Καστάνιανη Πωγωνίου. Απολαύστε τα video

Απολαύστε τα video

Η Καστανή (Τοπική Κοινότητα Καστάνιανης - Δημοτική Ενότητα ΔΕΛΒΙΝΑΚΙΟΥ), ανήκει στον δήμο ΠΩΓΩΝΙΟΥ της Περιφερειακής Ενότητας ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα "Καλλικράτης".

Η επίσημη ονομασία είναι "η Καστανή". Έδρα του δήμου είναι το Καλπάκι και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο "Καποδίστριας", μέχρι το 2010, η Καστανή ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Καστάνιανης, του πρώην Δήμου ΔΕΛΒΙΝΑΚΙΟΥ του Νομού ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ.

Η Καστανή έχει υψόμετρο 650 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 39,8334260678 και γεωγραφικό μήκος 20,4266130415. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στην Καστανή θα βρείτε εδώ.

Περικλής Χαλκιάς, από την Καστάνιανη Πωγωνίου

Aκούστε ένα μοιρολόϊ με τον Περικλή Χαλκιά

Όταν ο Περικλής Χαλκιάς έδινε συνέντευξη σε Αμερικάνικο μουσικό ραδιοφωνικό σταθμό

Το παρακάτω είναι απόσπασμα από την μουσική εκπομπή για όλα τα έθνη σε όλην την Αμερική.

Σε αυτήν την εκπομπή φιλοξενήθηκε και ο Περικλής Χαλκιάς.Παρακολουθήστε στο παρακάτω βίντεο την συνέντευξη , στην οποία περιγράφει πως ξεκίνησε το μουσικό του ταξίδι.

Ο Περικλής Χαλκιάς γεννήθηκε το 1908 στο Δελβινάκι της επαρχίας Πωγωνίου του νομού Ιωαννίνων, πατέρας του Πέτρου - Λούκα Χαλκιά.

Άρχισε να παίζει κλαρίνο σε ηλικία οκτώ ετών. Όταν ήταν 10 ετών πήρε το δικό του όργανο, ένα κόκκινο κλαρίνο, ως αμοιβή για την εργασία στα λατομεία για δύο μήνες. 

Οι γονείς του όμως τον αποθάρρυναν από το να παίζει κλαρίνο, φοβούμενοι ότι μπορεί να αναπτύξει προβλήματα υγείας, και σε ηλικία 12 ετών, έφυγε από το σπίτι του. 

Μέσα σε ένα χρόνο, έπαιζε σόλο κλαρίνο σε γάμους, και από τα 17 του, δούλευε κανονικά ως κλαριντζής, συχνά συνοδευόμενους από τέσσερις ή πέντε άλλους μουσικούς, σε γιορτές σε χωριά και πόλεις σε όλη την Ήπειρο.

Στη δεκαετία του 1930, μετακόμισε στην Αθήνα, όπου έπαιξε στον Έλατο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου εργάσθηκε ως σιδηρουργός και έπαιξε κλαρίνο για τους στρατηγούς και τους στρατιώτες. Μετά τον πόλεμο, ο Περικλής Χαλκιάς συνέχισε να παίζει σε κέντρα της Αθήνας, και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940 και του 1950, επέστρεφε στην Ήπειρο κάθε καλοκαίρι για μεγάλα χρονικά διαστήματα για να παίζει σε πανηγύρια, γάμους, βαφτίσεις, και άλλες θρησκευτικές και κοσμικές εκδηλώσεις.

Το 1963, Χαλκιάς μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην ελληνική κοινότητα της Αστόρια, Κουίνς, της Νέας Υόρκης, και γρήγορα καθιερώθηκε ως εξέχουσα μορφή στα ελληνικά νυχτερινά κέντρα διασκέδασης κατά μήκος της Eighth Avenue του Μανχάταν. Έχει χτίσει τη φήμη του για την ευελιξία του και το πεδίο εφαρμογής του ρεπερτορίου του, χωρίς να αλλάζει τους δρόμους της αρχαίας πεντατονικής κλίμακας που διαφοροποιεί τη μουσική της Ηπείρου από τις άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Ως μουσικός, ο Περικλής Χαλκιάς ήταν μερικές φορές αυθόρμητος και αυτοσχεδίαζε,  για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των χορευτών στην πίστα. "Η δουλειά μου είναι να τους κάνω να αισθάνονται καλά. Αν έχετε ενα μουσικό που δεν κοιτάει τι γίνεται στην πίστα, και κανείς δεν αφομοιώνει τον πλήρη πλούτο της εμπειρίας, πως αλλιώς μπορεί να γίνει."

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, είχε σχηματίσει την Ορχήστρα "Οικογένεια Χαλκιάδων", ενα σχήμα που ήταν περιζήτητο σε γάμους και άλλες εκδηλώσεις σε ελληνικές κοινότητες Ηπειρωτών της Νέας Υόρκης. Εκτός από τον ίδιο που έπιζε κλαρίνο, το σχήμα αποτελούνταν από τον  Λάζαρο Χαρισιάδη, που τραγουδούσε και έπαιζε Λαούτο, το γιο του, Αχιλλέα Χαλκιά, που τραγουδούσε και έπαιζε βιολί και τον Ελληνοαμερικάνο Γιάννη (John) Ρούσσο που έπαιζε σαντούρι. Στο ρεπερτόριό τους περιλαμβάνονταν χοροί, αυτοσχεδιασμοί, καθώς και παραδοσιακά τραγούδια.

Απολαύστε το αμερικάνικο ραδιοφωνικό video

www.romiazirou.blogspot.gr