Ο μυθικός θεός του ύπνου, ο Mορφέας, είχε, σύμφωνα με τη μυθολογία, το παλάτι του στο Μορφάτι Θεσπρωτίας στο βουνό Ερημίτη, κοντά στο σκοτεινό και άλαλο Αδη, για να δίνει στους νεκρούς τον αθάνατο ύπνο.
Μολογιέται, πως στην κορφή του βουνού, μέσα σε παρθένα δαση δρυων είχε το παλάτι του.
Το νερό, πηγή και σύμβολο ζωής, έγινε από τα πανάρχαια χρόνια αντικείμενο λατρείας όλων των πρωτόγονων λαών. Όποιες και αν είναι οι πολιτισμικές τους δομές, το νερό αποτελεί αστείρευτη πηγή δύναμης και ζωής: καθαρίζει, θεραπεύει, ανανεώνει και διασφαλίζει την αθανασία.
Για τους αρχαίους Έλληνες το πιο ονομαστό ελιξίριο ήταν τα νερά της Στυγός. Αλλά και το νερό που δίνανε όρκο οι θεοί.
Η Στύγα ήταν μια φοβερή θεότητα, η μεγαλύτερη κόρη του Ουρανού και της Τηθύος, που έμενε στα τάρταρα, στην παγωνιά, απομονωμένη από τους άλλους θεούς που δεν τη συμπαθούσαν
Τα ύδατα της Στυγός συνδέθηκαν με
θεολογικές και φιλοσοφικές ιδέες, όπως αυτές από τα Ελευσίνια Μυστήρια και τις
Ορφικές δοξασίες για τη μετενσάρκωση.
Η δύναμη και η θερμοκρασία του
νερού ήταν τέτοια που λέγανε ότι, το γυαλί, οι κρύσταλλοι, τα πήλινα αγγεία
έσπαζαν μόλις βυθίζονταν σ' αυτό, αλλοιώνονταν τα μέταλλα ακόμη και ο άργυρος
και ο χρυσός, και το κεχριμπάρι, μόνον οι οπλές των αλόγων που δεν είχαν πέταλα
άντεχαν, γι' αυτό οι θεοί το έπιναν μέσα σε κύπελλα φτιαγμένα από οπλή
αλόγου.
Τα νερά της Στυγός, ανάβλυζαν από την ιερή πηγή της. Το ένα
δέκατο από αυτά τα νερά ήταν προορισμένο για τον όρκο των θεών
Ο Δίας
όρισε να δίνονται στα δικά της νερά οι πιο φοβεροί όρκοι των θεών και των
ανθρώπων. Κάθε φορά που κάποιοι θεοί κατηγορούνταν για ψευτιά, ο Δίας έστελνε
την Ίριδα να φέρει νερό από τη μυστηριώδη αυτή πηγή. Πάνω από το νερό οι
κατηγορούμενοι τρέμοντας ορκίζονταν.
Οι επίορκοι θεοί τιμωρούνταν με πολύ
βαριές ποινές. Για ένα χρόνο έμεναν άφωνοι και μαραζωμένοι, χωρίς αμβροσία και
νέκταρ.
Επιπλέον, για άλλα εννέα χρόνια απομονώνονταν από τους άλλους θεούς
και έχαναν τα προνόμιά τους, εκτός από την αθανασία τους. Φρικτές τιμωρίες
επίσης περίμεναν και τους θνητούς που θα παρέβαιναν τον όρκο τους στα νερά της
Στύγας.
Το υψόμετρο του στομίου του βαράθρου είναι περίπου 190 μέτρα στη
νότια πλευρά και περίπου 200μετρα στη βόρεια πλευρά.
Το σπηλαιοβάραθρο
αναπτύσσεται κατά κύριο λόγω κάτω από το επίπεδο της εισόδου και αποτελείται από
μια μεγάλη αίθουσα διαστάσεων: 30 μέτρα μήκος, 20 μέτρα πλάτος και 20 μέτρα
ύψος.
Σε σχέση με το επιφανειακό έγκοιλο η αίθουσα του βαράθρου
αναπτύσσεται στην ανατολική του πλευρά.
Από την είσοδο έχουν εισέλθει
στην κυρίως αίθουσα σημαντικοί όγκοι κορρημάτων και ερυθροπηλών από την διάβρωση
των τοιχωμάτων του ανωτέρου έγκοιλου και έχουν καλύψει σημαντικό μέρος του
δαπέδου του σπηλαίου και της εισόδου .
Στην οροφή του σπηλαίου
παρατηρούμε σταλακτίτες έως και 3 μέτρα .Στο δάπεδο δεν παρατηρούμε σταλαγμίτες
πιθανότατα λόγω της πρόσχωσης τους από τα υλικά που εισέρρευσαν στο σπήλαιο από
την ανώτερη αίθουσα.
Εδώ κατά την μυθολογία η Θέτιδα βούτηξε τον Αχιλλέα
κρατώντας τον από την πτέρνα και το νερό αυτό τον έκανε αθάνατο εκτός από την
πτέρνα του(Αχίλλειος πτέρνα).
Το βάραθρο της Στυγός είναι φυσικό μνημείο
ιδιαίτερου κάλλους αλλά και γεώτοπος συνδεδεμένος με την μυθολογία, γεγονός που
του προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη αξία.
Δείτε το video
Δονάτος Παππάς και
Λάζαρος Τσάτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου