Όταν συνοδοιπορούν (αναγκαστικά ή όχι) τα ΜΑΤ με την ΠΑΙΔΕΙΑ τότε "Λύκος να φάει τα πρόβατα και τσάκαλος τα γίδια"

    Γράφει ο Κίτσος ο Αθαμάνας

Χαράς  Ευαγγέλια. Μαζί με την Χαϊκαλιάδα, που ξεχείλισε και τα λύματά της δεν τα μαζεύουν ούτε εκατό «Αχόρταγοι» για πολλούς ευχάριστον γεγονός, καθόσον  «Ύες βορβόρω ήδονται μάλλον ή καθαρώ ύδατι» Ηράκλειτος.  (Τα γουρούνια ευχαριστιούνται περισσότερο στον βούρκο παρά στο καθαρό νερό), πήραμε και το καλό μαντάτο:

«Αποχώρησαν μετά από ένα μήνα οι φοιτητές του ΤΛΠΜ από το Διοικητήριο του ΤΕΙ Ηπείρου, το οποίο όλο αυτό το διάστημα τελούσε υπό κατάληψη.

Το απόγευμα του Σαββάτου (20/12/2014) μπροστά από το Διοικητήριο εμφανίστηκαν δύο κλούβες των ΜΑΤ και παρουσία εισαγγελέα άρχισαν οι διαπραγματεύσεις με τους εξεγερμένους φοιτητές. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν δύο ώρες περίπου και χωρίς να χρειαστεί η επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων αποχώρησαν. Η αποχώρηση έγινε με μουσική και ψηλά το κεφάλι, δεχόμενοι τα χειροκροτήματα εκατοντάδων Αρτινών που βρέθηκαν στο σημείο για να τους συμπαρασταθούν. Μετά την αποχώρηση ο προϊστάμενος τεχνικών υπηρεσιών ΤΕΙ Ηπείρου πήγε στο Διοικητήριο και επιβεβαίωσε ότι δεν έγιναν φθορές στο κτίριο, το οποίο παραδόθηκε στη διοίκηση παρουσία των ΜΜΕ».

Ό,τι και να πει ή να γράψει κάποιος αυτός ο συνδυασμός ΜΑΤ και φοιτητές  δεν είναι δυνατόν να παρασιωπηθεί ή να παραβλεφθεί. Γράμματα μαθαίνουν τα παιδιά. Είχε μυαλό, πολύ μυαλό η γιαγιά μου που μας έλεγε: «Σας κρένω μωρέ κρούνκα. Διαβάστε να μάθετε γράμματα, να ανοίξτε τα φωτερά σας. Μην μείνετε στραβά». Το ερώτημα είναι ποιος/α θα μείνει στραβός/ή; Οι φοιτητές; Ίσως.

Το θέμα πάει πολύ παραπέρα της δικής μου ασημαντότητας. Είναι πολιτιστικό και αν δεν κινδύνευα από τους επαΐοντες να με διορθώσουν θα έλεγα και εθνικό. Είναι αλήθεια πως τα  γράμματα, πάντοτε ο Έλληνας  τα θεώρησε απόλυτο αγαθό, ενορατικό, μονοσήμαντο και απαρέγκλιτο και τα «ανήγαγε» σε  στόχο ζωής για τα παιδιά του. Αληθινή κατάφαση στην αξία του ανθρώπου. Κι ούτε τον σταμάτησε ποτέ η αδιαφορία της Πολιτείας. (Γι’ αυτό κυρίως είναι και μείζον πολιτικό ζήτημα).

Την παράδοση μαθαίνουν. Η φοίτηση στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής τους κάνει ικανούς να την υπηρετήσουν σ’ όλη τους τη ζωή.  

«Παράδοση και τραγούδι τα καλύτερά μας όπλα», «χωρίς όπλα μπορεί να πολεμήσαμε, αλλά χωρίς τραγούδια ποτέ», «να μην αφήσουμε τη γενιά μας, τις επόμενες γενιές να ορφανέψουν από την παράδοση».

Η αναγκαιότητα διαφύλαξης της παράδοσης είναι πρόδηλη. Οι σημερινοί καιροί έχουν χάσει κάθε γεύση από το παρελθόν. Αρνούνται συνήθως και απορρίπτουν την πείρα  του, ως αξία πολυδύναμη, κατασταλαγμένη, δοκιμασμένη και σταθερή και έχουν χαμηλώσει τη φωνή της ιστορίας και της παράδοσης στις ψυχές μας ή καλύτερα έχουν κάνει μέσα μας άφωνες και άλαλες ιστορία και παραδόσεις. « H παγκόσμια θύελλα  του αχαλίνωτου και στυγνού υλοζωισμού, του άπληστου ευδαιμονισμού και του αδίσταχτου και αχόρταγου συμφέροντος έχει κάνει τη ζωή μας επίπεδη, άρρυθμη και άζυμη, τη βύθισε σε ηθικό λήθαργο, σε ακατονόμαστους συμβιβασμούς και ποταπότητες, σε μακάρια υπνηλία και την έχει ρίξει σε χάος αβεβαιότητας, ρευστότητας και άκριτης απόρριψης και άρνησης των πάντων. Οι θεσμοί μένουν αποσκελεθρωμένοι, άσαρκοι, άνευροι, το ήθος των ανθρώπων αλλοτριώνεται και χτυπιέται από τη γενικευμένη βία μιας στυγνής και ανάλγητης απανθρωπιάς, που φτάνει στα όρια της αφηνιασμένης ποικιλώνυμης και ποικιλόμορφης βαρβαρότητας».

Και από πάνω αυτοί οι «τυμβωρύχοι» που εκμηδένισαν κάθε παραδοσιακό άκουσμα και το «έντυσαν» με τη σκυλάδικη φόρμα θεοποιώντας όχι το γνήσιο, το αυθεντικό και το ελληνικό, αλλά κάθε   εμπορικό  παρουσιάζοντάς το και γαυγιστί αδόμενον.

Ποιος και με ποια προσόντα θα δώσει απάντηση σ’ αυτά τα σουργελοειδή «πολιτιστικά» υπόλοιπα, για να μην πω κατάλοιπα.  Ασφαλώς τα παιδιά του ΤΕΙ.  

Ίσως εκεί
που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα
ίσως εκεί
να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία...που λέμε
κι η ομορφιά του ανθρώπου!! Γ. Ρίτσος

Καλά, δεν κοκκινίζει κανείς;  Όλοι έχουν επιδερμίδα από καλώδιο;