Επιθέσεις
αγριογούρουνων σημειώνονται τον
τελευταίο καιρό σε κυνηγούς στη Θεσπρωτία,
καθώς αναφέρονται, ευτυχώς, μικροτραυματισμοί.
Ο αγριόχοιρος
δεν είναι ζώο, εκ φύσεως, επιθετικό ως
προς τον άνθρωπο. Αντιθέτως, όταν
αντιλαμβάνεται παρουσία ανθρώπου
τρέπεται σε φυγή, πλην, ορισμένων
εξαιρέσεων. Έτσι, λοιπόν, οι κίνδυνοι
που συντρέχουν από ένα αγριογούρουνο
κατά την αναζήτησή του αποτελούν
μεμονωμένα περιστατικά και δεν εμπνέουν
λόγους ανησυχίας. Επιβάλλεται, όμως,
να επισημανθούν τις περιπτώσεις που το
ζώο αυτό μετατρέπεται από «θήραμα» σε
«κυνηγός». Ο αγριόχοιρος εκφράζει
επιθετικότητα προς τον άνθρωπο όταν
διακατέχεται από κάποιο τραύμα, αλλά,
και κατά τη στιγμή που το θηλυκό βρίσκεται
σε θηλάζουσα περίοδο, όπου τα μικρά του
παραβρίσκονται ακόμη στη φωλιά τους,
και για οποιοδήποτε λόγο βρεθεί κάποιος
εκεί κοντά. Βέβαια αυτή η περίπτωση
δεν αποτελεί μεγάλο κίνδυνο προς τον
άνθρωπο, καθώς τα θηλυκά δεν είναι σε
θέση να προξενήσουν σοβαρά τραύματα
τόσο γιατί δεν διαθέτουν ανεπτυγμένους
χαυλιόδοντες, αλλά, γιατί το μέγεθος
και το βάρος τους είναι κατά πολύ
μικρότερο σε σχέση με αυτό των αρσενικών. Οι
καταστάσεις τραυματισμένων αγριόχοιρων,
κατά την διεξαγωγή του κυνηγιού, μπορούν
να καταλήξουν σε πολύ επικίνδυνες πολλές
φορές, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται
ψύχραιμα. Αυτό που θα πρέπει να
εμπεδωθεί είναι πως ένα τραυματισμένο
αγριογούρουνο δεν έχει πάντα την ίδια
συμπεριφορά, και δεν θα πρέπει ποτέ να
υποτιμάται λειτουργώντας επιπόλαια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου