Ζητούν να "δοθεί ζωή" στο αγνοούμενο
τμήμα τής νεότερης ιστορίας του Ελληνικού Έθνους
Ανοιχτή επιστολή προς τον Περιφερειάρχη
Ηπείρου κ. Αλέξανδρο Καχριμάνη έκανε σήμερα ο Πρόεδρος της Αδελφότητας Πηγιωτών
Άρτας κ. Χρήστος Καπερώνης σχετικά με το πρόβλημα της
αποπεράτωσης-ασφαλτόστρωσης του δρόμου προς την Ι.Μ. Σέλτσου στις Πηγές
Άρτας.
Ο δρόμος αυτός που ενώνει την κεντρική
πλατεία των Πηγών με το ιστορικό και όχι μόνο μοναστήρι, είναι ΜΟΝΟ 5 χιλιόμετρα και μέχρι σήμερα κανένας
αυτοδιοικητικός ή άλλος κρατικός φορέας δεν τον έχει ολοκληρώσει, ώστε αυτός να
αποκτήσει την αναγκαία οδική προσβασιμότητα.
Το πλήρες κείμενο της επιστολής του κ. Καπερώνη
έχει ως εξής:
"Αγαπητέ κ.
Περιφερειάρχα
Σας απευθύνομε την παρούσα
επιστολή για ένα ακόμη θέμα που απασχολεί την περιοχή μας, εδώ, στις Ανατολικές
"εσχατιές" της Περιφέρειας Ηπείρου, με την βεβαιότητα ότι θα τύχει της δέουσας
προσοχής σας και φροντίδας για την επίλυσή του .Είναι αυτό της ασφαλτόστρωσης
του δρόμου από Πηγές Άρτας προς την Ιερά Μονή Σέλτσου μήκους 5 χιλιομ. που μας
ταλαιπωρεί εδώ και δεκαετίες.
Η Μονή Σέλτσου,
ευρισκομένη στην περιοχή Πηγών Άρτας, Ιστορική έδρα του δήμου Γ. Καραϊσκάκη,
αποτελεί -όπως γνωρίζετε- ένα από τα σημαντικότερα μεταβυζαντινά μνημεία της
Περιφερειακής Ενότητας Άρτας αλλά και της περιοχής Ραδοβυζίων του Δήμου Γ.
Καρϊσκάκη.
Εν συντομία αναφέρουμε
ιστορικό της. «Μετά την πτώση του Σουλίου
και την συνθηκολόγηση με τον Αλή Πασά, οι Σουλιώτες εγκατέλειπαν τα χωριά τους
προς κάθε κατεύθυνση. 1.148 από αυτούς, με τα γυναικόπαιδα τους και με
επικεφαλής τους Κίτσο και Νότη Μπότσαρη, κατέφυγαν στη μονή Σέλτσου (24 Δεκ
1803), όπου αντιμετώπισαν νέα πολιορκία του Αλή Πασά επί 4 μήνες. Στις 23 Απρ.
1804 άσιτοι και χωρίς εφόδια υπέστησαν ολοκαύτωμα επιχειρούντες έξοδο η
θάνατον΄Ηρωος, όπως αναφέρει και ο ιστορικός Πουκεβίλ. Από αυτούς διασώθηκαν
μόλις 40 άτομα μεταξύ αυτών και ο 13χρονος -τότε- Μάρκος Μπότσαρης . Οι γυναίκες
πάνω από 250 τον αριθμό, με τα παιδιά τους, επαναλαμβάνοντας το παράδειγμα του
Ζαλόγγου, έπεσαν από τους βράχους στον Αχελώο. Έτσι η Μονή Σέλτσου έμελε να
καταστεί αιώνιος θεματοφύλακας και κιβωτός της υπέρτατης αυτής θυσίας των
Σουλιωτών»
Την τελευταία εικοσαετία οι
τοπικοί φορείς της περιοχής μαζί με την Αδελφότητα Πηγιωτών έκαναν μια τεράστια
προσπάθεια ανάδειξης της Μονής, διοργανώνοντας σημαντικές εκδηλώσεις,
δημοσιεύοντας άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά τοπικής και πανελλήνιας
κυκλοφορίας, καταχωρώντας στοιχεία σε τουριστικούς οδηγούς, αναρτώντας
πληροφορίες στο διαδίκτυο, επιτυγχάνοντας με τον τρόπο αυτό να απλωθεί η φήμη
της, πέρα από τα στενά όρια της περιοχής.
Την τελευταία διετία με
την βοήθεια της Δημοτικής Αρχής και με τη διοργάνωση σχετικών ημερίδων, τη
φιλοξενία και ενημέρωση εκπροσώπων ευρωπαϊκών φορέων και με την πρόσκληση
τηλεοπτικών δικτύων με παγκόσμια κάλυψη, όχι μόνον έδωσε νέες διαστάσεις στη
φήμη του εν λόγω μνημείου αλλά έκανε ευρέως γνωστό ένα σημαντικό αγνοούμενο
τμήμα τής νεότερης ιστορίας του Ελληνικού Έθνους.
Αποτέλεσμα όλων
αυτών είναι η διαρκής αύξηση της τουριστικής κίνησης τόσο από μεμονωμένους
επιστήμονες κυρίως φιλολόγους, ιστορικούς, αρχαιολόγους θεολόγους όσο και από
οργανωμένες ομάδες επισκεπτών όπως μαθητές σχολείων, σπουδαστές εκπαιδευτικών
ιδρυμάτων, Σουλιώτες άλλων περιοχών που θέλουν να δουν την περιοχή που γράφηκε η
τελευταία σελίδα του δράματος των προγόνων τους, προσκυνητές θρησκευτικού
τουρισμού κ.α.
Όμως εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Η Μονή Σέλτσου η
οποία ήδη αποτελεί πόλο έλξης της τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής, και
συνεπώς θα έπρεπε να έχει οδική προσβασιμότητα όλο το χρόνο, έχει πρόσβαση μόνον
τη θερινή περίοδο και κυρίως το χρονικό διάστημα γύρω από την ημερομηνία εορτής
της μονής (23 Αυγούστου)
Η μονή έχει οδική πρόσβαση
μέσω της κεντρικής πλατείας των Πηγών από την οποία απέχει 5,1 χιλιόμετρα. Εξ
αυτών μόνον το πρώτο χιλιόμετρο του δρόμου είναι τσιμεντοστρωμένο ενώ το
υπόλοιπο τμήμα θεωρείται δευτερεύων χωματόδρομος κακής ή μεταβαλλόμενης
βατότητας. Χωρίς καμία υποδομή, παρουσιάζει ποικιλία προβλημάτων στην βατότητα
όπως λακκούβες, λάσπες, διάβρωση και νεροφαγώματα μετά τις βροχές, βαθιές ροδιές
από τρακτέρ ή τζιπ, πτώσεις λίθων, εγκάρσια κλίση οδοστρώματος κλπ. ανοιγμένος
πρόχειρα στο έδαφος, χωρίς έργα ομβρίων, χωρίς γεφυράκια στα ρέματα
.
Κατά τη χειμερινή περίοδο, λόγω χιονιού, κατολισθήσεων,
διάβρωσης ή άλλων προβλημάτων, ο δρόμος μπορεί να είναι εντελώς αδιάβατος..
ακόμα και σήμερα η πρόσβασή στην ιερά μονή Σέλτσου του είναι προβληματική για
μικρά και μεγάλα οχήματα-λεωφορεία καθ' όλη την διάρκεια του έτους πλην του 10
ημέρου των εκδηλώσεων, αλλά και τότε ακόμη με τον κουρνιαχτό της σκόνης
αφόρητο.
Οι επισκέπτες που συρρέουν για προσκύνημα φτάνουν μέχρι
το κέντρο των Πηγών είτε με πούλμαν είτε με ι.χ και απογοητευμένοι παίρνουν το
δρόμο της επιστροφής αφού μόνο δε τα πόδια μπορούν πλέον να μεταβούν μέχρι τη
μονή η με κάποιο Ι.Χ φορτηγό 4χ4 που συνήθως δεν υπάρχει.
Η
κατασκευή του δρόμου αυτού από τις Πηγές Άρτας προς την Ιστορική Μονή Σέλτσου
ήταν και είναι και συνεχίζει να είναι υπόσχεση ζωής για εμάς τους Πηγιώτες, πού
ξεκίνησε το 1971 με την σκαπάνη, πάνω σε ένα σχεδόν ανύπαρκτο και επικίνδυνο
μονοπάτι πού σε πολλές περιπτώσεις χρειαζόταν κάποιος να το ανέβει ¨στα τέσσερα¨
για να προσκυνήσει το αιματοβαμμένο μοναστήρι.
Προχώρησε
μέτρο-μέτρο με μεγάλο μόχθο ανθρώπων που πίστεψαν στην κατασκευή του.
Ζητιανέψαμε παντού κατά το κοινώς λεγόμενο για την εξεύρεση χρημάτων. Βλέπετε το
Σέλτσο τότε ήταν παντελώς άγνωστο όπως άγνωστη ήταν και η ένδοξη ιστορία του. Η
διάνοιξη του δρόμου ολοκληρώθηκε υποτυπωδώς το 1997 . Από τότε και για 15 χρόνια
μέχρι σήμερα δεν δόθηκε ούτε ένα ευρώ για την βελτίωσή του. Μόνο μια φορά το
χρόνο πριν την γιορτή του Σέλτσου στις 23 Αυγούστου καθαρίζεται από τις πέτρες
και τα χώματα που πέφτουν .και ρίχνουν νερό με υδροφόρα για τη
σκόνη.
.
Θα θυμάστε, βέβαια, κ. Περιφερειάρχα κατά την
ημερίδα για την αναστήλωση της γέφυρας Κοράκου που έγινε τον Αύγουστο του 2010
στις Πηγές Άρτας όπου, παρευρισκόμενος ως υποψήφιος Περιφερειάρχης, μας είχατε
υποσχεθεί ένθερμα και την ασφαλτόστρωση του δρόμου μέχρι την Μονή Σέλτσου..
Είναι νομίζουμε ώριμος χρόνος να ξεκινήσει η υλοποίηση της υπόσχεσή σας- σε
βάθος τετραετίας- με την έστω τμηματική ασφαλτόστρωσή του. Όσα κονδύλια και αν
διατεθούν για την προστασία του ιστορικού αυτού μνημείου θα είναι μάταια αν δεν
ολοκληρωθεί η ασφαλής οδική πρόσβαση σ'αυτό.
Το έργο αυτό είναι
έργο προτεραιότητας για την περιοχή μας διότι θα σημάνει και το τέλος της
αφάνειας στην οποία ευρίσκετο το ιστορικό αυτό μνημείο. Πρόσθετος λόγος
χρηματοδότησης, είναι και η πρόβλεψη του σχεδίου ΚΑΛΙΚΡΑΤΗΣ για χορήγηση
επιπρόσθετων κονδυλίων στις ιστορικές έδρες δήμων για την ανάδειξη ιστορικών
μνημείων όπως είναι οι Πηγές Άρτας για τον δήμο Γ. Καραϊσκάκη. Εξ άλλου τον
ορισμό τους ως Ιστορική έδρα τον οφείλουν κυρίως, στην ίδια την Μονή Σέλτσου ,
το επονομαζόμενο «Νέο Ζάλογγο » της Άρτας .
Δεν παραβλέπουμε ομως
την σημαντική προσπάθεια και φροντίδα όλων [Περιφέρεια, Αντιπεριφέρεια, Δήμος]
για την προστασία του ίδιου του ιστορικού μνημείου και τα χρήματα που έχουν
διατεθεί εκ μέρους σας -η έχουν προγραμματισθεί να διατεθούν. Όμως δρόμος και
προστασία μνημείου είναι αλληλένδετα .Δεν νοείται από μόνο του κανένα. Είναι και
τα δύο άμεσης προτεραιότητας.
Ελπίζουμε κ .Περιφερειάρχα ότι η
πρόταση -αίτημα μας να τεθεί ως προτεραιότητα για τα έργα της Περιφερειακής
Ενότητας Άρτας . Πιστεύουμε ότι η ισότιμη αντιμετώπιση όλων των γεωγραφικών
περιοχών της Περιφέρειας είναι κανόνας δικαίου αλλιώς η διακριτική μεταχείριση
τινών εξ αυτών λειτουργεί εις βάρος των άλλων περιοχών. Είμαστε όλοι παιδιά την
ιδίας μάνας της αθάνατης Ηπείρου.
Πιστεύουμε ότι οι υπηρεσίες της
Περιφέρειας εργάζονται με αυτόν τον κανόνα. Βέβαια δεν παραβλέπουμε την δύσκολη
οικονομική συγκυρία που βιώνει η χώρα μας με τον αντίκτυπο που έχει στις ήδη
περιορισμένες δυνατότητες της περιφέρειας. Όμως δεν παύουμε να διεκδικούμε στο
πλαίσιο αυτό την ανάλογη ανταπόκριση στο αίτημα μας Εμείς βέβαια δεν γνωρίζουμε
την ιεράρχηση των, έργων, για μελέτες ,εντάξεις αυτών σε προγράμματα,
χρονοδιαγράμματα αλλά, περιμένουμε την υλοποίηση των .
Μετά από τα
παραπάνω θεωρούμε ότι είναι επιβεβλημένη πλέον και χρονικά υπερώριμη η
ασφαλτόστρωση του υπόλοιπου δρόμου προς τη Μονή Σέλτσου ώστε με τον
οικονομικότερο, ταχύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο να υλοποιηθεί. Η
ολοκλήρωσή του θα συνεισφέρει τα μέγιστα στην γενικότερη προσπάθεια που
απαιτείται, για να αποκτήσει η Μονή τη θέση που της αξίζει στον τόπο και στην
ιστορία . Οι 1.300 ¨αγνοούμενοι¨ της ιστορίας το
δικαιούνται.
Αγαπητέ κ. Περιφερειάρχα.
Πιστεύουμε ότι το αίτημά μας αυτό,θα τύχει ιδιαίτερου προσωπικού
ενδιαφέροντος.
Ελπίζουμε δε σε επίσκεψη σας στο Σέλτσο στις 23
Αυγούστου 2012 ώστε να μας τιμήσετε με την παρουσία σας στην εκδήλωση μνήμης
προς τους Σουλιώτες μάρτυρες του ολοκαυτώματος που υπέστησαν στον ιερό αυτό
τόπο.
Ευελπιστούμε ότι τότε θα είστε εις θέσιν να ανακοινώσετε και τη
υλοποίηση της υπόσχεση πού μας δώσατε.
Ευχόμεθα καλή δύναμη για την
συνέχιση του σπουδαίου έργου σας προς το καλό της Ηπείρου με την επιτυχή θητεία
σας ως Περιφερειάρχη.
Οι λοιποί αποδέκτες της παρούσας, κ.κ
Αντιπεριφερειάρχης Άρτας, Δήμαρχος Γ. Καραϊσκάκη, Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία
Ελλάδος και η Ομοσπονδία Ραδοβυζινών, παρακαλούνται για την έμπρακτη ανάληψη
πρωτοβουλιών στον τομέα ευθύνης και δράσης του καθενός, για την στήριξη και
υλοποίηση του παραπάνω δίκαιου αιτήματός μας ώστε να μην μείνει στο χαρτί¨ ένα
ακόμη αίτημα φορέα ¨
Μετά τιμής
Ο Πρόεδρος
Χρήστος Β. Καπερώνης"
Κοιν. 1.-Αντιπεριφερειάρχη Άρτας
2.-Δήμαρχο Γ. Καραϊσκάκη
3.- Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία
Ελλαδος
4.-Ομοσπονδία Ραδοβυζινών
Αρτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου