μαιάνδρους.

Οι καταπράσινες πλαγιές κρύβουν πλούσια βοσκοτόπια και αυτό το γνωρίζουν εδώ και αιώνες οι νομάδες κτηνοτρόφοι της περιοχής. Κάπου εκεί, λοιπόν, στη γιορτή του Αϊ-Γιώργη, αρχίζουν να ανεβάζουν με φορτηγά ?παλιά γινόταν με τα πόδια- τα κοπάδια τους από τα χειμαδιά της Θεσσαλίας.

Πείσμα επιβίωσης σε μια τραχιά γη 

Αντικρίζοντας τη θέση όπου είναι κτισμένο το Χαλίκι, είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς πώς κατάφεραν αυτοί οι άνθρωποι να επικοινωνήσουν με τον «έξω κόσμο». Και φυσικά δεν μιλάμε για το σήμερα, αλλά για πριν από 50-60 χρόνια, όταν ακόμη οι ασφαλτόδρομοι ήταν άγνωστοι και παντελώς ανύπαρκτοι στον ορεινό όγκο της Πίνδου. Ο βλαχόφωνοι Ασπροποταμίτες, όμως, δεν ήταν από τους ανθρώπους που λύγιζαν από τις φυσικές δυσκολίες. Είχαν μάθει από γενιά σε γενιά να συμφιλιώνονται με την τραχιά γενέθλια γη τους και με πείσμα να παραμένουν στον τόπο τους και να επιβιώνουν.

Αρτιοι μουλαρόδρομοι

Το Χαλίκι, αλλά και τα υπόλοιπα 67 χωριά της ευρύτερης περιοχής, κάποτε επικοινωνούσαν, τόσο μεταξύ τους όσο και με το Μέτσοβο, τα Γιάννενα, τα Τρίκαλα και την Καλαμπάκα, μ' ένα άρτια οργανωμένο σύστημα καλντεριμιών και μουλαρόδρομων. Τις μεταφορές αγαθών και ανθρώπων είχαν αναλάβει οι κυρατζήδες – αγωγιάτες.

Ανθρωποι και ζώα ξεκινούσαν από τα χωριά, διέσχιζαν χαράδρες, χιονισμένους αυχένες και σκοτεινά δάση και μετά από πορεία ημερών έφταναν στις οργανωμένες πολιτείες. Εκεί ξεφόρτωναν την πραμάτεια τους, που ήταν συνήθως μάλλινα είδη, τα οποία κατασκεύαζαν οι ορεινές βιοτεχνίες. Επειτα ξεκινούσαν για την επιστροφή, αφού πρώτα φόρτωναν είδη πρώτης ανάγκης απαραίτητα για να επιβιώσουν οι ορεινές κοινότητες. Η κατάρρευση ενός γεφυριού ή η καταστροφή τμημάτων του λιθόστρωτου καλντεριμιού από μια κατολίσθηση ήταν ένα σημαντικό πλήγμα στην αδιατάρακτη συνέχιση της ζωής και έπρεπε, πάση θυσία, να βρεθούν άμεσα οι οικονομικοί πόροι για την απαιτούμενη επισκευή. Αυτοί οι μουλαρόδρομοι συντηρούνταν και επισκευάζονταν κυρίως με έξοδα των κοινοτήτων της Πίνδου, καθώς αποτελούσαν το μοναδικό επικοινωνιακό δίκτυο που συνέδεε τα χωριά με τον υπόλοιπο κόσμο.

Δυστυχώς, μεγάλο μέρος των παλιών καλντεριμιών που αποτελούσαν ένα πραγματικό κατασκευαστικό θαύμα των μαστόρων κατέστρεψαν οι μπουλντόζες ή τα σκέπασε για πάντα η άσφαλτος. Πάνω σε αυτό το πολύπλοκο σύστημα μουλαρόδρομων βασίστηκε αργότερα το χωμάτινο οδικό δίκτυο που κατασκευάστηκε μετά το 1950 και πάνω του ξεκίνησε η πρώτη ασφαλτόστρωση των δρόμων από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Στα χνάρια αυτών των παμπάλαιων μονοπατιών πάτησε και ο νεότευκτος δρόμος που συνδέει σήμερα το Χαλίκι με το Μέτσοβο, μέσω του αυχένα της Ρόνας. Μόνο που οι σύγχρονοι μηχανικοί δεν υπολόγισαν καλά τη δύναμη του βουνού και κάθε τόσο ο -ζωτικής σημασίας- οδικός άξονας αποκόπτεται από μεγάλου μεγέθους κατολισθήσεις. Συνολικά θα χρειαστεί να διανύσετε 37 χλμ. σε δρόμο ασφάλτινο μεν, που όμως κρύβει αρκετές παγίδες. Κατ' αρχάς, πριν ξεκινήσετε θα πρέπει να ρωτήσετε στο Χαλίκι αν βγαίνει η διαδρομή, καθώς το χιόνι, ο πάγος, αλλά και η κατάρρευση τμημάτων του οδικού δικτύου είναι σχεδόν καθημερινά φαινόμενα.

Τους επίμονους ταξιδιώτες θα αποζημιώσει η θέαση των βουνοκορφών της Πίνδου, που από κάποια σημεία είναι αεροπορικών διαστάσεων. Μικρές λίμνες, δάση από οξιές και έλατα, ορεινά λιβάδια που διασχίζουν γάργαρα ρυάκια θα εμφανίζονται στο οπτικό σας πεδίο, σε κάθε σας βήμα. Μέχρι τα μέσα του Μάρτη το χιόνι εδώ είναι συχνό φαινόμενο – όχι ότι αποκλείονται οι χιονοπτώσεις και τον Απρίλη, βέβαια. Περίπου στο μέσον της διαδρομής θα δείτε τα ερειπωμένα κτίρια των τελωνειακών φυλακίων, καθώς μέχρι το 1912 εδώ βρισκόταν η μεθοριακή γραμμή Ελλάδας - Τουρκίας.

Οι καταπράσινες πλαγιές κρύβουν πλούσια βοσκοτόπια, και αυτό το γνωρίζουν εδώ και αιώνες οι νομάδες κτηνοτρόφοι της περιοχής. Κάπου εκεί, λοιπόν, στη γιορτή του Αϊ-Γιώργη, αρχίζουν να ανεβάζουν με φορτηγά -παλιά γινόταν με τα πόδια- τα κοπάδια τους από τα χειμαδιά της Θεσσαλίας. Ο τόπος βουίζει από το σφυρίγματα των βοσκών, στις ρεματιές αντιλαλούν τα γαυγίσματα των τσοπανόσκυλων και τα κυπροκούδουνα αντηχούν σαν ουράνια μελωδία.

Προικισμένο Μέτσοβο 

Ενα ατελείωτο κλωθογύρισμα θα σας φέρει από τον αυχένα της Ρόνας, διασχίζοντας αειθαλές δάσος οξιάς, στο χωριό Ανήλιο. Από εκεί θα περάσετε στο Μέτσοβο. Βέβαια, είναι γνωστό πως στη φημισμένη ορεινή πολιτεία μπορείτε, επίσης, να έρθετε ακολουθώντας σαφώς ευκολότερη διαδρομή, καθώς από την Καλαμπάκα, χρησιμοποιώντας πλέον μέρος της Εγνατίας Οδού, θα καλύψετε 60 χλμ. σε μία ώρα περίπου.

Το Μέτσοβο παλιότερα ονομαζόταν Μεσοβούνι, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στις κορφές της Πίνδου. Ηταν ανέκαθεν σταθμός ανεφοδιασμού καραβανιών, πασίγνωστος για τα χάνια του, τους τσελιγκάδες και τους δεξιοτέχνες ταλιαδόρους (ξυλογλύπτες) του. Σήμερα θεωρείται ένα από τα πολυπληθέστερα και πιο ζωντανά ορεινά χωριά της Ελλάδας.

Παράλληλα, όμως, έχει αναδειχθεί και σ' έναν από τους δημοφιλέστερους ορεινούς τουριστικούς προορισμούς της χώρας, με σημαντικά πολιτιστικά αξιοθέατα και άριστη υποδομή, χωρίς παράλληλα να έχει χάσει την αυθεντικότητα και τη ζεστασιά των ανθρώπων του.

Αβέρωφ και Τοσίτσας

Ολος ο οικισμός είναι ένα αξιοθέατο. Τα καλοδιατηρημένα αρχοντόσπιτα, οι εκκλησίες, η παραδοσιακή αγορά, τα τυροκομεία, οι γέροντες με τις τοπικές ενδυμασίες δίνουν ακόμα στην ατμόσφαιρα χρώμα παλιακό, αλλά συγχρόνως και μια αίσθηση ακμής και ζωντάνιας.

Το Μέτσοβο έχει και μια σειρά από πολιτιστικά «προικιά» που δύσκολα συναντάς σε ορεινά χωριά. Ενα από αυτά είναι η Πινακοθήκη του Ευάγγελου Αβέρωφ, που φιλοξενεί σημαντικά έργα Ελλήνων καλλιτεχνών του 19ου και 20ού αιώνα. Λειτουργεί για το κοινό κάθε μέρα από τις 10 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα, εκτός Τρίτης και βρίσκεται σε ελάχιστη απόσταση απ' την κεντρική πλατεία.

Λίγο ψηλότερα ξεχωρίζει το παραδοσιακής αρχιτεκτονικής αρχοντικό Τοσίτσα, κτίσμα του 1661, όπου σήμερα στεγάζεται το Λαογραφικό Μουσείο. (λειτουργεί από τις 9 το πρωί μέχρι τις 1:30 το μεσημέρι και το απόγευμα 3 με 5, καθημερινά, εκτός Πέμπτης). Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να παραλείψετε να επισκεφθείτε την πρότυπη οινοτουριστική μονάδα «Κατώγι Αβέρωφ». Εδώ, εκτός από τις εγκαταστάσεις ενός σύγχρονου οινοποιείου, θ' ανακαλύψετε τα μυστικά του κρασιού με τη χρήση οπτικοακουστικών μέσων, μέσα από μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα οινοπεριηγητική ξενάγηση (www.katogihotel.gr).

Εφαπτόμενη της κεντρικής πλατείας είναι η επιβλητική εκκλησία της Αγίας Παρασκευής -η μητρόπολη του Μετσόβου-, όπου αξίζει να περιεργαστείτε το μοναδικής τεχνικής ξυλόγλυπτο τέμπλο της, έργο του 1730. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο Αβερώφειος Κήπος, όπου συγκεντρώνονται τα περισσότερα είδη δέντρων που συναντώνται στην Πίνδο. Ενδιαφέρον έχει να ακολουθήσετε και το μονοπάτι που οδηγεί στο ιστορικό βυζαντινό μοναστήρι του Αγίου Νικολάου.

Οπωσδήποτε θα ανηφορίσετε προς τη θέση Πέντε Αλώνια, όπου το 1987, μετά την ύψωση του φράγματος, o ποταμός Αώος εγκλωβίστηκε κοντά στις πηγές του δημιουργώντας σε υψόμετρο 1.500 μ. μία από τις ψηλότερες τεχνητές λίμνες της Ευρώπης. Περιμετρικά της νεότευκτης λίμνης υπάρχει δρόμος που προσφέρει μια ευχάριστη βόλτα ανάμεσα στα κορφοβούνια. Ο τόπος είναι ιδανικός για εναλλακτικές δραστηριότητες, όπως ποδηλασία, σκι αντοχής ή πεζοπορία.

Βλαχοτύρι και μετσοβίτικα κρασιά 　

Εξαιρετικής ποιότητας τυροκομικά προϊόντα του τυροκομείου Τοσίτσα, αλλά και μικρότερων παραγωγών, θα αγοράσετε από την αγορά του Μετσόβου. Εκτός, λοιπόν, από το γνωστό «μετσοβόνε» που υπάρχει πλέον στα σούπερ μάρκετ όλης της χώρας, αναζητήστε το τυρί σεβρ, το βλαχοτύρι, τη γραβιέρα του Ντούτση.

Επίσης προμηθευτείτε τα ονομαστά μετσοβίτικα κρασιά.

Ξύλινα αντικείμενα καθημερινής χρήσης θ' αγοράστε από τα παραδοσιακά ξυλουργεία. Στο «Divani gallery» θα βρείτε αυθεντικά συλλεκτικά αντικείμενα από παλιά νοικοκυριά της Πίνδου και χειροποίητα ξύλινα ζωγραφισμένα μανιτάρια. Στην περιοχή του Ασπροπόταμου μπορείτε ν' αγοράσετε από ντόπιους παραγωγούς μέλι και αρωματικά βότανα.

Διαμονή

Περιοχή Ασπροπόταμου 

Στο χωριό Καλλιρρόη υπάρχει το ξενοδοχείο «Αχελωίδες» (24320 87763, www.acheloideshotel.gr). Πρόκειται για μια από τις καλύτερες μονάδες στην ορεινή περιοχή των Τρικάλων. Στο χωριό Χαλίκι θα βρείτε τον «Ξενώνα Χαλικίου» (24320 87410).

Μέτσοβο

Εξαιρετικά φιλικός είναι ο οικογενειακός ξενώνας «Αρωμα Δρυός» (26560 29008, www.aromadryos.gr). Στα συν το πιστοποιητικό «πράσινης» λειτουργίας (green key).

Ξενοδοχείο «Κασσάρος» (26560 41800, www.hotelkassaros.gr). Θα το βρείτε πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία - ανακαινίστηκε το 2010.

«Αρχοντικό Μετσόβου» (26560 29100, www.metsovohotel.com). Παραδοσιακό ξενοδοχείο με μετσοβίτικη ατμόσφαιρα.

Ξενοδοχείο «Βικτόρια» (26560 41771, www.victoriahotel.gr). Στην είσοδο του Μετσόβου με θέα στα χιονισμένα βουνά.

Φαγητό

Στο Μέτσοβο γνωστή για τη σταθερή ποιότητά της είναι η ταβέρνα «Το Παραδοσιακό». Εδώ θα δοκιμάσετε σαγανάκι με τυρί μετσοβόνε και μετσοβίτικες χυλοπίτες με καρύδια. Η ταβέρνα - ψησταριά «Αρχοντικό» φημίζεται για τα ζουμερά παϊδάκια και τα ντόπια κρέατα. Τοπικές βλάχικες γεύσεις θα βρείτε στην ταβέρνα «Μετσοβίτικο Σαλόνι». Στην πλατεία για ψητά στη λαδόκολλα να πάτε στην ψησταριά «Τα 5Φ».

Στο Χαλίκι, στην ταβέρνα - μεζεδοπωλείο «La Verliga», θα βρείτε λίγα αλλά καλά πιάτα βλάχικης κουζίνας. Αν έχει κόσμο, λειτουργεί και το εστιατόριο του ξενώνα στο Χαλίκι. Προτεινόμενο, επίσης, είναι το ποιοτικό εστιατόριο του ξενοδοχείου «Αχελωίδες».

Κείμενο, φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης

www.viewsofgreece.gr