Και να που ένα αναπάντεχο γεγονός, ένα γεγονός πέρα των καθιερωμένων, τάραξε την ησυχία του μικρού μας χωριού, της Ανεμορράχης.
Η Σύναξη των απανταχού Τραμπαίων στον τόπο καταγωγής τους, στην Ανεμορράχη, είναι ένα σημαντικό γεγονός με πολύ συναίσθημα και με πολιτιστικό στίγμα.
Απο τη μεγάλη φτώχεια, η οικογένεια του Νίκου Τράμπα μεταναστεύει από την Μπούγα, ο Σωτήριος μόλις είκοσι χρονών , γύρω στο 1800, φτάνει στην Τρίπολη. Ο Σπύρος και ο Βαγγέλης πήγανε πιο κοντά, μέχρι τη Λιμίνη και το Γλυκόριζο. Έτσι δημιουργήθηκε μια «ξενιτεμένη» γενιά Τραμπαίων η οποία σήμερα επιστρέφει στις ρίζες της, στο γενέθλιο τόπο των προγόνων τους, στην Μπούγα τους!
Συνδετικός κρίκος όλων υπήρξε ο Πάτερ Σωτήριος (Τράμπας), Μητροπολίτης Πισίδας σήμερα, ο οποίος επιθυμούσε, σε όλη του τη ζωή, να επιστρέψει στον τόπο καταγωγής των προγόνων του. Η επιθυμία αυτή συνέπεσε με των υπολοίπων «ξενιτεμένων» Τραμπαίων και να, στις έξι Αυγούστου, ημέρα της γιορτής του πάτερ Σωτήριου, συγκεντρώθηκαν στην Μονή Βλαχέρνας όπου ιερούργησε ο ίδιος. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας συναντήθηκαν στην Ανεμορράχη, στον τόπο μακρινής καταγωγής τους, σε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των προγόνων τους και στη συνέχεια οργανώσανε οι ίδιοι ένα μικρό γλεντάκι στην πλατεία του χωριού μας.
Από πού να αρχίσω δεν ξέρω.
Ήταν μια άκρως συγκινητική πρωτοβουλία οργανωμένη σε όλες τις λεπτομέρειές της από τους ίδιους τους Τραμπαίους αλλά η βοήθεια και η συμμετοχή των Ανεμορραχιωτών ήτανε μεγάλη, στηρίξαμε δε αυτή τη συνάντηση με μεγάλη μας χαρά.
Οι Ανεμορραχιώτες αγνοούσαμε την φυσική παρουσία και τη σημαντική δράση του Σεβασμιότατου Πάτερ Σωτήριου (Τράμπα), μιας μορφής ασκητικής. Από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών, Στρατιωτικός Ιεροκήρυκας και στη συνέχεια Προϊστάμενος του Ἱ. Ναού Ἁγίου Νικολάου στη Σεούλ και Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Άπω Ἀνατολής. Η Άπω Ανατολή τον κράτησε 25 χρόνια κοντά της και το 1999 ανακυρήχτηκε Επίτιμος Δημότης Σεούλ. Σήμερα βρίσκεται Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Πισιδίας.
Ο Σεβασμιότατος Πάτερ Σωτήριος γύρισε τον κόσμο όλο αλλά το δάκρυ και το σπάσιμο της φωνής ήταν φανερό όταν μας μιλούσε μέσα στην εκκλησία.
Το προσκύνημα στον τόπο καταγωγής τους ολοκληρώθηκε με μεγάλη χαρά στην ψυχή και στο σώμα τους. Η κ. Δήμητρα Τράμπα από τη Λιμίνη, όταν μας είπε δυό λόγια για λογαριασμό των Τραμπαίων σχεδόν έκλαιγε! Βρεθήκανε σε ένα τόπο άγνωστοι με αγνώστους και στο τέλος ξεχωρίσαμε με αγκαλιές, φιλία και με την ανάγκη να ξαναβρεθούμε.
Τελικά οι άνθρωποι δεν «γλυτώνουμε» από το παρελθόν και τις ρίζες μας και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι συμφιλιωθουμε με αυτές!
Ολγα Τριάντου
Ανεμορράχη Άρτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου