Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου- Φωτογραφίες Κώστας Φόλλας
Όσα χρόνια κι αν περάσουν από την απίστευτη αυτή πράξη που σημάδεψε την ανθρώπινη ιστορία, πάντοτε θα συνεχίζουν να μας προκαλούν ένα τεράστιο γιατί; Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί υπήρξαν και άλλες τέτοιες τραγικές στιγμές σε πολλά σημεία της Ευρώπης, του κόσμου και συνεχίζουν να υπάρχουν... Ήταν 10 Ιουνίου 1942, όταν οι Ναζί κατέστρεψαν ολοκληρωτικά το Λίντιτσε, στο πλαίσιο των αντιποίνων για τη δολοφονία του Ράινχαρντ Χάιντριχ.
Το χωριό ισοπεδώθηκε, εξαφανίστηκε αφού πριν είχαν εξοντωθεί οι κάτοικοι του Λίντιτσε συνολικά 340. Απίστευτη τραγωδία. 192 άνδρες, 60 γυναίκες και 88 παιδιά. Οι Ναζί έκαψαν τα σπίτια, ανατίναξαν με ισχυρά εκρηκτικά τα απομεινάρια τους για να το εξαφανίσουν τελείως από τον χάρτη. Κατέστρεψαν ακόμη και το νεκροταφείο, άνοιξαν τους τάφους και πήραν ό,τι πολύτιμο είχαν μέσα! Το 1944, έγινε επίσης η σφαγή του Διστόμου (228 νεκροί) και του Οραντούρ στη Γαλλία (648 νεκροί). ΤοΛίντιτσε, το Δίστομο και το Οραντούρ έχουν αδελφοποιηθεί. Η σφαγή του Κομμένου βρίσκεται ανάμεσα από του Λίντιτσε και του Διστόμου. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων στην ιστορία της Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Διαπράχθηκε στις 16 Αυγούστου 1943, με θύματα 317 νεκρούς μεταξύ των οποίων 97 νήπια και παιδιά μέχρι 15 χρονών και 119 γυναίκες. H σφαγή έγινε μια μέρα μετά το πανηγύρι του χωριού για τη γιορτή της κοιμήσεως της Παρθένου. Απίστευτες ενέργειες ενός αρρωστημένου μυαλού που η βαρβαρότητα δεν θα μπορέσει να ξεπεράσει και ελπίζουμε ποτέ να επαναλάβει. Πράξεις που αποτελούν το όνειδος της ιστορίας του ανθρώπου και του πολιτισμού του. Σφαγές που θα μείνουν στην ιστορία με ένα αναπάντητο γιατί. Με αφορμή την τραγική αυτή επέτειο να θυμίσουμε τις προσπάθειες που έγιναν για την αδελφοποίηση των δύο χωριών , του Λίντιτσε και του Κομμένου που ξεκίνησαν στις Βρυξέλλες το Φεβρουάριο του 2019 και που ανέκοψε η πανδημία.
Φέτος η τελετή με χορωδίες, καταθέσεις στεφάνων και συμμετοχή πλήθος κόσμου στο Λίντιτσε τους έδωσε πάλι φως. Όπως και ο συνεπής επισκέπτης, ο μοναδικός Κώστας Φόλλας που είναι και ο δημιουργός του εξαιρετικού ντοκιμαντέρ «΄Ενα δέντρο θυμάται» που κατέγραψε αυτή την φρικτή ιστορία της εξαφάνισης ενός ολόκληρου χωριού από τη βία και τη βαρβαρότητα. Φέτος ο χρόνος κυλά διαφορετικά. 80 χρόνια από τι σφαγή, με την παρουσία πολύ κόσμου από Τσεχία, Γερμανία, Γαλλία. Ο κόσμος γυρίζει με διαφορετικούς ρυθμούς μετά την πανδημία, μέσα σ΄έναν νέο πόλεμο. Δεν πρέπει όμως να γυρίζει και η μνήμη πιο αργά αλλά να επιμένει και να δείχνει τον δρόμο του άνοιξε ο άνθρωπος και το φως. Γιατί όσο υπάρχουν τα αναπάντητα γιατί, αυτά τα γιατί θα στοιχειώνουν τις επόμενες γενιές σαν ένα βαθύ συλλογικό τραύμα. Των αθώων του Λίντιτσε, του Κομμένου, του Διστόμου του Οραντούρ.
Κατερίνα Σχισμένου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου