Παρακολουθώντας τον υπουργό Παιδείας δε μπορεί κανείς παρά να επαινέσει την πνευματικότητα, τη μόρφωση, την ηρεμία, την καλή προαίρεση που διαφαίνονται ξεκάθαρα.Ταυτόχρονα όμως δημιουργούνται συμπεράσματα διόλου ενθαρρυντικά για τον υπουργό. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι απαξιώνει κι αναιρεί τον εαυτό του , ακούσια προφανώς, με τρόπο πρωτόγνωρο.
Όταν συνδιαλέγεται ο κος Μπαλτάς, εκφράσεις όπως « δε διαφωνώ μαζί σας, αλλά..», «συμφωνώ σε αυτό, όμως...», «το κατανοώ, απλώς...» ξεπηδούν από το στόμα του σε συνεχόμενο ρυθμό. Πώς αντιμετωπίζει ο υπουργός τα αλλά, τα όμως και τα απλώς που προκύπτουν στις συζητήσεις που ενίοτε συμμετέχει; Με ισχυρές λέξεις, καθώς ολοκληρώνει τις απαντήσεις του, όπως Αυτό! ή την ακόμη εντυπωσιακότερη Τελεία!. Κατανοεί κανείς ότι μετά τις λέξεις-τελεσίγραφα του υπουργού, ο διάλογος πεθαίνει και η συζήτηση τελειώνει, μάλλον άδοξα.
Και πέραν των συζητήσεων που καλά κρατούν, υπάρχουν και νόμοι, όπως ο 4327/15 που ψηφίστηκε στις 12 Μαϊου 2015 που φανερώνει την τακτική που ακολουθεί το υπουργείο παιδείας, του «πονάει χέρι-κόβει χέρι».
Συγκεκριμένα, τα Συμβούλια Ιδρύματος των Πανεπιστημίων δε λειτουργούσαν σωστά, σύμφωνα με το υπουργείο και γι'αυτό τα καταργεί. Ούτε λόγος για επαναξιολόγηση, βελτίωση.
Ο ίδιος ο υπουργός ευχαρίστησε τους ακαδημαϊκούς που συμμετείχαν σε αυτά και τους χαιρέτισε.
Με αυτή του την κίνηση «χαιρέτισε» πανεπιστημιακούς που προσέφεραν ΑΜΙΣΘΙ τις γνώσεις και την εμπειρία τους προερχόμενοι από τα καλύτερα πανεπιστήμια παγκοσμίως.Ενδεικτικά ν'αναφερθούν κάποια για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται: Cambridge, Universite de Paris, MIT, Brown, Pennsylvania State University, New York University,Carnegie University,London School of Economics, Harvard, University of Chicago, City University,Princeton.....και η λίστα συνεχίζεται. Τόσο «κακό» έκαναν αυτά τα συμβούλια με αυτούς τους εθελοντές (!) συμμετέχοντες που το υπουργείο τα καταργεί.Ούτε καν να επεξεργαστεί και να δουλέψει με αυτό το εκλεκτό κι ανιδιοτελές ανθρώπινο υλικό δε διανοήθηκε το υπουργείο.
Οι συγκεκριμένοι ακαδημαϊκοί της αλλοδαπής προσέφεραν τις υπηρεσίες τους και τη συμβουλή τους σε 16 ΑΕΙ και 4 ΤΕΙ της χώρας.Αυτή την ορφάνια πώς θα τη διαχειριστεί το υπουργείο;Καταπώς φαίνεται θα τα αντικαταστήσει με άλλα Συμβούλια (για να ωραιοποιηθεί η απόφαση της κατάργησης) τα οποία θα γνωμοδοτούν για τα ζητήματα των πανεπιστημίων μόνο που την τελική απόφαση θα την παίρνει το υπουργείο.Θα δημιουργηθούν νέα Συμβούλια λοιπόν χωρίς ουσιαστική ισχύ με καθαρά διακοσμητικό χαρακτήρα.Άποψη που συμμερίζεται και η ΠΟΣΔΕΠ αλλά αυτό δεν το αξιολογεί το υπουργείο ούτε και προτίθεται να το συζητήσει.Και πώς θα μπορούσε άλλωστε όταν τα τελευταία χρόνια το σημερινό κυβερνητικό κόμμα ουδέποτε συμμετείχε σε διάλογο για την παιδεία μέσα τη Βουλή.Ποτέ.Και όταν η κοινωνία θέτει το ερώτημα «γιατί δε συμμετείχατε στο διάλογο για την παιδεία;», ο νυν υπουργός απαντά « στέλναμε απόψεις».....
Ταυτόχρονα πλανάται μια αντιφατική ατμόσφαιρα την οποία έχει δημιουργήσει εξ ολοκλήρου ο κος Μπαλτάς και το επιτελείο του, άθελά τους ίσως, της οποίας το επιστέγασμα συγκεντρώνεται στην ακόλουθη πρακτική που κάνει και τους πιο ορθολογικούς , να αμφισβητούν τη διανοητική τους ισορροπία:
Ο υπουργός τη μια στιγμή δηλώνει υπέρμαχος της ήπιας μετάβασης, του σιγά-σιγά, της διαβούλευσης, της συλλογικότητας , της ηρεμίας, (όλες λέξεις που χρησιμοποιεί ο ίδιος και που παρουσίασε με σαφήνεια σε πρόσφατη συνέντευξή του στην τηλεόραση) και την άλλη στιγμή περνάει νομοσχέδιο για την παιδεία με τη μορφή του κατεπείγοντως, νύχτα στη Βουλή.
Ο υπουργός τη μια στιγμή αποποιείται τον ,άχαρο πράγματι, τίτλο του κατεδαφιστή της παιδείας που θ'απομονώσει πλήρως τα ελληνικά πανεπιστήμια από τον υπόλοιπο κόσμο και την άλλη στιγμή δημιουργεί δικό του τρόπο μέτρησης της ακαδημαϊκής απόδοσης (τις διδακτικές μονάδες) έναντι του διεθνούς τρόπου μέτρησης (τις πιστωτικές μονάδες). Στην ερώτηση «γιατί καταργείτε μια κοινή γλώσσα, ένα κοινό νόμισμα , όπως οι πιστωτικές μονάδες;» η απάντηση του υπουργού είναι «εμείς φτιάξαμε τις διδακτικές μονάδες, αυτές θα χρησιμοποιούμε, τελεία».
Με τελεσίγραφα δε γίνονται ζυμώσεις, διαβουλέσεις κι ανταλλαγή ιδεών για την αναζήτηση κοινού τόπου σε ένα ζήτημα σαν την παιδεία που αγγίζει ολόκληρη την κοινωνία.Με τελεσίγραφα φιμώνονται απόψεις και πολώνονται καταστάσεις.
Τέλος, το υπουργείο τη μια στιγμή διατείνεται ότι πρέπει να αλλάξουν οι εμπεδωμένες μέσα στα χρόνια απόψεις , που καλλιεργούσαν την κομματικοποίηση ανάμεσα στους λειτουργούς της παιδείας στη χώρα και την άλλη στιγμή (στο όνομα της συλλογικότητας) ωθεί τους εκπαιδευτικούς σε άγρα ψήφων προκειμένου να προαχθούν σε διευθυντικές θέσεις.
Επίσης το να μη γνωρίζει, επειδή δε συμμετείχε ο ίδιος στη διαδικασία, πώς επιλέχθησαν 11 στους 13 περιφερειακούς διευθυντές μέσα από τα σπλάχνα του ΣΥΡΙΖΑ , ο υπουργός παιδείας, είναι έως αδιανόητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου