Frank Underwood (τηρουμένων των αναλογιών), σκέφτομαι. House
of Cards. Ψάχνουμε στα σκουπίδια και στις ντουλάπες του αντιπάλου, βρίσκουμε
σκελετούς και μυστικά που μας επιτρέπουν να τον συνθλίψουμε. Ο Καμμένος κοπιάρει
με τον δικό του γκροτέσκο τρόπο τον Φρανκ, υποθέτω βλέποντας το σποτ με το
τσαλακωμένο χαρτί που ξέχασε ο Μεϊμαράκης στο debate. Περίμενα στο επόμενο σποτ
να χτυπά το δαχτυλίδι στο γραφείο (με τον τρόπο του FU) και να πετά τη
«βόμβα».
Το σερί των επιτυχημένων προεκλογικών σποτ από τον Ιανουάριο ήδη
των ΑΝΕΛ έμοιαζε να φτάνει στην κορύφωση, δημιουργώντας σασπένς και νευρικότητα
στη Νέα Δημοκρατία. Έβαλε στελέχη κορυφαία, ακόμα και τον πρόεδρο σε μια
διαδικασία να απαντούν σε ερωτήσεις για το σποτ και την αποκάλυψη που έρχεται.
Ώσπου χθες, ο Πάνος Καμμένος έκανε την «αποκάλυψη». Και καταδύθηκε με όλο του το
βάρος και την ορμή στην πιο μελό αφήγηση: Το διπλωμένο χαρτάκι που ξέχασε ο
Μεϊμαράκης είναι ένα τσακισμένο χάρτινο καραβάκι με την ελληνική
σημαία.
Δείτε το video
Και ξαφνικά είναι σαν ο
επικολυρικός της σαπουνόπερας Φώσκολος να σκηνοθετεί το House of Cards. Που
είναι ο αστείος, ο άνετος, ο ακομπλεξάριστος Πάνος Καμμένος, ο πιστός φίλος του
Τσίπρα, ο συγκυβερνήτης; Αφανίστηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, έτσι όπως στο
υποφωτισμένο γραφείο του συναρμολογούσε ξανά το χάρτινο το καραβάκι της Ελλάδας
λέγοντας «α, ρε Βαγγέλη» για να φτάσει στον καθησυχαστικό επίλογο «άστο, θα το
φροντίσω εγώ».
Δείτε το video
Έχοντας δει λίγο πριν το
σποτ της Χρυσής Αυγής με τα παιδιά που λένε πως «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες»
και έχοντας τη στυφή γεύση της απόγνωσης και του θυμού έντονη ακόμα, το
τσαλακωμένο καραβάκι του Καμμένου ήρθε να ακουμπήσει σε μια εικόνα θολών νερών.
Να συναρμολογήσει το παζλ αυτής της εικόνας. Εκεί που Αλέξης -που τον έμαθε ο
Καμμένος να γράφει με το δεξί- ισχυρίζεται πως δεν υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα,
ο κηδεμόνας Πάνος έρχεται να κλείσει το μάτι και να καθησυχάσει πως είναι εκεί
για να φροντίσει τα μεγάλα εθνικά θέματα. Πατριωτικά και λυρικά. Σαν παραγωγή
του ελληνικού κινηματογράφου στη δεκαετία του '70.
Με κάποιες
δημοσκοπήσεις να δείχνουν τους Ανεξάρτητους Έλληνες οριακά εκτός Βουλής, η
επικοινωνιακή στρατηγική του κόμματος φαίνεται να αλλάζει άρδην. Από την φωτεινή
κορυφή του αιχμηρά αστείου στην ερεβώδη χαράδρα του μελό. Την ύστατη ώρα, το
κόμμα των ΑΝΕΛ απευθύνεται στο βαθύτερο συναίσθημα του πληγωμένου Έλληνα, σε μια
εκλογική αναμέτρηση που το θυμικό, που ο θυμός και η απογοήτευση θα ωθήσουν
πολλούς στην επιλογή του ψηφοδελτίου που θα ρίξει στην κάλπη. Μένει να μετρηθεί
αν αυτή η στροφή στη ρητορική και στην εικόνα θα κάνει το θαύμα
της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου