Κυριακή 31 Μαΐου 2020

Εμείς και ο ρατσισμός.




Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.

Κι όμως έχουμε, τον κουβαλάμε, τον εκφράζουμε ακόμη κι αν δεν τον καταλαβαίνουμε. Είναι τόσο βαθιά ριζωμένος μέσα μας που συχνά γίνεται καθημερινότητα και βίωμα. Αυτό που μεταδίδεται σε γενιές και περνά τόσο βαθιά μέσα σε δομές και ήθη που δεν τον επεξεργαζόμαστε καν ή δεν μπαίνεις καν στην διαδικασία να τον επεξεργαστούμε. Έχει γίνει έθιμο, έχει γίνει καθημερινή έκφραση, πασχαλινό έθιμο, αποκριάτικη φάρσα, καθημερινή συμπεριφορά. Καίμε το Πάσχα τον Οβριό και το βαφτίζουμε αξιοπερίεργο και τοπικό έθιμο που θα συγκεντρώσει τουρίστες και αναγνωρισιμότητα, παρουσιαζόμαστε με όσες σεξιστικές και ρατσιστικές φύσεως παραλλαγές στις απόκριες για να γελάσουμε ανέμελα αλλά και να προβληματιστούμε όταν οι γυναικοκοτονίες και οι ρατσιστικές επιθέσεις παίρνουν σοβαρότατες διαστάσεις που και πάλι απορούμε γιατί. Μήπως είναι καιρός αντί ν΄απορούμε να ανοίξουμε τα παράθυρα του μυαλού μας και της σκέψης μας ή ακόμη τις δυναμικές μας όσες διαθέτουμε ως κράτος, ως τοπική κοινωνία, ως οικογένεια, ως γονείς και να δείξουμε τον ορθό δρόμο του καθαρού πνεύματος όχι μόνο της σκέψης αλλά και της δράσης. Μήπως είναι καιρός να διακρίνουμε και να διαχωρίσουμε τον πολιτισμό από την βαρβαρότητα; Μήπως είναι καιρός να διακρίνουμε αν έχουμε το όραμα απ΄το παρόραμα; Μήπως να σκεφτούμε λίγο πιο βαθιά και ελεύθερα αλλά και πιο ανθρωπιστικά; Έχει ο άνθρωπος χρώμα, είναι λαθραίος, είναι άνθρωπος όταν περνά τα σύνορα ως πρόσφυγας και μετανάστης; Έχει σημασία το φύλο του και η καταγωγή του; Τελικά  έχει και ας μην θέλουμε να το παραδεχτούμε. Εμείς είμαστε που τις σπέρνουμε εμείς είμαστε τελικά που τις θερίζουμε. Μπορείς να έχεις τελικά άλλες απόψεις και προσανατολισμό σε μια κοινωνία που περπατά μονοδιάστατα; Μπορείς , μα φυσικά μπορείς και πάντοτε θα μπορείς μόνο που τελικά θα αυτοπυρποληθείς ή θα καείς όπως έχει συμβεί και συμβαίνει.”Το μόνο που μαθαίνει ο σκλάβος από  τον αφέντη του είναι η σκλαβιά του και αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη ηθική”… James Baldwin. Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωράμε....



Κατερίνα Σχισμένου

Δεν υπάρχουν σχόλια: