Δείτε τα video
Μπαουσιοί Λάκκας Σουλίου
Οι Μπαουσιοί (Τοπική Κοινότητα Μπαουσιών - Δημοτική
Ενότητα ΣΕΛΛΩΝ), ανήκουν στον δήμο ΔΩΔΩΝΗΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της
Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα "Καλλικράτης".
Η επίσημη ονομασία
είναι "οι Μπαουσιοί". Έδρα του δήμου είναι η Αγία Κυριακή και ανήκουν στο
γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.
Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το
σχέδιο "Καποδίστριας", μέχρι το 2010, οι Μπαουσιοί ανήκαν στο Τοπικό Διαμέρισμα
Μπαουσιών, του πρώην Δήμου ΣΕΛΛΩΝ του Νομού ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ.
Οι Μπαουσιοί έχουν
υψόμετρο 690 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος
39,5346012369 και γεωγραφικό μήκος 20,7267074534. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε
στους Μπαουσιούς θα βρείτε εδώ.
Η καταστροφή και το ολοκαύτωμα των Μπαουσιών το 1943
Ας θυμηθούμε πως
έχουν τα γεγονότα.
Οι ναζιστκές δυνάμεις διέταξαν την γενική
εκκαθάριση και καταστροφή των χωριών μας, γεγονός που άναψε την φλόγα της
αντίστασης του λαού μας.
Μία ομάδα του ΕΔΕΣ υποχώρησε προς τη Λάκκα Σουλίου.
Εκεί από στόμα σε στόμα διεδόθη ότι καταφθάνουν οι Γερμανοί.
Την 22α Ιουλίου
1943 συγκροτήθηκε επιτροπή του χωριού μας από τους
Γεώργιο Κ. Ζήνα
Ιωάννη Π. Ζήνα
Γεώργιο Χ.
Ζήνα
Τον δημογέροντα Κωληζώη
Σπυρίδωνα και
Τον Ιερέα της Αγίας Αναστασίας Γεωργίου Σούλη.
Με σκοπό να συναντήσουν την
επομένη μέρα τα Γερμανικά στρατεύματα, έχοντας την ελπίδα να αποτρέψουν την
καταστροφή του Χωριού.
Το πρωινό της 23ης Ιουλίου 1943, καθώς οι Γερμανικές
δυνάμεις προσέγγιζαν το χωριό, συνάντησαν τους Άνδρες του Χωριού μας στην Αγία
Παρασκευή.
Υπό την απειλή των όπλων τους οδήγησαν στο πρώτο σπίτι που
συνάντησαν στην διαδρομή, το οποίο ήταν του συγχωριανού μας Ιωάννη
Κωληγιώργου.
Με την βία των όπλων τους ανάγκασαν να μπουν στον αχυρώνα και
αφού τους κλείδωσαν, έβαλαν φωτιά και τους έκαψαν ζωντανούς!!! Όποιος από τους
άνδρες κατάφερνε να βγει από τον φλεγόμενο αχυρώνα τον εκτελούσαν επί
τόπου.
Στην συνέχεια, οι ναζιστικές δυνάμεις εισέβαλαν στο χωριό και
έκαψαν ότι βρισκόταν στο πέρασμά τους. Η καταστροφή δεν είχε τέλος ήταν ανελέητη. Από την κτηνωδία
αυτή δεν γλίτωσαν ούτε οι υπερήλικες γυναίκες.
Ειρήνη Τσάμη του Πέτρου και η
Γεωργία Μπάη, 106 ετών.
Μαύρος καπνός
σκέπασε τον ουρανό του τόπου μας.
Οι γυναίκες με τα παιδιά στην αγκαλιά
έτρεξαν προς το δάσος για να προστατευτούν από την μανία του Γερμανού
κατακτητή.
Την αυγή της 24ης Ιουλίου 1943 όσοι επέζησαν του ολοκαυτώματος
βρήκαν τα απανθρακωμένα σώματα των αγαπημένων μας συγχωριανών.
Μάζεψαν τα
άψυχα κορμιά τους και τα ενταφίασαν εντός του χώρου του Αγίου Γεωργίου.
Πάνω από το μνημείο τους ορκίσθηκαν να εκδικηθούν τους
κατακτητές, να τιμούν πάντα την μνήμη τους και να μεταφέρουν στις νέες
γενιές το ηρωικό και γεμάτο αυτοθυσία πνεύμα τους.
Σήμερα τηρώντας την
υπόσχεση αυτή τιμούμε την μνήμη των ηρώων μας, το αθάνατο πνεύμα τους που δίψαγε
για ελευθερία, ανεξαρτησία και δημοκρατία.
Περιοχή Λάκκα Σούλι
Ορεινή περιοχή με χαμηλά βουνά και λόφους (Λίππας, Κουρύλα).
Οριοθετείται από τον Τόμαρο (1.974μ.) και τη Νότια προέκτασή του στα Ανατολικά,
από τα Θεσπρωτικά όρη (1.274μ.) στα Νότια, από τα όρη Σουλίου (1.615) στα Δυτικά
και από το Νότιο τμήμα των Κουρεντιακών ορέων (1.172μ.) στα Βόρεια. Έχει έκταση
286 τετ. χλμ.
Αποτελείται από 26 χωριά: Αγ. Ανδρέας, Άγιος Νικόλαος, Αλεποχώρι,
Μπότσαρη, Ανθοχώρι, Άδροση, Ασπροχώρι, Αχλαδέα, Βαλανιδιά, Γεωργάνοι,
Δερβίζιανα, Έλαφος, Ζωτικό, Καταμάχη, Κουμαριά, Λίππα, Μπαουσιοί, Μπεστιά,
Παλαιοχώρι, Μπότσαρη, Παρδαλίτσα, Πλατάνια, Ρωμανό, Σιστρούνι, Σμυρτιά,
Σερζιανά.
Κύρια παραγωγική δραστηριότητα των κατοίκων η γεωργοκτηνοτροφία.
Η δομή των οικισμών βασίζεται στη συνοικία που συγκεντρώνει το
σύνολο των εγκαταστάσεων μιας διευρυμένης οικογένειας ή "φάρας". Μερικές τέτοιες
συνοικίες οργανώνονται γύρω από ένα κέντρο που μπορεί να είναι μια εκκλησία, μια
πλατεία ή ακόμα και η οικία μιας ισχυρής οικογένειας.
Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του οικιστικού συστήματος είναι ο
συνδυασμός των πολλών οχυρώσεων, τα μοναστήρια και τα πυργόσπιτα σε ένα
ολοκληρωμένο σύνολο. Η θέση της περιοχής μεταξύ Ιωαννίνων και Σουλίου υπήρξε ο
κύριος λόγος της αστάθειας που επικρατούσε στην περιοχή όσο και στον τρόπο ζωής.
Τα μοναστήρι της περιοχής (Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου Αχλαδέας, Ι.Μ.
Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Ρωμανού κ.α.) έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην θρησκευτική,
κοινωνική, οικονομική, και πολιτιστική ζωή του τόπου.
Διακρίνονται 4 υποενότητες χωριών εκ των οποίων η δυτική στη βάση
των σουλιώτικων βουνών σε αντίθεση με την Ανατολική στους πρόποδες του Τόμαρου
παρουσιάζει μεγάλη συγγένεια με το Σούλι.
Το σουλιώτικο δημοτικό τραγούδι και ο χορός παραπέμπουν σε ένα
ηρωικό παρελθόν με μια ιδιαίτερη συμβολική χρήση ως προς τη συλλογική μνήμη της
ομάδας ενώ οι τοπικές παραδόσεις για τα νερά και τα ποτάμια της ευρύτερης
περιοχής έχουν ρίζες τους στην αρχαία μυθολογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου