Οι νεοέλληνες δεν είμαστε εξοικειωμένοι με τις
πάσης φύσεως ουρές, γιατί μπήκαν κάπως καθυστερημένα στη ζωή μας.Ουραγοί
και εδώ! Ποιος, λόγου χάρη, δε θυμάται τα στριμωξίδια στα σχολικά
συσσίτια, στα γήπεδα κλπ, όπου επικρατούσε το δίκαιο του
ισχυροτέρου; Και σήμερα, όταν βρισκόμαστε σ’ αυτές, δυσκολευόμαστε. Το
διαπιστώνει κανείς όταν βρεθεί σε Τράπεζες, στη ΔΕΗ ή σε οποιαδήποτε ΔΕΚΟ για
εξόφληση λογαριασμών κατά κύριο λόγο, στον δημόσιο δρόμο και αλλού.
Μάλιστα, τις δυο τελευταίες μέρες του Σεπτέμβρη στις Τράπεζες, μέσα και έξω,
γινόταν συνωστισμός προκειμένου να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ και κάθε άλλου είδους
οφειλή στην Εφορία. Άλλο και τούτο, συνωστισμός για να προλάβουν να ξεφορτωθούν
τα χρήματά τους!
Μπορεί να ταλαιπωρούνται οι πολίτες με την μεγάλης διάρκειας αναμονή
στις ουρές -μέχρι θανάτου ένας συνάνθρωπός μας στη Θεσσαλονίκη-, όμως
στις περισσότερες των περιπτώσεων κάτι έχουν να κερδίσουν, καθότι εκεί
συγχρωτίζονται άνθρωποι όλων των τάξεων, τάσεων, επιπέδων, ιδεολογιών, φύλων
κλπ. και τους δίνεται η ευκαιρία να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά
τους. Να διαπιστώσουν ότι και οι άλλοι αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, να
ακούσουν το σκεπτικό τους, να εκδηλώσουν τον πόνο τους, την αγανάκτησή τους για
την οικονομική αφαίμαξη που υφίστανται, να ξεσπαθώσουν, να εκτονωθούν, να
φιλοσοφήσουν, αλλά και να γνωρίσουν τους ανθρώπινους χαρακτήρες. Θα συμβούλευα
και τους πολιτικούς μας, αν ήθελαν να γνωρίσουν την ελληνική πραγματικότητα από
πρώτο χέρι, να συχνάζουν σε ουρές. Αντέχουν όμως;
Η συμπεριφορά μας στην ουρά αποτελεί δείχτη του πολιτισμού μας.
Πάλι για δείχτες μιλάω! Σ’ αυτήν πολλές φορές δε λείπουν οι εντάσεις και
οι «γαλλιστί» φραστικές συγκρούσεις μεταξύ των συγχρωτιζομένων. Αυτό κατά
κύριο λόγο συμβαίνει όταν παραβιάζεται η σειρά σκόπιμα ή κατά λάθος. Οπότε οι
ευρισκόμενοι στην ουρά διαμαρτύρονται απαιτώντας «την αράδα του παππά». Εύλογα,
για να μη νιώθουν κορόιδα. Ασφαλώς η τεχνολογία μπορεί να μας
εξασφαλίσει σειρά προτεραιότητας παίρνοντας το χαρτάκι από το μηχάνημα, όπου
βέβαια υπάρχει, γιατί στη ΔΕΗ, για παράδειγμα, ή ακόμη και σε Τράπεζες, σήμερα
δεν έχει τοποθετηθεί μηχάνημα.
Από δω και πέρα αρχίζουν όλα τα παρατράγουδα. Αναμφισβήτητα πρέπει να
δεχτούμε αγόγγυστα ότι τα άτομα με φυσική αδυναμία και σε έκτακτη ανάγκη έχουν
προτεραιότητα εκτός σειράς. Αυτό αντιμετωπίζεται θετικά. Αν και εδώ
προκύπτει ένα πρόβλημα με αυτούς των οποίων η αδυναμία δεν είναι ορατή. Θίχτηκε
πολύ η ανθρωπιά μου όταν, σε Τράπεζα, από μια κυρία μόνο έγγραφες γνωματεύσεις
ιατρικής επιτροπής δεν της ζητήθηκαν για να αποδείξει την αναπηρία της, αλλά
για καλή της τύχη ανέλαβαν τον «υπέρ αδυνάτου» λόγο κάποιοι εκ των
παρευρισκομένων! Όμως εκείνο που δεν παλεύεται και εξοργίζει το κοινό
είναι η κουτοπονηριά, την οποία δε θέλω να την αναγνωρίσω ως ελληνική «αρετή»,
γιατί ευτυχώς δεν την διαθέτουν όλοι οι Έλληνες!
Ορισμένοι από την ώρα που βγαίνουν από το σπίτι τους ώσπου να
βρεθούν στον προορισμό τους προσπαθούν να σοφιστούν τρόπους να παρακάμψουν την
ουρά. Θα περιοριστώ σε λίγες περιπτώσεις κουτοπονηριάς που φαντάζομαι πως όλοι
λίγο-πολύ θα τις έχουν διαπιστώσει. Βλέπεις κυρία μεγάλης ηλικίας, μη ούσα σε
ηλικία τεκνοποίησης, να μεταφέρει μωρό σε καροτσάκι για να φτάσει μέχρι το
ταμείο παρακάμπτοντας τη σειρά προτεραιότητας. Δε φαντάζομαι να βάζω ιδέες σε
γιαγιάδες και παππούδες να πηγαίνουν περίπατο τα νήπια εγγόνια τους στις ΔΕΚΟ!
Βλέπεις άλλον να πλησιάζει γνωστό του, να του ανοίγει συζήτηση, τεχνηέντως να
του εγχειρίζει τον λογαριασμό του και να εξαφανίζεται! Βλέπεις,
επίσης κάποιον να παίρνει δύο χαρτάκια σειράς προτεραιότητας, ένα για τον εαυτό
του και το άλλο για κάποιον δικό του που θα εμφανισθεί αργότερα! Να μην κάνει
ένα καλό ο άνθρωπος;
Βλέπεις, ακόμη, άλλον τη μισή διαδρομή προς τον «αντικειμενικό
σκοπό» να την διανύει νόμιμα και την υπόλοιπη με κάποιον τρόπο ανερυθρίαστα να
την παρακάμπτει. Να αναφερθώ και σε μια άλλη ουρά∙ βλέπεις τον εξυπνάκια οδηγό να
ακολουθεί το ασθενοφόρο, όταν τα άλλα οχήματα του ανοίγουν το δρόμο! Ατέλειωτος
ο κατάλογος. Βλέπεις και τι δε βλέπεις!
Άμοιρε νεοέλληνα, που βλέπεις στην ουρά να ισχύει το δίκαιο του επιτηδειοτέρου!
Του Γιώργου Ι. Καλέ, Φιλολόγου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου