Τι συμβαίνει με τον Τουρισμό το ελληνικό
καλοκαίρι; Πώς τα πάει η «βαριά βιομηχανία» μας; Εντάξει, εδώ αρχίζουμε να
γελάμε. Ή να κλαίμε, με τις ιστορίες που γεννούν οι παρεχόμενες υπηρεσίες και οι
υποδομές στη χώρα μας
Είναι γεγονός ότι
ο Τουρισμός συμμετέχει με το 16%, περίπου, στο ΑΕΠ της Ελλάδας και απασχολεί το
19% του εργατικού δυναμικού. Την ίδια στιγμή, το 1/3 του ελλείμματος του
εμπορικού ισοζυγίου καλύπτεται από τον Τουρισμό. Ναι, θα μπορούσε να είναι η
«βαριά βιομηχανία» της χώρας, θα μπορούσαμε όλοι να ζούμε, χειμώνα-καλοκαίρι,
αποκλειστικά από εκεί, σε αυτό το μαγαζί-γωνία που λέγεται Ελλάδα. Αλλά η
αλήθεια είναι διαφορετική.
Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, στο αποκορύφωμα της
θερινής περιόδου, η μαγική λέξη «διακοπές» γυρίζει σχεδόν σε όλα τα στόματα και
εκτοξεύεται με ταχύτητα στις συζητήσεις, σαν μπαλάκι του τένις σε κάποια
παραλία. Κάποιοι, εκ των πραγμάτων, δεν μπορούν να πάνε, ενώ και οι υπόλοιποι
που μπορούν, σκέφτονται πόσα χρήματα θα δώσουν. Σύμφωνα, λοιπόν, με έρευνα της
PayPal και της GfK, ένα ποσό που δεν ξεπερνά τα 500 ευρώ το άτομο είναι
διατεθειμένοι να ξοδέψουν στις διακοπές τους ο ένας στους δύο Ελληνες, ενώ το
80% πληρώνει με μετρητά. Το μεγαλύτερο ποσοστό (52%) των συμπατριωτών μας
σχεδιάζει να διαθέσει 250 με 500 ευρώ για τα έξοδα των διακοπών, ενώ μόλις το 9%
θα ξοδέψει πάνω από 500 ευρώ, χωρίς όμως να ξεπεράσει τα 1.000 ευρώ. Ακόμα, ένα
αντίστοιχο ποσοστό (9%) των Ελλήνων ερωτηθέντων απάντησε ότι διατίθεται να
ξεπεράσει τα 1.000 ευρώ για τις διακοπές του.
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της
Ελλάδος, μείωση της τάξης του 4,6% εμφάνισε στο α' τρίμηνο του 2016, ο αριθμός
των τουριστών στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, η εισερχόμενη ταξιδιωτική κίνηση
διαμορφώθηκε σε 1,710 εκατ. ταξιδιώτες έναντι 1,793 εκατ. ταξιδιωτών το
αντίστοιχο διάστημα του 2015. Στη διαμόρφωση της ταξιδιωτικής κίνησης συνέβαλαν
οι χώρες της ΕΕ, με ποσοστό συμμετοχής 54,1%, και οι λοιπές χώρες, με ποσοστό
40,7%.
Περισσότερα στοιχεία για τον Τουρισμό, μπορείτε να βρείτε εδώ.
Το ζήτημα, όμως, όπως κάθε χρονιά, όπως έχω γράψει
ξανά, δεν είναι (μόνο) πόσοι τουρίστες θα έρθουν φέτος στη χώρα μας, αλλά το αν
θα έρθουν ξανά. Και, βέβαια, το αν θα πας ξανά και εσύ στα ίδια μέρη, ως
τουρίστας στον τόπο σου. Αν καθίσεις να συζητήσεις για αυτό το θέμα σε κάποια
παρέα θα ακούσεις διάφορες ιστορίες, που είναι πραγματικότητα, για τη
συμπεριφορά κάποιου ξενοδόχου ή υπαλλήλου, θα μάθεις τι έχει συμβεί σε κάποια
τρώγλη, σε κάποιο παράπηγμα που κάποιος ήθελε να βγάλει χρήματα από αυτό,
πουλώντας το τίποτα το ίδιο. Θα μάθεις για καταστάσεις που θα έκαναν (ή έκαναν
ήδη) και τον τελευταίο δεκτικό τουρίστα να σβήσει με μπλάνκο τη χώρα μας από τον
παγκόσμιο τουριστικό χάρτη, ξερνώντας κάθε φορά που ακούει το υπέροχο καρέ
«Ελλάδα, ήλιος, θάλασσα, καλοκαίρι». Πολλές φορές σε όλα αυτά μάρτυρες -στην
κυριολεξία- ήμασταν και εμείς οι ίδιοι.
Πόσες φορές δεν κάναμε διακοπές με
αγενείς ρεσεψιονίστ που δεν ξέρουν ούτε βασικά αγγλικά, οι οποίοι έζεχναν
-φορώντας πλαστική παντόφλα με «μαύρο» από τη λέρα νύχι- βρίσκοντας μόνο σε site
τα δωμάτια που, τελικά, δεν υπήρχαν, σε «ρουμς του λετ» που πριν ήταν κοτέτσια;
Με μηδενική ηχομόνωση. Με τρύπες στα δωμάτια «για να μοιράζεστε το αρκουδίσιο
(σ.σ. air condition) τι διάολο, πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε, θα βρείτε πώς θα
το δουλεύετε, ασούμε». Με πισίνες που δεν είχαν ακούσει ποτέ τη λέξη «χλώριο».
Με καθαρίστριες που θεωρούν ότι η έκφραση «αλλάζω τα σεντόνια» σημαίνει να τα
πάρουν από το ένα δωμάτιο και να τα στρώσουν σε ένα άλλο. Διακοπές σε παραλίες
βρόμικες, με πλαστικές, σπασμένες καρέκλες και ξαπλώστρες, που χρεώνονται σαν να
είναι από φύλλα χρυσού. Ομπρέλες θαλάσσης διαμπερείς, για να μη δυσκολευτεί ο
ήλιος να σε κεράσει καρκίνο του δέρματος. Μπάνιο με ναυαγοσώστες ανύπαρκτους,
όπου πηγαίνεις στην παραλία με ενοικιαζόμενο τροχοφόρο που δεν έχει φρένα - έτσι
ζεις την περιπέτεια στην Ελλάδα. Δεν θες «παπί»; Ε, πάρε ένα ταξί, με ταξίμετρο
που σε κλέβει. Φάε χωριάτικες σαλάτες και πλήρωσε σαν να ντερλίκωσες χαβιάρι.
Θες καφέ; Σε κάποια ξενοδοχεία προσέχουν τα νεύρα σου και θα το δεις και σε
χειροποίητη ταμπέλα: «Den serviroume coffee».
Θα μου πείτε, δεν υπάρχουν πραγματικοί
επαγγελματίες που ασχολούνται ή εμπλέκονται με τον Τουρισμό; Προφανώς. Το
ζήτημα, όμως, είναι ότι υπάρχουν πολλοί που περιμένουν τον Τουρισμό, εγχώριο ή
εισαγόμενο, για να γεμίσουν τις τσέπες τους «δαγκώνοντας» τους πελάτες τους για
να κάθονται όλον τον υπόλοιπο χρόνο. Σε αυτά, συνυπολογίστε ότι με επιπλέον
φόρους 800 εκατ. ευρώ «φορτώθηκαν» οι επιχειρήσεις του Τουρισμού από πέρσι το
καλοκαίρι. Η πρόσθετη επιβάρυνση από την αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση, από το 13%
στο 23% και εν συνεχεία στο 24%, υπολογίζεται σε 250 εκατ. ευρώ, ενώ άλλες τόσες
ήταν οι απώλειες για τα ξενοδοχεία από τη μετάταξη του συντελεστή στη διαμονή,
στο 23%. Περίπου 200 εκατ. ευρώ είναι ο λογαριασμός από την κατάργηση των
μειωμένων φορολογικών συντελεστών στα νησιά του Αιγαίου. Θυμίζω ότι πέρσι τον
Οκτώβριο έγινε εξομοίωση των συντελεστών σε Σαντορίνη, Μύκονο, Νάξο, Πάρο, Ρόδο
και Σκιάθο, ενώ ακολούθησε φέτος η δεύτερη δόση για τα υπόλοιπα νησιά, πλην
αυτών της άγονης γραμμής. Α, ναι. Από όλο αυτό, με 100 εκατ. ευρώ φόρους
επιβαρύνθηκαν και οι αεροπορικές εταιρείες για δρομολόγια εσωτερικού και η
Ακτοπλοΐα. Ολα αυτά, την ίδια στιγμή που τα κρατικά ταμεία αιμορραγούν από τα
υψηλά ποσοστά φοροδιαφυγής, σε δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς.
Ελλαδάρα.
Ο Τουρισμός στην Ελλάδα -σε πολλές, δυστυχώς, περιπτώσεις-
παραμένει ένα σαχλό ανέκδοτο, ένα κακό αστείο που κανένας δεν γελά. Μπορεί,
όμως, ακόμα να στολίζεται με ύφασμα που έχουν και τα
τσολιαδάκια-κουκλάκια-μινιατούρες σε περίπτερα που μαυρίζουν από το καυσαέριο.
Οπως, δηλαδή, μαυρίζει και λερώνεται και ο ίδιος ο Τουρισμός από κλισέ κουβέντες
που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αφού αυτά -από μόνα τους- δεν
κάνουν τη διαφορά.
Τα τύπου «ελληνικό καλοκαίρι, ήλιος, θάλασσα, νησιά»
είναι, πια, τόσο πασέ και «γραφικά», που κανείς τουρίστας, πλέον, δεν αγοράζει.
Αλλά ούτε κι εμείς, οι ιθαγενείς.
Καλή τύχη στις διακοπές σας - η πιο
ειλικρινής ευχή που μπορώ να σας δώσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου